Morgunblaðið - 22.04.2001, Síða 38

MINNINGAR
38 SUNNUDAGUR 22. APRÍL 2001 MORGUNBLAÐIÐ
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
✝ Jensína Hall-dórsdóttir var
fædd í Magnússkóg-
um í Hvammssveit í
Dalasýslu 19. septem-
ber 1915. Hún lést 9.
apríl síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Halldór
Guðmundsson bóndi
þar (f. 3. okt. 1875, d.
13. júlí 1962) og Ingi-
björg Sigríður Jens-
dóttir (f. 19. okt.
1876, d. 11. ág. 1957).
Foreldrar Halldórs
voru Guðmundur
Guðmundsson (1836-1888) bóndi í
Magnússkógum og Elísabet Hall-
dórsdóttir (1841-1919) frá Svarfhóli
í Laxárdal. Foreldrar Ingibjargar
voru Jens Nikulásson (1839-1892)
bóndi á Harrastöðum á Fellsströnd
og Elísabet Jónsdóttir (1839-1883)
frá Hellu á Fellsströnd. Jensína var
ellefta í röð fjórtán barna foreldra
sinna. Systkini hennar eru: Elísabet
(f. 13. sept. 1900, d. 10. mars 1967)
húsmóðir í Reykjavík, maki Sigurð-
ur Pétur Íshólm; Kristín (f. 7. des.
1901, d. 19. febr. 1995) húsmóðir í
Reykjavík, maki Guðjón Alexíus
Kristjánsson; Sigríður (f. 1903, d.
1903); Magnús (f. 7. júní 1904, d. 24.
nóv. 1992) bóndi á Ketilsstöðum í
Hvammssveit, maki Lára Björg
Ólafsdóttir; Guðmundur (f. 16. ág.
fræðaskóla Reykjavíkur 1934-1936
og tók húsmæðrakennarapróf frá
Húsmæðrakennaraskóla Íslands
1950. Jensína stundaði framhalds-
nám í Husholdningsteknik við há-
skólann í Árósum 1951-1952 og
sótti sama ár námskeið í sjúkra-
fæðu við Kommunesjúkrahúsið í
Kaupmannahöfn. Einnig fór hún í
námsför til skóla í Danmörku, Hol-
landi, Frakklandi og Englandi
1952. Aðra námsför fór hún til
skóla á öllum Norðurlöndunum
1970 undir leiðsögn fræðsluyfir-
valda í hverju landi. Einnig sótti
hún þá námskeið í næringarefna-
fræði við Kennaraháskólann í
Kaupmannahöfn og í Markaryd í
Svíþjóð. Hún lauk prófum í uppeld-
is- og kennslufræðum fyrir kenn-
ara við framhaldsskóla frá KHÍ
1976. Einnig sótti hún skólastjórn-
unarnámskeið 1969.
Jensína var ráðskona á vinnu-
heimilinu á Reykjalundi 1950-1951,
kenndi á kvöldnámskeiðum hjá
Húsmæðraskóla Reykjavíkur 1951,
forstöðukona Bifrastar, félags-
heimilis SÍS, fyrsta sumarið sem
það var starfrækt eða 1951. Jensína
var skólastjóri Húsmæðraskóla
Suðurlands að Laugarvatni frá
ágúst 1952 til 1986. Síðustu árin bjó
hún í Reykjavík.
Jensína ritaði margar minning-
argreinar í dagblöð, einnig greinar
í afmælisrit og tímarit. Árið 1995
var hún sæmd riddarakrossi hinnar
íslensku fálkaorðu fyrir störf sín.
Útför Jensínu fer fram frá Bú-
staðakirkju á morgun, mánudaginn
23. apríl, og hefst athöfnin klukkan
15.
1905, d. 4. maí 1993)
bóndi í Magnússkóg-
um, maki Ólöf Jónas-
dóttir; Sigríður (f. 12.
sept. 1906) húsfreyja á
Orrahóli á Fellsströnd,
maki Hans Kristján
Matthíasson; Sigurjens
(f. 17. sept. 1908, d. 28.
apr. 1998) bóndi í
Svínaskógi á Fells-
strönd, maki Magða-
lena Pétursdóttir; Sal-
björg (f. 16. apr. 1910)
húsfreyja á Spágils-
stöðum í Laxárdal,
maki Markús Guð-
brandsson; Snorri (f. 31. júlí 1911,
d. 18. nóv. 1983) húsasmíðameistari
í Reykjavík og stofnandi Húsa-
smiðjunnar, maki Inga Berg Jó-
hannsdóttir; Guðbjörn Viggó (f. 2.
júlí 1913, d. 9. maí 1915); Jóhanna
Halldóra (f. 19. mars 1917, d. 29.
des. 1998) verkakona í Reykjavík,
sambýlismaður Hjalti Pálsson;
Bjarni (f. 16. nóv. 1918, d. 5. maí
1919) og Skúli (f. 16. nóv. 1918, d.
10. maí 1919). Fósturbróðir Jensínu
er Alfons Oddsson (f. 5. nóv. 1905)
bifreiðastjóri í Reykjavík, maki Sig-
ríður Jeppesen.
Jensína ólst upp í foreldrahúsum
í Magnússkógum. Hún gekk ekki í
barnaskóla en faðir hennar og eldri
systur kenndu henni barnalærdóm-
inn. Hún stundaði nám við Gagn-
Biblían kennir okkur að kærleik-
urinn breiði yfir allt, voni allt, um-
beri allt og falli aldrei úr gildi. Á
barnmörgu sveitaheimili í upphafi
nýliðinnar aldar var þessi boðskapur
mikilvægur í harðri lífsbaráttu. Þar
gilti að hjálpast að, deila jafnt því
sem til var og missa aldrei vonina.
Jensína, elskuleg föðursystir mín,
sem hér er kvödd, ólst upp á fjöl-
mennu heimili foreldra sinna í
Magnússkógum. Hún var næstyngst
þeirra tíu systkina er upp komust og
átti einnig eldri fósturbróður. Upp-
vaxtarárin mótuðu þennan stóra hóp
og einstakt kærleikssamband hefur
alla tíð ríkt á milli þeirra.
Við, yngri systkinahópurinn í
Magnússkógum, vorum svo heppin
að alast upp á þessu ættarsetri og
hafa afa og ömmu hjá okkur. Af-
komendur þeirra höfðu mikið og ná-
ið samband við heimilið. Á meðan afi
og amma lifðu kom Jensína um hver
jól. Á Þorláksmessu biðum við
spennt eftir að frænka okkar kæmi
með rútunni. Hún kom með marg-
litan kreppappír, kenndi okkur að
búa til músastiga og fleira jóla-
skraut og hengdi það upp með okk-
ur. Á aðfangadagskvöld þurfti hún
síðan alltaf að fara út og halda í hest
jólasveinsins, sem bankaði þá
skömmu síðar á gluggann með pok-
ann sinn á bakinu.
Í Húsmæðraskólanum á Laugar-
vatni vann Jensína sitt ævistarf.
Hún stjórnaði þeim skóla í 34 ár.
Fyrstu níu árin bjó hún í einu her-
bergi í skólanum, en síðan í Heima-
kletti, kennaraíbúð, í næsta ná-
grenni skólans. Segja má að hún
hafi verið á vakt, eða bakvakt, allan
sólarhringinn þessi ár sín á Laug-
arvatni. Skólinn var heimavistar-
skóli og það var ekki fyrr en síðustu
árin sem nemendur fóru heim um
helgar, en þó sjaldnast allir. Jensína
stjórnaði af ljúflyndi og mildi en þó
mikilli festu. Hún var trúnaðarvinur
og ráðgjafi nemenda sinna sem
héldu fjölmargir mikilli tryggð við
hana.
Með Jensínu störfuðu úrvals
kennarar, margir mjög lengi, og var
léttur og skemmtilegur starfsandi í
kennarahópnum. Þar var Gerður H.
Jóhannsdóttir, skólasystir Jensínu,
samkennari og vinkona, hrókur alls
fagnaðar með sín fjölbreytilegu upp-
átæki. Þær Jensína og Gerður voru
gjarnan nefndar í sama orðinu, en
þær réðust báðar til Húsmæðraskól-
ans 1952 og störfuðu saman þar í 27
ár, eða þar til Gerður gifti sig og
flutti til Reykjavíkur.
Undirrituð var svo lánsöm sem
unglingur að fá að búa hjá Jensínu í
Heimakletti á Laugarvatni í sjö vet-
ur og nokkur sumur. Þetta var góð-
ur, þroskandi og skemmtilegur tími.
Í Heimakletti voru kennaraíbúðir
Jensínu og Gerðar. Þar var mjög
gestkvæmt og öllum tekið opnum
örmum. Unglingurinn naut þar ör-
yggis en jafnframt mikils frjálsræð-
is, sem þó hafði sín óskráðu tak-
mörk, sett af trausti og kærleika.
Jensína var hlédræg en aðlaðandi
og skemmtileg kona. Hún var list-
ræn, málaði myndir, lék á mandólín,
gítar og orgel, orti ljóð og rithönd
hennar var mjög falleg og sérstæð.
Hún naut þess að ferðast, hvort sem
það var innanlands eða erlendis.
Ferðir hennar urðu oftar en ekki að
einskonar ævintýrum sem hún hafði
gaman af að rifja upp.
Ræktarsemi Jensínu við fjöl-
skyldu sína var einstök. Jóhanna,
yngsta systir hennar, var heilsulítil
og óvinnufær í fjölda ára. Jensína
bar alla tíð mikla umhyggju fyrir
henni og gerði allt sem hún gat til að
létta systur sinni lífið. Margir ætt-
ingjar Jensínu dvöldu hjá henni á
Laugarvatni um lengri eða skemmri
tíma. Hún lét sér mjög annt um allt
frændfólk sitt og hafði mikinn áhuga
á að fylgjast með afkomendum
systkina sinna. Hún var frumkvöðull
að fyrsta ættarmóti fjölskyldunnar
sem haldið var sumarið 1987. Fyrir
mótið safnaði hún upplýsingum í
ættarskrá, sem þá var dreift. Ætt-
arskráin var síðan endurbætt og
aukin fyrir næsta mót sem haldið
var 1991. Nú er komið að okkur,
systkinabörnum Jensínu, að rækta
áfram frændsemina.
Langri og farsælli ævi er lokið.
Við fjölskyldan þökkum allar gjafir
hennar, órofa tryggð og vináttu.
Jensína Halldórsdóttir hafði kær-
leikann að leiðarljósi í öllu sínu lífi
og starfi.
Ingibjörg S. Guðmundsdóttir.
Elsku Jensa mín, að segja Jensa,
þá segir maður líka „elsku“ á undan,
því betri persónu er ekki hægt að
hugsa sér, það fylgdist að elsku og
Jensa.
Ég man að þegar ég var ungling-
ur hugsaði ég svo oft að hún væri of
góð fyrir þessa veröld sem við
bjuggum í. Það var sama hvað var
verið að biðja hana um, þá var það
ekki nema sjálfsagt að verða við því.
Minningarnar sem ég á frá Laug-
arvatni. Jensa var jú eins og þriðja
„amman“ sem ég átti, nema hvað
þessi „amma“ lét allt eftir manni!
Þegar maður kom í heimsókn var
farið upp í Kaupfélag og keyptur
kassi af kókosbollum og gos. Því-
JENSÍNA
HALLDÓRSDÓTTIR


 
 
   

      
  
      
  
    
 

 
   


!"  #

$
%& '
     
&      &(
   
        !"" 

   "" 
  !       

 
 

 


   ! 

"# %&
'()*



     
 

 
  !!"
#   

  


$
 
$  

 %
  &   '
&&
 (

+#, -.  +
 /, 0., 
 '0* -.  0.,  /,
 +
 1 -.  + 2 * 3.0., 
4 4  4 4 4 
#04  5,#( +# ),, 6


 
   
  

 
 
    
  

 
  
 

   
  !"
#         $

%       &      ' % & 
  ! "# ! $
%& &   ! $ %'( % ) *+ ,#
( &   ! $
"' !- ,#
)%""   ! $ .,*  + ,#
$% (//&( 
) &#" $ "/
,01  &#" $2

 
    






 
 
  
 
    

   !  "# #$
 

!"  #
$% &  

'
('


' 


!" 
)"  %"

'
! 
!"  *+   %"

'
$$ $$$
'
+
  ,




  
    
 

 



 

  
    
    
   
! 
 " !
 !#

   

! ! $
 %& !#

  ! 
# ' (
 )! *+! 

! ( ,
! #
  
#
#   -+!.


  



  
     

  !""#