Morgunblaðið - 11.08.2001, Blaðsíða 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. ÁGÚST 2001 45
HÓLAHÁTÍÐ verður á morgun,
sunnudaginn 12. ágúst. Guðsþjón-
usta verður í Hólakirkju kl. 14. Karl
Sigurbjörnsson biskup predikar,
fyrir altari þjóna sr. Hannes Bland-
on, sr. Gísli Gunnarsson og Karl Sig-
urbjörnsson, organisti verður Rögn-
valdur Valbergsson. Að lokinnni
guðsþjónustu leggur Davíð Oddsson
forsætisráðherra hornstein að Auð-
unarstofu. Ávarp Hólanefndar flytur
Hjálmar Jónsson, ávarp Norðmanna
flytur Ole Didrik Lærum. Hátíðar-
samkoma verður kl. 17, samkomuna
setur sr. Bolli Gústavsson vígslu-
biskup, hátíðarræðu heldur Sólveig
Pétursdóttir dóms- og kirkjumála-
ráðherra.
Sumargleði
í Fríkirkjunni
í Hafnarfirði
HELGIHALD er nú að hefjast að
nýju í Fríkirkjunni í Hafnarfirði að
afloknu sumarleyfi starfsfólks. Verð-
ur kvöldguðsþjónusta í kirkjunni
sunnudagskvöldið 12. ágúst kl. 20.
Sungnir verða léttir og fallegir sálm-
ar sem að sjálfsögðu tengjast sumri
og sól! Að lokinni þessari stund verð-
ur svo opið kaffihús í safnaðarheim-
ilinu þar sem sest verður niður og
rifjaðir upp brekkusöngvar sumars-
ins. Starfsfólk Fríkirkjunnar í Hafn-
arfirði væntir þess að sjá sem flesta
nú þegar starf kirkjunnar fer að
hefjast.
Einar Eyjólfsson.
Fjölskyldumessa í
Háteigskirkju
Á MORGUN, sunnudag, mun Stopp-
leikhópurinn taka þátt á fjölskyldu-
messu kl. 11.00 í Háteigskirkju með
sýningu á leikritinu „Ævintýrið um
óskirnar tíu“ í leikgerð Eggerts
Kaaber. Leikritið byggist á bókinni
„Við Guð erum vinir“ eftir norska
höfundinn Kari Vinje. „Ævintýrið
um óskirnar tíu“ fjallar um Óskar,
lítinn strák sem finnur töfrastaf uppi
í sveit hjá ömmu og afa. Hann kynn-
ist álfi nokkrum sem á stafinn og fær
auk þess að óska sér tíu sinnum.
Leiksýningin, sem er blanda af
fræðslu og skemmtun, er predikun
sunnudagsins og vonumst við í Há-
teigskirkju til þess að sem flestir sjái
sér fært að mæta. Að messu lokinni
ætlum við að grilla saman í garðinum
fyrir utan kirkjuna. Það er því um að
gera að mæta með grillmat og með-
læti í poka. Þá ætla Guðrún Helga
Harðardóttir, sem hefur umsjón
með yngribarnastarfi Háteigskirkju,
og Pétur Björgvin Þorsteinsson
fræðslufulltrúi að fara í leiki með öll-
um sem hafa gaman af að hlaupa í
skarðið, fara í snúsnú og taka þátt í
hressilegum leikjum. Prestur í fjöl-
skyldumessunni verður sr. Helga
Soffía Konráðsdóttir og organisti
Douglas Brotchie.
Starfsfólk Háteigskirkju.
Kvöldstund
í kirkjunni
við tjörnina
LAUGARDAGSKVÖLDIÐ 18.
ágúst kl. 20:30 verður kvöldstund í
Fríkirkjunni í Reykjavík. Stundin
byggist upp af stuttri hugleiðingu og
ritningarlestrum. Að venju mun tón-
listin skipa stóran sess í stundinni.
Popparinn Páll Rósinkrans og pían-
istinn alkunni Jónas Þórir sjá um all-
an tónlistarflutning. Umsjón með
stundinni hafa þeir sr. Hjörtur
Magni Jóhannsson og Hreiðar Örn
Stefánsson. Safnaðarstarf Fríkirkj-
unnar í Reykjavík.
Safnaðarstarf
Hallgrímskirkja. Hádegistónleikar
kl. 12–12.30. Petr Rajnoha frá Tékk-
landi leikur.
Hólahátíð
KIRKJUSTARF


 
 Nú þegar hún Helga Einarsdótt-
ir föðursystir mín er farin langar
mig að skrifa örfá orð. Hún lést nú
16. júlí sl. eftir löng veikindi á
Blönduósi. Hún var Borgfirðingur
að ætt og uppruna, ein af sex systk-
inum, börnum Einars Helgasonar
og Helgu Jónsdóttur sem bjuggu
sín síðustu búskaparár í Borgar-
nesi en höfðu áður en þau fluttu
þangað stundað búskap í héraðinu.
Hún hleypti ung heimdraganum
vegna fjölskylduástæðna og fór að
vinna fyrir sér og innan við tvítugt
fór hún sem kaupakona að Bergs-
stöðum í Húnavatnssýslu og sneri
ekki aftur til Borgarfjarðar aftur
en bjó alla sína tíð í Húnavatns-
sýslu. Hún hóf búskap með bónd-
anum á Bergsstöðum, Gísla Pálma-
syni, sem þá var orðinn
ekkjumaður og eignaðist með hon-
um son, Pálma Sigurð. Gísli varð
ekki langlífur og lést er Pálmi var
u.þ.b. 4 ára. Helga vann fyrir sér
eftir það á Blönduósi og víðar um
sýsluna en gekk síðan að eiga
Kristmund Stefánsson frá Smyrla-
bergi og reistu þau sér bú í landi
Smyrlabergs, sem þau nefndu
Grænuhlíð, þar sem þau bjuggu
uns sonur þeirra tók við búi fyrir
u.þ.b. 20 árum og þau fluttu til
Blönduóss. Kristmundur lést 1987.
Þau eignuðust saman 5 börn, Ein-
ar, Guðrúnu, Önnu, Helgu og
Bergdísi.
Á mínum æskuárum í Borgarnesi
kynntist ég Helgu ekki fyrr en ég
var orðinn talsvert stálpaður. Faðir
minn, bróðir Helgu, hafði verið í
sveit hjá systur sinni á búskaparár-
um hennar á Bergsstöðum en þeg-
ar ég var á bernskuárum var
bændafólk norður í landi ekki á far-
aldsfæti, bæði voru þá samgöngur
öðru vísi og fólk bundið af sínu búi.
HELGA EINARSDÓTTIR OG
PÁLMI SIGURÐUR GÍSLASON
✝ Helga Einars-dóttir fæddist í
Selhaga í Stafholts-
tungum 27. desem-
ber 1915. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Blönduósi 16.
júlí síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Blönduós-
kirkju 22. júlí.
Pálmi Sigurður
Gíslason fæddist á
Bergsstöðum í Svart-
árdal í A-Húnavatns-
sýslu 2. júlí 1938.
Hann lést af slysför-
um 22. júlí síðastliðinn og fór út-
för hans fram frá Víðistaðakirkju
í Hafnarfirði 30. júlí.
Síminn var þá notaður eða bréfa-
skriftir. Það var ekki fyrr en ég var
orðinn talsvert stálpaður sem ég
kynntist henni og hennar fjölskyldu
þegar ég fór í sveit norður í land og
dvaldist í sveitasælunni sumar-
parta þegar ég var 12–13 ára. Fyrir
mér var þetta talsvert ævintýri haf-
andi ekki kynnst sveitabúskap að
ráði og svo var þetta á þeim árum
umtalsvert ferðalag, sem ég fór þá
með yfirhlöðnum ullarbíl frá kaup-
félaginu, sem oft þurfti að fara í
fyrsta gír svo tíma tók að komast
norður. Svo var ég sóttur á jepp-
anum þeirra í Grænuhlíð til
Blönduóss en stutt var frá Grænu-
hlíð og þangað. Já, minningin um
langa sólríka sumardaga í sveitinni
og hana Lúllu, eins og fólkið henn-
ar í Borgarfirði kallaði hana Helgu,
er alltaf góð.
Ég held að ég hafi nú ekki nýst
sérlega vel til búskaparverka, þó
veit ég það ekki, en nóg fékk ég að
borða hjá Lúllu því húsmóðir var
hún góð, ég held að máltíðir og
kaffitímar hafi verið 7–8 á dag og
nóg var af kökum. Verst þótti mér
hrossakjötið en það borðaði ég ekki
en ég held hún hafi smyglað því of-
an í mig samt. Einnig var það þessi
bráðnauðsynlegi hræringur sem ég
leit hornauga. Ýmsum verkum
þurfti að sinna, vitja um silunganet
í Laxárvatni, mjólka kýr og snúa
heyi, maður flaut svona með í
þessu. Mér fannst hún Lúlla alltaf
halda svolítið upp á mig og það var
gagnkvæmt, hún var ósköp væn og
hlý við mig og Kristmundur bóndi
hennar skrafaði við mig á sinn
mjúka hátt og lygndi aftur aug-
unum, já, hann hafði gaman af því
að ræða ýmis mál og svo var hann
örlátur á fé því ég man eftir því að
hann reiddi fram til mín sett af því
sem Laxness kallaði „bánkuseðla“ í
lok sveitardvalar minnar vegna
misskilins vinnuframlags.
Í Grænuhlíð þurfti ekki kalltæki
því maður heyrði alls staðar vel í
húsmóðurinni, hún hafði sterkan og
góðan talanda og kom frá sér skila-
boðum á bæjarlandinu. Hún gekk
einnig rösklega til verka sinna í
fjósi og víðar og bæjarbarnið
kynntist með öllu þessu hinum ljúfa
brag í Grænuhlíð á fyrripart sjö-
unda áratugarins. Það eru orðin ár
og dagar frá þessum tíma en þessar
myndir koma nú í hug mér er ég nú
kveð frænku mína, sem þráði orðið
hvíld.
Góð kona er gengin.
Það varð stutt á milli þeirra
mæðgina Pálma og Helgu en hann
fórst í hörmulegu bílslysi undir
Hafnarfjalli sex dögum eftir lát
móður sinnar 22. júlí sl. Ég ætlaði
vart að trúa því er ég fékk af þessu
fréttir, en forlögin eru oft óútreikn-
anleg, hann komst ekki til að fylgja
móður sinni síðasta spölinn. Ég
man Pálma fyrst þegar hann heim-
sótti ömmu sína og afa, sem ég átti
sömu hlutdeild í, í Borgarnes þá er
hann stundaði nám í Reykholti á
sjötta áratugnum en þau bjuggu þá
í sama húsi og ég. Einnig þegar
hann stundaði nám í Bifröst og kom
í Borgarnes. Hann var elsta barna-
barn þeirra og uppáhald og auðvit-
að leit maður upp til þessa frænda
síns þá og síðar. Einnig kom Pálmi
í sveitina í Grænuhlíð þegar ég var
þar og við kynntumst þar. Þá
stundaði ég nám í Bifröst áratug
eftir að hann var þar og áttum við
margar stundir saman þegar hann
heimsótti skólann og síðar í
tengslum við félagsmálastarf vegna
skólans. Eftir að ég flutti til
Reykjavíkur var ég síðan alltaf með
bankaviðskipti mín hjá honum í
bankanum. Hann var lengst af
bankastarfsmaður og útbússtjóri í
Samvinnubanka og Landsbanka og
ég rellaði stundum í honum sér-
staklega fyrr á árum um lán sem
hann veitti þessum frænda sínum
nær undantekningarlaust og
greiddi þannig götu mína. Í þeim
félagsstörfum sem ég var með hon-
um og þegar hann kom fram t.d. á
skemmtunum eða kvöldvökum þá
finnst mér að Pálmi hafi verið einn
mesti húmoristi sem ég hef kynnst
og kom einstaklega vel frá sér á
hnyttinn hátt því sem hann vildi
segja. Hann hafði gaman að vera
innan um fólk vera með í leik og
starfi, jákvæður og ljúfur. Ég ætla
ekki að fara frekar yfir æviágrip
Pálma, það hafa aðrir gert, en kveð
þennan góða frænda minn og sendi
konu hans og fjölskyldu samúðar-
kveðju.
Jónas H. Jónsson.
Tilvera okkar er
undarlegt ferðalag …
það má segja um Hen-
nýju vinkonu mína.
Henný fæddist í Lu-
beck í Þýskalandi 26.
febrúar 1930 og ólst þar upp í
faðmi fjölskyldu sinnar en stríðs-
árin settu mark sitt á hana eins og
alla þýsku þjóðina. Árið 1949 kom
Henný til Íslands sem vinnukona
og var henni ætlaður staður í Eyja-
firði á bænum Garðshorni í Öxna-
dal hjá Frímanni bónda og hans
stóru fjölskyldu. Eins og í ævintýr-
unum kynnist hún elsta bóndasyn-
inum Kristjáni og saman eignuðust
þau sex börn, Ingólf, Adolf, Har-
ald, Frímann og dæturnar tvær,
HENNÝ
MARTHA EMMI
✝ Henný MarthaEmmi Frímanns-
son fæddist í Lubeck
í Þýskalandi 26.
febrúar 1930. Hún
lést 10. júlí síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Kettinge í Dan-
mörku 14. júlí.
Maríu og Helgu, þau
setjast að á Akureyri
og þar er Henný með
barnahópinn sinn en
Kristján stundar að
mestu sjóinn. Leiðir
þeirra skilur 1962 og
fer Henný með fjögur
af börnunum til Kaup-
mannahafnar, hafði þá
kynnst dönskum
manni, en eftir verða
Adolf og Frímann hjá
afa sínum og fjöl-
skyldu í Garðshorni.
Þeir fara svo síðar til
Kaupmannahafnar en
Frímann festi ekki rætur og kemur
aftur til Íslands.
Ég man fyrst eftir Hennýju þeg-
ar ég var stelpa í Þingvallastræt-
inu en þá bjó hún í efsta húsinu
sem kallað var Bæjarhúsið. Hún
gekk oft niður götuna í sumarblíð-
unni, í rósóttum kjól og á hæla-
skóm, það gustaði af Hennýju, hún
var glæsileg kona. Næst man ég
eftir henni sumarið 1976, þá kom
hún til landsins og bjó með Krist-
jáni. Ég hitti hana hjá vinkonu
hennar Fanneyju og var hún þá að
gæta sonarsonar hennar það sum-
ar. Aftur fer hún til Kaupmanna-
hafnar en kemur alkomin 1982 og
taka þau aftur saman Kristján og
Henný. Við urðum miklar vinkonur
og aldrei bar skugga á vinskapinn.
Henný hugsaði oft um börnin fyrir
mig og ég reyndi að gera eitthvað
fyrir hana í staðinn.
Það var gaman að vera með
Hennýju og Mæju dóttur hennar,
bæði í Danmörku og Þýskalandi,
en Mæja lést aðeins 44 ára gömul
og var það Hennýju og Kristjáni
mikil raun, því Mæja var mjög
dugleg að koma til Íslands. Í nóv-
ember 2000 greindist Henný með
krabbamein og ákvað hún að enda
þetta líf í Danmörku hjá Helgu
dóttur sinni og fjölskyldu. Ég og
dóttir mín vorum svo lánsamar að
heimsækja Hennýju og Kristján í
febrúar síðastliðnum þar sem þau
nutu þess að vera í návist Helgu,
en maður hennar Vagn var búinn
að útbúa notalega íbúð fyrir þau til
að njóta elliáranna. En þó fór það
svo að við hjónin stóðum við kistu
vinkonu minnar 14. júlí í kirkjunni
í Kettinge, því Henný lést í örmum
Helgu á heimili hennar 10. júlí síð-
astliðinn. Ég og fjölskylda mín
söknum sárt kærrar vinkonu, en
minningarnar lifa.
Kristín Kristjánsdóttir.
Mörkinni 3, sími 588 0640
G
læ
si
le
g
hú
sg
ög
n
Sérpantanir
Opið virka daga
frá kl. 12-18.
textil.is