Morgunblaðið - 31.08.2001, Side 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 31. ÁGÚST 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ragnar FreyrVestfjörð fædd-
ist í Bolungarvík 6.
október 1983. Hann
lést af slysförum
sunnudaginn 19.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Gunnar Bjarki Vest-
fjörð frá Laugabóli í
Ísafjarðardjúpi, f.
25.4. 1963, d. 8.3.
1989, og Sesselja Vil-
borg Arnarsdóttir, f.
1.9. 1964. Gunnar
Bjarki var sonur
Rögnu Aðalsteins-
dóttur, bónda á Laugabóli, og
Magnúsar Jóhannessonar frá
Skarði. Sesselja Vilborg er dóttir
Elísu Vilborgar Berthelsen í
Hvítadal í Dalasýslu og Arnars
Skúlasonar í Bolungarvík. Fóst-
urfaðir Ragnars er Halldór Már
Þórisson, sonur Þóris Sigur-
björnssonar og Sigrúnar Maríu
Gísladóttur í Reykjavík. Systkin
Ragnars eru Sindri Vestfjörð, f.
25.3. 1988, Þórir Garibaldi Hall-
dórsson, f. 1.1. 1995, og Elísa Vil-
borg Halldórsdóttir, f. 1.1. 1995.
Tengdasystkin
Ragnars eru Andri
Már Halldórsson. f.
17.9. 1985, býr í
Kópavogi, og Birg-
itta Björk Halldórs-
dóttir, f. 18.10.
1989, býr í Svíþjóð.
Ragnar ólst upp í
Bolungarvík til 12
ára aldurs, en flutti
með fjölskyldu sinni
til Súðavíkur í júní
1995. Að loknum
grunnskóla fór hann
til náms að Laugum
í Þingeyjarsýslu vet-
urinn 1999–2000 og fór síðan vet-
urinn 2000–2001 í Menntaskól-
ann á Ísafirði og stundaði nám í
rafiðn. Þann vetur bjó hann hjá
afa sínum og hans fjölskyldu í
Bolungarvík. Eftir að grunnskóla
lauk vann hann á sumrin hjá
Hraðfrystihúsinu-Gunnvöru hf.
(Frosti hf.) í Súðavík.
Útför Ragnars fer fram frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14. Jarðsett
verður í kirkjugarðinum í Súða-
vík.
Þegar grasið er grænast og sólin
skín skærast er erfitt að láta sér
detta í hug að maður eigi von á dán-
arfregn einhvers sem er hjartfólginn
manni. En svona er lífið samt hart.
Snemma morguns 19. ágúst barst
mér sú harmafregn að Ragnar Vest-
fjörð sonarsonur minn hefði látist í
hörmulegu bílslysi í Súðavík, aðeins
17 ára gamall. Allt lífið var fram-
undan og við hann voru miklar vonir
bundnar. Ég á erfitt með að hugsa
mér lífið án Ragnars, hann var eft-
irmynd pabba síns Bjarka í svo
mörgu en við vorum mjög lík og
samrýnd. Enda kom það til tals að
deila lífinu saman á Laugabóli ásamt
Boggu, Sindra og Ragnari.
En það dregur fljótt ský fyrir
sólu, Bjarki minn fórst í snjóflóði á
Óshlíð 8. mars ’89, réttum mánuði
áður en hann hugðist flytja heim. Þá
stóð Bogga mín ein með drengina
sína, Sindra tæplega eins árs gamlan
og Ragnar fimm og hálfs árs. Það
voru erfiðir tímar og langt á milli
okkar. Ég veit að Ragnar beið þess
aldrei bætur að missa pabba sinn,
þeirra á milli var mjög náið sam-
band. Ragnar reyndi eins og hann
gat að muna hann enda spurði hann
mikið um hann og reyndi að fram-
kalla mynd hans fram í hugann.
Hann sagði einu sinni við mig: „Ég
held að ég sé að gleyma hvernig
hann var.“ Þegar Ragnar var átta
ára kemur annar maður inn í líf
þeirra bræðra, seinni maður Vil-
borgar. Því held ég að börn eigi oft
erfitt með að taka. Tólf ára gamall
missir hann föðursystur sína, Bellu,
og Petreu litlu, en með þeim var
mjög kært. Þau kynntust heima í
sveitinni sinni, en þær fórust í snjó-
flóðinu í Súðavík. Það ár flyst fjöl-
skylda Ragnars til Súðavíkur rétt
við snjóflóðasvæðið. Ég verð að
segja að þetta eru grimm örlög fyrir
börn og jafnvel þótt fullorðnir ættu í
hlut. Ég veit að þeim leið báðum illa
við þessa breytingu, að skilja við
frændur og vini í Bolungarvík, koma
á nýjan stað þar sem þeir þekktu
engan, með sár á ungum hjörtum.
Ragnar að fara í nýjan skóla og
lenda þar í misjöfnum aðstæðum.
Þetta er meira en mörg börn þola en
eru ekki spurð um. Ragnar var mjög
auðsærður en trygglyndur. Sam-
bandið við mig slitnaði nánast alveg,
það var mér óbærilegt og Ragnari
líka. En því varð ekki breytt, því
miður.
Ragnar minn var ljúfur, heiðar-
legur og elskulegur drengur, hann
átti sína vini en var ekki allra og átti
ekki langt að sækja það. Hann fór í
skóla á Laugum í Þingeyjarsýslu.
Þar var honum vel tekið. Honum
gekk námið þar vel og þar fékk hann
góð meðmæli. Eitt sinn hringdi hann
til mín og sagðist vera kominn í her-
bergi sem héti Laugaból, það þótti
honum vænt um. Síðastliðinn vetur
var Ragnar í Menntaskólanum á Ísa-
firði. Þar vegnaði honum vel og ætl-
unin var að vera þar aftur næsta vet-
ur. Mér óaði við því þegar þeir
frændur Guðbergur og hann þurftu
að keyra Óshlíðina tvisvar á dag til
að sækja skólann, ég var þess minn-
ug að þar lést pabbi hans.
Hann kaus að búa hjá frændfólki
sínu í Bolungarvík. Þar naut Ragnar
mikils kærleika og ástríkis. Það var
honum nauðsynlegt. Afi hans og
Lilja kona hans og börn þeirra voru
honum ómetanlegir vinir. Hann tal-
aði um að vera þar aftur í vetur. Í
Súðavík vildi hann ekki vera, þar leið
honum illa, hann var einstæðingur
með þungt farg á sínu hjarta. Ragn-
ar talaði oft við mig um systkini sín,
það var auðheyrt að honum þótti
vænt um þau og bar hag þeirra fyrir
brjósti.
Það var mikill kærleikur milli Hel-
enu dóttur Smára og hans en þau
voru bræðrabörn. Þau voru trúnað-
arvinir og töluðu mikið saman og
skrifuðust á, hún létti oft á hans
særða hjarta.
Ragnari datt margt í hug í sam-
bandi við pabba sinn. Einu sinni bað
hann mig að finna stólinn sem pabbi
hans sat á síðasta kvöldið, en það
tókst ekki. Margt fullorðið fólk skil-
ur ekki sorg barna nema hafa upp-
lifað hana sjálft. Einu sinni kom
Rebekka systir mín í heimsókn þeg-
ar Ragnar var tíu ára. Þá var hann
búinn að smíða kross og koma hon-
um fyrir hjá stórum steini. Rebekka
spurði: Hvað táknar þetta? Þetta er
kross fyrir pabba minn, hér á hann
að vera. Af hverju er hann blár? spyr
Rebekka. Af því hann var karlmað-
ur. Ragnar, þótt ungur væri, vildi
hafa legstað pabba síns á Laugabóli
enda held ég að þeir feðgar hafi átt
sælustu stundirnar saman þar. Þá
var fjölskyldan saman og margt
skemmtilegt að gerast. Ómetanlegar
voru honum ferðirnar um Laugar-
dalinn á lítilli Deutz-dráttarvél.
Honum leið vel að vera einn með
sjálfum sér. Ragnari þótti vænt um
Laugaból og sveitina sína. Þar voru
hans rætur.
Fjórum dögum áður en Ragnar
kvaddi þennan heim talaði hann við
mig og sagði að sér liði vel og ég
fengi bráðum að sjá hann. Hann vildi
alltaf vita hvernig heyskapur gengi
heima og hvernig Smára föðurbróð-
ur hans gengi í byggingunum. Hann
bar mikla virðingu fyrir föðurbróður
sínum. Hann treysti á hann. Því mið-
ur átti Ragnar ekki bíl. Þá væru
hlutirnir kannski öðruvísi í dag.
Brauðstritið og lífsgæðakapphlaupið
er mikið og nánast enginn tími fyrir
börnin. En nú er þetta allt liðið og
við skrúfum ekki til baka þótt fegin
vildum. Ragnar minn elskulegur
kemur ekki aftur. En ég geymi blíða
brosið hans, fallega svipmótið hans
og hlýju faðmlögin hans þegar hann
kvaddi mig hvert sinn er ég hitti
hann. Nú er hann kominn til pabba
síns og annarra ástvina. Það hefur
verið tekið vel á móti honum.
Drottinn vakir, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
Blíðlynd eins og besta móðir
ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer.
Drottinn elskar, Drottinn vakir
daga’ og nætur yfir þér.
(S. Kr. Pét.)
Elsku Sindri minn, þið hafið öll
misst mikið. Ég á engin huggunar-
orð, en öllum sem þótti vænt um
Ragnar bið ég Guðs blessunar í nútíð
og framtíð. Ég bið fyrir ykkur öllum.
Ragna amma á Laugabóli.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Elsku Ragnar. Föðurmissir er
þungur kross að bera fyrir fimm ára
dreng og markar hann og mótar fyr-
ir lífstíð. En að ævi þín yrði svo stutt
og endaði svo sviplega grunaði tæp-
lega nokkurn mann. Í þeirri djúpu
sorg sem nístir þitt fólk svo grimmi-
lega, þar sem það stendur enn einu
sinni helsært andspænis dauðanum,
viljum við biðja almættið að sýna
þeim dýpstu miskunn sína. Okkur
finnst að búið sé að leggja meira á
þitt fólk en flestir geta staðið undir.
En þó svo að harmleikur þíns fólks
sé okkur ofarlega í huga á þessari
stund þá gleymum við ekki þeim
gleðistundum sem við höfum átt með
þér og þinni fjölskyldu. Það stendur
okkur ofarlega í minni er við sáum
ykkur bræðurna í fyrsta skipti á sól-
ríkum sumardegi. Sindri kom strax
hlaupandi til okkar hrópandi „amma
og afi“ eins og að hann hefði alltaf
þekkt okkur en þú stóðst álengdar
og fylgdist með. Komst svo hægum
en öruggum skrefum og heilsaðir
okkur á þinn hátt. Þú komst á þínum
forsendum, án alls þrýstings eða
krafna, en upp frá þessum fyrsta
fundi okkar kallaðir þú okkur ávallt
ömmu og afa rétt eins og litli bróðir.
Við sáum það líka fljótlega hve blíð-
ur og nærgætinn þú varst við systk-
ini þín, hafðir gaman af því að hafa
þau í kringum þig. Ef hallaði á ein-
hvern stóðst þú alltaf eins og klettur
með þeim sem minna máttu sín og
það vita þeir sem þig þekktu að það
var heldur betur liðstyrkur í slíkum
pilti.
Margt fleira gætum rifjað upp um
myndarlega efnispiltinn sem átti svo
margt ógert en orð verða svo ógn-
arsmá og merking þeirra svo dauf á
slíkri sorgarstund. Þegar litið er til
baka er ekki svo langt frá okkar
fyrsta fundi og nú svo allt of fljótt er
komið að skilnaðarstund.
Elsku Ragnar, þá ertu kominn til
föður þíns sem þú þráðir svo heitt og
veltum því vissulega fyrir okkur
hvort löngu sé búið að gefa í þessu
lífsins spili. Við þökkum fyrir allt of
stutt kynni og biðjum fyrir þér og
þínu fólki, bæði þeim sem þú kveður
nú og einnig þeim sem þú ert geng-
inn til. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þess óska amma þín og afi.
Elsku Bogga, Halldór, Sindri, El-
ísa, Þórir, Andri, Birgitta og aðrir
aðstandendur. Megi Guðs styrka
hönd leiða ykkur til bjartari daga.
Sigrún M. Gísladóttir,
Þórir Sigurbjörnsson,
Grétar H. Þórisson og fjölsk.,
Helga B. Þórisdóttir og fjölsk.
Það var snemma um morgun sem
mér barst andlátsfregn frænda míns
Ragnars og ég gat þá og get varla
enn trúað því að þetta hafi gerst. En
slys gera ekki boð á undan sér eins
og margur hefur þurft að reyna. Ég
á margar góðar minningar sem ég
mun ætíð varðveita.
Í sveitinni hjá Rögnu ömmu
dvaldi Ragnar stundum og var þá
RAGNAR FREYR
VESTFJÖRÐ
GUNNARSSON
+

 %/    
6
 6
 
 
/
% 



  /

 /   
  =7

 0>
&
 &(
)!
 %
  &  '
'
  
+
,7,%
7, */ 
 
$ 5%!$% 

" 5(" #
03$ $% 
1%$%  1%2; 1%" 
0 5%" ? 4 $%  
6" 6(
+

 
         6

  

 

 /
 

 /   
 3 *


1)

 
05 
 (
)!
 
  
  &    
+/ 0
 7, */ 
2; 3$ " #
 $% 

 3$ " '$$' $% 
    6" 6(
$
% 


  

  3 *
> = #'*
&-  8@
#00 !
!
  
&

 
 ( 
 

   
 
 
8& 9 /
 6

! 
 $% 
A#0
3$ " '
$4 "
3$ 4 3$ " 1%-
 $% 
;3$ "
" 6(
*"!
) 
 :&

& 
3 *    2"##
  /


"2
 
 ;<<=>0373?:03>07<.)@A::=3

%% (
   &  

&  
 
 <
7'
)

)77 
 &
B
  

 


  3 *



"
,  2""#
9

 8

/
; 
/



6 

C%$% 
''(

C%$% 
'  

C%" 3 &%0$% 


$%

C%" 

" $% 
    6" 6(
$
% 


  

  #' 
>'


04"

 -
&  #"
:
#"

  !
 


 B 
  



  )
&&     

2
,  
24##
 !#
 1%$% 
 !& $ 
(#
&" *"
!$% 
#
 #
&"
1%%#
&$%  #" !& $"
" 6(