Morgunblaðið - 31.08.2001, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. ÁGÚST 2001 39
inn sé aðeins landamæri – að Anna
lifi þótt á öðru sviði sé.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur og bænir um huggun fylgja til
Reynis og dætranna og annarra sem
syrgja Önnu.
Ólöf S.
Anna Margrét Magnúsdóttir kom
afar óvænt inn í líf okkar, vina Reyn-
is Axelssonar. Svo sérkennilega vildi
til að flestir af nánustu vinum hans
hér á landi voru erlendis veturinn og
vorið 1988, og þegar menn tóku að
tínast heim um sumarið var allt
breytt um hagi vors kæra pipar-
sveins, og hann kominn með unn-
ustu. Fæstir áttu á slíku von, því
piparsveinsstandið virtist eiga svo
dæmalaust vel við Reyni, með iðkan
hinna fögru lista og djúpu fræða,
kryddað góðum vindlum. Hans lífs-
braut hafði virst vera endanlega
skilgreind.
En Anna Margrét breytti sem
sagt þessu öllu. Og þegar við kynnt-
umst henni áttuðum við okkur á því,
að það var engin hversdagskona
sem Reynir hafði fallið fyrir, nema
hvað! Anna var fluggreind, tónlist-
armaður að atvinnu, hálærð í fræð-
unum og mikilhæfur hljóðfæraleik-
ari – fyrst á píanó, síðan á sembal, og
loks sem organisti við Kristskirkju
síðustu tvö árin. Einnig kenndi hún
árum saman við Tónlistarskólann.
Þannig var jafnræði með þeim
Reyni að andlegu atgervi auk þess
sem bæði voru ástríðufullir tónlist-
arunnendur og kunnáttumenn á því
sviði. En jafnframt voru þau afar
ólík, Anna ör og kát þegar sá gállinn
var á henni, en Reynir jafnlyndur og
þolinmóður, öruggur sem klettur.
Anna og Reynir giftu sig í Skál-
holtskirkju sumarið 1989, í yndis-
legu veðri – að minnsta kosti í end-
urminningunni – og fyrr en varði
eignuðust þau tvær dætur, Birtu og
Maríu. Þótt ekki væru híbýlin stór,
við það að springa utan af flygli og
sembal, bókum, hljómplötum og
blómum, ríkti hamingja í ranni þess-
arar litlu fjölskyldu. En enginn má
sköpum renna og áður en varði tóku
við erfið ár þar sem Anna stríddi við
þungan sjúkdóm. Þegar það él stytti
loks upp og sólin skein á heiði á ný,
ventu þau Anna sínu kvæði í kross,
keyptu sér hús á Álafossi sem þau
gerðu úr yndislegt heimili, og allt
lék í lyndi. Við heimsóttum þau ein-
mitt einn sunnudagseftirmiðdag fyr-
ir rúmum mánuði, og framtíðin var
svo dæmalaust björt og allir ánægð-
ir með lífið og tilveruna. En örlaga-
höndin lætur ekki að sér hæða.
Skyndilega er Anna horfin, en
Reynir og dæturnar sitja eftir harmi
slegin. Óumræðileg sorg er að þeim
kveðin, því þau hafa misst mikið –
svo óvænt og óverðskuldað. En
Anna lifði ekki til einskis: hún gaf
Reyni tólf einstök ár og tvær ynd-
islegar dætur, og öllum þeim sem
hana þekktu sjóð dýrmætra endur-
minninga.
Helga Þórarinsdóttir og
Sigurður Steinþórsson.
Eigrandi um óraskóg af myrtum, í mein-
vænu ljósi,
lauf er hrörnað sem hey og draumsóley
drjúpir þar höfði,
öldur ýfa ekki vötn og þöglir lækirnir
þruma,
blómabökkunum á, við birtu sem slungin
er þoku,
sölnar nú liljan syrgð er var sveina og kon-
unga heiti.
(Þýð. Þorsteinn Gylfason.)
Með trega og söknuði kveð ég þig,
elskulega vinkona mín – í sígrænum
myrtuskógi þar sem dillandi, fjör-
legur hlátur þinn mun aldrei
hljóðna.
Elsku Reyni, Birtu og Maju og
öðrum ástvinum Önnu votta ég mína
dýpstu samúð. Megi minning henn-
ar og fjársjóður lifa og varðveitast
með okkur öllum sem hana þekkt-
um.
Sif Ragnhildardóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Önnu Margréti Magnúsdóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Það er sagt að þeir deyi ungir sem
guðirnir elska, mikið hljóta þeir að
hafa elskað Breka minn því hann er
tekinn frá mér fjögurra ára gamall.
Það var ekki annað hægt, útgeislun
hans var slík að það var umtalað.
Hann þurfti ekki nema smástund
með fólki til að heilla það, öllum þótti
vænt um hann. Það sást greinilega í
Svíþjóð á staðnum þar sem þessi
hörmulegi atburður átti sér stað. Þar
höfðu hundruð barna í nágrenninu
látið dótið sitt, bréf, teikningar, blóm
og fleira til minningar um þennan
litla strák.
Síðasta skiptið sem hann kvaddi
mig til að fara til Svíþjóðar 8. júlí
sagði hann: „Ekki gráta, ég kem eftir
tíu daga, ég elska þig pabbi, Breki
saknar pabba síns rosa mikið.“ Hon-
um fannst mjög gaman að fara niður
á lögreglustöð og setjast á mótorhjól-
ið, heyra í sírenum og sjá ljósin. Fara
í húsdýragarðinn og bíó, – alltaf að
gera eitthvað. Hann var ótrúlega
skýr og klár, mundi allt sem þú sagðir
honum og spurði um allt sem hann sá.
Hvers vegna hann? spyr ég mig.
Þetta var bara fjögurra ára strákur
og lífsgleðin skein af honum, það var
svo margt sem hann vildi gera og
prufa. Þetta er ekki sanngjarnt, hann
átti svo mikið eftir og margt sem
hann átti eftir að gera í lífinu. Það eru
engin orð til sem lýsa þeirri sorg sem
hefur gagntekið líf mitt síðustu tvær
vikur. Við áttum þó saman tvo mán-
uði í sumar sem ég þakka guði fyrir.
Helgin á Þingvöllum var yndisleg og
allar þær stundir sem við áttum sam-
an. Mundu það sem ég sagði við þig,
ástin mín, pabbi verður alltaf hjá þér.
Þú getur alltaf leitað til mín. Ég veit
að ég mun hitta þig aftur, og við mun-
um geta leikið við þig ég, Eiður og
Anna Margrét. Ef það er einhver
staður fyrir þig, litli engillinn minn,
er það hjá Guði. Þú verður alltaf í
hjarta mínu og ég mun aldrei gleyma
þér. Elska þig að eilífu, litli kall.
Pabbi.
Elsku Breki, Guð geymi þig, við
elskum þig.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer,
sitji Guðs englar yfir mér.
Vaka minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Dóra amma, dætur
og barnabörn.
Litli bróðir minn er dáinn. Hann
var mitt uppáhald, og ég hans. Breki
kom til mín þrisvar frá Svíþjóð og
alltaf vorum við saman. Ég gleymi
aldrei afmælinu hans nú í febrúar,
þar var öll fjöldskyldan. Mér þótti
mjög leiðinlegt þegar Breki flutti til
Svíþjóðar, en rosalega gaman þegar
hann kom í heimsókn.
Honum þótti mjög gaman þegar ég
las fyrir hann áður en hann fór að
sofa. Ég var mjög mikið með honum
og ég man hvað hann var stoltur af
BREKI
EIRÍKSSON
✝ Breki Eiríkssonfæddist í Reykja-
vík 5. febrúar 1997.
Hann lést í umferð-
arslysi í Partille í
Svíþjóð 13. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Freyja
Andrea Davidsson
og Eiríkur Ragnars-
son. Stjúpfaðir hans
er Reynir Davíð
Þórðarson. Hálf-
bróðir Breka sam-
feðra er Eiður, f.
1.11. 1991. Hálfbróð-
ir Breka sammæðra
er Jan Gunnar Reynisson, f. 15.1.
2000.
Útför Breka fer fram frá Dóm-
kirkjunni í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
mér stóra bróður. Þó
sérstaklega þegar ég
sagði honum frá því
hvað ég var duglegur í
fótboltanum að skora.
Við lékum okkur í fót-
bolta alla daga og fórum
með pabba í bíó.
Ég mun sakna þín,
litli bróðir, þú varst
besti bróðir sem til er í
heiminum.
Ég elska þig.
Þinn stóri bróðir
Eiður.
Elsku hjartans Breki minn. Í dag
stöndum við frammi fyrir því að
kveðja þig til hinstu kveðju hér á Ís-
landi. Elsku drengurinn minn, þú
komst í þennan heim eins og engill og
hefur ætíð verið sem slíkur og nú
kveður þú okkur sem engill. Dvöl þín
hér hjá okkur var í alla staði yndisleg
en allt of stutt.
Þinn persónuleiki, brosið, röddin
og allt töfraði alla sem nálægt þér
voru. Það var eins og að vera í himna-
ríki að vera með þér, alltaf glaður,
brosandi og kærleikurinn streymdi
frá þér. Rödd þín var sú fegursta
barnarödd sem ég hef heyrt, svo tær,
svo hlý. Það er ekki langt síðan þú
rétt rúmlega fjögurra ára að aldri
tjáðir ömmu þinni allt um ástina,
kærleikann og söknuð. Enginn karl-
maður hefur náð að töfra mig eins og
þú gerðir í vor með þessum orðum:
„Ég elska þig amma mín.“
Ég var oft búin að láta hugann
reika fram í tímann og hlakkaði til að
fá að fylgjast með þér vaxa upp.
Draumar mínir eru orðnir að engu en
ég veit að ég mun oft rifja upp þessar
dásamlegu stundir sem við áttum
saman Núna veit ég, elsku drengur-
inn minn, að þér var ætlað eitthvert
stærra hlutverk í þessari óskiljanlegu
veröld okkar, þú varst einfaldlega of
góður fyrir okkar jarðneska heim.
Breki, ungur að árum varstu kom-
inn með þín áhugamál. Sérstaklega
er mér ofarlega í huga áhugi þinn á
undurfögru söngröddinni hennar
Diddúar og þá sérstaklega jólalögun-
um hennar en þú vildir gjarna hlusta
á þau áður en þú fórst að sofa. Ekki
varstu beinlínis gamall þegar þú vald-
ir sérstakt lag úr nótnabókunum
hennar Siggu frænku þinnar, settist
við píanóið og fórst að spila eftir nót-
unum hugljúfa tóna eins og þú hefðir
ekki gert annað. Þá fannst þér afar
gaman að mála með vatnslitunum
þínum, sólin, hafið, fiskarnir og fugl-
arnir voru í uppáhaldi þar.
Breki minn, ég þakka guði fyrir að
hafa gefið mér þær dýrmætu stundir
sem við áttum saman og þær hafa
verið gleðulegustu stundirnar í mínu
lífi, þær mun ég varðveita vel í hjarta
mínu til æviloka.
Elsku drengurinn minn, þú veist að
amma kemur til þín en ég veit líka að
þú ert hérna hjá okkur. Hvíl þú í friði.
Drottin er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
„Á grænum grundum lætur hann
mig hvílast, leiðir mig að vötnum, þar
sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína, leiðir mig
um rétta vegu fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman
dal, óttast ég ekkert illt því að þú ert
hjá mér, sproti þinn og stafur hugga
mig.“ (23. Davíðssálmur)
Þín amma
Ella.
Þakka þérfyrir allt það sem þú
kenndir afa gamla eða „morfar“ eins
og þú kallaðir mig oft. Þakka þér fyr-
ir að hafa minnt mig á allt það fallega
í lífinu sem ég var búinn að gleyma
eða kynntist í fyrsta skipti með þér og
hafði aldrei látið mig dreyma um.
Ég veit nú, Breki minn, að þú varst
engill á þessari jörðu, hjarta þitt svo
fullt af kærleika og blíðu en kröfurn-
ar engar.
Hjarta mitt er þrungið söknuði og
þú verður þar ætíð en eins og þú varst
vanur að segja „Vi ses igen“. Þinn afi.
Jan, Svíþjóð.
Elsku litli frændi minn, ég trúi ekki
hvað heimurinn getur verið grimmur
og ósanngjarn að taka þig svona í
burtu! Af hverju þig? Þú varst svo
ungur með alla framtíðina fyrir þér.
Ég sakna þín svo mikið. Við söknum
þín öll svo mikið. Ég saknaði þín nú
svo mikið þegar þú bjóst í Svíþjóð en
núna ertu alveg farinn. Ég trúi þessu
ekki! Ég var svo fegin að fá að vera
med þér í sumar og ég þakka svo inni-
lega fyrir þær stundir. Þú varst svo
góður og hjartahlýr að það skein frá
þér langar leiðir. Og svo varstu svo
gullfallegur og með svo fallega rödd
að þú fékkst alltaf þá athygli sem þú
vildir. Þú lést alltaf alla brosa í kring-
um þig og allir voru alltaf svo glaðir.
Ég veit bara ekki um betra barn en
þig. Svo þótti mér alltaf svo gaman
hvernig þú komst hlaupandi í fangið á
mér stundum og kysstir mig, mér
þótti svo vænt um það, mig langaði
helst aldrei að sleppa þér. Svo í hvert
skipti sem þú sagðir eitthvað langaði
mig alltaf til að faðma þig. Og svo
man ég sérstaklega eftir því þegar þú
sagðir: „Sigga, ég elska þig rosalega
mikið.“ Mér þótti svo vænt um að
heyra þig segja þetta og þú varst svo
mikið krútt þegar þú sagðir þetta. Ég
elska þig líka rosalega mikið! Ég man
hvað við mamma undruðumst hvað
þú gast tjáð þig og hvað þú varst ein-
lægur. Ég var svo hreykin af að vera
frænka þín og eiga hluta í þér. Ég
man þessa mánuði sem mamma þín
gekk með þig og hvað ég var frekar
mikið með henni og var svo spennt að
fá þig í heiminn og svo man ég svo vel
eftir þeirri nótt sem það var hringt og
sagt að þú værir fæddur. Ég spurði
strax hvort það væri strákur eða
stelpa og ég var svo ánægð að ég gat
ekkert sofið þá nótt. Ég hugsaði ein-
mitt þá og strengdi þess heit að ég
skyldi alltaf muna þessa dagsetningu,
5. febrúar, og ég stóð við það því aldr-
ei hefur þurft að minna mig á afmæl-
isdaginn þinn og ég mun alltaf muna
hann. Ég man hvað mig langaði að
keyra strax upp á sjúkrahús en svo sá
ég þig loksins daginn eftir og þú varst
svo lítill og svo fallegur og ég hef sagt
við marga að þú sért fallegasta barn
sem ég hef augum litið!
Já, það er leiðinlegt hvað heimur-
inn getur verið grimmur og ósann-
gjarn.
En þú varst engill sendur af himn-
um ofan og ert trúlega bara þar sem
þú átt heima núna og hefur örugglega
verið ætlað stórt hlutverk þarna uppi.
Ég þakka fyrir allar þær dýrmætu
stundir sem ég fékk að vera með þér
og þú munt ávallt vera í hjarta mínu.
Guð blessi minningu Breka Eiríks-
sonar.
Þín frænka
Sigríður Birna.
Elsku Breki, við söknum þín mikið.
Þú munt ávallt eiga stað í hjarta okk-
ar.
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesús mæti.
Dóra Guðlaug Svavarsdóttir,
Alexis, Selma Sigmarsdóttir,
Gígja, Iraklis og Kostas.
Elsku Breki, þú varst ljósgeislinn í
lífi föður þíns. Það var heiður að fá að
kynnast þér. Þú munt ávallt eiga þér
stað í hjarta mínu. Minningarnar frá
sumrinu og afmælinu þínu í haust
munu ávallt lifa. Guð geymi þig.
Vertu, Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni
(Hallgr. Pét.)
Anna Margrét Óskarsdóttir.
Mig langar til að minnast í nokkr-
um fátæklegum orðum Breka vinar
okkar mæðgina. Upp í hugann koma
myndir af litlum listamanni með liti
og blöð í bakpoka hvert sem hann fór
til að geta teiknað þegar innblástur-
inn kom yfir hann. Ég vil votta And-
reu vinkonu minni og öðrum aðstand-
endum dýpstu samúð mína og þakka
fyrir allar góðu samverustundirnar
frá liðnu sumri.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Vera og Alexander.
Aldrei hvarflaði það að mér þegar
við vorum nokkrar vinkonur ófrískar
á sama tíma að eitt af þessum börnum
ætti ekki eftir að vera með okkur
þangað til við yrðum gamlar.
Elsku Andrea mín, að fá þær frétt-
ir að hann Breki þinn væri dáinn var
svo fjarri raunveruleikanum að það
tók mig tvo daga að átta mig á því. Ég
beið eftir því að fá símhringingu um
að þetta væri hræðilegur misskiln-
ingur en raunin varð önnur.
Þó að það sé langur tími liðinn frá
því að ég sá hann síðast, þá man ég
svo vel hvað hann var rólegur, góður
og alltaf svo glaðlyndur, hann var
sannkallaður engill á allan hátt.
Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska og við vitum að hann er í góðum
höndum.
Elsku Andrea, Eiki, Reynir og fjöl-
skyldur ykkar, ég samhryggist ykkur
af öllu hjarta í þessari sorg og missi
sem þið þurfið að líða.
Hví var þessi beður búinn,
barnið kæra, þér svo skjótt?
Svar af himni heyrir trúin
hljóma gegnum dauðans nótt.
Það er kveðjan: „Kom til mín!“
Kristur tók þig heim til sín.
Þú ert blessuð hans í höndum,
hólpin sál með ljóssins öndum.
(B. Halld.)
Ásta B. Valdimars.
Betra hjarta, hreinni sál
heldur en þína er vandi að finna,
fögur áttu eftirmál
innst í brjósti vina þinna.
Sofðu, hvíldu sætt og rótt,
sumarblóm og vor þig dreymi!
Gefi þér nú góða nótt
Guð, sem meiri er í öllum heimi.
(G. Guðmundsson)
Ekki var Breki hár loftinu en hann
hafði stóran persónuleika og sterka
útgeislun.
Hann var alltaf glaður, lærdómsfús
og sjálfstæður. Hvers manns hug-
ljúfi. Þannig minnumst við hans.
Þegar við kvöddum fjölskylduna
áður en hún flutti til Svíþjóðar grun-
aði okkur ekki að við værum að
kveðja hann í hinsta sinn.
Þó hann hafi búið erlendis í nær tvö
ár er minningin skýr.
Það duldist engum að þar fór ein-
stakt barn. Hann veitti okkur sem
þekktum hann mikla gleði og sú
minning er dýrmæt gjöf.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður, og þú munt sjá, að aðeins
það sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan.
Þegar þú ert sorgmædur, skoðaðu
þá aftur huga þinn, og þú munt sjá að
þú grætur vegna þess, sem var gleði
þín.“ (Kahlil Gibran)
Elsku Andrea og fjölskylda, fátt
annað kemur okkur að haldi en bænin
og fallegar minningar á þessum erf-
iðu tímum. Biðjum við því góðan Guð
að gefa þér styrk í þessari miklu sorg.
Við sendum öllum aðstandendum
innilegustu samúðarkveðjur okkar.
Elísa Sóley og Andrea Þórey
Magnúsdætur, Sigrún Halla
Ásgeirsdóttir, Arna Rún Guð-
mundsdóttir og fjölskyldur.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.