Morgunblaðið - 31.08.2001, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 31. ÁGÚST 2001 37
margt til gamans gert. Eins og þeg-
ar ég, hann og Pettý máluðum gamla
traktorinn hjá stóra stein rauðan eða
þegar við strukum og löbbuðum yfir
fjallið fyrir ofan bæinn og það þurfti
að sækja okkur í Ögur. Það voru
góðir tímar og margt sem hægt er að
minnast.
Ragnar gekk í gegnum margt á
sinni stuttu ævi. Þegar hann var að-
eins sex ára fórst pabbi hans í snjó-
flóði í Óshlíðinni og ekki mörgum ár-
um seinna féll snjóflóð í Súðavík og
þar fórust föðursystir hans Bella og
dóttir hennar Pettý.
Ragnar var hávaxinn og myndar-
legur ungur maður, þó að hann hafi
verið frekar feiminn og sjálfum sér
nógur. Engin orð eða gjörð fá megn-
að að lýsa harmi mínum en ég bið
Guð að honum líði vel og ég veit í
sálu minni að hann er nú með pabba
sínum á ný.
Ég þakkir færi
því nú skiljast leiðir.
Þigg þú litla gjöf
úr hendi mér.
Ég bið að þínir
vegir verði greiðir.
Ég veit að ég mun
aldrei gleyma þér.
(Guðrún V. Gísladóttir.)
Minn hugur er hjá móður Ragn-
ars, fósturföður, systkinum, föður-
ömmu og föðurbróður. Vertu sæll,
kæri frændi. Skilaðu kveðju og sé
þig seinna
Þín frænka,
Helena.
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Elsku Ragnar. Við viljum þakka
þér fyrir hvað þú varst góður dreng-
ur og reyndist okkur vel. Við erum
þakklát fyrir að hafa fengið að kynn-
ast þér svona vel og að hafa fengið að
hafa þig hjá okkur í vetur. Við biðj-
um algóðan guð að umvefja þig kær-
leik og ljósi í sólskinslandinu. Og við
viljum láta bænina sem pabbi þinn
kenndi þér og bað með þér þegar þú
varst lítill drengur fylgja hérna með.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pét.)
Lilja amma og Arnar afi.
Elsku frændi. Ég vil þakka þér
fyrir alla þolinmæðina við mig og all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman í vetur. Og ég þakka fyrir að
hafa fengið að kynnast þér. Ég óska
að algóður guð veri með þér og
hjálpi þér í ókunna landinu.
Þinn frændi,
Mikael Sigurður.
Elsku frændi og kæri vinur. Ég
get ekki skilið af hverju þú hefur
verið tekinn frá okkur öllum. Ég get
ekki trúað því að þú sért dáinn. Ég á
alltaf von á því að þú hringir eða kík-
ir til okkar í heimsókn. Þetta er allt
svo óraunverulegt. Þegar ég sá þig
síðasta daginn þinn varstu svo geisl-
andi og glaður að sjá, ég get ekki
trúað að ég fái ekki að sjá þetta fal-
lega andlit aftur. Síðustu vikuna hef
ég setið tímunum saman og rifjað
upp samverustundir okkar alveg síð-
an þú varst pínulítill. Efst í huga
mér er þó síðasti vetur þegar þú
bjóst hérna hjá okkur. Við gátum
talað alveg tímunum saman og rætt
um lífið og tilveruna og um sorgir
okkar og sigra, um drauma okkar og
hvað okkur langaði að gera í framtíð-
inni. Þegar þér leið illa komstu alltaf
og sagðir mér frá því hvað væri að
og þegar mér leið illa sástu það alltaf
á mér og spurðir mig hvort það væri
eitthvað sem þú gætir gert fyrir mig.
Þú hlustaðir þá á mig og gafst mér
góð ráð. Ef eitthvað þurfti að gera
varstu alltaf fyrstur til að bjóða að-
stoð þína og þú varst ótrúlega dug-
legur að líta eftir honum Mikka
frænda þínum. Mér fannst líka alveg
ótrúlegt að þó þú værir átta árum
yngri en ég, tók ég aldrei eftir því,
því þú varst ótrúlega þroskaður mið-
að við aldur.
Elsku frændi, ég sakna þess svo
að geta ekki hringt í þig spjallað við
þig. Það er svo margt sem mig lang-
aði að segja þér. Ég vona bara að ég
geti hitt þig aftur seinna hinum meg-
in og þú verðir þar og takir á móti
mér. Ég hugga mig við það að ég veit
að pabbi þinn og frænkur þínar hafa
tekið þig í faðm sinn þegar þú yf-
irgafst þennan heim. Ég vil fá að
þakka þér fyrir að leyfa mér að
kynnast þér svona vel, og allt sem þú
kenndir mér og gerðir fyrir mig.
Minningin um þig verður ávallt
varðveitt í huga mér og þú átt stóran
sess í hjarta mínu. Sál mín grætur
yfir brotthvarfi þínu og heimurinn er
tómlegur án þín. Mér þyki svo vænt
um þig, elsku besti frændi minn.
Þín frænka,
Ragnheiður Arnarsdóttir.
Slysin gera ekki boð á undan sér.
Sá hörmulegi atburður gerðist um
síðustu helgi að bifreið lenti utan
vegar við Súðavík og ungur piltur,
nemandi í Menntaskólanum á Ísa-
firði, lést. Ragnar heitinn var fædd-
ur og uppalinn í Súðavík. Fjölskylda
hans hefur ekki farið varhluta af
slysförum. Faðir hans fórst í snjó-
flóði á Óshlíð fyrir þó nokkrum ár-
um. Ragnar stundaði grunnskóla-
nám í Súðavíkurskóla og lauk
grunnskólaprófi 1999. Um haustið
fór hann að Laugaskóla í Suður-
Þingeyjarsýslu og var þar einn vetur
í almennu bóknámi og stóð sig vel.
Haustið 2000 innritaðist Ragnar í
grunndeild rafiðna í Menntaskólan-
um á Ísafirði og stundaði þar nám
síðastliðinn vetur. Hann sótti skól-
ann mjög vel, enda samviskusamur í
besta lagi. Hann bjó heima hjá móð-
ur sinni og fór því á hverjum morgni
með bíl á milli Súðavíkur og Ísa-
fjarðar og aftur heim síðdegis. Í
framkomu var Ragnar heitinn
einkar prúður og hljóðlátur og kom
sér vel við samferðafólkið. Kennarar
hans bera honum mjög vel söguna.
Nemendurnir í grunndeild rafiðna,
eins og reyndar að ýmsu leyti í öðr-
um námsbrautum skólans, höfðu
talsvert óhagræði af löngu verkfalli
framhaldsskólakennara síðastliðinn
vetur, og er ljóst að Ragnar var með-
al þeirra sem töpuðu á verkfallinu.
Hann ætlaði að halda náminu hér við
Menntaskólann áfram nú í haust,
enda sýndi hann rafmagnsfræðun-
um ótvíræðan áhuga og virtist vel
fallinn til að ljúka námi þar farsæl-
lega, hefðu örlögin ekki gripið í
taumana með þeim hörmulega hætti
sem raun varð á. Ragnar Freyr
Vestfjörð var vel af guði gerður og
sérstaklega ljúfur piltur eins og hér
hefur komið fram. Það er ekki auð-
velt að skilja, að honum skyldi ekki
ætlað lengra líf en raun ber vitni.
Nemendur og kennarar við Mennta-
skólann á Ísafirði eru harmi slegnir
yfir hinu skyndilega fráfalli hans.
Móðir hans og aðrir vandamenn eiga
þó um sárast að binda. Þeim eru hér
með sendar innilegar samúðarkveðj-
ur.
Guð blessi minningu Ragnars
Freys Vestfjörð.
Björn Teitsson.
Elsku Raggi minn, þú fórst svo
skyndilega að ég á erfitt með að trúa
því að þú sért ekki lengur hjá okkur.
Fyrsti vinnudagurinn eftir slysið var
mjög erfiður, allan daginn bjóst ég
við því að þú kæmir inn í kaffistofu
með stóra kók, tvær pylsur og settist
hjá mér eins og þú gerðir alltaf í
sumar. Við höfum alltaf getað talað
saman um allt þótt ég væri tveimur
árum yngri en þú. Síðustu tvö árin
þín í grunnskólanum sátum við oft
bara tvö í félagsmiðstöðinni að tala
saman, þú talaðir oft um vini þína og
fjölskyldu og þér varð tíðrætt um
pabba þinn. Ég á eftir að sakna þess
að geta ekki talað við þig. Ég held að
bestu minningarnar mínar um þig
séu frá því á föstudagskvöldið fyrir
slys þegar við, Salla og Agga fórum
á Ísafjörð að hitta hina krakkana. Þú
varst svo glaður og ánægður með líf-
ið og tilveruna. Þú varst svo frábær
og góður strákur og ég er þakklát
fyrir að hafa fengið að kynnast þér
og vera vinur þinn þennan stutta
tíma sem við fengum með þér. Ég á
eftir að sakna þín, Raggi minn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Bogga, Dóri, Sindri, Þórir
og Elísa, megi guð styrkja ykkur á
þessum erfiðu tímum.
Elsku Raggi, ég veit að þú ert
kominn til pabba þíns núna sem þú
talaðir svo oft um. Ég mun aldrei
gleyma þér.
Vertu sæll, elsku vinur.
Þín vinkona,
Sólveig.
Elsku Raggi minn. Það er hræði-
leg sorg að missa þig, svona ungan
og myndarlegan strák sem áttir skil-
ið að upplifa miklu fleira. Þú varst
alltaf þú sjálfur, voðalega þrjóskur
og gafst aldrei upp. Hálftíma áður en
slysið varð varst þú að kyssa mig
bless svo skælbrosandi og hamingju-
samur og gast ekki beðið eftir að
fara með mér út að borða og í bíó
daginn eftir. Þú hvarfst svo snögg-
lega að ég er ekki enn búin að átta
mig á því að þú sért dáinn og komir
aldrei aftur. Ég sakna þín og mun
alltaf muna eftir þér, elsku Raggi.
Það var alltaf svo ægilega erfitt að
deila með þér sársauka, því þú
fannst alltaf svo til með manni. Svo
var svo gott að tala við þig því þú
skildir mig alltaf. Samt fannst mér
ég ekki vera búin að þekkja þig nóg
og átti svo margt ósagt við þig. Ég
var búin að þekkja þig síðan í fyrra,
samt fannst mér ég vera búin að
þekkja þig miklu lengur, eins og
Kristín vinkona mín sem þekkti þig
aðeins þetta eina ógleymanlega og
æðislega kvöld. Þú varst svo opinn
og varst ekki feiminn við að tjá til-
finningar þínar og segja mér hvað
þú varst að hugsa. Alltaf varstu svo
hreinskilinn og sást jákvæðu hlið-
arnar á öllu og öllum. Ég heyrði þig
aldrei baktala fólk. Svo get ég ekki
gleymt því hvað þú komst fallega að
orði. Ef ég myndi skrifa niður öll fal-
legu orðin og allar pikk-upp-línurnar
þínar yrði til stór, þykk og falleg
ljóðabók. Og þegar ég loka augunum
sé ég þetta yndislega bros þitt, sem
var svo bráðsmitandi. Þegar þú
brostir pírðust gullfallegu augun þín
og geisluðu af hamingju sem var svo
sætt. Það sem hjálpar mér að sigrast
á þessari sorg eru minningarnar
sem gera mig sterkari og enginn
mun taka frá mér. Ég, Kristín vin-
kona mín, Auður og Jón Hilmar
fengum að vera með þér þitt síðasta
kvöld og upplifðum eftir það erfiða
lífsreynslu sem við hefðum viljað
vera án. Ég veit nú að þú ert sitjandi
uppi í himnaríki í faðmi föður þíns,
sem þér þótti afar vænt um, en fórst
í snjóflóði fyrir nokkrum árum. Ég
vil votta mína dýpstu samúð til þess-
arar elskulegu fjölskyldu, ættingja
og vina.
Þín alltaf,
Ólafía Sif.
Elsku Raggi minn. Ef ég á að
segja þér það hreint út, þá ert þú
ekki farinn úr lífi mínu, ég bara trúi
því ekki. Ég trúi ekki að Guð skuli
taka þig strax frá okkur, þú sem ert í
blóma lífsins, en hvað sem ég neita
þessu þá kemur þú ekki aftur og
núna er kominn tími til að kveðja
þig.
Ég man svo vel eftir því þegar ég
hitti þig fyrst, nývaknaður að vanda
og alltaf jafn brosmildur. Ég trúi því
ekki að ég eigi ekki eftir að setjast
niður með þér aftur og tala um allt
milli himins og jarðar eins og við
vorum svo vön að gera kvöld eftir
kvöld á Laugum. Tala um ástina,
vinina og vandamál. Ég segi fyrir
mitt leyti að ég hefði aldrei lifað af
síðustu önnina á Laugum nema bara
út af spjallinu okkar og svo má nú
ekki gleyma vídeó- og nammikvöld-
unum frægu. Ég held samt að eina
leiðin fyrir mig til að sætta mig við
að þú sért farinn frá okkur sé að
muna að seinast þegar við hittumst á
Eldborg varstu svo ánægður með líf-
ið. Þú gjörsamlega geislaðir. Ég
hafði aldrei séð þig svona sáttan við
lífið áður og ég ætla mér að halda
fast í þá minningu. Það er samt svo
margt sem mig langar að segja við
þig en ég veit ekki hvar ég á að byrja
eða hvernig ég á að byrja, en ég held
að við eigum eftir að hittast seinna
meir þegar minn tími er kominn og
þá getum við spjallað aftur.
En Raggi minn, þú veist að mér
þykir óendanlega vænt um þig.
Ég vil votta fjölskyldu og vinum
Ragga mína dýpstu samúð og guð
veri með ykkur í þessum miklu erf-
iðleikum.
Þín vinkona,
Hafrún Sigurðardóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Ragnar Frey Vestfjörð Gunn-
arsson bíða birtingar og munu birt-
ast í blaðinu næstu daga.
*"!
C 
 ;<<=>0373?:03>07<.)@A::=3
  
 :&

& 7,%  /
'


"2

7% % !D(
C/

 6



 6'
  
 
  
/ 
% 



  /  

 /     
'
'E1)*+
4(
1)

 
6 
$ "!$

  . 
4%F" (
 + !C%0$% 
+ !C%0 4('%0"  !G $% 
1%-4('%0$% 

%?('%0"  3" & 
'%0 4('%0"  >
$% 
6" 6(
   
 



    
 # **
)1)


%$
3"$$$
  !
 

 5 
  



  8  
 
'


"
,  24##

'
$% 
 - $ #$%$% 
?& $"
?$#$%$%  2& ?& $"
 !#$%$%  

6"
7"0 #$%"  5" &$% 
1%#$%"

"#$%"
6" 6(
1

  
       6

   


  
 
  
/

%&

*

A 3
'* H<H
3  $/
4
 (
   !#0$36  $%    $& $
II#
  
  $
II
  36  & $&$% 
  -& $&"(