Morgunblaðið - 09.10.2001, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 ÞRIÐJUDAGUR 9. OKTÓBER 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Salvar Kristjáns-son fæddist á Ísa-
firði 7. desember
1923. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 27. septem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Ingibjörg Sveinsdótt-
ir, f. 16.12. 1896, d.
15.2. 1973, frá Gilla-
stöðum í Reykhóla-
sveit, og Kristján
Pálsson, múrara-
meistari frá Akur-
eyri, f. 31.7. 1899, d.
21.5. 1978. Börn
þeirra eru: Páll, f. 1922, lést ung-
barn, Salvar sem hér er kvaddur,
Guðmundur Sveins, f. 1925, bú-
settur í Ytri-Njarðvík, Páll, f.
1927, lést þriggja ára, Sveinsína
Valgerður, f. 1928, búsett í
Reykjavík, Zóphonías, f. 1931, bú-
settur í Reykjavík. Foreldrar Sal-
vars fluttu búferlum árið 1946 frá
Ísafirði til Reykjavíkur.
Hinn 6. desember 1953 kvæntist
Salvar eftirlifandi konu sinni, Að-
alheiði Kristinsdóttur frá Akur-
eyri, f. 22.11. 1920. Foreldrar Að-
alheiðar voru Guðrún Bjarna-
dóttir, f. 19.11. 1887,
d. 19.10. 1981, og
Kristinn Sigurpáls-
son fiskmatsmaður,
f. 30.6. 1878, d. 6.10.
1961. Börn Salvars
og Aðalheiðar eru:
Jón Sigurpáll, f. 2.3.
1954, fiskmatsmað-
ur, kvæntur Guð-
rúnu Auðunsdóttur.
Börn þeirra eru þrjú
og tvö barnabörn.
Kristbjörg Soffía, f.
14.9. 1955, sálfræð-
ingur og ógift. Krist-
inn Rúnar, f. 28.12.
1959, múrari og rafeindavirki,
kvæntur Jónu Kolbrúnu Garðars-
dóttur og eiga þau sex börn og eitt
barnabarn.
Salvar stundaði sjóinn ungur
maður en söðlaði um árið 1954 og
lærði múrverk hjá föður sínum.
Hann tók sveinspróf árið 1957 og
varð félagi í Múrarafélaginu 1958.
Allar götur síðan vann Salvar við
múrverk eða þar til hann hætti
störfum.
Útför Salvars fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Mig setti hljóða er móðir mín til-
kynnti mér andlát bróður síns, Sal-
vars, sem hafði þá látist um nótt-
ina, eða aðfaranótt 27. september
sl. Það er einu sinni svo að maður
er aldrei tilbúinn að heyra andláts-
fregn ættingja sinna enda þótt mér
væri vel kunnugt um að Salli
frændi væri mikill hjartasjúklingur.
Á kveðjustundum hrannast ótal
minningar í hugann tengdar elsku-
legum frænda frá bernsku- og full-
orðinsárum mínum. Allt eru þetta
minningar um notalegar samveru-
stundir, hjartagæsku frænda míns
og ljúft viðmót hans sem ég, heima-
gangurinn hjá frænda mínum og
Öllu, mætti ætíð á heimili þeirra.
Eða í fjölskylduhúsinu svonefnda á
Suðurlandsbraut 99 en þar bjuggu
afi og amma í öðrum helmingi húss-
ins og Salli frændi og Alla í hinum.
Sjálf var ég nágranni þeirra í fimm
ár og þótt ég flytti úr hverfinu hélt
ég mínu striki, að heimsækja dag
hvern íbúana á Suðurlandsbraut-
inni. Þetta voru skemmtileg ár sem
frændi minn átti svo stóran þátt í
að auðga með glettni sinni og
fyndni, og alltaf án þess að særa
neinn. Ennþá óma í kolli mér
hlátrasköllin í eldhúsinu. Alltaf tók
Alla þessu græskulausa gamni með
jafnaðargeði og hló með okkur þótt
sárlasin væri, enda er hún Alla mín
sannkallaður engill í mannsmynd.
Aldrei hef ég heyrt hana kasta
hnjóðsyrði til nokkurs manns.
Svona eru öll börn frænda míns og
Öllu, gædd sömu mannkostum og
foreldrarnir.
Barnabörn frænda míns og Öllu
fundu fljótt hvað afi og amma áttu
gnótt af blíðu og tíma handa þeim
og slíkt hið sama fundu strákarnir
mínir þrír. Allir tengjast þeir
frænda mínum heittelskaða á einn
eða annan hátt.
Í fersku minni situr þegar frændi
minn og ég sátum eitt sinn sem oft-
ar í eldhúsinu hjá Ingibjörgu
ömmu, ég nýbúin að eignast minn
fyrsta strák og upptekin af því
hvað ég ætti að nefna hann. Amma
var ekkert hrifin af því að ég vildi
nefna hann í höfuðið á henni og
Salli frændi skildi það. Önnur hug-
mynd mín að nafni fannst honum of
kvenleg en þegar ég nefndi þriðja
nafnið ljómaði andlit hans. Þarna
var nafn elsta stráksins míns
ákveðið og síðar þegar hinn sami,
Vésteinn minn, gat ekki náð ess-
hljóðinu var það frændi hans, Salli,
sem gaf sér góðan tíma að sitja hjá
honum á gólfinu einu sinni sem oft-
ar að við heimsóttum frænda minn
og Öllu. Heim fór Vésteinn búinn
að læra að segja ess hjá Salla
frænda.
Þegar annar sonur minn fæddist
var það auðsótt mál hjá frænda
mínum þegar ég falaðist eftir því
við hann að mega láta snáðann bera
nafn hans að seinna heiti. Þetta er
Kristján Salvar.
Þriðji sonur minn, Valgarð Bjart-
mar, eignaðist lifandi trú á Jesúm
Krist. Hann fann góðan bróður í
trúnni sem frændi hans, Salli, var.
Þeir báðu saman og frændi minn
var óþreytandi að fræða son minn
um allt er laut að trúmálum. Ég
veit að Salli frændi varð eftirleiðis í
öllum bænum sonar míns.
Af nógu er að taka í minninga-
safninu og tengist frænda mínum.
Berjaferð hérna forðum daga í
Vattarfjörð kemur í hugann sem
feðgarnir Salli og Rúnar fóru ásamt
mér. Sérhvert kennileiti á leiðinni
vestur þekkti hann frændi minn en
minni okkar Rúnars var ekki eins
óbrigðult á leiðinni til baka. Við
komum á áfangastað í niðamyrkri
og rigningu og tjaldið komst upp
við kertaljós þar sem vasaljósið
hafði gleymst heima. Um morgun-
inn þegar tjaldbúarnir vöknuðu vall
svart berjalyngið nánast inn fyrir
tjaldskörina og tómhent héldum við
ekki af stað í bæinn. Á heimleiðinni
höfðum við viðdvöl á Grund í Reyk-
hólasveit hjá skyldfólki okkar en
þegar við lögðum þaðan af stað
uppgötvaðist gat á bensíngeymin-
um. Rúnar tuggði tyggjópakka og
faðir hans stoppaði í gatið með góð-
um árangri. Að þessu hlógum við
oft svo og fleiri skemmtilegum
uppákomum úr þessari ferð og öðr-
um samverustundum. Í því sam-
bandi kemur til að mynda upp í
hugann kvöldstund ein þegar ég að-
stoðaði frænda minn í kæfugerð og
ilmandi kæfa beið Öllu þegar hún
kom úr norðanferð sinni frá því að
heimsækja ættingja.
Og núna er móðurbróðir minn
allur og komið er að okkar hinstu
kveðju. Ég kveð hann með söknuði
og mun ætíð varðveita í minninga-
sjóði mínum þær ótalmörgu dýr-
mætu ánægjustundir sem ég átti
með honum. Það eru fleiri en ég
sem geta viðhaft sömu orð um
frænda minn, systkini hans kveðja
líka góðan bróður. Það var okkur
börnum þeirra einstaklega ljúft að
fá að kynnast og fylgjast með því
hversu samrýnd móðursystkini mín
voru og fjölskyldur þeirra.
Síðustu æviárin reyndust frænda
mínum erfið á margan hátt. Engu
að síður virtist hann búa yfir
undraverðum og næstum óskiljan-
legum lífsþrótti síðasta spölinn
sinn.
Að leiðarlokum þakka ég elsku-
legum móðurbróður mínum fyrir
samfylgdina. Ég og fjölskylda mín
vottum ykkur, elsku Alla, Palli,
Didda, Rúnar og fjölskyldur, okkar
dýpstu samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur öll.
Lokaorð mín og hinstu kveðju
mína til frænda míns, Salvars
Kristjánssonar, fel ég Valdemar
Lárussyni í einum uppáhaldssálmi
mínum:
Þó dökkni og dimmi yfir,
og dagsins lokið önn.
Sú vissa að látinn lifir
er ljúf og sterk og sönn,
hún er það ljós, sem lifir
og lýsir myrkan veg.
Hún ljómar öllu yfir
svo örugg, dásamleg.
Við samferð þína þökkum,
já, þökkum allt þitt starf.
Hrærðum huga og klökkum,
þú hlaust þá gæfu í arf,
að eiga huga heiðan
og hreina og sanna lund,
sem gerði veg þinn greiðan
á granna og vinafund.
Nú ertu héðan hafinn
á hærra og betra svið,
þar ást og alúð vafinn.
En eftir stöndum við.
Þig drottinn Guð svo geymi,
og gleðji þína sál.
Í öðrum æðra heimi
þér ómi guða mál.
(V. Lár.)
Guðrún Kristjánsdóttir.
SALVAR
KRISTJÁNSSON
Sími 562 0200
ErfisdrykkjurÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
við Nýbýlaveg, Kópavogi
!


 
  



 
 


 /%; 0?
0; ;#*   6D
=3>&
# 

 ' #
  "

++  +--.
9 # 
 

  
 


     
 
 ) @ $"
  5#$  (  *3+ ) #3 " $"
% *() : 5#$  (   : 1$$   $$"
  $ 5#$  ( !" )  $"
"  5#$5  $" 1 
5   $(
  : 5#$5  $"
##$"  5#$5  $" # !"
 #(
*+ () # )*+ .
; 

 1
   #  * # 

 
  

 :  :



 #


  

  


G /%;0
;0
 5 4  ##
& 9(2  



 
  

"- 
 ) @
( $ 2
#+ ;" 
( $ 2
4 = $&
( $ 2
 :  )
( $ 2
() 3+#=#$ .
; 

 1
   #  * 1   :

 

# 

# 
 

** 


*



0?
0; . 9/1
 5 4, &  - 22.
5#   $( /#3 !( #$"
"   $( 3+ $& 9):$"
3#   $(  *3+ ) !(  $"
1#& , $$" ) 3" &#
() 3+#=#$ .

 

   
  




 0?
0;0 0/0 = >  $ #) *&#3" 
 /
 $<7
#$ 

=    -#$ ; &#$"
! +   $( " @ $"
) & :  !  $" "   #(

 ) @ #$ !  $" .
Elsku amma mín.
Það koma margar og
skemmtilegar minn-
ingar upp í hugann er
ég hugsa til þín. Mér
verður sérstaklega hugsað til hversu
gaman var að heimsækja hana
„hunda“-ömmu með stóra garðinn í
Hveragerði, þar gat maður hlaupið
og leikið við fallega hundinn þinn,
hann Hring, sem þú ert vonandi að
leika við núna. Og þegar við fórum
HULDA
GÍGJA
✝ Hulda Gígjafæddist í Reykja-
vík 29. ágúst 1925.
Hún lést á Landspít-
alanum Landakoti
föstudaginn 7. sept-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram frá Grafarvogs-
kirkju 14. septem-
ber.
saman á biblíu-
námskeið eftir að þú
fluttir í bæinn hafðir þú
þínar skoðanir og varst
sko ekki alltaf sammála
predikaranum. Elsku
amma, ég mun alltaf
muna fallega brosið
sem ég fékk er ég kom
og kyssti þig í síðasta
skiptið til hamingju
með afmælið 29. ágúst
sl. og síðustu orðin sem
voru „þakka þér fyrir“.
,,Sjá, ég sendi engil á
undan þér til að varð-
veita þig á ferðinni og
leiða þig til þess staðar, sem ég hefi
fyrirbúið.“
(Önnur Mósebók, 23.20.)
Ég mun ávallt geyma mynd af þér
í hjarta mér.
Hvíl í friði, þín sonardóttir,
Guðrún Helga Jóhannsdóttir.