Morgunblaðið - 25.01.2002, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 25. JANÚAR 2002 41
✝ Ólafur GísliBjörnsson fædd-
ist í Bakkaseli í Bæj-
arhreppi í Stranda-
sýslu 14. október
1934. Hann lést 15.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Valgerður El-
ín Andrésdóttir, f.
17.7. 1902, d. 20.9.
1981, og Björn Lýðs-
son bóndi, f. 28.7.
1905, d. 14.1. 1971.
Systkini Ólafs eru
Lýður Bakkdal sagn-
fræðingur, f. 6.7.
1933, Elínborg Þuríður, starfs-
stúlka á Landspítalanum við
Hringbraut, f. 7.1. 1940, og Sig-
urbjörg Guðrún Sigríður bóka-
safnsfræðingur, f. 22.7. 1945.
Hálfsystkini voru Oddur Jónsson,
f. 24.10. 1921, d. 19.9. 1955, og Ey-
rún Sigríður Sigurðardóttir f.
26.5. 1928, d. 14.2. 1969. Fóstur-
bróðir hans er Örn Grundfjörð
trésmiður, f. 24.8.
1947, sonur Eyrúnar
Sigríðar. Ólafur var
ókvæntur og barn-
laus.
Ólafur fluttist að
Fremri-Gufudal í
Austur-Barða-
strandarsýslu með
foreldrum sínum ár-
ið 1937 og ólst þar
upp. Fjölskyldan
fluttist að Hrafnadal
í Bæjarhreppi árið
1953 og ári síðar að
Fjarðarhorni í sömu
sveit. Til Reykjavík-
ur var flutt árið 1959 og þar átti
Ólafur Gísli síðan heima til ævi-
loka. Hann vann í prentsmiðjunni
Gutenberg, á Kópavogshælinu og
Elliheimilinu Grund. Hann vann
þó lengst við að bera út blöð og
annast innheimtu fyrir ýmsa.
Útför Ólafs fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Langvarandi stríði við fötlun og
veikindi er lokið. Æskuárin voru þó
björt og án stóráfalla. Ólafur bróðir
var sporléttur og viljugur og ætíð
boðinn og búinn að aðstoða við bú-
skapinn eftir megni. Hann þekkti
fljótlega allar kindur foreldra okkar
og var að þeirra dómi ótvírætt efni í
góðan bónda. Áfallið kom vorið 1945.
Þá barst skarlatssótt að Fremri-
Gufudal. Ólafur tók veikina og fékk
síðan heilahimnubólgu. Hún olli
verulegri lömun og flogaveiki.
Næstu árin var Ólafur rúmfastur,
fyrst í heimahúsum og síðan alllengi
á Landspítalanum. Þar gekkst hann
undir rannsóknir og lækningatil-
raunir sem takmarkaðan árangur
báru. Heim af spítalanum kom hann
eftir rúmlega eitt ár. Heimkominn
reyndi hann að hjálpa til við bústörf-
in. Starfsgetan var raunar mikið
skert en viljinn óbugaður. Aldrei
heyrðist hann þó harma hlutskipti
sitt og æðruorð komu ekki út á hans
varir. Víst er þó að fötlunin hefur
verið jafnvinnufúsum manni kval-
ræði. Fljótlega eftir að hann fluttist
til Reykjavíkur losnaði hann með að-
stoð lyfja við flogaveikiköstin en
lömunin var honum til mikils baga,
ekki síst eftir að hann fór að bera út
blöð og stunda innheimtustörf. Þó
fór hann ætíð gangandi eða í stræt-
isvagni. Veturnir voru erfiðastir,
einkum hálkan. Ólafur hlaut þá
marga byltu og var stundum frá
vinnu af þeim sökum. Ætíð tók hann
þráðinn upp aftur á nýjan leik þegar
hann varð rólfær. Undir aldarlok fór
hann að draga saman seglin, nauð-
ugur viljugur. Verkefnin minnkuðu
vegna nýrra innheimtuaðferða og
blaðadauða. Fötlunin óx einnig og
gerði honum æ erfiðara fyrir að
stunda þessi störf. Haustið 2001
veiktist Ólafur af lungnabólgu og var
fluttur á Landspítalann í Fossvogi.
Þaðan átti hann ekki afturkvæmt.
Ólafur hafði mikinn áhuga á þjóð-
málum og ræddi þau mál gjarnan.
Um kosningar hringdi hann í ætt-
ingja og vini og kvað stundum fast að
orði. Hann gekk til liðs við Alþýðu-
bandalagið þegar það kom til sög-
unnar en var í gegnum tíðina vægast
sagt mishrifinn af forustumönnum
þess flokks. Hann var talsmaður
fornra dyggða, ekki síst ráðdeildar.
Átti til með að ávíta systkini sín fyrir
að eyða fé í utanlandsferðir í staðinn
fyrir að ferðast innanlands.
Ég vil fyrir hönd okkar systkin-
anna þakka öllum þeim sem léttu
Ólafi bróður tilveruna í veikindum
hans. Má þar fyrst nefna Ugga Agn-
arsson lækni og starfsfólk Landspít-
ala – háskólasjúkrahúss í Fossvogi.
Við systkinin og fósturbróðir Ólafs
þökkum honum samfylgdina. Ólafur
bróðir var sannkölluð hetja.
Lýður Björnsson.
Elsku frændi, þú hefur nú saddur
lífdaga kvatt okkur. Farinn með gott
veganesti og tilbúinn til starfa á nýju
tilverustigi.
Þegar ég var lítill strákur var ég
oft hjá ömmu Valgerði en hennar
heimili var minn draumastaður. Þú
áttir þar þitt annað heimili. Ég fann
það vel að amma bar velferð þína
fyrir brjósti. Hún reyndi að gera allt
fyrir þig og þú endurgalst það á þinn
hátt. Þinn stíll var ekki að vera þveg-
inn og strokinn. Fötum var aldrei
hent fyrr en þau voru gatslitin. Ég
man vel eftir þér þegar þú komst inn
í dyragættina hjá ömmu. Þú varst
ekkert að hafa fyrir því að banka. Yf-
irleitt klæddur í Gefjunarúlpu með
svarta rukkaratösku eða blaðburðar-
tösku. Oft rennandi blautur og
slæptur því vegna fötlunar þinnar
gast þú aldrei flýtt þér. Hins vegar
lést þú aldrei veður hamla þér við þín
verk. Blöðunum var komið til skila
hvernig sem viðraði. Ég bar um tíma
sjálfur út blöð og hugsaði stundum
til þín þegar ég gat tekið á sprett í
vondum veðrum.
Það sem ég sá af þínu lífshlaupi er
ógleymanlegt. Þú varst þá dugleg-
asti maður sem ég hef kynnst. Það
stoppaði þig ekkert. Það að geta
unnið og verið sjálfbjarga var þér
allt. Þegar ég horfði á þig staulast
með stafinn yfir alla þá vegatálma
sem urðu á vegi þínum datt mér oft í
hug að guð hefði sent þig hingað til
jarðarinnar til að prófa okkur hin.
Ég spurði ömmu Valgerði einu sinni
að því hvort þú værir ekki að ofgera
þér. Hún svaraði mér á þá leið að líf-
ið væri nú einu sinni þannig að þegar
maður byrjaði á einhverju þá yrði
maður að klára það. Þú vissir sjálfur
hvað þú vildir og gætir. Okkar væri
að virða þinn vilja.
Síðustu árin voru þér erfið. Heils-
an búin en þú áttir erfitt með að una
því. Við áttum oft skemmtileg og
löng samtöl um pólitík. Þar vorum
við aldrei sammála. Stundum rif-
umst við lengi í símanum og fyrir
kom að þú fullyrtir að ég væri stór-
hættulegur íslensku þjóðfélagi og
skelltir á. Það liðu nú reyndar aldrei
margir dagar þar til þú hringdir aft-
ur og spurðir mig hlæjandi hvort ég
væri búinn að jafna mig. Pólitískar
umræður voru þínar ær og kýr og
einhverju sinni þegar þú varst fár-
veikur lýstir þú yfir að þú ætlaðir að
lifa næstu kosningar og styðja þinn
flokk.
Elsku besti frændi, þér mun ég
aldrei gleyma. Líf þitt var erfitt en
vonandi líður þér vel núna. Amma
Valgerður og Björn afi hafa örugg-
lega tekið vel á móti þér og vonandi
getur þú borið þeim kveðju mína.
Valbjörn Höskuldsson.
Í dag verður frændi okkar Ólafur
Gísli Björnsson borinn til hinstu
hvílu eftir langa baráttu við erfið
veikindi. Óli var merkilegur maður
sem fór sínar eigin leiðir og var ekki
mikið að eltast við strauma og stefn-
ur hvers tíma. Hann hafði mjög mót-
aðar skoðanir sem hann hvikaði lítið
frá. Þrátt fyrir veikindi sín var hann
ávallt staðráðinn í því að lifa sam-
kvæmt sínum hugsjónum. Hann var
í raun ótrúlegur harðjaxl ef svo
mætti að orði komast og segja má að
í hans orðabók var ekkert til sem hét
að gefast upp. Þrautseigja hans var
óendanleg. Í vondum veðrum mátti
sjá hann arka um götur borgarinnar
við útburð eða innheimtustörf. Óli
fór ekki hratt yfir en komst allt það
sem hann vildi á þrjóskunni einni
saman. Hann var án efa einn þrjósk-
asti maður sem við höfum kynnst og
lifði sannarlega eftir einkunnarorð-
unum ég ætla, ég get og ég skal.
Óli var víðlesinn maður og vel að
sér á pólitískum vettvangi. Það var
ósjaldan sem hann reyndi að fá okk-
ur til þess að skiptast á skoðunum
um pólitík. Hann var mikill sósíalisti
og varði málstað sinn með kjafti og
klóm. Reyndar hafði hann oft orð á
því að við ungu mennirnir hefðum
allt of lítinn áhuga á pólitík. Hann
notaði öll möguleg tækifæri, með
misjöfnum árangri, til þess að upp-
fræða okkur um sínar skoðanir og
afla þeim fylgis. Það var því oft
skemmtilegur andi yfir jólaborðinu
þegar Óli var annars vegar. Hann
var varla sestur niður þegar hann
byrjaði á hápólitískum umræðum.
Mamma reyndi með litlum sem eng-
um árangri að biðja hann vinsamleg-
ast um að breyta umræðuefninu í
eitthvað jólalegra. Að loknu jóla-
borðhaldi var svo byrjað á jólagjöf-
unum, Óli fékk alltaf bækur. Væru
þær um stjórnmálamanninn hans þá
brosti hann eyrnanna á milli með
sínu einlæga brosi og skellti upp úr.
Í gegnum árin hefur Ólafur verið
tíður gestur hjá okkur fjölskyldunni.
Nú síðustu tvö árin hefur þó vegna
veikinda dregið úr heimsóknum
hans. Ólafur var góður maður og við
munum sakna hans, sérstaklega að
hitta hann ekki hjá mömmu á jól-
unum. Blessuð sé minning hans.
Rúnar og Þröstur
Höskuldssynir.
ÓLAFUR GÍSLI
BJÖRNSSON
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minning-
argreina
Davíð Osvaldsson
útfararstjóri
Sími 551 3485 • Fax 568 1129
Áratuga reynsla
í umsjón útfara
Önnumst alla þætti
Vaktsími allan sólarhringinn
896 8284
$

 %      #'#   

#!
 
 '       


  


   

" 

&2722&5
)&2
&2
%" !#   2"?/ ## 

 ! ).'  #$  )* . & ## 
>  ##  .'$+#
- #$ 
& +# %   #$ 
@.(## 
#  ?/   ##  8# +!
 $ $ 
 A $,) $# 
%  %'  %  %  %' "
: 
%
 
%

 ' 

#'#             !"

 )


     


   *


" 
2
7


7

!!' !BC

$"
# - !-! $## 

(1## - ## 
!-! $!"# - ##   ; ? # $

! !# - #$   D  # 
!1 # - #$  - ).' ## 
# ./ # - ##   ; + 
! $ 
%  %'  %  %  %' "
: 
 %
  
 %

   ' 

 #'##    *
  !"





   *


" 
7))&2& 

7
(/) % 
/
 % ## ' $
2 !%1 B
*,. +,"
>/ 
 *## 

1 
 *#$ 
 -(+!8"
 *#$ 

!#
 *#$ 
 $ %'  %  %' "
&" '     !"

    !"
 !"

  !"
!
722


2


&2

32
 % ! EF
 ( ("
8
 
%
  
!!
#
 
 

+4;3
!   3! 
!
 !$

 !
1)

 "  1 %
 3
!  

 ;"
<  

!$

 )  # 

=1$
" > ">   $ 
 ($+#"! #$    
-/! ## 
 (#  " $##  & 
"&  % #$ 
#  >  ## 
81# ).    ## 
> ).'  #$ "
: 
 %
  
 %

   ' 

#'#     
 !"
  )
       1




;2
>3)&

32 (/ (  #
/#,1#(.'
/# #% ! 9
  
8
 
 %
 !)
   "  
!!
   
     
>

> %.'
/ ) $, #$ 
!. > %## 
!1 > %#$ 
;/ (+!> %#$ 
3$$ <> %#$ 

+!> %#$ 

  > %#$ 
>$+#> %#$ "