Morgunblaðið - 08.02.2002, Side 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 2002 39
✝ Bryndís Þor-bergsdóttir
fæddist á Jaðri í
Gerðum í Garði 1.
maí 1925. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 2. febr-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Ingibjörg
Katrín Guðmunds-
dóttir frá Meðalfelli í
Kjós, f. 25.12. 1890, d.
23.1. 1973, og Þor-
bergur Guðmunds-
son frá Valdastöðum
í Kjós, f. 18.9. 1888, d.
2.4. 1982. Systkini Bryndísar eru:
Geirmundur, f. 1910, d. 1944, Atli,
f. 1911, d. 1984, Þorsteinn, f. 1913,
d. 1958, Hulda, f.
1914, d. 1994, Krist-
inn, f. 1918, d. 1963
og Bergþóra, f. 1.
maí 1925.
Bryndís ólst upp í
Garðinum en fluttist
til Reykjavíkur um
tvítugt og bjó þar
alla tíð síðan. Lengst
af vann hún hjá
Verksmiðjunni Dúk
en eftir það hjá
Lyfjaverslun ríkisins
þar sem hún lauk
starfsævi sinni.
Útför Bryndísar
fer fram frá Fríkirkjunni í
Reykjavík í dag og hefst athöfnin
kl. 13.30.
Ó, Jesús, líf mitt, lof sé þér,
er líknarfaðminn breiddir
svo ástúðlega móti mér
og mig til borðs þíns leiddir.
Við borðið það mér blessun þá
þú bjóst, er æðsta nefna má,
og eymd mér bættir alla.
Við þig, ó, Herra, halt mér fast,
lát hjarta mitt þér samtengjast
og aldrei frá þér falla.
(H. Hálfd.)
Binna frænka var okkur systra-
börnum sínum mjög nákomin. Hún
var með okkur á öllum stóru stund-
unum í lífi okkar, hvort sem um var
að ræða sorgar- eða gleðistundir.
Hún var alltaf tilbúin að rétta hjálp-
arhönd ef við vorum að flytja eða
stóðum í öðrum stórræðum. Þá
mætti hún með gúmmíhanskana og
tuskur og sló ekki af þann tíma sem
hún stoppaði. Einnig lét hún sér annt
um börnin okkar, fylgdist með
hvernig þeim gekk í námi og starfi af
miklum áhuga. Þegar ég hugsa til
baka var Binna frænka alltaf að
hjálpa öðrum meðan hún hafði heilsu
til og taldi það ekki eftir sér. Hún
ætlaðist aldrei til neins í staðinn.
Hún var ein af þeim sem var tilbúin
að gefa en átti erfitt með að þiggja,
fannst alltaf óþarfi að verið væri að
hafa fyrir sér. Hún var sjálfstæð
kona og sjálfri sér nóg, hafði mjög
gaman af útiveru og alls konar fjalla-
ferðum og unni náttúru Íslands. Síð-
ustu árin eftir að hún missti heilsuna
leið henni hvergi betur en í litlu íbúð-
inni sinni við Grettisgötuna. Ég
ásamt öðrum systrabörnum hennar
varð þeirrar gæfu aðnjótandi að fá
að vera henni innan handar eftir að
heilsan brast og vona að með því hafi
mér tekist að borga henni til baka
brot af því sem hún hefur gert fyrir
mig í gegnum tíðina.
Binna, ég á eftir að sakna nærveru
þinnar við miðnæturmessuna um
næstu jól. En það var fastur liður í
jólahaldinu hjá okkur frænkunum að
fara í Fríkirkjuna eftir veislumatinn
hjá Bergþóru systur; eða kemur þú
kannski með?
Guð blessi minningu þína, Binna
mín, og vertu óhrædd að kveðja dyra
hjá Lykla Pétri því að hann hleypir
þér óðara inn þegar hann lítur í bók
lífsins og sér öll góðverkin sem þú
hefur drýgt um dagana.
Jórunn Hulda Sigurðardóttir.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Elsku Binna, nú ertu búin að
kveðja þennan heim og komin til
langafa og -ömmu sem voru þér allt.
Það er sárt að hugsa til þess að þú
verðir ekki lengur með okkur hér, en
þegar ég hugsa til þess hvað þú varst
orðin veik þessa síðustu viku af þínu
lífi líður mér betur að vita að þú
fékkst að sofna svefninum langa.
Þú varst mér og Camillu Hrund
svo mikið, alltaf fannst þér gaman að
sjá hana og heyra sögur af einhverju
sem hún hafði gert eða sagt. Þá hlóst
þú og þér fannst hún oft svo sniðug.
Alltaf hafðir þú áhuga á því sem ég
var að gera og fylgdist með því sem
átti sér stað í lífi mínu, hvort sem það
var um að ræða nýja vinnu eða eitt-
hvað annað sem ég tók mér fyrir
hendur.
Það verður skrýtið að geta ekki
komið til þín á Grettisgötuna og
spjallað við þig, en við Camilla
Hrund munum geyma þær minning-
ar innra með okkur og vil ég þakka
þér fyrir allar stundirnar sem við
áttum með þér.
Guð geymi þig.
Erna Bryndís.
Elsku Binna, það er svo margt
sem ég hefði viljað segja við þig,
hefði mig grunað að ég væri að
kveðja þig í síðasta skipti, eftir heim-
sókn á Íslandi um áramótin.
Það eru fá orð sem geta lýst þakk-
læti mínu og minnar fjölskyldu til
þín, fyrir það sem þú varst okkur og
hefur gert fyrir okkur, og allar ómet-
anlegu stundirnar sem við höfum átt
saman. Það var svo sárt að heyra að
þú værir farin úr þessum heimi, en í
leiðinni hljóð huggun í að vita að þú
værir búin að fá fallegan og eilífan
frið, eftir að hafa verið veik. Þín
verður sárt saknað og þú munt ávallt
lifa í hjarta okkar og allar fallegu
minningarnar sem við eigum um þig
munu aldrei gleymast.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgr. Pétursson.)
Hvíldu í friði, elsku frænka.
Hulda María, Michael, Diljá
og Yvonne.
Hún Binna frænka er dáin. Dauð-
inn er víst óhjákvæmilegur hluti lífs-
ins, en einhvern veginn er það nú
alltaf svo að hann virðist koma
manni í opna skjöldu þegar síst
skyldi. Það varð snöggt um hana
frænku okkar þegar til kom og tók
fljótt af. Við getum þó huggað okkur
við það að hefði Binna haft eitthvað
sjálf um þetta að segja má vænta að
hún hefði viljað fara nákvæmlega
svona, án þess að vera eitthvað að slá
á frest hinu óumflýjanlega.
Það má eiginlega segja að við syst-
urnar höfum í Binnu frænku átt
„þriðju“ ömmuna og ekki eru margir
svo heppnir. Minningarnar eru ótal-
margar, frá því við vorum litlar
stelpur og Binna alltaf „uppáhalds-
frænkan“. Mikil var tilhlökkunin
þegar von var á henni í heimsókn í
Kópavoginn og ekki var sú tilhlökk-
un minni ef til stóð að dvelja á Egils-
götunni, síðar Grettisgötunni, en þá
var gjarnan skroppið í labbitúr um
Þingholtin og oftar en ekki var endað
við tjörnina og öndunum gefið brauð,
sem keypt var í Björnsbakaríi.
Binna var orkubolti lengi framan
af, stundaði bæði skíði og göngur
fram eftir aldri, og mátti oftar en
ekki vita af henni í ferðum með
Ferðafélaginu eða Farfuglum. En
ský dró allsnarlega fyrir sólu þegar
hún veiktist skyndilega 1994. Það
líður manni seint úr minni aðfanga-
dagskvöldið þegar við heimsóttum
hana frænku okkar, nývaknaða til
meðvitundar eftir heilablóðfall. Hún
gat ekki talað, málið var farið tíma-
bundið, en ekki fór á milli mála að
Binna var enn þarna og þekkti okk-
ur. Með aðdáunarverðum hætti, sem
ekkert okkar skilur, náði hún tölu-
verðu af fyrri styrk og ekki bara einu
sinni heldur oftar í kjölfar síðari
veikinda.
Árin liðu en ekki breyttist Binna
að því leytinu að alltaf fylgdist hún
full áhuga með því sem á daga okkar
dreif. Hvort sem var hér heima eða á
erlendri grundu, alltaf passaði Binna
upp á að athuga með okkur, til dæm-
is á afmælum, nú eða þá bara til að
spjalla. Hún virtist líka vita sem var,
að gott var að heyra frá klakanum
endrum og eins þegar maður var
einn í útlöndum.
Elsku Binna, þær verða víst ekki
fleiri heimsóknirnar á Grettisgötuna
til þín og er eftirsjá af. Við ornum
okkur þó við allar minningarnar um
þig, alveg yndislega frænku.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökull ber,
steinar tali og allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Vatnsenda-Rósa.)
Þínar frænkur,
Gunnhildur Ásta, Erla
Dögg og Aldís.
BRYNDÍS
ÞORBERGSDÓTTIR
Kransar,
krossar,
kistuskreytingar
Blómin í
bænum
sími 462 2900




 






  




   
 !"
 # 


$
$%%&
  
 !"!
#!" 
#!"$ %!
& %'
' 
   
 
 





#()
*+#*, 

-! !./
0 % 
     

 %$ 

 



   (



 


*
$+&&
1$ 2 34   54  !" 1
+ 6 #!" ! 1 +4 % !
 2%!3  1  "! -  %%

63  1 4$ 4
 !"!3  1
34 3  %%  0   1
703  1 , 8#!"!  %%
$$21 $$$2'
' 

 

  
 





, -  %"$88
%  4".9

48 08
   ,

 -
 . 

   / 



%
0

,
 1 
 

$$
$+
2


 3


 (
 # 

$
$4
#!"6 4:  %%
  1 #!"61 %4  %%
86  1 , 2-, -  %%
 ' 1 (!
   %%
0$1 #'  %% * -
4 1
 5' 1
!%& %   %%
1 %4 1  $ 2 4"  %%
    %%
1 $$2'
' 
  

 '#;
, 

   ,

, 
 3

,   
)

5
 0< ! 1 #!"6' " %%
,  5< ! 1   4%  %%
1$ 2 < !  %%  !"!'  1
& %2"!< ! 1 + =%- %4  %%
< !!< ! 1 #"3 !  %%'
6 7   
 
 





,><  <, 

 0 --"
"!&2 !8.?
     3
 

 4 

 

   (





 

$%
$%%&
#4"!
'04  %%
%4-'04 1 -5 ! !" %%
3 04 1  6  % 
     $$21 $$$2'
' 



 


 3


#@!28/
4 -1 


   3
,  3


   
)

5
  4"! " %%
1 - 2 8 '