Morgunblaðið - 10.03.2002, Qupperneq 36

MINNINGAR
36 SUNNUDAGUR 10. MARS 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Fjársjóður! Hvað er
fjársjóður, hann er
ekki fólginn í dýrum og
fínum munum, heldur
er það manngildið sem
er dýrmætasti fjár-
sjóðurinn. Þannig var Örn frændi
minn og vinur, þvílíkan fjársjóð er
gott að hafa átt. Þessi yndislegi
systursonur minn, sem var svo
bjartur yfirlitum og átti svo mikla
hlýju og manngæsku handa öllum,
hann gaf endalaust, en hann upp-
skar líka mikla ást og væntumþykju
fjölskyldu sinnar og vina. Það var
alveg sama hvert aldursskeiðið var,
hann náði til allra með sínu bjarta
brosi, tindrandi augum og ljúfa við-
móti. Hvers vegna var hann hrifinn
á brott frá okkur svo fljótt? Við viss-
um jú að hann hafði veilt hjarta, en
hann kvartaði aldrei, og því vissum
við ekki hvað ástand hans var alvar-
legt, fyrr en of seint.
Stundin líður, tíminn tekur
toll af öllu hér
Sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér,
þó veitir yl í veröld kaldri
vermi ætíð mig
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson.)
Elsku Össi minn, þakka þér öll
samtölin, kossana, faðmlögin og
hlýjuna í gegnum árin. Það verður
vel geymt í hjarta mínu.
Elsku María Lív, Dunna, Haddi,
Jón, Anna og aðrir ástvinir. Arnar,
ég og fjölskylda mín sendum ykkur
alla okkar samúð. Megi góður Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um. Þessi dýrmæti fjársjóður okkar
er nú hjá Guði, en minningarnar
tekur enginn frá okkur.
Pálína S. Jónsdóttir
og fjölskylda.
„Össi frændi þinn er dáinn.“ Ég
horfði á Huldu og fór yfir það í hug-
anum hvaða Össi það væri sem væri
dáinn, ég ætti bara einn frænda með
þessu nafni og hann væri kornung-
ur. Svo áttaði ég mig á því hvað
gerst hafði. Ég fylltist söknuði og
um hugann fóru minningar sem ég á
um frænda minn.
Fyrstu minningarnar um Össa
eru tengdar ferðum suður með
pabba og mömmu. Oftar en ekki var
gist í Efstalandinu, eða Fellsmúl-
anum hjá foreldrum Arnar. Össi var
þá jafnan einhvers staðar nálægur
og ekki leiddist okkur bræðrunum
að ærslast með honum, þrátt fyrir
nokkurn aldursmun. Seinna meir,
þegar ég fullorðnaðist, sá maður að
Össi hafði gaman af því að leika sér.
Á mannamótum eða fjölskylduheim-
sóknum var iðulega fullt af krökkum
í kring um Össa. Svona var Össi.
Hann talaði við alla og gerði engan
greinarmun á fólki. Hann fór á snjó-
bretti með Guðjóni bróður þrátt fyr-
ir um 20 ára aldursmun. Hann fór á
grímuball með systkinum sínum og
frænkum og var hrókur alls fagn-
aðar. Ég held að flestir hafi öfundað
Össa af því hvað hann átti auðvelt
með að framkalla barnið í sjálfum
sér.
Einu sinni þurfti ég að fara suður
til Reykjavíkur að kaupa varahluti í
skellinöðru sem ég átti. Þegar Össi
vissi í hvaða erindagjörðum ég var
vildi hann endilega fá að snúast með
mér. Það gerði hann og eyddi
löngum tíma í að þvælast um borg-
ina með mér. Seinna þegar ég var
orðinn fullorðinn og var með fjöl-
skylduna fyrir sunnan að kaupa bíl,
þótti Össa það ekkert tiltökumál að
lána okkur íbúðina sína á meðan.
ÖRN
EGILSSON
✝ Örn Egilssonfæddist á Land-
spítalanum 15. des-
ember 1963. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu föstu-
daginn 1. mars síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Bú-
staðakirkju 8. mars.
Hann myndi bara gista
hjá vini sínum á með-
an.
Fyrir ekki svo löngu
síðan fékk Össi áhuga
á skotveiðum. Við
höfðum talað um það
nokkrum sinnum að
fara saman á veiðar, en
því miður varð aldrei
af því. Það kennir
manni að gera strax
það sem maður ætlar
að gera því maður veit
aldrei hvað morgun-
dagurinn ber í skauti
sér.
Það er sárt að þurfa að kveðja þig
kæri frændi, en svona er þetta. Við
göngum öll sama veginn en þú
þurftir að beygja út af alltof
snemma. Eftir sitjum við hin og
hugsum hver tilgangurinn hafi verið
með því að hrifsa þig í burtu frá
okkur. Okkar haldreipi eru minn-
ingarnar og sem betur fer eigum við
nóg af minningum um ljúfan og góð-
an dreng. Þær minningar munu lifa
þegar frá líður.
Elsku María Liv, Dunna og
Haddi, Anna Birna og Gullý, Jón
Friðrik og fjölskylda og aðrir sem
eiga um sárt að binda, ég sendi ykk-
ur mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Björn Hjálmarsson.
Góður frændi og vinur er fallinn
frá langt fyrir aldur fram. Það er
alltaf erfitt þegar ungt fólk deyr,
skýringa er leitað og oftar en ekki
er engin svör að fá. Össi hafði átt við
hjartagalla að stríða og það varð
honum að aldurtila.
Það er margs að minnast þegar
við rifjum upp bernskubrek og
raunar líka eftir að við urðum full-
orðin. Össi var alltaf þessi ljúfi sæti
strákur sem var stöðugt að hjálpa
öðrum. Hann var svo einstaklega
bóngóður og jákvæður í viðmóti.
Það var alltaf tilhlökkun hjá okk-
ur systkinunum þegar von var á
Össa og systkinum hans norður á
sumrin þegar við vorum krakkar.
Uppátækin létu ekki á sér standa
þegar þessi annars ágæti hópur var
saman kominn. Dagarnir liðu við
náttúrulífsathuganir þar sem hreið-
ur voru flutt í heilu lagi inn í stofu
þar sem hefja skyldi þrastaræktun,
eða við veiði marhnúta og annars
sem veiddist á stöng eða færi niðri á
bryggju. Eftir að við urðum full-
orðin hittumst við oftast á ættar-
mótum og svo þegar allir hittast á
Dalvík á sumrin að því ógleymdu
þegar Dunna býður í veislur til sín
þegar við erum stödd í borginni.
Þegar við hittumst á Akureyri í af-
mæli ömmu þegar hún varð 85 ára
var ákveðið að við systur og krakk-
arnir hennar Dunnu drifu sig út á
lífið, grímudansleikur í Sjallanum
varð fyrir valinu. Það er skemmst
frá því að segja að Össi sló í gegn í
hlutverki sínu og þannig var það þar
sem hann var, með prúðmennsku og
hógværð vann hann hjarta allra.
Það hefur komið upp í huga okkar
þessa daga hvað þær eru mikils
virði fjölskylduveislurnar og ættar-
mótin. Þangað mæta allir sem geta
og ég held að Össi hafi alltaf mætt
og María Lív dóttir hans kom stund-
um með honum. Það var til fyrir-
myndar samband þeirra feðginanna.
Virðingin sem þau báru hvort fyrir
öðru og hlýjan var slík að aðdáun-
arvert var. Missir Maríu Lívar er
mikill en hún má aldrei gleyma því
að hún á okkur öll að og er alltaf vel-
komin á okkar heimili.
Elsku María Lív, Dunna og
Haddi, Anna Birna og Gunnhildur,
Jón Friðrik, Jóhanna, Hilmar, Elsa
og Marta, guð gefi ykkur styrk til að
takast á við sorgina. Blessuð sé
minning Arnar Egilssonar.
Maríanna, Arna, Jón Ægir
og fjölskyldur.
Kær frændi minn og vinur Örn
Egilsson hefur svo óvænt verið kall-
aður frá okkur. Hafi Guð haft þörf
fyrir góðan mann, þá skil ég vel að
Örn skyldi verða fyrir valinu. Hann
hafði allt til að bera til að verða
Guðs þjónn. Hann var stór og fal-
legur, hjartahreinn og átti svo stór-
an og traustan faðm, sem öllum var
opinn. Alltaf gat hann sagt eitthvað
fallegt sem yljaði um hjartaræturn-
ar.
Á stundu sem þessari er ekki
annað hægt en að þakka Guði fyrir
að hafa gefið okkur svo glaðværan,
prúðan og góðan vin.
Fallega brosið hans verður minn-
ingin sem lifir.
Elsku María Lív, Dunna, Haddi,
Jón Friðrik og fjölskylda, Anna
Birna og Gunnhildur, ég bið góðan
Guð að umvefja ykkur og milda ykk-
ur sáran söknuð.
Flýt þér, vinur, í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans,
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
(J. Hallgr.)
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Hjördís og Jóhann.
Það var mikið reiðarslag fyrir
mig þegar ég fékk fréttina um and-
lát vinar míns Arnar. Við hjónin vor-
um nýbúin að ræða um hann þegar
síminn hringdi og þessi harmafregn
kom. Við Örn kynntumst í gegnum
systkini okkar, Jóhönnu og Jón,
þegar við vorum um 11 til 12 ára
gamlir og náðum við strax vel sam-
an.
Minningin um þessi ár rifjast upp
í huga mínum þegar við vorum í
Efstalandinu og Örn var með til-
raunadótið sitt og ýmiss konar raf-
magnsdót. En þegar kom að vírum
og tengingum var hann á heimavelli,
hann gat látið allt ganga.
Eftir öll árin sem við Örn þekkt-
umst er erfitt að tiltaka eitthvað eitt
sérstakt, það var svo ótrúlega margt
sem við áttum saman. Mér finnst oft
eins og ég hafi eignast tvo bræður
til viðbótar þegar ég kynntist ykkur
Jóni og það er erfitt að skiljast við
bræður. Við sem eftir erum þurfum
að hjálpast að og við munum alltaf
hafa Örn með í minningunni.
Núna þegar ég lít til baka á ég
eingöngu góðar minningar um góð-
an dreng, það er mér mikils virði.
Örn var alltaf boðinn og búinn að
hjálpa öðrum og fór ég ekki var-
hluta af þeirri aðstoð.
Ég bið góðan Guð að styðja for-
eldra hans, dóttur, systkini og börn
þeirra.
Hafðu þökk fyrir allt.
Þinn vinur,
Sævar Hilmarsson.
Fyrsti vinur minn. Já, Össi var
minn fyrsti vinur.
Kynni okkar hófust fljótlega eftir
að við yfirgáfum vögguna og má
segja að þá fljótlega hafi prakkara-
strikin hafist. Báðir bjuggum við í
Karfavoginum, hvor á sínu horninu.
Ekki vorum við gamlir þegar við
fórum að venja komur okkar í bak-
aríið niðri á Langholtsvegi til að fá
enda af vínarbrauðslengjunum, eða
þá að við stálumst niður í pylsugerð-
ina í Dugguvogi að sníkja pylsur og
eyddum við þá oft deginum í iðn-
aðarhverfinu í Dugguvogi þar sem
mikil ævintýri voru fyrir litla geml-
inga.
Mér er það minnisstætt þegar
niðurstaða lá fyrir úr fyrsta prófinu
okkar í barnaskóla sjö ára gamlir,
því mamma sá um að minna mig oft
á það. Við höfðum þreytt próf í lestri
og vorum afar ánægðir með árang-
urinn. Við hlupum upp Snekkjuvog-
inn, stoltir námsmenn, og inn til
mömmu. Sýndum við henni stoltir
árangurinn en mamma fór bara að
hlæja. Við kölluðum upp yfir okkur
að Össi hefði fengið 10 og ég hefði
fengið 9. En niðurstaðan var víst sú
að Össi hafði fengið 1,0 og ég 0,9. En
við vorum jafn stoltir fyrir því og
ánægðir hvor með annan.


 
   

 


           
 !
 
  "

 



  ##    #$
   

 


   !!

"   !!
#
 $ !

  %   
& $ ' ( !!

$ $ $ $ $ 



 



 





 
  


  
! " #$"
 % ! " & '
 
 

 
 
 


 !"#"
  
 
( ) *+,  &- .$" &/" /
! 0+. &-  1  +2$&/
( " ! 3/ )
4  4% +/)+4  4  4% 5



    

  





   


 

 

  

    
  

 
       
  !
   !" 
# 
$$%$$$%

 

  





  
   
   


    
 !      "#"
  !

 

$    #  
 %      
&'
   
       !! 
"# 
 !!  $%  &' '#  
(  ) 
 !!  *#+'
%'  
%%,#' %% -

 

  

  


    
 
      !
  
   !
 "   !
#"  
!$%& '  (



  

 



   
   
     
 
!"! 
  
"  # 
  
 
 

!
 
 
 
  ! "

# !  
$%&'   "