Morgunblaðið - 27.03.2002, Qupperneq 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. MARS 2002 41
✝ Kristjana Aðal-heiður Lindquist
fæddist í Reykjavík
7. nóvember 1924.
Hún lést á hjarta-
deild Landspítalans
við Hringbraut 19.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Franklín
Lindquist, f. í Kaup-
mannahöfn 12. ágúst
1897, d. 29. júní 1972,
og Guðrún Jónsdótt-
ir, f. á Hrauni í Dýra-
firði 30. nóv. 1891, d.
24. jan. 1986. Krist-
jana var elst þriggja barna þeirra
hjóna.
Hinn 7. nóv. 1942 giftist Krist-
jana Brynjólfi Kr. Björnssyni, f.
29. des. 1917, d. 1. jan. 1975. Börn
þeirra eru: 1) Franklín, f. 29.
ágúst 1942, d. 22. okt. 1987. Ekkja
Jenný Lind Þórðar-
dóttir. 2) Guðrún, f.
1. apríl 1944. 3)
Björn, f. 18. maí
1946, maki Úndína
Bergmann. 4) Alma,
f. 29. maí 1948, maki
Jónas Ragnarsson.
5) Inga, f. 11. mars
1956, sambýlismað-
ur Viðar Jónsson. 6)
Kristinn, f. 27. okt.
1957, maki Anna
Lilja Reimarsdóttir.
Kristjana var hús-
móðir fram að frá-
falli Brynjólfs en
starfaði síðan lengst af hjá
Íþróttafélaginu Gerplu í Kópa-
vogi. Ömmubörn Kristjönu eru 16
talsins og langömmubörnin níu.
Útför Kristjönu fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Ættingjum, barnabörn,
bregður nú við.
Amma er horfin heim;
hér veitti lið.
Móðir og kona kær,
kveðjunnar þýði blær,
fylgi þér fagurskær,
framtíð sem nær.
(Ók. höf.)
Kveðja.
Ástvinir.
Elsku amma mín. Mig langaði að
segja þér hversu vænt mér þykir um
að hafa fengið að eiga þessar góðu
stundir saman sem við áttum.
Tíminn sem við áttum saman um
jólin, þegar öll fjölskyldan kom alltaf
saman heima hjá þér og við borðuð-
um bestu purusteikina sem þú varst
vön að elda. Og þegar við vorum að
spila spurningaspilið og þú svaraðir
alltaf þegar það var ekki verið að
spyrja þig. Eins þegar við komum í
heimsókn til þín og vorum að skoða
gamlar myndir af fjölskyldunni, það
vorum fyndnar og skemmtilegar
stundir og við áttum fullt af þeim.
En það er mjög gott að vita það að
stuttu áður en þú kvaddir okkur áttir
þú skemmtilega tíma með fjölskyld-
unni. En nú ertu farin frá okkur,
samt finnst mér þú vera hjá mér.
Mér fannst svo gott að sjá þig eftir að
þú kvaddir okkur, þér leið svo vel og
ert eflaust ánægð þar sem þú ert
núna.
Megir þú hvíla í friði, elsku amma
mín. Ég elska þig.
Nanna Björnsdóttir.
Kveðja frá íþróttafélaginu
Gerplu í Kópavogi
Miðvikudaginn 27. mars verður
Kristjana Lindqvist til grafar borin.
Kristjana var í hópi þeirra kvenna
sem voru frumkvöðlar að stofnun
íþróttafélagsins Gerplu í Kópavogi
árið 1971. Þá voru tækifæri til
íþrótta- og tómstundaiðkana ekki
eins fjölbreytt og nú er. Þar sem þá
skorti aðstöðu í Kópavoginum til iðk-
unar fimleika, var einfaldlega drifið í
því að bæta þar úr, með stofnun fé-
lags og að koma upp félags- og
íþróttaaðstöðu. Fyrstu árin byggðu á
ómældri vinnu fjölmargra sjálfboða-
liða og það vill stundum gleymast svo
löngu síðar, að sú elja og atorka sem
frumkvöðlarnir bjuggu yfir, er sú
undirstaða sem árangur og vel-
gengni iðkendanna í dag byggir á.
Frumkvöðlarnir skilja eftir sig arf-
leifð. Sjaldan er það þó eins afger-
andi eins og lýsir sér í kaupum og
breytingum á húsnæði því sem nú er
íþróttahús Gerplu á Skemmuvegin-
um í Kópavogi, nema ef væri sú
breyting sem stofnun félagsins hafði
í för með sér fyrir fimleikaiðkun á Ís-
landi.
Kristjana tók virkan þátt í félags-
og í þróttastarfi Gerplu á upphafs-
árunum og fljótlega eftir að íþrótta-
húsið opnaði, tók hún við baðvarð-
arstarfi í húsinu og gengdi því með
miklum sóma til starfsloka. Hún var
ötull þátttakandi og skipuleggjandi
hinna ýmsu ferðalaga Gerplu á upp-
hafsárunum og átti ríkan þátt í
skipulagningu keppna og sýninga
sem félagið stóð fyrir. Þar lagði hún
ríka áherslu á aðbúnað starfsfólks,
dómara og þjálfara sem oft þurftu að
dvelja á keppnisstað heilu helgarnar.
Fimleikar eru fyrst og fremst íþrótt
og líkamsrækt barna og unglinga. Til
þess að ná árangri á fullorðinsárum
þarf hins vegar slíka ástundun að
vart er á færi nema atvinnumanna.
Aðbúnaður og umsjón hinna ungu
þátttakanda er því mikilvæg blanda
af aga og ástúð, hvatningu og hugg-
unar allra þeirra sem að málum
koma. Í baðvarðarhlutverkinu naut
Kristjana því sín til fullnustu, þar
sem þrengslin í Gerpluhúsinu gerðu
það að verkum að nauðsynlegt var að
beita nærgætni og athygli, vera allt-
af nálæg án þess að vera áberandi
eða yfirþyrmandi. Áhrifa Kristjönu
gætir því víða í lífshlaupi þeirra
fjölda Gerplufélaga sem fóru í gegn-
um þennan tíma og nutu hjálpar
hennar og leiðsagnar. Kristjana varð
heiðursfélagi Gerplu á 20 ára afmæli
félagsins 1991.
Starfsemi og rekstur íþróttafélaga
hefur breyst mikið á þessum tíma.
Hraði og fjölbreyttni samtímans
gera það sífellt erfiðara að fá sjálf-
boðaliða til starfa. Án þeirra ganga
hins vegar íþróttafélögin ekki. Það
er því mikilvægt að missa ekki sjónar
af þeim sem hafa skapað undirstöðu
þess sem er í dag. Við í Gerplu höfum
notið þess að frumkvöðlarnir hafa
verið sýnilegir þeim sem nú hafa tek-
ið við og sýnt þeim hvað er mikilvægt
og hvað er til fyrirmyndar. Íþróttir
þurfa að rækta saman líkamlega og
mannlega eiginleika. Gerpla býr að
framlagi Kristjönu að því verkefni og
verður það seint þakkað. Gerpla
sendir öllum ástvinum Kristjönu
hugheilar samúðarkveðjur.
Kristján Erlendsson formaður.
Þegar horft er til baka sést vel að
Gerpluárin voru meira en æfingar
og þjálfun. Félagsþátturinn var ekki
síður mikilvægur, hvað það var
gaman að koma á æfingar og hitta
alla, að koma í Gerpluhúsið var eins
og að ganga inn í sérstakan heim þar
sem hver hafði sitt mikilvæga hlut-
verk.
Kristjana var baðvörður í
Gerpluhúsinu þegar við vorum að
æfa þar. Segja má að æfingarnar
hafi bæði byrjað og endað inni í bað-
varðarklefanum. Nú ef illa gekk á
æfingu var gott að koma til Krist-
jönu og fá kælipoka, plástur eða
bara nokkur huggunarorð frá
henni. Í baðvarðarklefanum gekk
oft mikið á. Þangað fórum við til að
spjalla og voru umræðurnar oft líf-
legar. Stundum var líka gott að
koma bara til að sitja og þegja í ör-
ygginu hjá Kristjönu. Hún skamm-
aði okkur líka þegar þess var þörf
og oftar en ekki var það þegar við
vorum of seinar að losa salinn fyrir
fótboltann.
En Kristjana gegndi fleiri hlut-
verkum í Gerplu því hún tók virkan
þátt í félagslífinu og fór með okkur í
ferðalög innan lands sem utan. Alltaf
var hún boðin og búin að aðstoða með
veitingar fyrir samkomur, hvort
heldur þær væru inni í Gerpluhúsi
eða mót og sýningar á vegum Fim-
leikasambandsins.
Þá stóð hún sína vakt niðri í kjall-
ara Laugardalshallarinnar og beið
með heitt á könnunni og sitt ógleym-
anlega salat þegar við komum eftir
mótin, þá orðnar dómarar og hættar
að keppa sjálfar.
Eftir að við urðum þjálfarar sótt-
um við áfram inn í baðvarðarklefa til
Kristjönu en nú var það frekar til að
fá kaffi og ræða málin. Og við vissum
að nemendur okkar fengju hlýtt við-
mót þegar þær kæmu fram í leit að
hárteygju, plástri eða einhverju
slíku.
Við hugsum með söknuði til þess-
ara skemmtilegu ára.
Fyrir hönd stelpnanna í Gerplu
Hrund Þorgeirsdóttir.
KRISTJANA AÐAL-
HEIÐUR LINDQUIST
✝ Ólafur Sigurðs-son fæddist í
Vestmannaeyjum
17. nóvember 1909.
Hann lést á Drop-
laugarstöðum 19.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Sigurður Gunnars-
son, f. 17. sept. 1883,
d. 1917, og k.h. Guð-
björg Jónsdóttir, f.
12. feb. 1879, d.
1946. Bróðir Ólafs
var Sigurður, f. 21.
apríl 1914, d. 1982.
Kona Ólafs var
Anna Karlsdóttir, f. 11. júní 1916,
d. 28. feb. 1980. Foreldrar hennar
voru Karl Magnússon, f. 4. des.
1891, d. 1983, og k.h. Anna Frið-
riksdóttir, f. 13. júní 1895, d. 1980.
Börn Ólafs og Önnu eru: 1) Brynj-
ar, f. 3. júní 1937, d. 26. ág. 1981.
Hann var kvæntur Rósu Ámunda-
dóttur, f. 6. ág. 1941. Börn þeirra
eru: a) Anna Ragnheiður, f. 24.
apr. 1964, maður hennar er
ur, f. 10. okt. 1974, þau eiga þrjú
börn. 4) Katrín, f. 4.jan. 1947,
maður hennar er Hreinn Hall-
dórsson, f. 5. jan. 1945. Börn
þeirra eru : a) Hilmir Þór, f. 13.
jan. 1971, í sambúð með Kristínu
Elfu Axelsdóttur, f. 7. sept. 1979,
þau eiga einn son. b) Íris Anna, f.
27. maí 1973, hún á einn son. c)
Harpa Sif, f. 12. apríl 1978, hún á
einn son. 5) Hólmfríður Björg, f.
10. apríl 1954, maður hennar er
Helgi Sveinbjörnsson, f. 30. jan.
1949. Björg á dótturina Gunni
Ösp Jónsdóttur, f. 3. okt. 1980,
hún er í sambúð með Matthíasi
Líndal Jónssyni, f. 31. jan. 1980.
Helgi á soninn Ívar Örn, f. 15. des.
1978. Börn Bjargar og Helga : a)
Egill Óli, f. 3. apríl, 1996, b) Rann-
veig Góa, f. 22. júní 1998.
Ólafur fluttist ungur frá Vest-
mannaeyjum að Hólmum í Land-
eyjum. Hann fór snemma að vinna
ýmis störf til sjós og lands. Hann
bjó á Siglufirði frá 1935–1955, en
þá fluttist hann ásamt fjölskyldu
sinni til Akraness og þaðan til
Reykjavíkur árið1959. Þar bjó
Ólafur til dánardags. Hann vann
hjá Símanum þar til hann komst á
eftirlaunaaldur.
Útför Ólafs fór fram frá Foss-
vogskirkju 26. mars.
Björgvin Lárusson, f.
1. maí 1965, þau eiga
fjögur börn. b) Ólafur
Karl, f. 1. jan.1966,
kona hans er Guðríð-
ur Einarsdóttir, f. 15.
maí 1968, þau eiga
tvö börn. c) Brynja, f.
5. sept. 1967, maður
hennar er Árni Pét-
ursson, f. 26. apríl,
1966, þau eiga tvö
börn. d) Halldóra, f.
28. feb. 1970, maður
hennar er Freyr
Bragason, f. 20. nóv.
1969, þau eiga tvö
börn. 2) Guðbjörg, f. 17. júní 1941.
Dóttir hennar er Linda Björk
Árnadóttir, f. 7. mars 1968, hún á
eina dóttur, 3) Gunnar, f. 20. júní
1943, d. í jan. 1980. Hann var
kvæntur Nönnu Guðmannsdóttur,
f. 31. ág. 1951. Þau skildu. Börn
þeirra eru a) Bylgja Mist, f. 10.
des. 1972, hún á tvö börn. b) Ómar
Örn, f. 11. jan. 1975, hann er í
sambúð með Evu Guðbrandsdótt-
…Nú molnar úr því sem Ísland fyrrum var.
Með hinum látnu hverfur fjall og fjall.
Ég held um þína hönd og finn að bráðum
ganga mér úr greipum nokkrar aldir.
Nú hverfa þau sem áttu líf með landi
og landinu gáfu alla sína daga.
Þau sem aldrei þáðu neitt og gáfu
þjóðinni sínar bestu næturstundir.
Þau sem aldrei þrýstu á aðrar kröfur
en þær að fá að leggja harðar að sér.
Þau sem létu mótlætið mýkja lund
og mættu af auðmýkt hverri vinnustund…
(Hallgrímur Helgason.)
Afi er dáinn og mig langar að minn-
ast hans nokkrum orðum. Hann var
fulltrúi þeirrar dugmiklu kynslóðar
sem lagði af stað út í lífið í upphafi síð-
ustu aldar. Afi hafði ekki nema fjög-
urra mánaða menntun í farteskinu;
hafði fengið tilsögn í lestri, skrift og
reikningi. Þrátt fyrir það sóttist hon-
um ferðin vel, bæði á tímum mótvinda
og byrja, enda var hann vel búinn til
fararinnar. Hann hafði besta vega-
nesti sem hugsast gat, óbilandi já-
kvæði og trú á lífið sem entist honum
alla leið.
Afi fæddist í Vestmannaeyjum og
bjó þar fyrstu ár ævi sinnar með for-
eldrum sínum. Faðir hans drukknaði í
höfninni þar þegar afi var á áttunda
ári. Þá var hann sendur til föðurfólks
síns í Landeyjum, þar sem hann var
fram á unglingsár. Hann fór snemma
að vinna fyrir sér og sjá um sig sjálf-
ur. Og það þurfti að hafa fyrir lífinu í
þá daga. Hann sagði mér einu sinni
hvað hann hefði verið glaður, þegar
hann sem unglingur gat keypt sér skó
fyrir kaupið sitt, því að þeir sem hann
átti fyrir hefðu verið lekir og honum
búið að vera kalt á fótunum lengi.
Þessi harða lífsbarátta unglingsins
hefur líklega mótað hann og hert,
gert hann að þeim manni sem hann
var. Hann var harður af sér, heiðar-
legur, duglegur og hlífði sér hvergi.
En afi var ekki harður við neinn nema
sjálfan sig. Ástvinum sínum sýndi
hann hlýju. Ég var svo heppin að fá að
njóta hennar í uppvextinum, þar sem
ég bjó lengi í sama húsi og hann.
Afi bjó einn síðustu árin. Ég leit
stundum í heimsókn og oftar en ekki
sat hann í stólnum sínum inni í stofu
þegar mig bar að. Hann gerði það
gjarnan, var hættur að geta lesið eða
farið mikið um því að hann hafði að
mestu misst sjónina, en var alltaf
jafnjákvæður. Ég kom ávallt léttari í
skapi úr heimsóknum til afa. Hann
hafði lag á því að sjá björtu hliðarnar
á öllum málum og samtölin við hann
voru mér oftast lærdómsrík. Stund-
um sagði hann mér frá atvikum úr
æsku sinni, stundum frá því hvernig
vinnu hann stundaði sem ungur mað-
ur og hvað hann hafði lagt á sig til að
koma þaki yfir fjölskyldu sína. Það
sem afi sagði mér hljómaði stundum
ótrúlega, þar sem sú lífsbarátta sem
menn háðu hér fyrr á öldinni er svo
fjarlæg nú á tímum allsnægta. En það
snerti mig og lærdómurinn sem ég
dró af því sem afi sagði og því hvernig
afi var, var að vera þakklát fyrir að
vera hraust og eiga góða að.
Nú hefur afi tekist á hendur ferðalag
yfir í annan heim. Það er öruggt að líf-
ið þar mun sækjast honum vel. Hann
var ferðbúinn, það hafði hann sagt
mér fyrir nokkru. Reiðubúinn að hitta
þá sem voru farnir á undan honum.
Ég kveð afa með söknuði, virðingu og
þakklæti fyrir samfylgdina.
Linda.
ÓLAFUR
SIGURÐSSON
!"#
!-.

/

 "0

" "
 "$  %  
  

 &' ('
) 


 



"*

 *       
 +
   
"#
% 
! *  

    
1 

   
&,! "  

! $% (  
'2  

    

(  
3  3, )
-
 

   "
 


"

" 
 4!5 -!5 /

 +,"66




 


 
 7  (
+ 

8  
+ 4'
+ 9   !  

+ 3&, 4'
   2$( 5$ +( 

4'  4'

  4' 

3  3,   )
MORGUNBLAÐIÐ tekur minningargreinar til birtingar endurgjalds-
laust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í Kringlunni 1,
Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1, Akureyri. Þá er
enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/send-
anda fylgi. Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðu-
grein af hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling
takmarkast við eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línu-
lengd, - eða 2.200 slög. Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi.
Birting minningargreina