Morgunblaðið - 12.04.2002, Síða 64

64 FÖSTUDAGUR 12. APRÍL 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
HANN Leifur læknir sem skrifaði
bréf til blaðsins þann 7.4. 2002 var að
ræða um mál sem snúa að hnefaleik-
um. Leifur færir skrítin rök fyrir
máli sínu og finnst mér hann ekki al-
veg vera að átta sig á þeim stað-
reyndum sem fylgja málinu. Leifur
talar um að Alþingi hafi samþykkt
hnefaleikana á sama tíma og hrylli-
legt morð var framið í Reykjavík. Ég
býst við að Leifur sé að vitna í at-
burðinn þar sem beitt var sveðjum og
öðrum tólum til þessa skelfilega at-
burðar. Ég sé ekki samhengið í því að
leyfa hnefaleika annars vegar og að
maður sé myrtur með eggvopnum í
„kyrrlátu hverfi“ eins og Leifur
orðar það. Ég vil benda Leifi góðfús-
lega á það að ofbeldi á sér stað alls
staðar í borginni og alls staðar á
landinu en við höfum bara ekki heyrt
um það eins mikið vegna þess að það
var alltaf þagað í hel. Með aukinni
fjölmiðlun og upplýsingaþörf heyrir
maður meira af því en áður. Þannig
er það verulega hæpið að tengja of-
beldið við sjálfsvarnaríþróttir eða
aðrar íþróttir. Það sem íþróttir á
borð við karate og akido eru að boða
eruinnri friður og að nota íþróttirnar
eingöngu til sjálfsvarnar í ýtrustu
neyð!
Ég vil þá varpa fyrirspurnum til
Leifs, eigum við að banna allar
íþróttir sem geta hvatt til ofbeldis?
Hvað með handknattleik? Hann er
ekkert nema hóphnefaleikar þar sem
ekki eru einu sinni notaðir hanskar!
Eigum við kannski að banna allt út-
varps-, sjónvarps- og bíómyndaefni
(fréttir, fræðslumyndir og afþreying-
arefni) sem hvetur til ofbeldis? Og
meðan ég man þá væri ekki vitlaust
að banna lagið Kung Fu Fighting því
það hlýtur að hvetja til ofbeldis.
Hvað þá með allar þessar magn-
þrungnu sinfóníur þar sem mikið er
um ofsafengin læti, á ekki að banna
þær líka? Það væri þar af leiðandi
ekkert vitlaust að banna sjálfsvarn-
arnámskeið fyrir konur til að verjast
nauðgunum! Fyrst við erum að þessu
á annað borð eigum við þá ekki að
setja upp talibanastjórn á Íslandi og
stjórna eftir þeirra skoðunum?
Þessi tenging Leifs milli hnefa-
leika og ofbeldis er eiginlega alger-
lega út í hött. Hann sem læknir á
bráðamóttöku hlýtur að gera sér
fyllilega grein fyrir því að þeir sem
eru að berja mann og annan eru í
annarlegu ástandi vegna lyfja og
áfengis auk þess að þeir sem stunda
ofbeldi eru yfirleitt í hópum. Einnig
vil ég benda Leifi á að fæstir iðk-
endur sjálfsvarnaríþrótta berja á
mönnum heldur eru það kjánarnir
sem þykjast kunna þetta sem eru að
berja með einhvers konar þykjustu-
spörkum út og suður. Þetta hafa þeir
séð í sjónvarpi og kvikmyndahúsum
en ekki verið að blaða í reglugerðum
til að athuga hvort það sé leyfilegt.
HALLUR GUÐMUNDSSON,
Álfaskeiði 43, Hafnarfirði.
Misskilningurinn
um hnefaleika
Frá Halli Guðmundssyni:
ÉG HEF alltaf verið þeirrar skoð-
unar að Kofi Annan, framkvæmda-
stjóri SÞ, væri maður sem léti ekki
frá sér fara óyfirvegaðar yfirlýs-
ingar. En þegar birtist í Morg-
unblaðinu hinn 9. apríl sl. sú yf-
irlýsing að aldraðir væru að verða
vaxandi vandamál í heiminum, sem
vanþróaðar þjóðir myndu ekki ráða
við, missti ég verulega álit á hon-
um.
Það er ótrúlegt að svo lágkúruleg
stjórnsýslustefna sé rekin í menn-
ingarþjóðfélögum að bráðsaklausu
fólki sé raðað upp í æskilega og
óæskilega þjóðfélagshópa.
Svona yfirlýsing Kofi Annan gæti
haft afdrifaríkar afleiðingar fyrir
lágstéttaröldunga, vegna dálætis
sumra á stjórnsýslu Þýskalands á
fjórða áratugnum, þar sem nauð-
synlegt var talið að stemma stigu
við offjölgun á ónýtanlegum úr-
gangshópi þjóðfélagsþegna.
Þetta er ekki upplífgandi þakk-
læti til þeirra sem ekki geta lengur
tekið þátt í þjóðfélagsuppbyggingu
vegna þeirrar líffræðilegu þróunar,
sem enginn fær um flúið, en hafa
byggt upp grunninn að þeim
mennta- og tækniþjóðfélögum sem
menn lifa í. Það er hreint ótrúlegt
að forustumenn þjóðfélaga skuli
ekki telja framfærslu aldraðra vera
inni í framfærslu annarra þjóð-
félagsþegna og þar með ekki sér-
verkefni til lausnar.
Ég hef aldrei heyrt þjóðarleið-
toga hafa áhyggjur af þeim þús-
undum milljarða sem eytt er í
styrjaldarbrölt, eða þeim milljörð-
um sem kostað er til hjálparstarfs
vegna styrjalda.
Fyrirtæki, sem sífellt eru kvart-
andi undan peningaleysi, eyða tug-
um milljóna í sjónvarpsútsendingar,
kaupa íþróttamenn fyrir milljarða,
kaupa sig fyrir milljarða inn í önnur
fyrirtæki sem eru í óskyldum
rekstri og ausa milljörðum úr landi.
Sé aftur á móti beðið um peninga
til lagfæringar á afkomu þeirra sem
við lökust kjör búa í heimalandinu
eru engir peningar til.
Vandi þjóðfélaganna er ekki
kostnaður við lífeyri aldraðra held-
ur vanhæfni í stjórnsýslu til ráð-
stöfunar fjármuna.
Þessi yfirlýsing Kofi Annan hefur
sennilega fallið í góðan jarðveg hjá
íslensku ríkisstjórninni sem hefur
haft miklar áhyggjur af því að elli-
lífeyrisþegar séu orðnir það latir af
ofáti að þeir nenni ekki að geispa
golunni.
GUÐVARÐUR JÓNSSON,
Hamrabergi 5, Reykjavík.
Aldraðir „plága“?
Frá Guðvarði Jónssyni: