Morgunblaðið - 12.05.2002, Blaðsíða 37

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. MAÍ 2002 37
Wheel. Við vorum flottar með hatt-
ana og mér fannst rosalega gaman
að vera með þér. Það var frábært að
eiga stundir með þér.
Þú varst draumaamma. Þú stóðst
alltaf með mér og studdir mig í
gegnum svo margt. Ég var svo stolt
að eiga svona fallega og yndislega
ömmu. Þú kenndir mér svo margt.
Þú hældir mér mikið og hvattir mig
áfram. Ég á eftir að sakna faðmlaga
þinna og kossa. Ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig, elsku amma. Ég veit að þú
verður alltaf með mér. Nú kveð ég
þig með tárum. Guð blessi þig.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Þín
Hildigunnur.
Elsku besta amma mín. Ég
gleymi aldrei hvað þú varst alltaf
góð við mig. Ég elska þig mjög mik-
ið. Þú varst góð amma og ljúf. Þú
komst mér alltaf í svo gott skap. Þú
sagðir góða brandara og fyndna. Ég
man þegar við fórum bara tvær í
Kringluna og við fórum að máta
skrítna hatta. Ég man hvað þú hlóst
mikið og hvað það var gaman hjá
okkur. Ég man líka eftir öllum ferð-
unum í sumarbústaðinn, bæði fyrir
norðan og í Skorradalnum. Þú og
afi kennduð mér að planta græð-
lingum og hvað trén og plönturnar
hétu. Við stoppuðum líka oft í Borg-
arnesi til að fara í sund og fá ís. Það
var líka gaman að spila við þig af
því að þér fannst svo leiðinlegt að
tapa.
Það er erfitt að missa svona góða
ömmu. Þú varst alltaf til staðar fyr-
ir mig. Ég vona að þú sért að gera
eitthvað skemmtilegt núna. Ég
hlakka til að sjá þig aftur. Hvíl þú í
friði og ró. Guð geymi þig og varð-
veiti, elsku amma.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér
(Hallgr. Pétursson.)
Þín alltaf,
Þorgerður.
Fallin er frá fyrir aldur fram afar
góð vinkona mín og frænka í ættir
fram, Þorgerður Árnadóttir, oft
kölluð Dedda af ættingjum og vin-
um. Fyrir aldur fram, segi ég, þótt
hún hefði nokkur ár um sjötugt, því
að hún var enn sem fyrr ákaflega
glæsileg kona, bar sig vel, ungleg
og hress í fasi, glöð í lund og gef-
andi. Hún virtist eiga svo mörg ár
framundan. Andlát hennar bar
brátt að, örfáum vikum eftir að hún
greindist með alvarlegan sjúkdóm.
Þorgerður var vestfirsk, frá Æð-
ey í Ísafjarðardjúpi í móðurætt, en
eyfirsk og hörgdælsk í föðurætt
sína, sem kennd er við Skriðu í
Hörgárdal, að minnsta kosti í góðra
vina hópi. Í þeirri ætt má stundum
merkja sérstaka nærgætni og alúð,
fínleika og listræna sýn á tilveruna.
Þessir þættir voru sérstaklega
skýrir hjá Deddu.
Árni Ólafsson, faðir hennar, og
Skúli Magnússon, eiginmaður minn,
en þeir eru nú báðir látnir, voru
systkinabörn og nánir vinir. Fjöl-
skyldur okkar höfðu frá fyrstu tíð
mikil samskipti og eru frá þeim ár-
um margar ánægjustundir. Eftir
sviplegt fráfall Árna, sem var öllum
harmdauði er hann þekktu, lifði
áfram vináttan við ekkju hans, Val-
gerði, og börn þeirra, og hefur þessi
góða fjölskylda alla tíð sýnt mér og
mínum órofa tryggð. Þar bar aldrei
skugga á. Eiginmaður Deddu,
Hjörtur Eiríksson, einstakur öð-
lingur, kom inn í þessi vináttu-
tengsl, heill og óskiptur.
Fremur hefði ég átt þess von að
Dedda kveddi mig en ég hana, svo
sem aldri er háttað, en nú hafa okk-
ur hulin almættisrök skipað málum
á annan veg. Svo verður að vera.
Mikil mannkostakona er nú
kvödd og syrgð og henni þakkað allt
og allt. Mynd og minning Þorgerðar
Árnadóttur er fögur og flekklaus.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar votta
ég eiginmanni hennar, börnum og
systrum innilega samúð.
Ég veit, að allt er af einu fætt,
að alheimsins líf er ein voldug ætt,
dauðleg, eilíf og ótal-þætt
um afgrunns og himins slóðir.
(Einar Benediktsson.)
Þorbjörg Pálsdóttir.
Það er mikils að sakna hér í húsi
eldri borgara á Sléttuvegi l5–17 við
lát Þorgerðar Árnadóttur sem verð-
ur jarðsungin á morgun 13. maí.
Hún var hér ásamt eiginmanni sín-
um Hirti Eiríkssyni mikils metin og
vinsæl. Og hér hefur það sín áhrif
að aðdraganda dauðans bar óvænt
að. Fyrir tæpum tveimur mánuðum
virtist hún fullfrísk og hraust og þá
kom sjúkdómurinn í ljós í öllu sínu
veldi og varð við ekkert ráðið.
Þorgerður var eyfirsk að ætt og
uppeldi, komin af merkisfólki á
Galmaströnd. Hún flutti ásamt for-
eldrum sínum og systkinum til Ak-
ureyrar um líkt leyti og foreldrar
mínir, kringum l940, og bjuggu í
sama húsi, Brekkugötu 29. Ég var
þá farinn að heiman vegna skóla-
göngu og kom þar ekki eftir það
nema sem gestur, en ég minnist
ágætrar vináttu milli fjölskyldn-
anna og Þorgerðar sem kátrar ung-
lingsstúlku og Guðmund bróður
hennar þekkti ég vel, síðar lækni á
Akranesi. Síðan leið um hálf öld og
þá lágu leiðir aftur saman í fjöl-
býlishúsi eldri borgara að Sléttu-
vegi 15 og vinátta tókst með Hirti
og Þorgerði og okkur hjónum. Konu
minni, Jóhönnu Pétursdóttur frá
Hjalteyri, og Þorgerði svipaði í
mörgu saman og urðu þær ágætar
vinkonur.
Við, þessi tvenn hjón, vorum
stödd úti á Kanaríeyjum þegar Þor-
gerður veiktist skyndilega. Dvalar-
tími þeirra þar var á enda og hún
varð strax svo slæm að flytja varð
hana í sjúkrabíl til og frá flugvél-
inni, en sjúkdómurinn var ekki
greindur fyrr en hér heima. Yfir-
leitt leið henni illa, en þó komu betri
dagar sem gáfu von um bata og það
meira að segja í síðustu vikunni sem
hún lifði.
Þessi mín fátæklegu orð daginn
fyrir útfarardag Þorgerðar Árna-
dóttur eiga að vera þakkarorð frá
okkur hjónum fyrir liðnar samveru-
stundir sem og frá öðrum íbúum
þessa fjölbýlishúss á Sléttuvegi l5–
17, og við vottum Hirti Eiríkssyni
dýpstu samúð. Þau hjón voru ákaf-
lega samrýnd og við vitum að nú
fara í hönd hjá honum og börnum
þeirra erfiðir tímar. Megi forsjónin
létta þann tíma saknaðar og tóm-
leika.
Eiríkur Hreinn Finnbogason.
 Fleiri minningargreinar um Þor-
gerði Árnadóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.

 
 
 
 
   
 
!
  "
 # 
 $# "
#% &
   

  



'     


   
   !" #
# $  
  $  "#
%  &
 
#  
 #"
'(
 % ! 


 
        
           
 



      
  

 ! "#
 
  !   ""#
 $ % &' 
 '          (
$%&'#( !)'*+ 
+',-
!) .' / '  * *+ 
'' ,#
!) *+  0 '  1.0 ' 
( !)'2+
!) .'
 '* ,!3
!) *+ 
'  4#
' .'
.'!
!) *+ 
. / 53' '#


 
               






    
    !

 
    
     !  "#

"#$  
% &  '() *+)( 
+ ,-./
% & 
"  !
% &  $ $ $ )0 "

"$+$" !
% &  ,-   ( 
"  $ $ &  1-  *+)( 
)2 ("+ ")0. !



 



       !"
#$%$&
     
   

!


 "

#
!
 $%   $&''
'(%)%*



 
     


 
    

   
   
   
 








! "#
$%& '%

 


 !
    

  
  "# " $%"  
 &
' (    
 
 *

   
 &    &
 $
 
 
 
 



  
 )
+ '

&   (
)*
** +, -. $* )- 
/ (. **-. (.* /0 (.*)*
) !*!*!1**

 




  

 
  

 









     !
   
 



  

 !
!
"   #   !
" # $%&
'( )*+ " %(  ,( &
-* " %( . !(/0 -*&
( $ 1" %( *  ((&
'&  # " &
232  &+*+232 4






   
 
 
 


 

    
 
    
 

     

 


 ! 



    !"
#$ % 
& 

'(   ')*+
, 
  

- 
 
 .

    
  
  

   
   
       
   

! 
!  

  
 

  



 

 


  

  
 
! "

 #!
!  !$$
  " %