Morgunblaðið - 05.09.2002, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FIMMTUDAGUR 5. SEPTEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ

 

  
 

 












 

 
        
 







!"# ""
 "


   
!"!#$! % # &# '( )*#$* 

($#+ #  , #+ # 
'  #- $!  $* 
. #./ #&(. #. #. #



 $ 
$  0 , ++ )' 

11
, "-22
3
  %
 &

 '  ( 
)
 

&) *

"# 

+
&$&#1#! & &
1. ##! 4#! & &
5- #! & &
1#3" ##4#! & &
 (! .& ()*-##$* 67 
+ '*")*-##&#
+ #!"!#$&#
&( #$#$! 

"


" 


" 8
0, ) , '

(
"
"  - 

.

!"# " "
  "
 $-$
  


,

-
  
"" , '

 ( 9#8 . ($* 
 : 8 . (&#
:! 
#8 . (&#
)*#,/ (8 . ($* 
; /! 8 . (&#
& 8 . ($* 
 (! ./ ( $* 
3 $* 
. #./ #&(. #. #./ #
/  
 

 

 
 



'00

< <0


((!=
'  
 
 " 0$  

1&)233
+ #
>#3>
 #$ (!  $*  '   !"!#$&#
  (! &#
. #./ #&(. #. #./ #
/ 


 






0<,1; 


, 9 - !# 
+&. #- ?? 
' 
 
"4) 

 



.&)233
'./ #8 (! &# + #,/ #$* 
'/ ! , (! &#
;* @ (! &#
! 9# (!  $*   ($ $$
 (!  ( (!  $*  ,/ #
#( &#
!!  (!  $*  , ("##;&  &#
+  # (! &#
  # $* 
 !  (! &# ! 9#,/ #$* 
&  #$* 
     . #./ #&(. #. #./ #
5
 

    "



"

" 
) ' '1  
+ #$ AB
3


#
   %
 &

6 '

&)
 ( :+  #$* 
, 3#$!. $* 
./ ##($$* . #./ #
&(3 # - # #
Kæri vinur og
granni, Eiríkur okkar
á móti. Okkur langar
að kveðja þig með
nokkrum fátæklegum
orðum. Að vera nú að kveðja þig er
svo óraunhæft. Óraunhæft að þú
skulir ekki koma gangandi upp á
götuna eða vera á gangi um garð-
inn. Já, óraunhæft að þú skulir vera
farinn frá okkur. Við erum búin að
búa á móti hvort öðru í tuttugu og
eitt ár. Manni finnst það vera svo
langur tími, en samt svo stuttur. Þó
ég sjálf hafi verið svolítið fjarri þér
síðastliðin tvö ár, þá töluðum við
Már aldrei um ykkur Guðnýju öðru-
vísi en „Eiríkur og Guðný á móti“.
Það var alltaf svo gott að skreppa í
kaffi og spjall hjá ykkur Guðnýju.
Þegar ég kom í bæinn þessi síðustu
tvö ár, var það fyrsta sem ég gerði
að fara yfir götuna til að sjá ykkur
og skoða garðinn þinn. Já, ég segi
garðinn þinn, því þú áttir svo sann-
arlega þennan garð. Það óx allt og
blómstraði í kringum þig og snyrti-
EIRÍKUR AXEL
JÓNSSON
✝ Eiríkur AxelJónsson fæddist í
Hafnarfirði 27. nóv-
ember 1919. Hann
lést á St. Jósefsspít-
ala í Hafnarfirði 10.
ágúst síðastliðinn og
var útför hans gerð
frá Fríkirkjunni í
Hafnarfirði 20.
ágúst.
mennskan þvílík að
eftir var tekið. Við vor-
um ekki ólík að því
leyti að okkur langaði
ekki mikið í þessa
rauðu, gulu og bláu
plastálfa, og strá þeim
um garðinn hjá okkur.
En ef við fundum eitt-
hvað nógu gamalt og
eitthvað sem var úr
náttúrulegu efni t.d.
rótarhniðju eða gaml-
ar timburhjólbörur og
vagna eða þó það væri
bara gamall pottur
með eyrum, þá fannst
okkur þetta gersemi.
Þú varst einstakur maður Eirík-
ur, og hafðir mjög ákveðnar skoð-
anir hvort sem var í stjórnmálum,
lífinu sjálfu og allt sem manneskj-
una snerti, og þú stóðst staðfastur
með sjálfum þér. Oft var margt
skemmtilegt skrafað, og ég man að
það kom til tals að það væri nú
meiri vitleysan að vera að hugsa um
stóran garð og gamalt hús, sem þið
hjónin eruð búin að gera svo fallegt
á fullorðinsárum. Ég sagði „Held-
urðu að það sé nú ekki nær að flytja
í blokk sem væri með lyftu og á
væru suðursvalir, og hafa engar
áhyggjur“. Og svipur þinn Eiríkur
minn var nú hálfdapurlegur, en þú
svaraðir að bragði, eins og þér ein-
um var lagið „Jú, það væri sko al-
deilis flott Sonja, þar gæti maður
bara stráð einhverjum plastálfum á
svalirnar, fundið einhverja plast-
dollu með einhverjum arfa í, og
hvað svo? Á ég svo bara að sitja á
þessum svölum sem eftir er og
horfa á þetta drasl, ja sér er nú
hver ánægjan, þá get ég nú bara
farið upp á öldur strax“. Þetta voru
nú þín orð Eiríkur minn.
Elsku vinur okkar, þú þurftir
ekki að fara í blokkina og því síður
að horfa á dolluna með arfanum í.
Það hefði hvort eð er ekki verið nóg
fyrir þig, sem alltaf varst með þína
grænu fingur í garðinum þínum og
allt blómstraði og dafnaði í kringum
þig. Áföll sneiddu ekki hjá þér frek-
ar en mörgum öðrum í þessu lífi en
ég veit að þú taldir þig lánsaman
mann þrátt fyrir það. Lánsaman að
eiga góða trú, góðan lífsförunaut og
góð börn. Eitt sinn sagði við mig
gamall maður, að flestir menn gætu
orðið feður, en ekki allir góðir pabb-
ar. En eitt er víst, að börnin þín
nutu þeirra forréttinda að eiga góð-
an pabba og afkomendurnir góðan
afa og langafa. Eiríkur minn, eitt er
víst að pabbaútgeislunin þín náði að
skjóta rótum í hjarta mínu og ég
þakka þér fyrir það.
Við kveðjum þig með söknuði í
hjarta. Það kemur enginn í staðinn
fyrir þig. Enginn á eftir að svara
mér einfaldri og kannski heimsku-
legri spurningu með ljóði eða
skondnu kvæði. Þú kunnir svo mik-
ið af ljóðum og kvæðum, varst svo
víðlesinn og mikill fróðleiksbrunn-
ur.
Elsku Guðný, Jón, Helga, Stefán
og fjölskyldur ykkar, við biðjum al-
góðan Guð að styrkja ykkur og
styðja við missi ykkar.
Guð geymi ykkur,
Sonja og Már.
„Einstök“ er það
orð sem mér finnst
lýsa Sollu minni bezt.
Hæglát, hlý og góð.
Skynsöm, jarðbundin
kona sem hlúði vel að
öllum sem henni þótti
vænt um. Var elskuð af öllum sem
hún annaðist í starfi og var dáð af
vinum sínum og samstarfsfólki.
Hún hafði óbilandi kjark og bar-
áttuþrek. Hún tregaði í hljóði og
kvartaði aldrei.
Aldrei setti hún sig í dómara-
sæti, heldur mat fólk að verðleik-
um. Hún var fullkominn vinur, allt-
SÓLVEIG
MATTHÍASDÓTTIR
✝ Sólveig Matt-híasdóttir fædd-
ist í Reykjavík 20.
maí 1937. Hún lést í
bílslysi 21. ágúst síð-
astliðinn og var útför
hennar gerð frá
Hjallakirkju í Kópa-
vogi 2. september.
af reiðubúin að hjálpa
og ávallt æðrulaus.
Nálgun hennar var
einstök og allir sem
henni kynntust fengu
að sannreyna það.
Þakka þér áratuga-
langa vináttu, hjálp-
semi og tryggð, elsku
Solla mín. Megi Guð
geyma þig og fjöl-
skyldu þína.
Þín vinkona.
Sigrún.
Skjótt hefir sól brugðið sumri,
því séð hef eg fljúga
fannhvíta svaninn úr sveitum
til sóllanda fegri;
sofinn er nú söngurinn ljúfi
í svölum fjalldölum,
grátþögull harmafugl hnípir
á húsgafli hverjum.
(Jónas Hallgr.)
Þessar ljóðlínur koma í hugann
við lát ástkærrar vinkonu okkar
Sólveigar.
Hún var bæði einstaklega vel
gerð kona og stórglæsileg, má
segja að hún hafi verið fremst með-
al jafningja. Hennar aðalsmerki
var gæska og göfuglyndi. Það var
sama hver í hlut átti, þar var ekki
gerður mannamunur og hún lét sér
mjög annt um þá sem minna máttu
sín. Við nutum þess að verða henni
samferða um áratugaskeið í
saumaklúbbnum okkar og einnig
hittumst við oft utan hans. Hún var
alltaf tilbúin að rétta hjálparhönd,
tók á móti börnum okkar, bakaði
kransakökur, hjálpaði okkur að
flytja, allt gert af kærleika, svo fyr-
irhafnarlaust og sjálfsagt. Það lék í
höndum hennar. Þessarar ljúfu og
mætu konu verður nú sárt saknað,
en eftir stendur minningin. Megi
góður Guð styðja dæturnar, Sigríði
Björk og Berglindi, og þeirra fjöl-
skyldur á þessum erfiðu tímum. Að
leiðarlokum þökkum við af alhug
fyrir samfylgdina í gegnum árin og
allt það sem hún hefur fært okkur.
Tíminn deyfir tregann, en minn-
ingin lifir. Blessuð sé sú minning.
Saumaklúbbssystur.



 




  
   
  
 
    
!
 
  
"


#   $$%&&

 

   
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: Í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag.
Í miðvikudags-, fimmtu-
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birting-
ardag.
Berist grein eftir að skila-
frestur er útrunninn eða eftir
að útför hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum
birtingardegi. Þar sem pláss
er takmarkað getur þurft að
fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins til-
tekna skilafrests.
Skilafrestur
minningar-
greina