Morgunblaðið - 08.11.2002, Blaðsíða 51

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. NÓVEMBER 2002 51
Grensáskirkja. Á morgun, laugardaginn 9.
nóv., verður árlegur basar Kvenfélags
Grensássóknar í safnaðarheimili Grensás-
kirkju og hefst kl. 14.
Að vanda verður þar margt góðra muna
sem m.a. kvenfélagskonur hafa unnið.
Laugarneskirkja. Mömmumorgunn kl. 10
í umsjá Aðalbjargar Helgadóttur. Kaffi-
spjall fyrir mæður, góð upplifun fyrir börn.
Boðunarkirkjan, Hlíðasmára 9. Samkom-
ur alla laugardaga kl. 11–12.30. Lofgjörð,
barnasaga, prédikun og biblíufræðsla.
Barna- og unglingadeildir á laugardögum.
Létt hressing eftir samkomuna. Allir vel-
komnir. Biblíufræðsla alla virka daga kl.
10, 13 og 22 á FM 105,5.
Fella- og Hólakirkja. Starf fyrir 8–10 ára
drengi á laugardögum kl. 11. Starf fyrir
11–12 ára drengi á laugardögum kl.
12.30.
Akureyrarkirkja. Hjónanámskeið kl.
20.30 í Safnaðarheimili. Skráning í síma
462-7700 fyrir hádegi.
Hvítasunnukirkjan á Akureyri. Kl. 21 ung-
lingasamkoma.
Neskirkja. Félagstarf aldraðra Neskirkju
laugardaginn 9. nóvember, kl. 14.00.
Jóna Hansen kennari segir frá ferð sinni
um slóðir Vestur-Íslendinga í Kananda og
Bandaríkjunum. Borin verður fram tvírétt-
uð heit máltíð. Þeir sem ætla að neyta
mátarins þurfa að tilkynna þátttöku í síma
511 1560 milli kl. 10-13 fram á föstudag.
Allir velkomnir. Sr. Frank M. Halldórsson.
Safnaðarstarfsitt. Hún hafði unnið sitt verk vel og
vandlega. Hún kvaddi þennan heim í
kyrrð – þegjandi og hljóðalaust.
Megi hún nú hvíla í friði.
Magnús Þorkell Bernharðsson.
Ég á marga kafla í lífsbókinni
minni um ömmu. „Kompan“ var í
sérstöku uppáhaldi hjá okkur barna-
börnunum. Þar leyfði amma okkur
að gera tilraunir, með hveiti og
fleira, sem erfitt var að stunda ann-
ars staðar. Í næstu heimsókn var oft
undarlegur fnykur í kompunni, sull-
ið hafði þróast og var byrjað að
mygla eða harðna í óskiljanlegan
litaklump. Þarna átti maður sinn
eiginn stað, eigin tilraunastofu, hjá
ömmu.
Ég man, amma, þegar ég var lítil,
að þú smurðir handa mér rúgbrauð
með kæfu og skarst það niður í litla
munnbita handa mér. Þegar ég, litla
stelpan, fékk að smakka kaffi hjá þér
í eldhúsinu. Eða þegar við sátum í
holinu með gyllta veggfóðrinu og þú
skófst handa mér rófu. Það var mikil
ást í hverjum munnbita. Best fannst
mér þegar þú þeyttir handa mér
egg, það var ótrúlegt lostæti sem ég
reyndi að treina eftir fremsta megni.
Það var svo yndislegt amma, hvað þú
varst góð við mig. Þegar þú straukst
mjúkum heitum lófanum um vanga
minn og baðst mig að hlægja fyrir
þig, ég hefði svo skemmtilegan hlát-
ur. Þegar þú sagðir mér hvað ég
hefði fallegt hár. Þegar þú fannst
gömlu fötin af afa handa mér, þó að í
fyrstu hafi þér fundist það undarlegt
að ung stúlka hafi viljað ganga í karl-
mannsfötum af afa sínum. Þegar þú
komst með kisu handa mér úr sveit-
inni. Þegar þú komst fyrir ein jólin,
þegar dóttir mín var ungbarn, með
tvö gömul sængurver með hekluðum
blúndum, hvít og hrein. Höfðu hang-
ið úti á snúru og önguðu af náttúru.
Það dugði fyrir þig að strjúka þvott-
inn með lófanum, hann varð undir-
eins mjúkur og hlýr. Þú hristir
sængurnar okkar úti og bjóst um
rúmin okkar. Það var yndisleg til-
finning fyrir litlu fjölskylduna að
sofna í sængurfötum frá þér amma,
með hlýjuna frá þér allt í kringum
sig. Svo mjúkt og hlýtt. Mér þykir
vænt um allar þessar minningar og
það var svo margt meira.
Ég finn fyrir nærveru þinni. Engl-
arnir þínir taka á móti þér og svo
liggja leiðir okkar vonandi aftur
saman. Þangað til skal ég muna allt
það fallega og góða sem þú gerðir,
amma mín, fyrir mig og aðra og
reyna hafa það að leiðarljósi í lífinu
mínu.
G. Rósa Eyvindardóttir.
Amma Svava kvaddi okkur á eins
áreynslulausan og fallegan hátt og
mögulegt er. Þetta var táknrænt
fyrir hennar persónuleika. Allt í
hennar fari var svo blítt, yfirvegað
og laust við hörku, hroka og tilætl-
unarsemi.
Maður átti sér andlegt griðland
þegar maður heimsótti ömmu.
Framkoman var svo mild, hljóðlát og
elskuleg að værð færðist yfir mann í
návist hennar og öll streita hreinlega
gufaði upp. Hún hafði líka þennan
smitandi hlátur. Mörg óborganleg
tilvik, tilsvör og saklaus stríðni koma
í huga manns þegar hennar er
minnst. Amma Svava var afar víðsýn
kona og gjörsamlega fordómalaus og
tók iðulega upp hanskann fyrir þá
sem minna máttu sín og umkomu-
laust fólk sem hún tók undir sinn
verndarvæng.
Ég á eftir að sakna ömmu Svövu
mikið. Ég er svo þakklátur fyrir að
hafa verið barnabarn hennar. Hún
kenndi mér margt með framkomu
sinni og lífssýn. Ég þakka fyrir allar
góðu minningarnar sem ég á um
hana. Það er uppörvandi að vita til
þess að maður á oft eftir að hugsa til
hennar.
Minningin um ömmu, hennar fal-
lega andlit, bros og hlátur á eftir að
gleðja mig og alla sem þekktu hana
um ókomna framtíð.
Sigurbjörn Bernharðsson.
 Fleiri minningargreinar
um Svövu Bernharðsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
KIRKJUSTARF
✝ Þórhallur Helga-son fæddist 27.
júlí 1935 í Keflavík.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja hinn 31.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Helgi G. Eyjólfsson,
f. 1903, d. 1995, og
Ingibjörg Halldórs-
dóttir, f. 1909, d.
1992. Þau bjuggu
lengst af í Keflavík.
Bræður Þórhalls
eru Hermann, f.
1929, eiginkona
hans heitir Áslaug Ólafsdóttir,
Eyjólfur, f. 1931, og Guðmund-
ur, f. 1943.
Þórhallur hóf sambúð með
konu sinni Guðrúnu B. Þórðar-
dóttur, f. 1936, d. 1985. Foreldr-
ar hennar voru Þórður Sigur-
björnsson, f. 1907, d. 1985, og
Ragnhildur Einarsdóttir, f. 1909,
d. 1994. Börn Þórhalls og Guð-
rúnar eru Þórður, f. 1969, dáinn
sama dag; Ingibjörg, f. 1973,
maki hennar er Gunnsteinn Agn-
ar Jakobsson, f.
1973, þeirra börn
eru Guðrún María,
f. 1991, og Alexand-
er, f 1994; Ragnar,
f. 1975; Ásmundur,
f. 1976; og Helga
Þuríður, f. 1978,
maki hennar er Jó-
hann Bergur Hlyns-
son, f. 1965. Dóttir
þeirra er Ingibjörg,
1998.
Þórhallur var
fæddur í Reykjavík
en uppalinn í Kefla-
vík.
Hann lauk miðskólaprófi frá
Héraðsskólanum á Reykjum í
Hrútafirði og lauk námi við sam-
vinnuskólann árið 1953. Hann
vann um tíma sem bókari og
gjaldkeri hjá Hafsíld h.f. á Seyð-
isfirði og um árabil hjá Íslensk-
um aðalvertökum s.f. á Keflavík-
urflugvelli, en lengst af starfaði
hann á hafnarvigtinni í Keflavík.
Útför Þórhalls verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Mig langar að minnast föðurbróð-
ur míns Þórhalls Helgasonar með
nokkrum fátæklegum orðum. Fá-
tæklegum, vegna þess að þegar
kemur að þeirri stund að kveðja,
verður oft tregt um að koma orðum
á blað þó svo að minningarnar hlað-
ist upp í huganum. Ég hitti Þórhall
fyrst þegar ég var um átta ára gam-
all og kom í fyrsta skipti til Kefla-
víkur til afa og ömmu.
Þegar ég var 18 ára kynntist ég
Þórhalli náið, þegar hann útvegaði
mér vinnu á sama stað og hann
vann sjálfur, við bókhald hjá Ís-
lenskum aðalverktökum á Keflavík-
urflugvelli. Vinskapur varð ávallt
milli okkar þó svo að nokkuð liði
milli þess að við hittumst eða töl-
uðumst við. Ég held ég hafi ávallt
litið upp til Þórhalls, fannst hann
mjög klár í öllu sem sneri að bók-
haldi og reikningskúnstum flestum.
Oft hringdi ég í hann hér áður fyrr
og bað um hjálp við útfyllingu á
skattaskýrslu sem endaði þá oft
þannig að hann lauk við skýrsluna
og ég horfði á. Ef ég sagðist ekki
skilja hlutina hló hann að mér og
sagði: „Þetta kemur, þetta er svo
einfalt,“ enda varð sú raunin á að ég
varð sjálfbjarga.
Þórhallur var hátt á fertugsaldri
þegar hann fór í sambúð með Guð-
rúnu Þórðardóttur og eignuðust
þau fimm börn. Fjögur komust upp
og lifa föður sinn, elsta barnið,
drengur, lifði einn dag. Sambúð
þeirra varð ekki löng því Guðrún
veiktist alvarlega og dó 3. sept.
1985, vantaði þá aðeins fjóra daga í
að verða fjörutíu og níu ára. Þór-
hallur bjó einn með börnum sínum
eftir lát Guðrúnar og sá að öllu leyti
um uppeldi barnanna. Ég veit að
þetta var ekki alltaf auðvelt en þeg-
ar ég horfi til baka og sé svo börnin
hans í dag dáist ég að hversu vel
honum hefur tekist með uppeldið.
Þórhallur starfaði sem viktar-
maður hjá Keflavíkurhöfn síðasta
einn og hálfan áratug. Hann fór að
finna fyrir krabbameininu sem svo
lagði hann að velli, fyrir um það bil
tveim árum. Aldrei var annað á hon-
um að heyra en þetta væri eitthvað
sem myndi lagast. Þegar ég sjálfur
lenti á sjúkrahúsi fyrir um ári síðan
kom hann að rúminu til mín, beint
úr sínu rúmi bara tveim hæðum
neðar, klappaði mér á öxlina, brosti
og sagði: Þetta lagast allt.
Þórhallur var mikill áhugamaður
um fótbolta og sleppti aldrei leikj-
um í enska boltanum. Ég átti þess
kost að horfa á leiki í heimsmeist-
arakeppninni með honum og var
það ógleymanleg skemmtun og var
áhugi hans það mikill að hann svaf
jafnvel í stólnum sínum fyrir fram-
an sjónvarpið til að missa ekki af
leik.
Þórhallur var búinn að vera mjög
veikur um nokkurt skeið og nokkuð
af þeim tíma verið heima. Dætur
hans tvær, sem báðar eru búsettar í
Danmörku, hafa verið hér heima til
skiptis og hugsað um pabba sinn og
bræður.
Ég og fjölskylda mín óskum
börnum Þórhalls alls hins besta í
framtíðinni og biðjum algóðan Guð
að vernda þau og blessa.
Úlfar Hermannsson.
Við, sem komin erum í seinni
hálfleik æviskeiðsins, megum alltaf
eiga von á því að vinir og sam-
ferðamenn heltist úr lestinni og
leggi upp í langferðina miklu og slíti
samvistum a.m.k. um sinn.
Þau sannindi urðu mér enn einu
sinni ljós þegar æskuvinur minn,
Þórhallur Helgason, lést 31.okt. sl.
eftir alvarleg veikindi, sem hann tók
með miklu æðruleysi.
Við Þórhallur ólumst upp á Vest-
urgötunni í Keflavík og voru aðeins
nokkrir tugir metra milli æsku-
heimila okkar.
Við lékum okkur öllum stundum
saman allt frá frumbernsku.
Fótbolti var okkur vesturbæing-
um allt á þessum árum.
Frá þessum árum er margs að
minnast, m.a. fyrstu utanlandsferð-
ar okkar með ÍBK til Færeyja.
Á barnaskólaárunum vorum við
ávallt saman í bekk. Við fylgdumst
alltaf að til og frá skóla.
Að unglingaprófi loknu skildu
okkar leiðir um hríð, Þórhallur fór í
Reykjaskóla í Hrútafirði, en ég á
Laugarvatn til að ljúka gagnfræða-
prófi, en þá var enginn gagnfræða-
skóli í Keflavík.
Aftur lágu leiðir okkar Þórhalls
saman þegar við fórum í Samvinnu-
skólann og vorum við herbergis-
félagar þar.
Á fyrstu atvinnuárum okkar unn-
um við um hríð saman.
Þórhallur kvæntist Guðrúnu
Þórðardóttur, hinni mætustu konu,
og eignuðust þau fjögur börn.
Guðrún lést fyrir 19 árum í blóma
lífsins frá ungum börnum þeirra.
Upp frá því varð Þórhallur að
gegna bæði föður- og móðurhlut-
verkinu í uppeldi og umönnun
barna sinna, þetta rækti hann af al-
úð og natni eins og hans var von og
vísa.
Þórhallur var vel gefinn, vand-
aður, fámáll og orðvar maður sem
allsstaðar kom sér vel, hvort heldur
var í vinnu eða vinahópi.
Þótt enn mætti ótalmargt um
Þórhall segja þá skal nú senn staðar
numið.
Með þessum orðum vil ég inn-
sigla minningu góðs vinar sem lauk
sínu verki heima og að heiman með
þeirri prýði að ekki verður um bætt.
Ég bið góðan Guð að varðveita
æskuvin minn, Þórhall Helgason.
Börnum hans og ástvinum send-
um við Margrét samúðarkveðjur.
Páll Jónsson.
ÞÓRHALLUR
HELGASON