Morgunblaðið - 19.11.2002, Qupperneq 42

MINNINGAR
42 ÞRIÐJUDAGUR 19. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Það er erfitt að
kveðja frænku okkar,
Guðfinnu Gísladóttur,
með viðeigandi orðum.
Finna frænka, eins og
hún var kölluð í hópi okkar systk-
inanna, var fæddur Hafnfirðinur og
þar ólst hún upp við gott atlæti og
eftirlæti hjá foreldrum sínum, Ing-
unni og Gísla, og bræðrum sínum,
Ólafi og Sigurgeir. Á þessum árum
var lífsbaráttan hörð og ekki beint
gullaldarár í Hafnafirði frekar en
annars staðar á landinu eins og lesa
má í endurminningum dr. Benja-
míns Eiríkssonar, en hann missti tvo
bræður og föður í sjóslysum. Finna
varð líka fyrir miklum missi þegar
yngri bróðir hennar, Sigurgeir, féll
fyrir borð og drukknaði aðeins 32
ára að aldri.
En Finna var dugleg og sérstök.
Segja mætti að hún hafi verið hefð-
arkona horfinnar aldar. Meðvitað
eða ekki byggja allir sér upp ákveð-
inn talsmáta og hreyfingarmunstur,
stundum kallað viðmót eða fram-
✝ Guðfinna Gísla-dóttir fæddist í
Hafnarfirði 23. ágúst
1914. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Sólvangi 29. október
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hafnarfjarðar-
kirkju 8. nóvember.
koma. Finna gerði það
með stíl. Á fyrri hluta
síðustu aldar spiluðu
höfuðföt hvers kyns
meiri rullu í lífi manna
en nú gerist. Karlmenn
báru hatta, kaskeiti og
derhúfur en hjá konum
var fjölbreytnin ennþá
meiri, sumir hattar
þeirra jafnvel með
slöri! Hjá þekktri
hattadömu, Ísafold að
nafni, sem rak hatta-
verslun í Austurstræti í
Reykjavík, lærði Finna
hattasaum ung að ár-
um. Varð þessi iðngrein síðan henn-
ar ævistarf. Að loknu námi hér
heima fór hún til Danmerkur til
frekara náms í greininni og starfaði
þar hjá víðfrægum hattameistara,
sem rak verkstæði og verslun við
hina alkunnu götu, „Ströget“ í Kaup-
mannahöfn. Frá þessum tíma hafði
frænka okkar af mörgu að segja. Við
störf í þessu umhverfi naut Finna sín
vel og þessa tíma minntist hún ávallt
með mikilli ánægju. Þarna kynntist
hún mörgu góðu fólki sem hún stóð í
sambandi við æ síðan.
En heimsborgin Kaupmannahöfn
fékk ekki haldið Finnu, hún vildi
heim til sinnar elskulegu fjölskyldu
sem var henni svo mikils virði. Þegar
heim kom stofnaði hún og rak um
tíma eigin hattaverslun í Hafnar-
firði, tók jafnvel að sér nema í fag-
inu. Að heimsækja þau systkinin,
Óla og Finnu, ásamt Gísla, bróður-
son þeirra, á Ölduslóðina var ævin-
týri líkast, svo umhugað var þeim
um að gleðja gesti sína. Þar var ekk-
ert til sparað í mat og drykk, fag-
urlega dúkuð borð með silfri og
postulíni og glaðværar umræður yfir
borðum.
Finna var trúuð manneskja og
taldi, eins og fleiri, að mennirnir
gætu betrað hegðan sína og hugsun
ef rétt væri að farið. Áður en hún
missti heilsu tók hún mikinn og ósér-
hlífinn þátt í starfsemi KFUK og
KFUM. Finna tók að sér foreldra
sína þegar þau voru lasburða orðin
og annaðist þau af stakri kostgæfni
ásamt með bróður sínum Ólafi,
öðlingi af manni, sem lést fyrir sex
árum. Bróðursonur þeirra, Gísli Ingi
Sigurgeirsson, bjó hjá þeim systk-
inunum og var kært með þeim.
Síðustu árin dvaldi þessi vamm-
lausa og stolta frænka okkar á Sól-
vangi í Hafnarfirði og hafði henni þá
mjög daprast sjón. En hún hélt sínu
hlýlega viðmóti og örvaði og gladdi
okkur gestina sem komum í heim-
sókn. Þá sagði hún gjarnan „mikið
líturðu vel út, en hvað þú ert í
smekklegum fötum“. Við kveðjum
þessa góðu frænku okkar með sökn-
uði og vottum Gísla og fjölskyldu
hans okkar dýpstu samúð.
Hanna Kjeld
og Matthías Kjeld.
Guðfinna, Finna eins og við köll-
uðum hana, var okkur hjónum mjög
kær. Það eru margar minningar sem
koma í hugann þegar við minnumst
hennar.
Guðfinna var formaður KFUK öll
árin sem við þekktum hana og vann
GUÐFINNA
GÍSLADÓTTIR
Erfidrykkjur
Heimalöguð kaffihlaðborð
Grand Hótel Reykjavík
Sími 514 8000
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR ÖNUNDARSON,
Starmýri 21,
áður Víðimýri 8,
Neskaupstað,
verður jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju á morgun, miðvikudaginn
20. nóvember, kl. 14.00.
Börn hins látna
og fjölskyldur þeirra.
Bróðir okkar,
TORFI NIKULÁSSON,
Túngötu 38,
Eyrarbakka,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans
sunnudaginn 17. nóvember.
Matthildur Nikulásdóttir,
Þorkell Nikulásson.
Hjartkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÁRNI GUÐJÓNSSON
húsasmíðameistari,
Sólvallagötu 41,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi laugardaginn 16. nóvember.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Guðjón Hreiðar Árnason, Ingibjörg Ottósdóttir,
Stefán Árnason,
Helga Árnadóttir, Helgi Baldursson
og afabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRÐUR ÞÓRÐARSON,
andaðist á Kumbaravogi þriðjudaginn 12. nóvember.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey.
Einar V. Þórðarson, Halldóra Gunnarsdóttir,
Guðleif M. Þórðardóttir, Kolbeinn Sigurjónsson,
Helgi Þ. Þórðarson, Auður Atladóttir,
Sigurður Þórðarson, Helena Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
HÉÐINN OLGEIR JÓNSSON,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti sunnu-
daginn 17. nóvember.
Kristjana Lilja Kristinsdóttir,
Kristinn G. Guðmundsson, Ingveldur Einarsdóttir,
Salvör Kristín Héðinsdóttir, Ingþór Pétur Þorvaldsson,
Lilja Jónína Héðinsdóttir,
Sigrún Eir Héðinsdóttir, Karl-Johan Brune,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
SÍMON S. ÞORSTEINSSON,
Túngötu 1,
Grindavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu föstudaginn
15. nóvember.
Útförin verður auglýst síðar.
Erla Björg Delberts, Jón Nikolaison,
Bergþóra Símonardóttir, Cheng Theng Pang,
Hildur Símonardóttir,
Þorsteinn Símonarson, Bryndís S. Guðbrandsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Á Silfurgötu 6 í
Stykkishólmi var
draumaheimur æsku
minnar. Þar bjuggu
heiðurshjónin frú Ragnheiður
Esther Einarsdóttir og frændi
minn Sigfús Sigurðsson ásamt
dóttur þeirra Maríu og Ragnheiði
Esther dóttur hennar. Húsið
stendur á besta stað í bænum með
útsýni yfir eyjarnar. Í kringum
húsið er risastór garður þar sem
Esther ræktaði blóm og runna með
góðum árangri þar sem norðanrok-
ið blæs inn Breiðafjörðinn og
venjulega ekkert vex. Heimili
þeirra hjóna var annálað fyrir
glæsileik og lítilli stúlku í heim-
sókn fannst sem hún væri stödd á
RAGNHEIÐUR
ESTHER
EINARSDÓTTIR
✝ RagnheiðurEsther Einars-
dóttir fæddist á
Kárastíg 8 í Reykja-
vík 31. október 1916.
Hún lést á líknar-
deild Landspítalans
á Landakoti 5. nóv-
ember síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Selfoss-
kirkju 10. nóvember.
útlenskum herragarði.
Falleg húsgögn og
munir og fullt af
myndum og málverk-
um á veggjum. Minn-
isstæðust er þó mynd
af Esther á skautbún-
ingi. Aldrei hafði ég
séð glæsilegri konu,
nema þá helst út-
lenska drottningu.
Frú Esther var hús-
freyja í besta skilningi
þess orðs. Ég minnist
ekki að hafa komið
öðruvísi þangað heim
en að ilminn af nýbök-
uðu legði út yfir Stykkishólm. Og
mikið voru móttökurnar alltaf góð-
ar. Esther stóð í eldhúsinu í hvít-
um krepbuxum og rósóttri mussu
með nýlagt hárið og hárrauðar
neglur, líklega að baka konfekt-
tertu. Hún gaf sér þó tíma til að
setjast niður, fá sér eina sígarettu
og kaffibolla og spjalla við okkur
Heiðu meðan við mauluðum snúð
með glassúr og drukkum malt með.
Í leiðinni voru okkur kenndir góðir
siðir sem ungum dömum sæmdi.
Hún spurði okkur spjörunum úr,
lét okkur spila á píanóið og lesa
upp úr Mogganum og var þetta allt
gert til að æfa okkur í framkomu
og samræðulist. Í febrúar var svo
árlegur viðburður á Silfurgötunni
afmælið hennar Heiðu. Borðin
svignuðu undan kræsingum sem
Esther og Maja höfðu töfrað fram
og með því drukkið súkkulaði en
ekki kakó. Afmæli þessi voru eins
og meðal fermingarveislur og
ávallt mikið tilhlökkunarefni.
Árin hafa liðið sem örskot og
ungar stúlkur orðnar fullorðnar og
nú hefur Esther kvatt þennan heim
í hárri elli. Ég þakka fyrir að hafa
fengið að kynnast Esther og fengið
að njóta leiðsagnar hennar og sam-
fylgdar í uppvexti mínum. Ég sendi
ástvinum hennar mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ásthildur Sturludóttir.
Ég hitti Esther fyrst þegar ég
var tíu ára og nýflutt í Hólminn, þá
í fylgd með Heiðu dótturdóttur
hennar. Ég man að hún spurði mig
hvað ég héti og ég sagðist heita
Ásdís. ,,Ertu kölluð eitthvað?“
spurði hún. ,,Já, Ása,“ sagði ég.
,,Það er ekki næstum nógu fallegt,“
sagði hún þá, ,,ég ætla að kalla þig
Ásdísi.“ Svona var Esther alltaf
hreinskilin og stundum jafnvel svo
sannorð að maður varð hálfvand-
ræðalegur. En svo á hinn bóginn
sagði hún manni alltaf ef henni
fannst maður hafa gert vel eða ef
maður leit vel út.
Ég er þakklát fyrir að hafa
kynnst Esther fyrir margra hluta
sakir. Hún brýndi það ávallt fyrir
mér hve mikilvægt það væri að
vera heiðarleg og góð manneskja.
Einnig vildi hún kenna manni góða
mannasiði og benti á hvernig ungar
dömur skyldu haga sér svo vel
væri, og hvernig ekki.
Esther var sjálf yfirburða aðlað-
andi kona, glæsileg alla sína tíð og
falleg jafnt ytra sem innra. Hún
bjó yfir svo góðri og heilsteyptri
persónu sem kom jafn vel fram við
alla, en hún bjó líka yfir einhverri
visku um lífið, mannfólkið og ást-
ina. Heimili hennar og Sigfúsar var
opið öllum og þegar ég hugsa til
baka finnst mér alltaf hafa verið
svo falleg birta heima hjá þeim.
Kannski var það bara birtan sem
stafaði af þeim, sem voru alltaf jafn
lífsglöð og glettin, og ástfangin upp
fyrir haus.
Minning þeirra er svo skýr og
sterk að þau muna alltaf lifa með
okkur sem þau þekktum.
Megi Guð varðveita Esther og
Sigfús þar sem þau eru núna, sam-
an að eilífu, og halda verndarhendi
yfir afkomendum þeirra.
Ásdís.