Morgunblaðið - 17.12.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 17. DESEMBER 2002 43
✝ Brynjólfur Krist-insson vélstjóri á
Akureyri var fæddur
á Hjaltastöðum í
Skíðadal 1. desember
1915. Hann lést
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri hinn
9. desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Kristinn Ölver
Sigurðsson sjómaður
og verkamaður frá
Helgafelli í Svarfað-
ardal, f. 16. júní 1889,
d. 3. mars 1977, og
Sigrún Hjartardóttir,
húsmóðir í Harðangri, frá Öldu-
hrygg í Svarfaðardal, f. 6. mars
1892, d. 25. maí 1986. Systkini
Brynjólfs eru Hulda, f. 26. ágúst
1921, gift Aðalsteini Kristjáns-
syni; Hjördís lést á unga aldri;
Hrönn, f. 26. mars 1925, gift
Braga Eiríki Pálssyni; Sigfús, f.
18.02. 1928, og Sigurhjörtur Stef-
án, f. 16. júlí 1931. Brynjólfur
kvæntist hinn 6. ágúst 1938 Guð-
rúnu Margréti Arngrímsdóttur, f.
9. mars 1919. Foreldrar hennar
voru Arngrímur Jónsson, f. 20.
maí 1888, d. 5. janúar 1931, og
Helga Sigríður Jónsdóttir, f. 20.
október 1891, d. 2. janúar 1972.
Synir Guðrúnar og Brynjólfs eru:
a) Þröstur, f. 27. maí 1942 kvænt-
ur Sigríði Sigurðardóttur og eiga
þau þrjú börn, Sigurð Rúnar, f. 29.
sept 1961, látinn; Svölu Brynju, f.
27. júní 1965 og Guðrúnu Mar-
gréti, f. 27. nóvember 1967. b)
Reynir, f. 7. febrúar 1945, kvænt-
ur Elísabetu Erlu Kristjánsdóttur,
börn þeirra eru Rakel, f. 26. sept-
ember 1971, og Víðir, f. 1. sept-
ember 1976, þá á Reynir Jón
Ágúst, f. 25. október 1965, með
Snjólaugu Bragadóttur. c) Arn-
grímur Kristinn, f. 29. maí 1952,
kvæntur Jóhönnu Magnúsdóttur,
börn þeirra eru Arn-
ar Már, f. 22. sept-
ember 1972, Örvar,
f. 15. apríl 1975,
Guðrún, f. 2. nóvem-
ber 1982, og Árni
Freyr, f. 15. apríl
1992. Barnabarna-
börnin eru níu.
Brynjólfur ólst að
miklu leyti upp í
Glerárþorpi þar sem
foreldrar hans
bjuggu í bænum
Harðangri, síðar
byggðu þau Mel-
gerði en Brynjólfur
og Guðrún reistu sér nýtt hús í
Harðangri, sem þau fluttu inn í
1942. Brynjólfur lauk barnaskóla-
námi frá barnaskóla Glæsibæjar-
hrepps 1929. Á fyrstu hjúskapar-
árum sínum unnu þau Guðrún og
Brynjólfur saman í verksmiðjum
Sambandsins á Gleráreyrum en
síðan sneri hann sér að sjó-
mennsku, fyrst sem háseti en síð-
ar sem vélstjóri. Hann lauk prófi í
hinu minna mótornámskeiði sem
haldið var á Akureyri 1948 og var
eftir það vélstjóri á ýmsum skip-
um, lengst af á Stíganda frá Ólafs-
firði, Akraborg, Ólafi Magnússyni
ofl. allt til ársins 1968 en síðustu
árum sjómennsku sinnar var hann
á flóabátnum Drangi sem þjónaði
Eyjafjarðarsvæðinu og Grímsey.
Brynjólfur var alla ævi mikill
áhugamaður um íþróttir og þá
sérstaklega knattspyrnu og lét
með liði Þórs á Akureyri á unga
aldri, en hann var alla tíð einlæg-
ur Þórsari. Hann hafði ávallt mjög
gaman að horfa á knattspyrnu og
var ásamt félögum sínum fasta-
gestur á vellinum þegar Akureyr-
arliðin voru að spila.
Útför Brynjólfs verður gerð frá
Glerárkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Vertu alltaf hress í huga,
hvað sem kann að mæta þér.
Lát ei sorg né böl þig buga,
baggi margra þyngri er.
Vertu sanngjarn, vertu mildur,
vægðu þeim, sem mót þér braut.
Bið þinn Guð um hreinna hjarta,
hjálp í lífsins vanda’ og þraut.
Treystu því, að þér á herðar
þyngri byrði’ ei varpað er,
en þú hefur afl að bera.
Orka blundar næg í þér.
Þerra’ðu kinnar þess er grætur,
þvoðu kaun hins særða manns.
Sendu inn í sérhvert hjarta,
sólargeisla kærleikans.
(Höfundur ókunnur.)
Mig langar til að kveðja tengdaföð-
ur minn, Brynjólf, með versunum hér
að ofan sem mér finnst lýsa honum
svo vel og gætu hafa verið einkunn-
arorð hans í lífinu. Hann var sann-
kölluð hetja. Síðustu árin hafa þau
hjónin, Guðrún og Brynjólfur dvalið í
Vesturhlíð, enda heilsan farin að
dvína hjá þeim báðum. Það hefur ver-
ið yndislegt að koma til þeirra og
finna ástina og umhyggjuna sem þau
báru hvort fyrir öðru. Endalaus þol-
inmæði og æðruleysi hafa einkennt
þessi síðustu ár. Missir Guðrúnar
tengdamóður minnar er mikill og bið
ég góðan Guð að styrkja hana í sorg-
inni.
Að leiðarlokum vil ég þakka Brynj-
ólfi fyrir ástúð hans í minn garð frá
fyrstu tíð. Ég kveð hann með virðingu
og þökk.
Jóhanna.
Hugurinn leitar til Harðangurs á
Akureyri, á bernskuslóðir. Minningin
kallar fram hlýjar og angurværar til-
finningar, kallar fram hljóð og ilm-
andi rósalykt. Við erum komin á
heimili heiðurshjónanna Guðrúnar
Margrétar Arngrímsdóttur og Brynj-
ólfs Kristinssonar, í húsi sem þau
reistu sér og stækkandi fjölskyldu á
árunum 1940-1942. Í næsta nágrenni
til beggja handa voru foreldrar þeirra
ungu hjóna, Sigrún og Kristinn í Mel-
gerði og Helga Sigríður á Grímsstöð-
um.
Á þessu heimili var engum í kot vís-
að, opið út á hlað fyrir syni, tengda-
dætur, ættingja og eða vini og við
barnabörnin sérstaklega velkomin til
styttri eða skemmri tíma. Á þessu
heimili var gott að vera, jafnvel fyrir
matvanda, því í Harðangri var mat-
urinn einhverra hluta vegna alltaf
bragðgóður og endalaust glatt á
hjalla hjá okkur krökkunum. Þegar
hugurinn hverfur svona aftur er varla
hægt að muna sólbjartari daga – og
við þessa minningu lifum við nú.
Afi Binni, eins og hann var oftast
kallaður af fjölskyldunni, var heima-
kær maður þegar hann eygði loksins
möguleika á því að koma í land eftir
áralöng sjómannsár. Við börnin hljót-
um þó að hafa kynnst honum á annan
hátt en synir hans þrír en svo mikið er
víst að þar hefur uppeldi, ástúð og
víðsýni foreldranna verið í fyrirrúmi,
þrátt fyrir krepputímann og tíðar-
andann þá, því allir eru þeir bræður
vel gerðir og góðir menn og allir mik-
ið líkir föður sínum í háttum.
Við systkinin fengum rjómann af
tíma föðurforeldranna og nutum við
þess út í ystu æsar. Afi Binni var ætíð
hlýr við okkur, rólegur og þolinmóður
þrátt fyrir að þakið væri af rifna af
húsinu sökum ærslagangs.
Við komum oft til Akureyrar, frá
Húsavík, á sumrin, um jól eða á pásk-
um til lengri eða skemmri dvalar og
þá var margt brallað. Eru minni-
stæðar berjaferðirnar þar sem afi
glotti mikið, án þess að segja orð, við
nýtíndu kindaspörðin okkar sem við
heldum að væru ber, göngutúrarnir
með innkaupanetið í búðina þar sem
goskassinn var með för og afi „fyllti
á“ eða æsispennandi fótboltaleikur,
sem er nú saga út af fyrir sig þegar
kom að afa og fótbolta. Það skipti
sennilega minnstu máli hver dægra-
styttingin var því það er þessi ein-
staka nærvera afa Binna sem situr
eftir, sjálfsögð þá, en ljúf minning nú.
Allir sem þekktu til Binna vita að
hann var ávallt og einlægur þórsari
og spilaði knattspyrnu með félaginu
af miklum eldmóði á árum áður. Þeg-
ar hann var um sextugt fórum við
barnabörnin, sem vorum að fá vit í
kollinn, að taka eftir því að hann lagði
oft bílnum sínum á klöppina háu fyrir
ofan Þórsvöllinn til þess að skapa sér
pláss fyrir öðrum bílum áður en fót-
boltaleikur hófst. Og kom síðar með
kaffibrúsann góða og settist inn í bíl
til þess að fá skjól fyrir vindi og ís-
lenskri láréttri rigningu. Þetta athæfi
kitlaði hláturtaugar okkar krakkanna
því þegar á allt var litið var útidyra-
hurðin á Harðangri aðeins í nokkura
metra fjarlægð. Þetta var hans lúxus.
Afi Binni var mikil félagsvera og
enginn skyldi börnin betur en hann
þegar suðað var um skíðaferðir í Hlíð-
arfjall eða KFUM og K fundi og sum-
arbúðir út í sveit. Hann var alltaf
reiðubúinn að koma okkur þangað
sem hugur okkar stóð. Þær eru ófáar
ferðirnar með honum upp í Hlíðar-
fjall, út eftir sveitinni, í bíó eða á
sunnudagsrúntinn. Á þeim tímum
gáfu menn sér góðan tíma til að
staldra við, spjalla og njóta veðurblíð-
unnar með ís í hönd.
Einn allra besti eiginleiki afa Binna
var þessi djúpa viska sem hann bar.
Orð voru oft svo óþörf og nægði oftast
að líta á hann til að fá tilfinningu fyrir
því sem var að gerast í kringum okk-
ur eða til að eiga heilar samræður – í
þögninni. Gagnkvæmur skilningur
var alltaf til staðar. Það hefur aldrei
farið fram hjá okkur hversu gáfaður,
minnugur og vel gerður hann Binni
var, okkar viskubrunnur, því hélt
hann til hinsta dags. Og glettinn var
hann, til augna og svips, sennilegast
hinn mesti prakkari á sínum yngri ár-
um því hann var það svo sannarlega á
sínum efri. Eiginleiki sem hann hélt
út lífð ásamt því að vera alltaf sann-
arlega dagfarsprúður og hlýr.
Nú er hún Snorrabuð stekkur og
mikið skarð komið í garð fjölskyld-
unnar nú þegar dagur Brynjólfs, föð-
ur og afa, er að kvöldi kominn og
hann genginn.
Við þökkum honum innilega fyrir
lífgjöfina, ástúðina, kærleikann og
alla samfylgd og það eitt að vera og að
vera í hjörtum okkar um aldur og ævi.
Megi góður guð styrkja Guðrúnu
Margréti, elsku móður og ömmu, í
sorginni og á þeirri lífsleið sem hún á
nú fyrir höndum.
Guðrún Margrét og
Svala Brynja.
Amma og afi í „Norður“ – Amma
og afi í „Hangi“. Þannig kölluðum við
í daglegu tali heimili móður- og föð-
urforeldranna; Norðurgata á Eyrinni
og Harðangur í Þorpinu. Við á Brekk-
unni. Húsið Harðangur einhvern veg-
inn afskekkt þar sem það stendur eitt
uppi á hæðinni með útsýni út fjörðinn,
kannski er það tengingin við Noreg –
efast reyndar líka um að búið sé að
malbika þar enn. Og eitt af fáum bæj-
arnöfnum sem eftir eru inni í bænum.
Þorpið var líka hálf uggvænlegur
staður fyrir sum okkar; bústaður svo-
nefndra Þórsara sem runnu einatt
saman í vitundinni við púkana á Álfa-
brennum þarlendra. En það var eitt-
hvað sem dró mann yfir víglínuna,
Glerána. Ég man vart eftir hlýlegra
húsi. Mér finnst sem alltaf hafi verið
kristalsskál með bismark brjóstsykri
á litla borðinu í stofunni. Kjallarinn
fullur af teiknimyndasögum í eigu
Jonna. Amma og afi innanum rósirn-
ar í gróðurhúsinu.
Brynjólfur afi var hlédrægur mað-
ur en brosmildur og stutt í hláturinn.
Hann var víst vélstjóri, pabbi og ef-
laust ýmislegt fleira – en þegar ég fór
að muna eftir mér var hann kominn í
fullt starf sem afi í hinum helga steini
– til marks um það var áhuginn á fót-
bolta. Hann fylgdist með enska bolt-
anum á hverjum laugardegi frá þeim
tíma er bæði liðin léku í svarthvítum
búningum. Liverpool-maður og
skráði niður öll úrslit í stílabók. Mig
grunar að hann hafi séð alla leikina í
heimsmeistarakeppninni í sumar.
Senn líður að jólum. Aðfangadags-
kvöld í Harðangri eru sérstaklega ljúf
í minningunni. Lengi vel höfðum við
þann sið að fara til ömmu og afa seint
um kvöldið í kakó og bakkelsi og
pakkatörn seinni. Þeirra stunda
minnumst við og þökkum fyrir um
þessi jól er við kveðjum Brynjólf afa.
Bara nokkur kveðjuorð frá okkur.
Arnar Már, Árni Freyr,
Guðrún og Örvar.
BRYNJÓLFUR
KRISTINSSON
Þökkum streymandi hlýju innanlands og utan
að vegna andláts og útfarar eiginmanns og
vinar,
SIGURLINNA SIGURLINNASONAR.
Sérstakar þakkir til almennrar skurðdeildar
13G á Landspítala.
Ingibjörg Einarsdóttir,
Sigurlinni Sigurlinnason, Jóhanna Kondrup,
Þórhildur Ólafs, Gunnþór Ingason,
Finnur Þ. Gunnþórsson,
Þórður Þ. Gunnþórsson,
Bergur Þ. Gunnþórsson
og aðrir vandamenn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
SIGURÐUR BJÖRN BRYNJÓLFSSON
frá Hrísey,
verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju í dag,
þriðjudaginn 17. desember, kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélagsins eða Sunnuhlíð.
Helga Guðrún Schiöth,
Rafn Halldór Gíslason, Alda Hallgrímsdóttir,
Gísli Hinrik Sigurðsson, Jónína Sigríður Lárusdóttir,
Sigurjóna Sigurðardóttir, Halldór Ásgrímsson,
Ásta Sigurðardóttir Schiöth, Ellert Jón Þorgeirsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hugheilar þakkir til ykkar fyrir samúð og hlýhug
við andlát og útför móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
HULDAR SIGURÐARDÓTTUR,
Brávöllum 11,
Húsavík.
Málmfríður Pálsdóttir, Björn Líndal,
Sigurður Pálsson, Sólveig Karvelsdóttir,
Kristján Pálsson, Rannveig Benediktsdóttir,
Sveinn Pálsson, Margrét Höskuldsdóttir,
Ásm. Sverrir Pálsson, Ásthildur Bjarnadóttir,
Þuríður Anna Pálsdóttir
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug og studdu okkur við andlát
og útför ástkærs föður míns og bróður okkar,
ÞÓRIS SIGURÐSSONAR
veðurfræðings.
Sigurður Hjaltalín Þórisson,
Þuríður Sigurðardóttir,
Katrín Sigurðardóttir,
Jóna Sigrún Sigurðardóttir
og aðrir aðstandendur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug og studdu okkur við andlát
og útför elsku mannsins míns, föður, tengda-
föður og afa,
ELLERTS JÓNS JÓNSSONAR,
Fífuseli 11,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknar-
deildar Landspítalans í Kópavogi, Heimahlynningar Krabbameinsfélags-
ins og deilda 11E og 12G á Landspítalanum við Hringbraut.
Þórdís Hlöðversdóttir,
Hlöðver Ellertsson, Helga Guðmundsdóttir,
Hrefna og Þórdís Hlöðversdætur.