Morgunblaðið - 03.01.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 3. JANÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku Steini. Takk fyrir allt.
Birgir Jakob, Karólína og Ester.
Kíló í sumó, jarðarberin hans
Jónsa, súkkulaðið hennar ömmu,
afi kátur.
Minning um kátan dreng, stuð-
bolta.
Farvel höfðingi, farvel elsku
Steini.
Þórarinn Scheving.
HINSTA KVEÐJA
✝ Þorsteinn Há-konarson fædd-
ist í Reykjavík hinn
20. júlí 1954. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi 24.
desember síðastlið-
inn.
Hann var sonur
hjónanna Sigur-
borgar Karlsdóttur,
f. 26.10. 1909, d.
7.12. 1987, og Há-
konar Jónassonar, f.
11.10. 1912, d. 29.1.
1981. Systkini Þor-
steins eru Hörður,
f. 2.8. 1938, Edda, f.
12.8. 1939, Guð-
björg Karólína, f.
23.9. 1940, Kristín,
f. 23.8. 1942, Anna,
f. 1.1. 1944, Guð-
borg, f. 14.7. 1947,
Jón, f. 14.11. 1950,
og Guðrún, f. 25.7.
1956.
Útför Þorsteins
verður gerð frá
Fossvogskirkju í
dag og hefst athöfn-
in klukkan 15.
Elsku ástin mín. Mikill harmur
er í hjarta mér, elsku Steini minn.
Þú ert farinn … dáinn.
Aðfangadagskvöld þegar flestir
eru með fjölskyldu sinni að halda
upp á jólin, borða góðan mat, opna
gjafir og vonandi flestir að hugsa
um boðskap jólanna þá kveður þú
þennan heim ástin mín. Nú ert þú
kominn upp til guðs og ég veit að
mamma og pabbi hafa tekið vel á
móti þér. Veikindi þín bar brátt að
og eflaust átti enginn von á þessu.
Þú varst með hjarta úr gulli og
bræddir alla í kringum þig. Á árum
áður áttum við margar yndislegar
stundir saman. Já hver var ástæð-
an? Á undanförnum árum varstu
bara hjá mér á jólum. Þegar
mamma var á lífi var samband okk-
ar gott og við mjög samrýnd enda
voru ekki nema tvö ár á milli okkar.
Ég man hvað mamma sagði oft, hún
var alltaf með tilvitnanir og kom
svo vel fyrir sig orði. Það var þetta
með „tréð“; þegar stofninn færi þá
dyttu greinarnar smám saman af. Í
stórum systkinahópi okkar komu
upp leiðindi sem bitnuðu á þér, það
er sorglegt en skal ekki rakið hér.
Ég vil þó að það komi fram að þessi
leiðindi stöfuðu af því að við vorum
ekki sammála um þína framtíð.
Sumir vildu að þú færir á sambýli,
aðrir ekki.
Þú vannst lengst af þinni ævi hjá
borginni við að sópa göturnar í
Norðurmýrinni og gerðir það vel.
Þegar þú varst orðinn leiður og
þreyttur á því fékkst þú vinnu í
Bjarkarási þar sem þú varst mjög
ánægður eftir því sem ég best veit.
Ég vildi þér alltaf það besta og
barðist fyrir því ásamt öðrum að þú
fengir að njóta lífsins betur. Ég veit
að þú naust lífsins, en að mínu mati
ekki nóg. Allir voru góðir við þig og
við elskuðum þig öll. Þú bjóst hjá
Herði bróður undanfarin ár og
einnig varst þú mikið hjá Stínu. Ég
vil þakka Herði og fjölskyldu hans
sem hugsuðu um þig og einnig
Stínu, en ég var aldrei sátt við
þetta. Ef þú hefðir búið á sambýli
hefði sambandið við okkur systk-
inin verið eðlilegra að mínu mati og
þú hefðir farið og gert meira í líf-
inu. Fengið meiri fjölbreytni. Ég er
þakklát fyrir það þegar þú fórst ut-
an árið 2001 um sumarið með
Ferðafélögum ehf. Þú naust þín vel.
Þegar ég og Bubba systir fórum
með þér á Hótel Lind og hittum
alla sem þú varst að fara með. Það
var einstök upplifun og þú ljómaðir.
Hafi Sveinn þökk fyrir og hans fólk.
Einnig vil ég þakka Bubbu systur
fyrir það framtak sem hún sýndi.
Ferðirnar að Laugarvatni voru líka
tilbreyting hjá þér og þú skemmtir
þér vel. Það var frábært.
Þegar við ólumst upp voru oft
fordómar gagnvart þroskaheftum,
svipað og gegn geðsjúkum ennþá.
Mér fannst ég oft þurfa að verja þig
gegn stríðni hér áður fyrr og einu
sinni man ég eftir því að hafa fengið
snjóbolta í andlitið, fékk blóðnasir
fyrir að verja þig ástin mín. Krakk-
arnir í hverfinu elskuðu þig samt og
þú áttir marga vini í þá daga. Það
var alltaf gaman að leika við þig, í
snú, snú, boltaleik eða hverju sem
var. Dansinum hafðir þú líka gam-
an af og ég gleymi aldrei hvað þú
hafðir mikinn áhuga á öllum nýju
sporunum sem ég hafði lært og svo
dönsuðum við saman. Þú hafðir
ótrúlegt úthald. Ég held að þú hafir
verið eini karlmaðurinn sem fékk
mig til að svitna svo um munaði í
danslotunum. Þú varst alltaf góður
við mig og passaðir litlu systur vel.
Við Steini bárum út Moggann í alla
Norðurmýrina og Vísi eftir hádegi,
alla Njálsgötuna og geri aðrir bet-
ur. Við vorum líka í sunnudagsskóla
á hverjum sunnudegi um tíma. Við
vorum líka „virt“ á Skarpó, enginn
mátti sendast fyrir Jóhönnu Kalda-
lóns nema við og Sigga á nr. 10 vildi
bara okkur. Gunna og Steini skyldu
fara út í Örnólf og kaupa appelsínur
fyrir hana, manstu, alltaf rétt fyrir
kl. 6. Eitt skiptið sagðir þú: Eigum
við að prófa kl. 5 Gunna, en allt
kom fyrir ekki, það varð að vera
rétt fyrir 6. Blessuð sé minning
þessara kvenna. Sendiferðirnar fyr-
ir Jóhönnu urðu til þess að þú
fékkst vinnu í Múlalundi en þú
varst ekki lengi þar.
Þegar ég var að verja þig fékk ég
á mig það orð að vera frekjan í
hverfinu og ég man þegar ég kom
að þér fyrir framan spegil eitt sinn.
Þú kallaðir til mín: Gunna, ég er
ljótur. Ég tók utan um þig og sagði
við þig: Þú ert ekki ljótur, þú ert
öðruvísi. Þú spurðir af hverju, ég
gat ekki svarað en tók utan um þig
og leyfði þér að gráta. Við vorum
klók að koma okkur áfram enda
fengum við gott uppeldi. Margar
ferðir fórum við í Austurbæjarbíó á
3-sýningu. Lára, sem þá vann í sæl-
gætinu þar, lét okkur vinna fyrir
því með því að vaska upp bollana
sína og vorum við mjög snögg að
því.
Steini minn þú varst nú meiri
karlinn þegar þú fórst að safna
boltum. Ef þú sást bolta á vergangi
úti þá tókst þú hann og varst eitt
skipti kominn með 50 bolta í pappa-
kassa og faldir þá í fatahenginu. Þú
vildir ekki taka af öðrum en fékkst
svona söfnunaráráttu. Þegar þú
sópaðir í Norðurmýrinni sópaðir þú
alltaf tröppurnar á einum stað. Ég
fór að skipta mér af þessu og þá
spurðir þú hvort ég vissi ekki hver
byggi hér? Hún Guðrún (æskuvin-
kona mín), hún er svo sæt. Þú hafð-
ir oft áhyggjur af mér á unglingsár-
unum og kvartaðir í mömmu,
sagðir: Hún Gunna er að fara í
Tónabæ og það er byrjað eitthvert
„strákavesen“ á henni og svo er
hún alltaf að kaupa sér föt. Síðan
kom sá tími að þú fórst sjálfur að
dansa í Tónabæ og mútta, Bubba,
Bogga og ég fórum oft með þér.
Síðan liðu árin, ég gifti mig, eign-
aðist tvo yndislega syni, sambandið
rofnaði þó aldrei. Þú áttir til að
hringja í mig og segja: Ertu í stuði
kerling? eða Gunnsa gamla, ertu
með á Sögu? Hvað er að frétta af
karlinum, er hann í stuði? Oft var
farið á Sögu og dansað mikið.
Skólaganga þín var ekki löng, þú
byrjaðir í Lyngási, þá fórstu í
einkakennslu hjá Ólöfu Hermanns í
Blönduhlíðinni. Þar gekk þér vel.
Einnig reyndi ég eftir fremsta
megni að kenna þér að lesa og
skrifa. Við fórum og keyptum
stjörnupenna og síðan fékkstu
stjörnur eftir því hvernig þú stóðst
þig. Stundum fannst þér ég vera of
ströng. Þú varst látinn bíða eftir
mér í tvö ár svo við gætum fermst
saman. Sú minning verður mér
ávallt dýrmæt.
Við áttum margar góðar stundir
seinni árin með fjölskyldu minni,
uppi í Sumó, ferðirnar í Munaðar-
nes, Úlfljótsvatn eða annað. Ég
man eftir því þegar þú fórst með
okkur að Úlfljótsvatni og við ætl-
uðum í sund, fórum fyrst í sjoppu
og þar var hundur fyrir utan. Þú
stappaðir niður fætinum og sagðist
vera hræddur við hann. Þú hljópst
inn á næstu lóð og Hákon á eftir
þér. Hundgreyið hélt að þið væruð
að leika við hann og hljóp á eftir,
beit í buxurnar hans Hákonar og
gerði gat á þær. Þið voruð ynd-
islegir saman. Heimsóknir þínar á
Kapló voru allt of fáar, en þegar þú
komst þangað áttir þú til að setja
pening undir koddann hjá strákun-
um eða fela á ólíklegustu stöðum.
Þú hafðir alltaf gaman af því að tala
um ástina. Hvernig er ástin hjá
þér? Er hún ekki góð? Þú spurðir
alla og svo hlóst þú. Þú talaðir oft
um fýluskap í þessum og hinum og
þér leiddist það.
Það er endalaust hægt að telja
upp allar minningarnar sem ég á
um þig, það hvað hægt var að
treysta þér fyrir strákunum, þú
hélst fast í þá þegar við fórum sam-
an á 17. júní o.fl. o.fl. Þú varst alltaf
góður við strákana mína og vildir
fylgjast vel með kærustumálum
þeirra.
Jólin sem ég og Hákon fórum til
Kanaríeyja voru þau fyrstu í langan
tíma sem þú varst ekki hjá mér. Þú
sagðist ekki skilja þetta að við vær-
um að fara út. Árið eftir varstu hjá
mér og strákunum og önnur
tengdadóttirin var einnig. Þá var
breyting og við Gylfi skilin og þú
naust þín vel en saknaðir Gylfa,
hann elskaði þig og sendi þér pakka
og þú varðst glaður.
Ástin mín, daginn fyrir Þorláks-
messu lékst þú á als oddi á spít-
alanum þótt fárveikur værir, sagð-
ist ekki nenna þessu læknaveseni
og vildir fara heim. Hákon og
Telma komu til þín og þú rukkaðir
þau um jólapakka. Telma sagði:
Steini minn, jólin eru eftir tvo daga.
Þér var alveg sama og daginn eftir
komu þau með tvo diska handa þér.
Þá var mikið dregið af þér og ég sá
að brátt myndir þú kveðja þennan
heim. Allir voru að koma með
pakka og heimsækja þig. Þú vildir
opna pakkana strax. Þú skildir
þetta ekki en samt held ég að innst
inni hafir þú skynjað að þú varst al-
varlega veikur. Á Þorláksmessu
komum við Gummi til þín með
mynd af mömmu og pabba, þú
bentir á borðið og kinkaðir kolli.
Það var allt svo fallegt í kringum
þig, jólatré, englar, styttur og fullt
af pökkum, auðvitað geisladiskar.
Aðfaranótt aðfangadags varstu
fluttur á aðra deild þar sem stöðugt
dró af þér. Á aðfangadag var þér
orðið mjög þungt en það faðmlag
sem ég fékk frá þér þá mun alltaf
ylja mér, þegar hjarta mitt grætur.
Þú straukst á mér hárið og hélst
svo fast utan um mig þótt þú værir
máttvana. Þetta var okkar síðasta
faðmlag því upp úr hálftíu varst þú
dáinn. Þegar ég hef verið að skrifa
læt ég kerti lýsa upp tvær myndir
af okkur saman. Ég hef bæði grátið
og brosað í gegnum tárin.
Allar minningar ætla ég að
geyma í hjarta mínu um alla eilífð.
Þær verða aldrei teknar frá mér.
Kveðja frá strákunum og tengda-
dætrum.
Takk fyrir allt ástin mín.
Guð blessi þig og veri með þér,
þín systir
Guðrún S. Hákonardóttir.
Kveikt er ljós við ljós,
burt er sortans svið.
Angar rós við rós,
opnast himins hlið.
Niður stjörnum stráð,
engill fram hjá fer.
Drottins nægð og náð
boðin alþjóð er.
(Stefán frá Hvítadal.)
Guðbjörg K. Hákonardóttir.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elsku Steini minn. Takk fyrir all-
ar samverustundir okkar, í gleði og
sorg.
Takk fyrir að vera eins og þú
varst.
Blessuð sé minning þín, gleði-
gjafi minn.
Þín systir
Kristín.
Elsku Steini minn, þá er komið
að leiðarlokum og þú horfinn á
braut þar sem ljóssins englar bíða
eftir þér. Ég er viss um að mamma
og pabbi eru fegin að fá þig aftur til
sín, þig ljóssins barn og friðar sem
öllum vildir svo vel. Ég þakka þér
elsku Steini fyrir allt sem þú hefur
gefið okkur af þinni hjartagæsku
og friðsemd, sem maður gat alltaf
fundið fyrir í návist þinni. Megi
friðarins englar umlykja þig og
vernda alla tíð.
Rós og lilja litla stundu
lifa hér á vorri grund
elskan lifir alla vetur
eftir liðna sumarstund.
Fel þú blöð þín bjarta lilja
byrg þín augu, rósaval
rósin guðs í hlýju hjarta,
hún um eilífð ljóma skal.
(Matth. Joch.)
Hvíl í friði, elsku bróðir.
Þín systir
Guðborg.
Um 40 ár eru síðan ég hitti
Steina fyrst. Þá var hann 8–9 ára
trítill. Alla tíð hefur hann verið mér
kær. Ég minnist Steina uppi í sumó
á sumrin að leika sér í náttúrunni
hjá mömmu, pabba og systkinunum
sem komu oftast um helgar eða
bjuggu í sumó í lengri eða skemmri
tíma. Steini var einstaklega blíður
og góður og átti tónlistin hug hans
allan. Hann gat dansað tímunum
saman og svitinn bogaði af honum
hvort sem var á balli eða heima fyr-
ir.
Við fórum margar ferðir í veiði
með Nonna bróður hans, aðallega
vestur í Búðardal á Skarðsströnd.
Steini var afar ánægður í öllum
þessum ferðum og þegar við hitt-
umst þá sagði hann alltaf „í sam-
bandi við veiðina“.
Ég þakka þér Steini minn fyrir
ánægjulegar samverustundir með
mér og fjölskyldunni og kveð þig
með trega, þinn Scheving, eins og
þú kallaðir mig alltaf.
Birgir Scheving.
Elsku Steini okkar er farinn.
Það er gott að minnast liðinna
ára og hugsa til Steina.
Þegar ég var lítil þá var oft farið
upp í Sumó um helgar. Þar lék
Steini sér við okkur barnabörnin í
búleik í litla dúkkuhúsinu eða í yfir
og öðrum boltaleikjum. Hann elsk-
aði barnabörnin og síðan þegar við
urðum eldri og eignuðumst fjöl-
skyldur þá dáði hann börnin okkar.
Honum fannst svo gaman að fá að
koma í heimsókn og gista. Allaf var
hann að gefa börnunum smápening
og oftar en ekki kláraði hann úr
veskinu sínu. Ég er svo þakklát fyr-
ir að börnin mín skyldu fá að kynn-
ast honum svona vel. Hann elskaði
afmæli, fjölskylduboð og allt fjör.
Hann þoldi ekki fýluskap eins og
hann orðaði það sjálfur. Í gegnum
tíðina fór Steini alltaf á böll sem
haldin voru fyrir þroskahefta.
Fyrst í Tónabæ og nú síðustu ár í
Árseli. Hann var fyrstur á dans-
gólfið og síðastur af því. Hann
dansaði allan tímann og varla var
tími fyrir kók og prinspóló. Ég veit
að hans verður saknað á böllunum.
Þegar hann var spurður í hvað
hann langaði í afmælis- eða jólagjöf
þá var svarið alltaf það sama. Eitt-
hvað af viti, eitthvað fjörugt, geisla-
disk.
Það þurfti ekki mikið til að gleðja
hann, alltaf var hann ánægður,
bara að fá að vera með okkur í
litlum eða stórum hópum. Hann
naut þess að fylgjast með fjölskyld-
unni og hafði sérstakt dálæti á ást-
armálum allra, sagði oft „er ástin
ekki góð og úll la la“ Þetta kannast
allir við sem kynntust Steina
frænda. Hló hann síðan dátt og
fékk alla til að hlæja með. Það er
skrítið að hugsa til þess að hann
verði ekki með okkur í vor þegar
Karólína fermist en ég trúi því að
hann fylgist með úr fjarlægð.
Þetta hefur verið mjög sérstök
jólahátíð, það að fara á aðfangadag
upp á spítala og finna hvernig hon-
um hafði hrakað dag frá degi.
Finna hvernig hann þjáðist, taka
utan um hann og knúsa en geta
ekkert gert. Síðan um kvöldið þeg-
ar hann hafði kvatt þennan heim að
sjá hann liggja í rúminu með mik-
inn frið yfir sér. Ég veit að amma
og afi hafa tekið vel á móti honum.
Ég þakka guði fyrir að hann þurfti
ekki að kveljast lengur.
Elsku mamma, Hörður, Edda,
Stína, Anna, Dada, Nonni, Gunna
og fjölskyldan öll.
Stöndum saman í minningu
Steina.
Hann elskaði okkur öll.
Sigurborg Birgisdóttir
(Bogga).
ÞORSTEINN
HÁKONARSON
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BOGI ÓLAFSSON
skipstjóri,
Dalbraut 18,
Reykjavík,
andaðist á Landspítala Hringbraut miðviku-
daginn 1. janúar.
Jón Örn Bogason,
Guðrún Kristín Antonsdóttir,
Sigurbjörg Auður Jónsdóttir, Marteinn Karlsson,
Bogi Jónsson, Laufey Oddsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Bróðir okkar og frændi,
HAFSTEINN MAGNÚSSON
frá Vestmannaeyjum,
andaðist á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 30. desember.
Systkini og frændfólk.