Morgunblaðið - 07.02.2003, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 FÖSTUDAGUR 7. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Jenný Magnús-dóttir fæddist í
Pulu í Holtahreppi
24. júní 1933. Hún
lést á Landspítalan-
um 29. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Magnús
Tómasson, f. 13.5.
1897, d. 27.9. 1991,
og Anna Brynjúlfs-
dóttir, f. 30.6. 1900,
d. 2.7. 1986. Systkini
Jennýar eru: 1) Tóm-
as, kvæntur Sigríði
Pálsdóttur. 2) Matt-
hías, kvæntur Jónu Lárusdóttur.
3) Þórhallur, kvæntur Hafdísi
Guðbergsdóttur.
Hinn 10. apríl 1955 giftist Jenný
Ragnari Hermannssyni, f. 21.2.
1928, syni hjónanna Sólveigar
Sigurðardóttur, f. 1.10. 1898, d.
2.11. 1987, og Hermanns Eyjólfs-
sonar, f. 1.7. 1893, d. 17.3. 1973.
Börn Jennýjar og Ragnars eru: 1)
Anna Ósk, f. 1956, sambýlismaður
Ingvar S. Garðarsson. 2) Sólveig
Sjöfn, f. 1959, gift Sigurði Grét-
arssyni. 3) Fósturdóttir Ragna
Björk Kristjándóttir,
f. 1976. Börn Önnu
Óskar eru Ragna
Björk, Ásgeir Þór og
Steinþór Jenni. Börn
Sólveigar og Sigurð-
ar eru Guðbjörg
Þóra og Ragnar.
Jenný lauk hefð-
bundinni skóla-
göngu í heimasveit
sinni í Holtunum og
stundaði síðar nám í
húsmæðraskólanum
í Hveragerði. Hún
fluttist á Selfoss með
foreldrum sínum 1947. Eftir að
Ragnar og Jenný giftust byggðu
þau sér hús ásamt foreldrum
Jennýjar á Tryggvagötu 7 á Sel-
fossi og bjuggu þar alla tíð. Jenný
var fyrst og fremst húsmóðir auk
þess sem hún starfaði í mötuneyti
Barnaskólans á Selfossi til
margra ára. Síðustu ár starfaði
Jenný í eldhúsi Sjúkrahúss Suður-
lands.
Útför Jennýjar verður gerð frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Móðir mín í kví, kví,
kvíddu ekki því, því,
ég skal gefa þér duluna mína,
duluna mína að dansa í,
ég skal gefa þér duluna mína
að dansa í.
(Úr þjóðsögu.)
Þetta er eitt af þeim fjölmörgu
kvæðum sem þú kenndir mér, elsku
mamma mín. Þú hafðir alltaf nógan
tíma til að lesa fyrir mig og kenna
mér vísur, kvæði og bænir. Þú keypt-
ir margar plötur og kassettur handa
mér en eina plötuna hlustaði ég bara
einu sinni á, það var Píla Pína.
Stundum leyfðir þú mér að setja
sykurmola ofan í appelsínu og
kreista en oft fékk ég harðfisk með
miklu smjöri á. Ég mátti alltaf
smakka á kökudeiginu og sem betur
fór fyrir mig varstu dugleg að baka!
Þú fórst alltaf með bænirnar með
mér á kvöldin og ef ég gat ekki sofn-
að hélst þú í höndina á mér.
Vinir mínir voru alltaf velkomnir
og þér fannst ekkert mál að fá heila
rokkhljómsveit í mat.
Ég var ekki alltaf auðveld í um-
gengni, sérstaklega ekki á unglings-
árunum, en þú tókst þessu öllu með
jafnaðargeði.
Þú varst alltaf til staðar, elsku
mamma mín, og fyrir það er ég þér
óendanlega þakklát. Ég veit að þú
ert enn til staðar fyrir mig og verður
það alltaf.
Vertu nú yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi.
Bæn frá mínu brjósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Ásmundur Eir.)
Minningarnar um þig, elsku
mamma mín, verða minn vegvísir í
lífinu. Guð geymi þig og varðveiti.
Þín dóttir
Ragna Björk.
Það munu vera um það bil 25 ár
síðan ég hitti Jenný í fyrsta skipti, en
þá vorum við Sólveig dóttir hennar
að byrja að rugla reytum okkar sam-
an. Ég gleymi því aldrei hvað ég var
hissa að sjá hana, mér fannst hún svo
ungleg að hún gæti nú tæpast verið
mamma hennar Sólveigar og því síð-
ur að hún ætti aðra eldri dóttur.
Þetta var nú samt staðreynd og alla
tíð leit Jenný út fyrir að vera minnst
tíu árum yngri en aldur hennar sagði
til um. Á þessum árum sem liðin eru
frá þessum fyrsta fundi þá hef ég
kynnst mörgum góðum kostum
Jennýjar. Jenný og Ragnar maður
hennar bjuggu á efri hæð í tvíbýlis-
húsi við Tryggvagötu 7 sem þau
byggðu í sameiningu með foreldrum
Jennýjar sem bjuggu á neðri hæð.
Þegar ég kem til sögu þá eru foreldr-
arnir á neðri hæðinni farnir að reskj-
ast og Anna móðir Jennýjar þurfti
mikla umönnun sem hún fékk dag
sem nótt og alveg takmarkalausa frá
Jenný dóttur sinni og Magnús faðir
hennar naut sömu þjónustu síðar.
Oft var ég undrandi á hvað Jenný
sýndi þessu mikla þolinmæði og
fórnaði sér gjörsamlega við að halda
foreldrum sínum heimili eins lengi og
kostur var. Það fær engum dulist að
svona sambýli er ekki átakalaust fyr-
ir hjónaband en samheldni og mann-
kostir gerðu Jenný og Ragnari þetta
auðvelt. Alltaf hefur verið mjög gest-
kvæmt hjá þeim Jenný og Ragnari
og ekki hvað síst þegar mest mæddi
á Jenný við umönnun foreldra sinna,
þá voru ættingjarnir að koma við hjá
Önnu og Magnúsi og alltaf enduðu
þeir í kaffihlaðborði eða matarveislu
hjá Jenný og Ragnari á efri hæðinni.
Jenný var húsmóðir af gamla skól-
anum, bakaði mikið og alltaf tilbúin
með góðgerðir ef gesti bar að garði.
Er ég var við nám í Iðnskólanum sem
var steinsnar frá heimili Jennýjar og
Ragnars á Tryggvagötunni skaust
ég oft í frímínútum í ósvikið kaffi-
hlaðborð hjá Jenný og ekki var laust
við öfundartón hjá skólafélögunum
þar sem þeir mauluðu kók og prins
þegar ég kom til baka. Þegar ég velti
tilveru Jennýjar fyrir mér þá finnst
mér eins og hún hafi alltaf verið að
fórna sér fyrir aðra, það var ávallt
þannig að hún setti aðra, skylda sem
óskylda, í fyrsta sæti og sjálfa sig
einhvers staðar aftarlega. Ósjaldan
hér áður fyrr þegar við Sólveig vor-
um að stíga okkar fyrstu skref með
börnin okkar og einhverjir erfiðleik-
ar voru eins og veikindi og andvöku-
nætur, þá var Jenný mætt til að leysa
þreytta foreldra af og þá yfirleitt
með matarveislu í farteskinu. Mikið
ósköp er ég þakklátur fyrir allt sem
Jenný hefur gert fyrir börnin mín,
alltaf var hún tilbúin þegar þau
þurftu á henni að halda og setti
þeirra þarfir ávallt í forgang. Þá
sjaldan Jenný baðst einhvers greiða
af mér þá var hann borgaður marg-
falt til baka í einhverju formi. Sam-
viskusemi var Jenný í blóð borin og
þess minnast vinnuveitendur hennar
örugglega, hún bar ekki áhyggjur
sínar á torg við einn eða neinn. Jenný
hafði átt við vanheilsu að stríða síð-
ustu misseri en gerði minna úr þeim
veikindum en efni stóðu til, það er
nokkuð víst. Jenný var við vinnu sína
til 9. janúar s.l. og var síðan lögð á
spítala daginn eftir. Lokabarátta
hennar við þann sjúkdóm sem þar
greindist var æðrulaus, stutt og
snörp og nánast í hennar anda, það
er að láta nú ekki hafa of mikið fyrir
sér. Jenný andaðist í faðmi fjöl-
skyldu sinnar 29. janúar. Með henni
er gengin elskuleg eiginkona, ástrík
og fórnfús mamma og amma og um-
fram allt hvunndagshetja sem vann
verk sín í hljóði og utan sviðsljóssins.
Blessuð sé minning Jennýjar
tengdamóður minnar, það er mér
sérstakur heiður að hafa fengið að
njóta samvista hennar. Hafðu þökk
fyrir allt og allt.
Sigurður Grétarsson.
Elskuleg amma mín hefur nú
kvatt okkur í þessum heimi, minn-
ingarnar streyma fram.
Hún amma Jenný var einstök
kona, vildi alltaf allt fyrir alla gera og
var foreldrum mínum ómetanleg
stoð þegar ég fæddist. Alltaf var hún
boðin og búin að hjálpa þegar ég
hafði verið óróleg nótt eftir nótt, þá
kom hún og sat yfir mér svo að
þreyttir foreldrar gætu hvílst. Þegar
bróðir minn fæddist sjö árum síðar
þá var ég ekki alveg sátt við alla at-
hyglina sem þetta kríli fékk. Ég flúði
því til ömmu og afa og bjó hjá þeim í
vellystingum í viku, þá var amma bú-
in að tala um fyrir mér.
Alltaf fékk ég sódastream og ís-
blóm þegar ég kom til ömmu. Og
þegar ég og frændi minn, Steinþór
Jenni, gistum hjá ömmu og afa, sem
var ósjaldan, þá var engin hætta á að
við yrðum svöng. Brauð með osti í ör-
bylgjunni og kakómalt með var einn
af okkar uppáhalds „fyrir-svefninn-
réttum“ og amma var ekki lengi að
útbúa það og færa okkur fyrir fram-
an sjónvarpið.
Gamla hjólhýsið í garðinum vekur
líka upp margar skemmtilegar minn-
ingar. Þar fengum við frændsystk-
inin að hafa það eins og við vildum.
Við vorum búin að drösla þangað inn
alls konar dóti sem við fundum á háa-
loftinu, því að þar gat maður nú ald-
eilis fundið fjársjóðina.
Það var aldrei lognmolla nálægt
okkur Steinþóri Jenna þegar við vor-
um saman á Tryggvagötunni, við
byggðum hús úr sófapullunum,
rukkuðum fólk á klósettið og ýmis
önnur uppátæki. Alltaf brosti amma,
hún vildi nefnilega alltaf hafa smá-
fjör í kringum sig.
Það voru líka ófáar stundirnar
sem við amma sátum við eldhúsborð-
ið að kjafta og spila hæ-gosa. Á heim-
ilinu var nefnilega páfagaukur sem
hét Gosi og þess vegna fannst okkur
þetta spil svo fyndið. Það var alltaf
svo gaman að hlæja með ömmu, þeg-
ar hún byrjaði þá barasta gat hún
ekki hætt og svo endaði það alltaf
með því að við vorum öll farin að
hlæja hástöfum saman fjölskyldan
og kannski vissi enginn hver brand-
arinn var nema hún.
Amma mín var mikill og góður
kokkur, kakósúpa, kjötsúpa og læri
voru í sérlegu uppáhaldi hjá mér. Nú
í seinni tíð sendi ég ömmu stundum
SMS-skilaboð, því hún var ansi
hreint lunkin á GSM-síma. Oft voru
skilaboðin þannig að nú væri kominn
tími til að bjóða manni í kjötsúpu eða
læri. Það kom svar um hæl: „Ertu
nokkuð að vinna á sunnudaginn?“
Amma mín, þú varst og ert enn
mín hetja, sæta, sæta amma, mér
þykir svo vænt um þig. Takk fyrir
allar stundirnar okkar saman, þær
eru mér ómetanlegar.
Láttu nú ljósið þitt,
loga við rúmið mitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesú mæti.
Guðbjörg Þóra Sigurðardóttir.
Elsku besta amma mín, takk fyrir
að hafa alltaf verið svona góð við mig,
og vera til staðar þegar ég þurfti á
þér að halda.
Aldrei skalt þú gefa upp vonina né óttast
hana.
Hvert sinn sem við sjáum fölva haustsins
bregða fyrir
skulum við minnast þess að sóley
mun aftur lyfta kolli mót himni.
(Samuel Taylor Coleridge.)
Ragnar.
Manni finnst dauðinn því miður
alltaf rata að röngum dyrum.
Að rjúfa slíkt tryggðarsamband
eins og þeirra hjóna Jennýjar og
Ragnars þegar tíminn var þeirra að
JENNÝ
MAGNÚSDÓTTIR
EINAR SIGURJÓNSSON
fyrrum vegaverkstjóri,
Grænumörk 5,
Selfossi,
sem lést þriðjudaginn 28. janúar sl., verður
jarðsunginn frá Selfosskirkju laugardaginn
8. febrúar nk. kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
líknarstofnanir.
Kristín Helgadóttir,
Hildur Einarsdóttir, Guðmundur P. Arnoldsson,
Gunnar Einarsson, Hulda Gunnlaugsdóttir,
Garðar Einarsson, Dýrfinna Jónsdóttir,
Karolína Hulda Guðmundsdóttir,
Helga Einarsdóttir, Sigge Lindkvist,
Anna Þóra Einarsdóttir, Halldór Ingi Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
MARÍA BENEDIKTSDÓTTIR
frá Haganesi,
Fljótum,
andaðist á Sjúkrahúsi Siglufjarðar miðviku-
daginn 5. febrúar.
Una Ásgeirsdóttir, Einar Einarsson,
Sigurbjörn Jóhannsson, Ása Jónsdóttir,
Jóhanna B. Jóhannsdóttir, Guðmundur H. Hagalín,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
Kæru vinir. Hjartans þakkir fyrir auðsýnda
samúð, vinarhug og virðingu við andlát og
jarðarför elskulegrar eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður og ömmu,
HILDAR KRISTÍNAR JAKOBSDÓTTUR,
Borgarsíðu 12,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Gunnar Valgeir Sigurðsson,
Þórdís Gunnarsdóttir,
Valur Gunnarsson, Hermína Gunnarsdóttir,
Örn Gunnarsson,
Sara Benediktsdóttir,
Ólöf Guðnadóttir,
Birgitta Maggý Valsdóttir,
Hildur Valsdóttir,
Gunnar Valsson,
Vikar Valsson,
Jóhann Sigurðarson,
Gunnar Máni Arnarson.
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
RANNVEIG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Dvalarheimili aldraðra,
Stykkishólmi,
áður til heimilis á Austurgötu 3,
Stykkishólmi,
lést á St. Franciskusspítalanum í Stykkishólmi
að morgni fimmtudagsins 6. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn og tengdabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐBJÖRG GUÐNÝ GUÐLAUGSDÓTTIR,
Víðihlíð,
Grindavík,
lést á dvalarheimilinu Víðihlíð miðvikudaginn
5. febrúar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Guðni Gústafsson,
Guðlaugur Gústafsson, Kristín Vilhjálmsdóttir,
Lára Marelsdóttir, Gunnlaugur Hreinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.