Morgunblaðið - 21.02.2003, Blaðsíða 44

MINNINGAR
44 FÖSTUDAGUR 21. FEBRÚAR 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Það er alltaf erfitt
þegar einhver nákom-
inn manni yfirgefur
þessa jarðvist. Maður er eitthvað
svo hjálparvana gagnvart þeim sem
ræður öllu. Stórt skarð hefur verið
höggvið í fjölskyldu einnar bestu
vinkonu minnar og það í annað sinn
á innan við tveimur árum. Ég held
að Ívari hafi vantað aðstoð þarna
hinum megin við eitthvað vanda-
samt verk.
Sigríði kynntist ég fyrst almenni-
lega þegar ég fékk að fara með Lóu
vinkonu og foreldrum hennar til
Ítalíu sumarið 1988. Þetta var alveg
frábær ferð og Sigríður alltaf hress
og kát eins og henni var lagið, en
ákveðin við okkur pæjurnar þegar
kom að partíferðum á kvöldin, enda
SIGRÍÐUR
KRISTINSDÓTTIR
✝ Sigríður Krist-insdóttir fæddist
á Hofsstöðum í
Hálsasveit 12. októ-
ber 1942. Hún lést á
krabbameinslækn-
ingadeild Landspít-
alans miðvikudaginn
12. febrúar síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Fella- og Hólakirkju
19. febrúar.
vorum við bara 16 ára
þá. Ég man alltaf hvað
við fórum hjá okkur
við Lóa þegar við kom-
umst að því að vegg-
irnir á milli hótelher-
bergjanna í
Rómarferðinni voru
ansi þunnir og að Sig-
ríður hafði heyrt allt
sem við vorum að tala
um. Hún henti bara
gaman að því og hló að
öllu saman. Ég hef
alltaf haldið mikið
uppá Ítalíu síðan þetta
sumar enda ógleyman-
leg ferð. Við flökkuðum mikið um
landið og lágum svo í leti á strönd-
inni á milli. Sigríður þurfti nú varla
að fá nema smá sól á sig, til að
verða alveg kaffibrún. Ég man varla
eftir Sigríði öðruvísi en brosandi og
hlæjandi og alltaf var gaman að
kíkja í búðina til hennar ef maður
átti leið hjá. Barnabörnin voru
augasteinar hennar og stöðugir
gleðigjafar.
Ég vil votta Birgi, Lóu vinkonu
og öðrum ættingjum og vinum, inni-
legrar samúðar og biðja góðan guð
að styrkja þau í sorg sinni. Blessuð
sé minning Sigríðar Kristinsdóttur.
Björg Helgadóttir.
Það kom sem köld
vatnsgusa á okkur
starfsmenn Skagans
þegar fréttin af andláti
Gylfa barst okkur. Við
kvöddum þennan fé-
laga okkar fyrir skömmu þegar
hann hélt í eina af ferðum sínum til
að sinna því sem í senn var starf
hans og áhugamál, skipulagningu og
úrbótum í fiskvinnslu. Úr þessari
ferð kom hann ekki aftur og er
skarð fyrir skildi.
Þau ár sem Skaginn naut krafta
Gylfa blómstruðu mörg þau fræ sem
hann hafði safnað í sarpinn á veg-
ferð sinni. Við nutum þeirrar
reynslu sem hann hafði safnað í
störfum sínum við stjórnun og þró-
un vinnsluaðferða og vinnslutækni.
Gylfi var vakinn og sofinn í störfum
sínum. Þetta birtist í mörgum
myndum. Þróun nýrra hugmynda
sem bættu afkomu fiskvinnslunnar
og þrautseigja við að koma þeim í
framkvæmd var einstök. Hvert
verkefni var leyst af hendi allt til
enda. Samviskusemi og áhugi ásamt
metnaði til að skila verki með sæmd
og stolti var eðlislægur hluti af per-
sónuleika hans. Verkefni var aldrei
lokið fyrr en viðtakandinn var sátt-
ur. Gylfi gerði sér glögga grein fyrir
að verkin tala betur en mörg orð og
var alltaf trúr þeirri sannfæringu að
skilja aldrei við hálfunnið verk. Gylfi
var ekki maður málamiðlana en var
réttsýnn og ákveðinn. Við sam-
starfsmenn hans urðum að vera til-
búnir að rökræða lausnir og hug-
myndir. Í þeim umræðum var oft
tekist á um leiðir að sameiginlegu
markmiði. Þegar niðurstaðan var
fundin fylgdi Gylfi henni eftir af
atorku.
Síðastliðið ár vann Gylfi að einu
merkasta framfaraskrefi sem Skag-
inn hefur komið að. Um er að ræða
verkefni sem hlaut nafnið Bætt arð-
semi í landvinnslu. Í þessu verkefni
komu eðlisþættir hans og áhugamál
glöggt fram. Þarna eru farnar nýjar
leiðir sem miðast að því að bæta af-
komu fiskvinnslunnar með nýrri
GYLFI BORGÞÓR
GUÐFINNSSON
✝ Gylfi BorgþórGuðfinnsson
fæddist í Bolungar-
vík 25. september
1947. Hann lést í
Riga í Lettlandi 5.
febrúar síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Akranes-
kirkju 14. febrúar.
vinnslutækni og bættri
nýtingu. Það skein af
Gylfa gleðin við hvern
nýjan sigur á leiðinni
að lokatakmarkinu.
Roðrifan þróaðist og
hver útgáfan af annarri
af hnífnum til að taka
beingarðinn var smíð-
aður. Sífellt miðaði að
lokatakmarkinu. Það
var stórkostlegt að sjá
hann hrífa með sér
bæði samstarfsmenn
og fiskvinnslufólk þeg-
ar hann sýndi þeim hve
flökin voru falleg með
þessari nýju vinnsluaðferð. Því mið-
ur sér hann ekki fullþroskuð tæki í
þessu óskabarni sínu, en við sem
eftir stöndum munum fylgja eftir
ötulu starfi hans.
Fyrir hönd starfsmanna Skagans
þakka ég samfylgdina um leið og ég
votta Bryndísi og fjölskyldu innilega
samúð.
Sigurður Guðni Sigurðsson.
Í dag er til grafar borinn minn
yndislegi bróðir sem var hrifinn í
blóma lífsins frá hinni heittelskuðu
fjölskyldu sinni.
Elsku Gylfi, með örfáum orðum
vil ég þakka þér fyrir árin sem við
fengum að vera saman. Takk fyrir
að koma til mín á Þorláksmessu, það
var mér mikils virði að fá þig, og
núna síðast komstu með tengdason
þinn og litla augasteininn þinn, hann
Ragnar.
Elsku Bryndís og börn, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð, ég veit
elsku Bryndís að þú ert klettur og
hefur alltaf verið.
Elsku bróðir, hvíl í friði, þín verð-
ur sárt saknað.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Elsku bróðir, megi englar guðs
umvefja þig.
Þín systir
Jóna Guðfinnsdóttir.
Elsku afi.
Okkur langar til að þakka þér fyr-
ir allar yndislegu samverustundirn-
ar sem við áttum með þér. Það var
bara svo gaman að vera hjá þér, allt-
af varstu tilbúinn til að leika við
okkur inni í bílskúr eða úti í garði.
Sama hvernig á stóð.
Við vitum nú að þú ert engill á
himnum sem gætir okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Maren og Guðfinnur Þór.
Engan gat órað fyrir því að kvatt
væri í hinsta sinn í þessu lífi, þegar
Gylfi fór hress og kátur til Lettlands
fyrir fáum vikum. Enginn, sem hann
þekkti, gat látið sér detta það í hug,
að honum væri ekki ætlaður miklu
lengri tími hér á jörðu, svo sprækur,
svo áhugasamur um allt sitt um-
hverfi og starf, með þúsund áætlanir
á prjónunum. Hans afmarkaða
stund var allt í einu liðin hér á jörðu.
Fyrirvaralaust sáu félagar hans sem
með honum voru ytra, þegar hann
kvaddi svo skyndilega í miðri önn
dagsins.
Við sem urðum þeirrar gæfu að-
njótandi að fá að starfa með Gylfa
nutum þess að fylgjast með því
mikla þróunarstarfi sem hann innti
af hendi fyrir fiskvinnsluna í land-
inu. Metnaður, vilji og einstök sam-
viskusemi rak hann áfram til nýrra
átaka á sviði nýrrar tækni og árang-
urinn var ævintýri líkastur. Það var
einmitt erindi hans til Lettlands, að
kenna starfsfólki Haraldar Böðvars-
sonar hjá Baltic Seafood. Strax eftir
fáa daga þar hafði hann ásamt fé-
lögum sínum aukið afköst og gæði
hráefnisins, það var hans sérgrein.
Hann taldi alltaf að hægt væri að
gera betur enda var hann ávallt að
ná nýjum áföngum. Ekki er ofsagt
að hann var snillingur á sínu sviði.
Það var mikið happ fyrir Akranes
þegar hann kom hingað með stóru
fjölskylduna sína fyrir hartnær tutt-
ugu árum. Hér fann hann farveg
fyrir áhugamál sín og hér eignaðist
hann samstarfsmenn sem kunna að
nýta sér þekkingu hans og þróa þær
frábæru hugmyndir sem hann var
með á takteinum. Þetta starf er í
dag afar verðmætt fyrir uppbygg-
ingu landvinnslu sjávarafurða í
landinu.
Þótt Gylfi gæti verið stoltur af
störfum sínum var hann enn stoltari
af fjölskyldu sinni, dætrunum sex og
Bryndísi konu sinni, en leitun er að
jafnsamrýndum hjónum og þeim.
Ekki spillti þegar barnabörnin fóru
að koma í heiminn. Hann lifði sig inn
í leiki þeirra og áhugamál. Fótbolti
var ávallt ofarlega á blaði og hann
var hvetjandi í þeim efnum sem öðr-
um.
Á undanförnum dögum hef ég
fylgst með hversu sterk og samtaka
fjölskylda hans er. Hversu fallegar
og góðar minningar um hann sam-
eina þau og hve kærleiksríkt sam-
band er mikill fjársjóður og öllu
öðru mikilvægara. Ég kveð Gylfa
með þakklæti í huga og bæn um að
Guð og góðir englar fylgi honum og
vaki yfir þeim sem honum þótti
vænst um.
Starfsfólk Haraldar Böðvarsson-
ar sendir ástvinum öllum innilegar
samúðarkveðjur.
Haraldur Sturlaugsson.
Hann Gylfi er dáinn, hann varð
bráðkvaddur úti í Lettlandi. Þessi
tíðindi breiddust út meðal okkar
samstarfsmanna Gylfa 5. febrúar.
Áfallið var mikið enda vorum við að
missa vel liðinn samstarfsmann og
góðan félaga. Gylfi hafði ákveðnar
skoðanir á hinum ýmsu málum og lá
ekki á þeim. Voru oft líflegar um-
ræður í gangi þegar hann var nærri
og skipti engu hvort um var að ræða
umræðu sem tengdist vinnunni eða
áhugamálum. Oftar en ekki var rætt
um fótbolta enda var Gylfi mikil
áhugamaður um hann.
Við sem höfum starfað með Gylfa
í nokkur ár vissum hvað fjölskyldan
var honum dýrmæt. Það var greini-
legt að eiginkonan, dæturnar og síð-
ar meir tengdasynir og þá ekki hvað
síst barnabörnin voru honum mikils
virði. Þeirra missir er mikill. Þeim
öllum sendum við samstarfsmenn
Gylfa okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi minningar um góðan
dreng lifa með okkur öllum.
F.h. Starfsmannafélagsins Króka-
lóns,
Einar Brandsson.
Minn kæri vinur og samstarfs-
maður Gylfi Guðfinnsson er látinn.
Þann raunveruleika er erfitt að
sætta sig við. Þú sem varst á besta
aldri, svo vel á þig kominn og áttir
svo margt eftir ógert.
Síðasta samtal okkar var símleiðis
þar sem þú varst staddur í Lettlandi
við vinnu að verkefni fyrir fisk-
vinnslu Haraldar Böðvarssonar. Þú
lékst á als oddi og varst sáttur við
árangurinn í þessum áfanga og ætl-
aðir að koma heim hinn áttunda í tíu
daga frí til fjölskyldunnar. Þú komst
heim þann dag en á annan hátt en
þú sjálfur hafðir ráðgert.
Samstarf okkar Gylfa og vinátta
nær aftur til ársins 1989 þar sem
hann var yfirverkstjóri í frystihúsi
Heimaskaga á Akranesi, en fáeinum
árum áður hafði hann flutt hingað á
Akranes með fjölskylduna frá Bol-
ungarvík. Þetta var á tímabili mik-
illa breytinga í landvinnslunni og
fyrstu flæðilínurnar voru að koma
fram á sjónarsviðið.
Frá þessum tíma unnum við náið
saman að þróun og breytingum á
búnaði til fiskvinnslu, fyrst í Heima-
skaga, síðan hjá HB, einnig árið sem
þú starfaðir í laxvinnslu í Noregi og
nú síðustu árin hjá okkur í Skag-
anum.
Nú síðustu misserin unnum við
saman að verkefni sem við trúðum
að myndi marka þáttaskil í þróun
landvinnslunnar. Því miður nýtast
ekki þínir starfskraftar til að ljúka
því starfi en ef það tekst er það eitt
það merkasta sem þú hefur unnið
að.
Hátindur starfsferilsins er þó að
mínu mati þegar Gylfi vann að end-
urbótum á fiskvinnslu Haraldar
Böðvarssonar í kjölfar sameiningar
þeirra og Heimaskaga. Þar tókst að
byggja upp vinnslu þar sem fór
saman mjög samhæft og gott starfs-
fólk, öflug stjórnun og tæknistig
með því besta sem þekktist á þeim
tíma.
Allir þeir sem kynntust Gylfa
vissu hversu mikill fagmaður hann
var og foringi. Metnaður og fag-
mennska ásamt því að gefast aldrei
upp einkenndi öll hans störf. Að
leiðarlokum minnist ég þó Gylfa
fyrst og fremst sem trausts og
tryggs vinar.
Bryndísi, dætrunum sex og fjöl-
skyldum sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Ykkar vinur,
Ingólfur Árnason.
Fljótlega eftir að Gylfi flutti til
Akraness lágu leiðir okkar saman,
þegar Gylfi slóst í hóp félaga sem
stundar fótbolta sér til skemmtunar
og heilsubótar. Gylfi var mikill fót-
boltaáhugamaður og studdi liðið sitt
á Skaganum af mikilli ástríðu.
Síðar lágu leiðir okkar saman
gegnum vinnuna, fyrst þegar hann
var verkstjóri hjá HB og aftur þeg-
ar hann starfaði í Noregi.
Þegar Gylfi hóf störf hjá Skag-
anum hf. urðum við mjög nánir sam-
starfsmenn.
Gylfi kom oft á skrifstofuna mína
til að ræða málin, hann hafði ávallt
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum og framgangi þeirra
verkefna sem við vorum að takast á
við.
Við fórum í margar vinnuferðir
bæði innanlands og utan. Það var
ákaflega gott að vinna með honum,
hann hafði jafnan skýr markmið, þá
varð maður vitni að þeirri virðingu
sem viðskiptavinir okkar báru fyrir
honum enda Gylfi álitinn einn hæf-
asti vinnslumaður í íslenskum fisk-
iðnaði.
Við áttum gott samtal frá Lett-
landi daginn örlagaríka, þar sem við
ræddum ýmis framtíðaráform, við
slitum samtalinu með þeim orðum
að vera í sambandi seinna um dag-
inn.
Kallið kom í millitíðinni, að manni
finnst svo óvægið og miskunnar-
laust.
Enn og aftur er maður minntur á
það að vegir Guðs eru órannsakan-
legir.
Ég vil þakka góðum dreng við-
kynningu sem aldrei bar skugga á.
Við fjölskyldan viljum senda
Bryndísi og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að styrkja þau í sorginni.
Ellert Ingvarsson.
Það er alltaf erfitt að kveðja, en
okkur langar að minnast vinar okk-
ar og nágranna til margra ára með
örfáum orðum. Við kynntumst fjöl-
skyldunni fyrir tæpum tuttugu ár-
um, þegar þau fluttu á Esjuvellina.
Á þessum árum hafa myndast
tengsl og vinátta sem seint verður
rofin og erum við innilega þakklát
fyrir það. Það var mikil spenna á
Esjuvöllunum þegar fréttist að von
væri á þetta stórri fjölskyldu í
hverfið. Ekki er hægt að segja að sú
spenna hafi orðið að vonbrigðum
heldur þvert á móti, því góða vini og
nágranna er ekki hægt að kaupa úti
í búð. Húsið nr. 19 var ávallt opið
bæði vinum og vandamönnum og
var því oft margt um manninn þar á
bæ. Stolt Gylfa og ríkidæmi var fjöl-
skyldan hans sem fer sífellt stækk-
andi með árunum. Gylfi var mikill
fjölskyldumaður og traustur og það
fór víst ekki fram hjá nokkrum sem
honum kynntist að þarna var mikill
metnaðarmaður á ferðinni í öllu sem
hann tók sér fyrir hendur. Gylfi var
mikill áhugamaður um fótbolta og
allt sem honum viðkom og var hann
manna duglegastur við að kveikja
áhuga á fótbolta hjá krökkunum í
hverfinu, þá kannski sér í lagi
kvennaboltanum til að byrja með og
gerði sitt besta til að koma sem
flestum á æfingu þó ekki væri nema
til að prófa. Sumar urðu virkari en
aðrar og fengu þá allan þann stuðn-
ing og hvatningu sem á þurfti að
halda, hvort sem vantaði æfinga-
félaga, ráðleggingar eða annað. Eft-
ir að stelpurnar urðu stærri var oft-
ar en ekki bankað uppá hjá þeim
hjónum og spurt: „Er Gylfi heima,
viltu koma út í fótbolta?“ Gylfi átti
bágt með að segja nei, sérstaklega
við börn. Það var því ekki óalgeng
sjón hér í hverfinu og þá sérstaklega
á sumrin að sjá Gylfa úti með ein-
hverjum í fótbolta og annars konar
æfingum sem því fylgir. Fyrst voru
það stelpurnar hans og þeirra vinir,
eftir það tóku aðrir krakkar við og
svo komu barnabörnin um leið og
þau voru farin að standa í lappirnar.
Þetta finnst mér lýsa Gylfa mjög vel
og hversu barngóður hann var.
Kæri vinur, við vitum að þú
stendur við hlið Bryndísar núna og
heldur í höndina á henni á þessum
erfiðu tímum söknuðar og sorgar
um leið og þú styður dætur þínar og
fjölskyldur þeirra. Þau standa sig öll
eins og hetjur og ég veit að þú ert
stoltur af þeim núna eins og þú hef-
ur alltaf verið.
Gylfi minn, við erum öll ríkari af
því að hafa fengið að kynnast þér
eins og þú varst. Guð geymi þig.
Elsku Bryndís og fjölskyldur, við
biðjum góðan guð um að veita ykkur
allan þann styrk og stuðning sem
þið þurfið á að halda hvert og eitt
ykkar, til þess að takast á við lífið og
tilveruna eins og hún er í dag og
verður eftir þetta.
Fjölskyldan Esjuvöllum 12.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.