Morgunblaðið - 09.03.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 SUNNUDAGUR 9. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elskuleg dóttir mín, móðir, systir og amma,
ÁSTA EDITH PÁLSDÓTTIR
hárgreiðslumeistari,
Skarðshlíð 9d,
Akureyri,
lést föstudaginn 28. febrúar.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey.
Þórhildur Skarphéðinsdóttir,
Þórhildur Guðmundsdóttir,
Freydís Ásta Friðriksdóttir,
Jónína Pálsdóttir,
Rósa Pálsdóttir
og ömmubörn.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTINN GÍSLI SIGURJÓN
MAGNÚSSON
prentari,
Keilugranda 2,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítala Landakoti
föstudaginn 28. febrúar sl.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ingibjörg Vigdís Stefánsdóttir,
Matthildur Kristinsdóttir, Bjarni Ágústsson,
Magnús Júlíus Kristinsson, Sigurlína G. Sigurðardóttir,
Ingibjörg, Kristín og Ágúst Bjarnabörn,
María Björg, Kristinn, Sigurður og Björn Magnúsarbörn
og barnabarnabörn.
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HÓLMSTEINN HALLGRÍMSSON
málarameistari,
lést á Landspítalanum aðfaranótt föstudagsins
7. mars.
Svanfríður Guðmundsdóttir,
Sigrún Hólmsteinsdóttir Appleby,
Guðmundur B. Hólmsteinsson, María Kristín Thoroddsen,
Hallgrímur Ó. Hólmsteinsson, Ásgerður Sveinsdóttir,
Guðrún Hólmsteinsdóttir, Einar Erlingsson
og barnabörn.
Ástkær móðir mín, amma okkar, langamma
og systir,
ANNA KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Fögrubrekku 5,
Kópavogi,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Eir miðviku-
daginn 5. mars.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju fimmtu-
daginn 13. mars kl. 15.00.
Stella Sigurðardóttir,
Einar S. Axelsson, Kristjana H. Axelsdóttir,
Ólafur Jónsson,
Rannveig Jónsdóttir,
Halldór Jónsson,
Kristjana Jónsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SARA STEFÁNSDÓTTIR,
Miðstræti 26 (Landakoti),
Vestmannaeyjum,
andaðist á gjörgæsludeild Landspítalans við Hringbraut miðvikudaginn
5. mars.
Jarðsett verður frá Landakirkju laugardaginn 15. mars kl. 14.
Stefán Óskar Jónasson, Sigurlaug Grétarsdóttir,
Guðmundur Karl Jónasson,
Anna María Jónasdóttir, Jóhann Valdimarsson,
Ásta María Jónasdóttir, Hallgrímur Júlíusson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Alíza Haya LífKjartansson
fæddist í Túnis hinn
12. júlí 1947. Hún lést
á gjörgæsludeild
Landspítalans í Foss-
vogi hinn 9. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Hanna
og Shalom Ankri lög-
reglumaður, en hann
dó fyrir nokkrum ár-
um. Hanna býr í
Jerúsalem. Alíza var
elst fjögurra systk-
ina, næst í röðinni er
systirin Rívka, svo
Elí, og Núrít.
Alíza giftist Grétari Kjartans-
syni flutningabílstjóra árið 1969.
Foreldrar hans: Kjartan Jónsson
húsgagnabólstrari og bóndi í
Bitru í Árnessýslu,
nú látinn, og kona
hans Sesselja Gísla-
dóttir. Alíza og Grét-
ar eignuðust tvö
börn, en þau eru: 1)
Íris Hanna, f. 1970,
maki Shlomo Bigi-
Levi. Börn þeirra
eru: Daniel, f. 1994,
Tehila Sesselja, f.
1997, og David, f.
2001. Þau eru búsett
í Jerúsalem. 2) Mik-
ael Tal, f. 1973, maki
Þórunn Eva Boga-
dóttir, f. 1979. Dæt-
ur þeirra eru tvíburarnir Emil-
íanna Rut og Aþena Þóra, f. 2002.
Þau búa í Reykjavík.
Útför Alízu var gerð í Jerúsal-
em 12. febrúar.
Er Alíza var tveggja ára (1949)
flúði fjölskyldan ásamt nánustu ætt-
ingjum til hins nýstofnaða Ísr-
aelsríkis, en sumir fóru til Frakk-
lands. Í Túnis hafði faðir hennar
verið söðlasmiður með eigið verk-
stæði. Neyddust þau til að skilja all-
ar eigur sínar eftir. Um þær mundir
var gyðingum meinaður aðgangur
að Grátmúrnum, og var Alízu sér-
staklega minnisstætt, þegar faðir
hennar eitt sinn læddist með hana
barnunga eftir „þröngum og krók-
óttum“ götum á stað, þaðan sem
rétt sást til múrsins.
Við hjónin fórum til Ísraels ásamt
börnum okkar tveimur um jólaleyt-
ið 1963. Bjuggum við í Jerúsalem í
hátt á þriðja ár. Þar kynntist ég
Alízu en hún vann í kjörbúð hverf-
isins. Hún bjargaði mér, þar sem ég
stóð ráðvillt í búðinni, þar eð allar
áletranir á vörunum voru á hebr-
esku og enginn skildi mig, þar til
Alíza gaf sig fram, en hún talaði
ensku (auk frönsku). Upp frá þessu
urðum við nánar vinkonur alla tíð.
Hún bjó í nágrenninu með foreldr-
um og systkinum. Kynnti hún okk-
ur fyrir þeim og var okkur ákaflega
vel tekið. Var okkur öllum boðið
heim til þeirra í sabbatmáltíð þar
sem við kynntumst m.a. helgisiðum
gyðinga. Áttum við margar góðar
stundir saman. Má nefna ferð til
Lod þar sem Alíza kynnti okkur
fyrir frændfólki sínu í móðurætt, en
þar bjuggu m.a. amma hennar og
móðurbræður, sem öll tóku mjög
hlýlega á móti okkur. Svo voru það
ferðalögin, t.d. til Eilat við Rauða-
hafið með Alízu og strandferðirnar
með systkinunum, oftast til Mið-
jarðarhafsbæjanna Askelon eða
Natanya. Alíza kenndi mér hebr-
esku af dæmalausri þolinmæði og
áður en ég vissi af vorum við farnar
að spjalla saman á hebresku.
Nú tók herskyldan við.
Hún notfærði sér möguleikana í
hernum til náms sem boðið var upp
á samhliða þjálfuninni. Hún valdi að
verða fóstra og var staðsett á landa-
mærasamyrkjubúi í Ísrael og vann
á barnaheimilinu og þjálfaði m.a.
börnin oft í viku í að hlaupa skipu-
lega og fumlaust í einfaldri röð í
loftvarnabyrgið. Þá voru gasgrímur
ekki ennþá á dagskrá. Ennfremur
tók hún þátt í sexdagastríðinu á
herskyldutímanum.
Hún kom í heimsókn til Íslands
að lokinni herþjónustu. Fékk vinnu
sem fóstra á Silungapolli og var
ótrúlega fljót að læra málið. Börnin
voru góðir kennarar. Hún kynntist
Grétari og örlög hennar voru ráðin.
Síðan vann hún um skeið á barna-
og unglingageðdeildinni við Dal-
braut í Reykjavík. Fjölskyldan
fluttist tvívegis til Ísraels, fyrst á
árunum 1974 og 1975 og aftur 1977
til 1980, bjuggu þau í bæði skiptin í
Jerúsalem, en fluttu þá til Íslands
aftur, og Alíza hóf störf á leikskóla í
Kópavogi.
Alíza hafði einstaklega gaman af
börnum, hafði alveg sérstakan
skilning og hæfileika til að umgang-
ast þau. Þetta fundu þau og löð-
uðust að henni. Alíza fylgdist náið
með börnum systkina sinna og
barnabörnum og eins börnum og
barnabörnum systkina Grétars, og
okkar. Svo ekki sé talað um þeirra
eigin barnabörn. Hún var iðin við að
kaupa ýmislegt smálegt og geymdi í
skáp þar til tækifærin buðust til
gjafa. Hún vissi upp á hár hvað
börnunum þótti skemmtilegt á
hverju aldursskeiði og á hverjum
tíma. Síðast deildi hún út gjöfum er
hún lá banaleguna á gjörgæslu-
deildinni m.a. til barnanna í Ísrael.
Alíza heimsótti Ísrael eins oft og
kostur var og fylgdist með öllu sem
þar gerðist. Horfði á erlendar
stöðvar og hlustaði á stuttbylgju-
útvarp, m.a. á ísraelska útvarpið, og
síðar í gegnum Netið. Varð hún enn
tengdari uppruna sínum eftir sem
árin liðu og rangfærslur jukust í ís-
lenskum fréttaflutningi af atburðum
í Ísrael, og gyðingahatur jókst í
heiminum. Barðist hún jafnan fyrir
réttmætum fréttaflutningi af mál-
efnum er vörðuðu Ísrael og gyð-
inga. Dóttir hennar hafði þær frétt-
ir að færa, er hún kom frá Ísrael til
að vera við sjúkrabeð móður sinnar,
að innflytjendastraumurinn til Ísr-
aels hefði aukist aftur vegna vax-
andi gyðingahaturs í Evrópu.
Alíza hafði mikla þörf fyrir að
mennta sig frekar svo hún dreif sig
í Námsflokka Reykjavíkur og tók
samræmdu prófin. Stundaði nám
við öldungadeild Menntaskólans við
Hamrahlíð, m.a. í íslensku, stærð-
fræði, dönsku og listasögu. Hún
hafði óslökkvandi áhuga á gróðri og
allri ræktun og las geysimikið um
það efni. Var það með ólíkindum
hvernig henni tókst að koma hinum
aumasta græðlingi til. Alíza og
Grétar ræktuðu upp og gróðursettu
ógrynni trjáplantna í áranna rás í
sumarbústaðalandi fjölskyldu Grét-
ALÍZA
KJARTANSSON
✝ Ásta Edith Páls-dóttir fæddist á
Akureyri 4. janúar
1946. Hún lést 28.
febrúar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Þórhildur
Skarphéðinsdóttir,
f. á Húsavík 10. des-
ember 1921, og Páll
Emilsson Línberg, f.
í Reykjavík 1. apríl
1920, d. á Akureyri
13. október 1990.
Systur hennar eru
Jónína, f. á Akur-
eyri 7. júní 1943, bú-
sett í Reykjavík, og Rósa, f. á
Akureyri 12. desember 1945, bú-
sett á Akureyri.
Ásta á tvær dætur, þær eru: 1)
Þórhildur, f. 8. janúar 1972,
dóttir hennar er Ragney Lind
Siggeirsdóttir, f. 24. mars 1996.
Þórhildur býr og starfar á Ak-
ureyri. Faðir hennar er Guð-
mundur Ingi Svav-
arsson, þau Ásta
slitu samvistir. 2)
Freydís Ásta, f. 10.
apríl 1980, í sambúð
með Magnúsi Orra
Einarssyni, þau
eiga óskírða dóttur,
f. 7. febrúar 2003.
Þau búa í Reykja-
vík. Faðir Freydís-
ar og eiginmaður
Ástu er Friðrik
Árnason, búsettur á
Akureyri, þau
skildu.
Ásta ólst upp á
Akureyri hjá foreldrum sínum
og bjó hún og starfaði allan sinn
aldur á Akureyri fyrir utan eitt
ár sem hún var í námi í Þýska-
landi. Ásta var lærður hár-
greiðslumeistari og rak sína eig-
in stofu á Akureyri.
Útför Ástu var gerð í kyrrþey
frá Höfðakapellu 7. mars.
Kæra mamma mín.
Ég sit hér og horfi á myndir af
þér á yngri árum og mér detta
kvikmyndastjörnur í hug, svo ótrú-
lega falleg varst þú og alltaf með
fullkomið hár og innilegt bros.
Fegurð þín fylgdi þér alltaf,
elsku mamma. Alveg sama hvort
maður horfði á þig sem móður, sem
setti börn sín framar öllu, dóttur
sem hugsaði alltaf um móður sína
sem góða vinkonu og fjársjóð eða
konu með þann ótrúlega hæfileika
að gera aðrar konur yndisfríðar
með rúllum, skærum og greiðu að
vopni. Mörg hver konan leitaði til
þín í tugi ára og gátu ekki hugsað
sér að leyfa neinum öðrum að
greiða sér, þú varst sú eina sem
„gerðir það rétt“. Slík var hollustan
við viðskiptavinina að þú fylgdir
þeim einnig til grafar.
Ég hef horft á þig alla mína ævi
gefa af þér til allra sem kringum
þig voru, leggja öllum lið á allan
mögulegan hátt.
Þú hafðir í þér svo ótrúlega mik-
inn hagleik og var tertugerð, hár-
greiðsla, fatasaumur og heklun
dúka bara hluti af því sem þér var
til lista lagt og virtist ekkert hafa
fyrir því frá unga aldri.
Elsku mamma, við elduðum grátt
silfur saman. Ég hafði erft skap
þitt og kunni ekkert með það að
fara. Við rifumst oft innilega, en
alla mína ævi hef ég aldrei verið
neitt annað en stolt af mömmu
minni.
Ég vildi, þegar ég yrði eldri, svo
innilega gera þig stolta af mér en
mér fannst ég aldrei gera nóg,
tærnar á mér komust aldrei þangað
sem hælar þínir rötuðu svo auð-
veldlega.
Ég elskaði þig svo innilega mik-
ið, elsku mamma, ég vona það heit-
ast af öllu að þrátt fyrir allt hafi ég
gert þér það nógu ljóst gegnum tíð-
ina.
Núna síðustu árin höfðum við átt
yndislega daga. Ég var ófrísk og
leitaði statt og stöðugt til móður
minnar eftir góðum ráðum og hjálp
enda vissi ég að svörin hefðir þú á
reiðum höndum. Við vorum orðnar
mjög nánar og vinskapur okkar
mjög góður og það sem þú hefur
gefið mér gegnum árin er fjársjóð-
ur minn og ég geymi hann ávallt í
hjarta mínu.
Það eru skuggahliðar í öllum æv-
intýrum, í þínu ævintýri var
skuggahliðin aldrei sigruð og hafði
hún yfirhöndina að lokum. Þú áttir
svo mikið betra skilið, elsku
mamma, og ég vona að þú upp-
skerir það núna.
Ég þakka þér innilega, elsku
móðir mín, fyrir ást þína og visku,
hjartagæsku og göfuglyndi sem þú
sýndir mér og kenndir. Þú verður
ávallt í hjarta mínu og munt aldrei
gleymast, dóttir mín mun ávallt
heyra sögur af ömmu sinni sem
hvílir örugg í faðmi guðs á himnum.
Þín elskandi dóttir,
Freydís.
ÁSTA EDITH
PÁLSDÓTTIR