Morgunblaðið - 21.03.2003, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 21. MARS 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
ómetanlegan stuðning, vináttu og hlýhug við
andlát og útför elsku drengsins okkar, bróður,
barnabarns og frænda,
DAVÍÐS FANNARS MAGNÚSSONAR,
Vesturási 22,
Reykjavík.
Guð blessi ykkur öll.
Sigrún Davíðsdóttir,
Magnús G. Friðgeirsson,
Aldís Magnúsdóttir, Aníta Björk Káradóttir,
Maríanna Magnúsdóttir,
Aldís Eyjólfsdóttir,
Sigríður Magnúsdóttir.
Hjartans þakkir til allra þeirra, er auðsýndu
okkur samúð og vináttu við andlát og útför
elskulegrar eiginkonu minnar, móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÖNNU MAGNEU BERGMANN,
Hringbraut 77,
Keflavík.
Guð blessi ykkur öll.
Böðvar Þ. Pálsson,
Ásta Vigdís Böðvarsdóttir, Kristján Vilberg Vilhjálmsson,
Margrét Böðvarsdóttir,
Anna Þóra Böðvarsdóttir, Lúðvík U. Smárason,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og vináttu við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ELÍNAR ELÍASDÓTTUR
frá Melstað,
Höfðagrund 11,
Akranesi.
Guð blessi ykkur öll.
Börnin.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HARALDUR ÁRNASON
ráðunautur,
Sæviðarsundi 92,
verður jarðsunginn frá Langholtskirkju mánu-
daginn 24. mars kl. 13.30.
Erna Erlendsdóttir,
Árni Björn Haraldsson, Lena Haraldsson,
Jón Ingi Haraldsson, Sigrún Erlendsdóttir,
Svanbjörg Helga Haraldsdóttir,
Hildigunnur Haraldsdóttir, Ásgeir Sverrisson,
Auður Ingibjörg Haraldsdóttir, Ólafur Valsson,
Gunnlaugur Brjánn Haraldsson, Arndís Eir Kristjánsdóttir
og barnabörn.
Á sólbjörtum sum-
ardegi sá ég Eirík
Hreiðarsson fyrst.Við
áttum svo samleið í 39
ár. Við vorum korn-
ung, ég 17 ára og Eiríkur 19 ára og
vorum bæði á Garðyrkjuskóla rík-
isins.
EIRÍKUR
HREIÐARSSON
✝ Eiríkur BaldurHreiðarsson var
fæddur á Nesjavöll-
um í Grafningi 19.
febrúar 1942. Hann
varð bráðkvaddur á
heimili sínu 4. mars
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Akureyrarkirkju 13.
mars.
Ánægjulegar minn-
ingar fylla nú huga
minn, og þakklæti fyr-
ir að hafa átt hug hans
og hjarta í svo mörg
ár. Sorg yfir ótíma-
bærum dauða hans og
samúð með hans nán-
ustu, eru mér nú efst í
huga þessa dagana.
Börnum okkar,
tengdabörnum og
barnabörnum, Mar-
gréti og drengjunum
þeirra tveim, votta ég
mína dýpstu samúð.
Móður hans og systk-
inum sendi ég líka samúðarkveðjur.
Genginn er góður maður.
Jóna Sigrún Sigurðardóttir.
✝ Guðbjörg Ólafs-dóttir fæddist í
Skjaldabjarnarvík í
Árneshreppi á
Ströndum hinn 8.
nóvember 1935. Hún
lést á kvenlækninga-
deild 21A á Land-
spítala við Hring-
braut hinn 12. mars
síðastliðinn. Foreld-
ar hennar voru Ólaf-
ur Jónsson, f. 15. okt.
1900 á Gróustöðum,
Geiradalshreppi, d.
6. mars 1977, og
Guðrún Hansdóttir,
f. 8. maí 1914 í Árnessókn á
Ströndum d. 30. júní 1995. Þau
bjuggu í Skjaldabjarnarvík á
Ströndum og síðar á Garðstöðum
við Ísafjarðardjúp.
Systkini Guðbjargar eru: Jón, f.
1934, d. 1968, Magnús, f. 1937,
Guðmundur, f. 1938, Vilborg, f.
1940, Kristín, f. 1942, Héðinn, f.
1943, Hallvarður, f. 1944, Ragnar
Davíð, f. 1947, Ólöf, f. 1948, Ragn-
heiður, f. 1949, Guðjón, f. 1950, og
Aðalsteinn, f. 1952.
Guðbjörg giftist hinn 26. desem-
ber 1954 eftirlifandi eiginmanni
sínum, Stefáni Lárusi Kristjáns-
syni, f. 7. mars 1933, og eiga þau
sinni, Sigríði Guðbjörgu Hrafns-
dóttur, f. 1973, Atla Hrafn, f. 1991,
Stefaníu Ösp, f. 1994, og Arnar
Smára, f. 1997, og eitt barn með
sambýliskonu sinni, Þórey Hall-
bergsdóttur, f. 1976, Birtu Karen,
f. 2001. Barnabarnabörn Guð-
bjargar og Stefáns eru þrjú. Ung
að árum fluttist Guðbjörg frá for-
eldrum sínum í Skjaldabjarnarvík
í Árneshreppi á Ströndum að Felli
í Árneshreppi. Þar ólst hún upp
hjá systkinunum Hallfríði og Ólafi
Guðmundsbörnum. Þrettán ára
gömul réðst Guðbjörg í vist til
Reykjavíkur til hjónanna Árna
Gestssonar og Ástu Jónsdóttur.
Guðbjörg fór ung að vinna og vann
ýmis störf, þar á meðal við fisk-
vinnslu. Þaðan lá leið hennar í
Húsmæðraskólann á Blönduósi
1953. Eftir húsmæðraskóladvölina
fluttust Guðbjörg og Stefán að
Lýsuhóli í Staðarsveit á Snæfells-
nesi til aldraðra foreldra Stefáns.
Þar voru þau við almenn bústörf
til ársins 1956 er þau fluttu til
Reykjavíkur. Í Reykjavík stundaði
Guðbjörg meðal annars sauma-
skap ásamt því að sinna börnum
sínum og heimilishaldi. Guðbjörg
og Stefán voru til margra ára fé-
lagar í Snæfellingakórnum og
komu fram með kórnum við hin
ýmsu tækifæri. Síðustu tuttugu ár-
in hefur Guðbjörg starfað sem
dagmóðir.
Útför Guðbjargar verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
fimm börn, sem eru: 1)
Ólafur Þorkell, f.
1959, kvæntur Svein-
björgu Sveinbjörns-
dóttur, f. 1959, þau
eiga tvö börn, Egil
Má, f. 1978, og Ólöfu
Ástu, f. 1989. 2) Krist-
ján Jóhann, f. 1960,
kvæntur Ingunni Að-
alheiði Guðmunds-
dóttur, f. 1961, þau
eiga sjö börn, Jóhann
Davíð, f. 1981, Helgu
Dagbjörtu, f. 1983,
Stefán Daníel, f. 1985,
Halldóru Dögg, f.
1991, Guðmund Daða, f. 1996,
Guðbjörgu Dagnýju, f. 1997, og
Heiðbjörtu Dís, f. 2001. 3) Sigríður
Guðrún, f. 1963, hún á fjögur börn,
Elísabetu Heiðu, f. 1988, faðir
Stefán Bjarnason Sigurðsson, f.
1964, sambýlismaður Gunnar Þór
Sigurðsson, f. 1963, þau eiga þrjú
börn, Elvu Rut, f. 1991, Stefán
Örn, f. 1994, og Björn Anton, f.
1996. 4) Stefanía Guðbjörg, f.
1964, d.1993, kvænt Einari Braga
Bjarnasyni, f. 1962, þau eiga tvö
börn, Svanlaugu Erlu, f. 1981, og
Braga Þór, f. 1984. 5) Lárus, f.
1973, hann á fjögur börn, þrjú
börn með fyrrum sambýliskonu
Elsku amma mín, nú ertu farin og
ég trúi því ekki.
Það er svo stutt síðan þú varst
frísk og tókst lífinu vel, þetta gerðist
allt saman svo hratt. Elsku amma ég
náði ekki að þakka þér fyrir hvað þú
varst góð manneskja og hugsaðir vel
um mig, gerðir og sagðir alltaf það
sem var mér fyrir bestu, tókst mig að
þér um tíma og varst algerlega
mamma mín og fyrirmynd, alltaf svo
dugleg, sterk og þolinmóð persóna.
Elsku amma ég minnist þess þegar
ég var lítil þegar við lágum uppi í
rúmi og þú varst að kenna mér Faðir
vorið og þegar þú kenndir mér fyrst
að reima skó. Síðan man ég alltaf
þegar þú vaktir mig með kitli og
varst búin að hita handa mér te eða
heitt kakó stundum áður en ég fór í
skólann, ég gleymi þessu aldrei.
Takk amma.
Ég er svo ánægð að hafa fengið að
kynnast þér og verið þér samferða í
lífinu, þótt það hefði mátt vera miklu
lengur.
Takk fyrir allar stundirnar sem við
áttum saman elsku amma mín, en
þær á ég alltaf í minningunni um þig.
Núna gætir Guð þín vel og þér líð-
ur miklu betur og ég veit að þú fylgist
alltaf með okkur.
Mér þykir vænt um þig amma mín.
Hvíldu í friði.
Þín dótturdóttir
Elísabet Heiða.
Það veit enginn hver vilji Guðs er.
Hann vitjar, hann tekur og hann gef-
ur. Hann lítur við og hann hefur á
valdi sínu að lífið hverfi til annars
heims á meðan við sofum á verðinum.
Minningin verður eftir sem dýrmæt
perla ein og aldrei gleymast hin góðu
árin. Tíminn líður með sína læknandi
hönd og að lokum hylur hann hin
djúpu sárin. Við kveðjum þig elsku
vinkonan okkar hér og nú, þar sem
þú hefur verið kölluð til æðri starfa.
Við erum þakklát fyrir að þú varst
þú. Rósirnar bera þér sínar kærleik-
skveðjur.
Þessi orð félaga okkar, Bubbu,
sem er okkar félagshagyrðingur,
innifela tilfinningar okkar allra. Fé-
lagsskapur okkar er nefndur „Bland-
aðar rósir“. Þetta er félagsskapur
núverandi og fyrrverandi dagmæðra
og manna þeirra. Hann er þannig til-
kominn að mjög róstursamir tímar
hófust fyrir um það bil 14 árum í mál-
efnum dagmæðra, en þá höfðu vask-
ar konur innan þeirrar stéttar verið
árum saman að vinna að réttindum
þessarar starfsstéttar og hafði tekist
að koma böndum á að lög og reglur
höfðu verið staðfestar og þar með var
hún orðin lögbundinn starfsstétt.
Þær konur sem höfðu unnið nótt og
dag í að vinna að málefnum dag-
mæðra hópuðu sig saman á þessum
erfiðu tímum og stóðu vörð um að
ekkert illt eða óheiðarlegt næði að
sverta þann áfanga sem náðst hafði.
Úr þessu myndaðist mjög góður vin-
skapur sem hefur glatt og stutt í
blíðu og stríðu. Allt frá upphafi hefur
Guðbjörg verið innanborðs við að
vinna að heill dagmæðrastéttarinnar
og lagði fram mikla vinnu árum sam-
an til að bæta hag barna og dagheim-
ila. Þegar þessi félagsskapur fór síð-
an af stað með eiginmönnunum
bættist Stefán við með sína glaðværð
og sönglist.
Það var sungið oft hálfan sólar-
hringinn við harmonikuundirleik og
á milli var skipst á skoðunum um
gang lífsins með viðeigandi stuðningi
hvort sem það var í gleði eða sorg.
Veitingar í mat og drykk hafa verið
stórkostlegar en þar stóð oft upp úr
hið fræga brauð Guðbjargar sem
aldrei mátti vanta.
Guðbjörg greindist með hinn ill-
víga sjúkdóm, krabbamein, árið 2000.
Þessi sjúkdómur var það langt kom-
inn að henni var ekki hugað líf en hún
sneri á kveðjustundina þá, með
hetjuskap sem mun verða í minnum
hafður. Við höfum fengið að njóta
hennar mjög vel þennan lánstíma,
því aldrei vantaði Guðbjörgu í söng-
inn og gleðina, ef hún bara gat staðið
og hún söng með sinni fögru rödd
fram á síðasta dag sem henni var
stætt. Við komum síðast saman á
þorranum með hana við hlið okkar en
eftir þá helgi var hún flutt á spítala í
sína síðustu baráttu í þessu jarðlífi.
Við fengum að halda upp á sjötugs-
afmæli Stefáns við banabeð hennar á
spítalanum. Þar voru sungin fyrir
þau hjónin uppáhaldslög þeirra og
hún tók þátt í þeirri gleði en sofnaði
við síðasta lagið. Þetta var unaðsleg
kveðjustund með þessari dýrmætu
vinkonu okkar.
Munum við trúa að hún fylgi okkur
eftir frá þeim stað sem hún nú gistir.
Elsku Guðbjörg, við þökkum þér
af alhug hin ljúfu og góðu kynni og
væntum endurfunda.
Við vottum Stefáni vini okkar og
allri fjölskyldunni innilega samúð.
Megi Guð styðja þau og styrkja á
þessum erfiðu vegamótum.
„Blandaðar rósir.“
GUÐBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR