Morgunblaðið - 03.05.2003, Side 54

MINNINGAR
54 LAUGARDAGUR 3. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Elsku amma, við
viljum þakka þér fyrir
allar góðu samveru-
stundirnar. Við viljum minnast þín
með bæninni sem þú kenndir okk-
ur:
Láttu nú ljósið þitt
loga við rúmið mitt.
Hafðu þar sess og sæti,
signaði Jesús mæti.
(Höf. ók.)
Hvíl þú í friði.
Þín barnabörn;
Sigurður Óli, Kristbjörg,
Íris, María, Kristín,
Ólafur Rafn og Bjarki.
Í hógværð og þakklæti kvaddi
Kristbjörg, svilkona mín og vin-
kona, þennan heim síðasta dag
vetrar, umvafin ástúð og umhyggju
barna sinna og tengdabarna. Hún
var lögð á sjúkrahús hinn 23. jan.
sl. og átti ekki afturkvæmt á heim-
ili sitt eftir það. Síðustu fjórar vik-
urnar naut hún frábærrar umönn-
unar á líknardeild Landspítala,
Landakoti, og ber að þakka því
góða fólki, sem annaðist hana þar,
sem og annars staðar. Til síðasta
dags sagði hún líðan sína ljómandi
góða, aldrei var kvartað.
Kristbjörg, eða Kidda eins og við
kölluðum hana, var gæfumann-
eskja allt sitt líf. Að vísu blés ekki
byrlega fyrir henni, þegar hún kom
í heiminn, þar sem móðir hennar
var berklasjúklingur og þurfti að
fara á sjúkrahús fáeinum vikum
eftir fæðingu einkabarns síns.
Ljósmóðir hennar, sem þekkti að-
stæður á heimilinu, sótti hana
þriggja vikna gamla, og bætti
henni í hóp átta barna sinna í
Steinum undir Eyjafjöllum. Þar
ólst hún upp og átti öll sín
bernsku- og æskuár við gott atlæti
og ástríki eins og eitt af börnum
þeirra sæmdarhjónanna, Elínar
Bárðardóttur og Magnúsar Tóm-
assonar. Alla tíð hefur verið ein-
staklega náið samband og kært
með þeim systkinum öllum og af-
komendum þeirra svo að til fyr-
irmyndar er. Kidda minntist oft
fóstru sinnar við mig með mikilli
hlýju og þakklæti og sömuleiðis
systkina sinna allra.
KRISTBJÖRG
ÓLAFÍA
ÓSKARSDÓTTIR
✝ Kristbjörg Ólaf-ía Óskarsdóttir
fæddist á Stóru-Borg
undir Eyjafjöllum 9.
nóvember 1927. Hún
lést á líknardeild
Landspítala á Landa-
koti 23. apríl síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá
Fossvogskirkju 2.
maí.
Ung að árum kynnt-
ist hún eiginmanni
sínum, vönduðum og
hæfileikaríkum manni,
sem hún giftist tæp-
lega tvítug að aldri.
Þau áttu farsæla sam-
búð og voru samhent í
öllu, sem þau tóku sér
fyrir hendur. Bæði
voru þau myndarleg
og afkastamikil í öll-
um sínum verkum,
komu sér upp hlýlegu
og notalegu heimili,
þar sem börnin þeirra
þrjú áttu öruggt at-
hvarf og gestum og gangandi var
ætíð tekið opnum örmum og veitt
af rausn. Þau byggðu sér sumarbú-
stað í sveitinni sinni undir Eyja-
fjöllum og undu hag sínum þar afar
vel. Þar voru þeirra rætur, þar
höfðu leiðir þeirra legið saman og
þar skildu leiðir um sinn fyrir tæp-
lega sjö árum, þegar Óli hennar
sofnaði kvöld eitt í bústaðnum og
vaknaði ekki til þessa heims að
morgni.
Kidda var glæsileg og kraftmikil
kona. Hún vann utan heimilis um
árabil, lengst á sótthreinsunardeild
Borgarspítalans, eins og hann hét
þá.
Þegar hún lét af störfum tileink-
aði hún sér félagsstarf eldri borg-
ara af lífi og sál svo lengi sem
heilsan leyfði og eftir hana liggja
ótal listmunir, sem hún dreifði til
afkomenda sinna og vina.
Hún átti við alvarleg og erfið
veikindi að stríða síðustu tvö til
þrjú árin, en með einstökum vilja-
styrk og jákvæðni tókst henni að
lifa með þeim á þann veg að hún
naut lífsins.
Hún eignaðist góðan vin, Harald
V. Magnússon frá Akranesi, fyrir
um fimm árum, vandaðan og þægi-
legan mann, sem vildi allt fyrir
hana gera, sem í hans valdi stóð.
Þau áttu góðar stundir saman og
styrktu hvort annað allra síðustu
árin. Þeim auðnaðist að ferðast
saman utanlands og innan og gerðu
lífið þess virði að lifa því hvort fyr-
ir annað á meðan kostur var.
Þegar litið er yfír lífshlaup
Kristbjargar sér maður að hún hef-
ur orðið mikillar gæfu aðnjótandi
og þó er ótalið stærsta lánið í lífi
hverrar konu – barnalánið. Börnin
hennar þrjú eru öll mannkostafólk,
vel af guði gerð og virðast hafa
fengið það besta frá foreldrum sín-
um. Þau hafa eignast góða og
trausta maka og barnabörnin hafa
öll heppnast vel. Þá hafa þau
reynst mömmu sinni frábærlega
vel og verið vakin og sofin við að
liðsinna henni, hvenær sem hún
þurfti á að halda. Hún mat mikils
að geta alltaf leitað til þeirra.
Að leiðarlokum þökkum við Ein-
ar Kiddu, vinkonu okkar, fyrir allt
sem hún var okkur og okkar fólki
og biðjum henni blessunar guðs.
Lífið verður fátæklegra þegar hún
er horfin okkur. Við söknum henn-
ar sárt.
Við sendum börnum, tengda-
börnum, afkomendum öllum og
Vigdísi, systur hennar, sem vitjaði
hennar daglega í sjúkrahúslegunni,
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og óskum þeim velfarnaðar.
Sigríður G.
Jóhannsdóttir.
Við hjónin viljum kveðja okkar
kæru vinkonu Kiddu með fáeinum
orðum. Hún var konan hans Óla,
æskuvinar Hjörleifs, og höfðu þau
öll alist upp undir Eyjafjöllum.
Þegar Óli og Kidda giftu sig hófu
þau búskap í Reykjavík. Mikið
jafnræði var með þeim hjónum og
gaman að fylgjast með hve sam-
hent þau voru í að skapa sér fagurt
heimili. Síðan komu börnin þrjú.
Þeim var öllum komið vel til manns
af þeim dugnaði og alúð sem ein-
kenndi foreldrana.
Aldrei gleymist hvernig þið
reyndust við giftingu okkur. Þið
keyrðuð okkur upp á Akranes. Þar
var þá prestur séra Jón Guðjóns-
son, sem ykkur hafði fermt. Þið
voruð okkar svaramenn.
Kristbjörg, ekki gleymist hve þú
varst góð og hlý, ekki hvað síst við
börnin okkar. Þið hjónin tókuð
dóttur okkar svo vel, þegar hún
þurfti að vera um tíma í Reykjavík.
Það var dekrað við mig, sagði hún.
Og þegar við komum í bæinn tókuð
þið okkur alltaf opnum örmum inn
á heimilið. Margan kaffisopann
fengum við hjá þér og gestrisnin
alltaf með afbrigðum.
Það var gaman að sjá hvernig
heimili ykkar blómstraði og dafn-
aði með þrotlausum dugnaði ykkar
beggja og þar áttum við margar
gleðistundir saman. Alltaf varst þú
skemmtileg, hafðir yndi af söng og
fagra rödd. Kímnigáfa þín var létt,
hlý og góðlátleg eins og þú.
Börnin ykkar þrjú uxu úr grasi,
sem nýtir og góðir þjóðfélagsþegn-
ar, og bera bernskuheimili sínu
fagurt vitni.
Kidda mín þú varst glæsileg hús-
móðir, og ekki lengi að slá upp
veislu. Þú varst myndarleg í hönd-
unum, og margur gripurinn ber
handbragði þínu fagurt vitni Þú
vannst löngum fullan vinnudag
ásamt því að sinna heimilinu af al-
úð.
Eftir að barnabörn og lang-
ömmubörn bættust í hópinn nutu
þau öll sömu hlýjunnar og alúðar-
innar, og við vitum að þessi fríði
hópur veitti þér ómælda gleði.
Við kveðjum þig nú kæra vin-
kona og við vitum að Óli tekur vel á
móti þér. Þú áttir þér þína góðu
trú og átt því von á góðri heim-
komu.
Börnum þínum og öðrum afkom-
endum vottum við okkar dýpstu
samúð og vitum að góður guð mun
vaka yfir ykkur öllum.
Ingibjörg og Hjörleifur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og föðursystir,
GUÐRÍÐUR SIGURBJÖRG (Lóa)
HJALTESTED,
hjúkrunarheimilinu Seljahlíð,
áður Karfavogi 43,
sem lést miðvikudaginn 23. apríl á hjúkrunar-
heimilinu Seljahlíð, verður jarðsungin frá Ás-
kirkju mánudaginn 5. maí kl. 15.
Gunnar Hjaltested, Gyða Þorsteinsdóttir,
Stefán Bjarni Hjaltested, Margrét Pálsdóttir,
Kristján Björn Hjaltested,
Kristján Þorvaldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð
og vinarhug við andlát og útför
GUÐRÁÐS DAVÍÐSSONAR
í Nesi.
Þakkir þeim er færðu fram gjafir í minningu
hans.
Þökkum einnig starfsfólki á Sjúkrahúsi Akra-
ness fyrir góða umönnun.
Vigdís Bjarnadóttir,
börn, tengdabörn
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar,
ÖNNU GUÐRÚNAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Hreiðurborg.
Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks Heilbrigðis-
stofnunar Suðurlands fyrir einstaka umönnun
og hlýlega framkomu.
Guð gefi ykkur öllum gleðilegt sumar.
Herdís, Arnar, Þorsteinn, Magga,
Guðmundur og Hulda Brynjólfsbörn.
Elskuleg móðir okkar,
SÓLVEIG SIGURÐARDÓTTIR,
Skjóli við Kleppsveg,
áður til heimilis í Blönduhlíð 10,
lést mánudaginn 28. apríl.
Útförin verður gerð frá Háteigskirkju
föstudaginn 9. maí kl. 13.30.
Rúnar Ágústsson, Sveindís Helgadóttir,
Erna Ágústsdóttir, Jörgen Berndsen,
Hrafnkell Óskarsson, Bára Þórðardóttir,
Pálína Ágústsdóttir, Þorvaldur Reynisson,
Sigrún Ágústsdóttir, Vigfús Geirdal,
Ágúst Þór Sigurðsson, Matthildur Aðalsteinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn,
ÓLAFUR ÞÓRÐARSON
bóndi á Ökrum,
á Mýrum,
sem andaðist mánudaginn 28. apríl sl., verður
jarðsunginn frá Borgarneskirkju mánudaginn
5. maí kl. 14.00. Jarðsett verður að Ökrum.
Fyrir hönd annarra aðstandenda,
Ingibjörg Jóhannsdóttir.
Það er einkennilegt
til þess að hugsa að á
þessari stundu sorgar
og saknaðar er feg-
inleiki sú tilfinning sem einnig
gerir vart við sig, nú þegar and-
látsfregn elsku ömmu Hönnu berst
JÓHANNA
GUÐJÓNSDÓTTIR
✝ Jóhanna Guð-jónsdóttir var
fædd í Hrauntúni í
Leirársveit 30. des-
ember 1913. Hún lést
á Dvalarheimilinu
Höfða hinn 8. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Akraneskirkju
15. apríl.
eftir áralanga sjúk-
dómslegu. Það er svo
stutt síðan að maður
gat ekki hugsað sér
lífið án hennar. Hún
var frá því að við
munum eftir okkur
daglegur hluti af
hversdagslegu lífi
okkar, svo fastur
punktur í tilverunni
að maður gerði sér
ekki grein fyrir því
fyrr en seinna hversu
ómetanlegar og sjald-
gæfar þessar aðstæð-
ur voru og hversu
stóran þátt hún átti í okkar æsku.
Umhyggja hennar og sú óeigin-
gjarna ást sem hún umvafði okkur
olli því að tilveran varð okkur ger-
samlega áhyggjulaus og full af
gleði. Þegar maður hugsar til baka
þá birtist manni fjöldi minninga
sem eru hver annari yndislegri. Í
öll þau ár sem amma Hanna deildi
með okkur upplifði maður ekki
eina einustu stund án gleði og
gríns enda hún þar ávallt í aðal-
hlutverki.
Heimili þeirra ömmu og afa,
fyrst á Sunnubraut 8 og síðar á
Skarðsbraut 11 á Akranesi var
okkur systkinum ávallt griðastað-
ur í dagsins önn enda dekrað við
okkur í alla staði – þar var gott að
vera.
Með virðingu þökkum við þér,
amma, fyrir samfylgdina – nær-
vera þín og lífsviðhorf gerði okkur
að betri manneskjum.
Kveðja,
Gunnar, Elín,
Þorbergur,
Einar og Erlingur
Viðarsbörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.