Morgunblaðið - 03.05.2003, Qupperneq 58

58 LAUGARDAGUR 3. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ eru þrír merkisviðburðir fram-
undan. Unglingar úr 10. bekk eru að
ljúka grunnskóla og á leið út í vorið
og sumarið. Því fylgir að sjálfsögðu
gleði hjá nemendum að klára þann
merka áfanga. En það hefur oft vak-
ið áhyggjur hjá foreldrum og skóla-
yfirvöldum. Verður þessi uppskeru-
hátíð til þess að unglingarnir fara að
fikta við áfengi eða aðra vímugjafa?
Það er algeralega á ábyrgð okkar
sem erum orðin fullorðin. Gefum við
skýr skilaboð um ást okkar og um-
hyggju? Setjum við þeim reglur sem
við erum tilbúin að standa við og
fylgja eftir? Við getum verið blinduð
af því að börnin okkar hlusti ekki á
okkur, en það er misskilningur, því
við erum þeirra spegill og fyrir-
mynd. Skólar og foreldrafélög
standa fyrir spennandi ferðalögum
og viðburðum eftir prófin sem við
eigum að hvetja þau til að taka þátt í
þeim til gleði og uppörvunar. Þétt
net stofnana og hreyfinga eru til taks
þessi tímamót til að styðja foreldra í
því að velja það besta fyrir ung-
lingana.
Við sem störfum í Miðborgarstarfi
KFUM/KFUK og kirkjunnar urðum
vitni að því síðastliðið sumar að alltof
ungir einstaklingar voru á ráfi og
sumir í neyslu í miðborg Reykjavík-
ur 17. júní og á Menningarnótt. Í
þeim hópi voru börn allt niður í 13
ára. Það var eins og hinir fullorðnu
áttuðu sig ekki á því að á þessum
tveimur kvöldum giltu sömu útivist-
arreglur og öll önnur kvöld. Á Menn-
ingarnótt var verulega stór hópur í
mikilli hættu vegna óláta og ofbeldis.
Það er auðvelt að skella skuldinni á
aðra þegar svona gerist, en sannleik-
urinn er sá að ábyrgðin er alltaf í
höndum okkar foreldranna.
Með þessu greinarkorni vil ég
hvetja okkur öll til að halda vöku
okkar á komandi vori og sumri í
þeim tilgangi að vernda vaxandi kyn-
slóð, setja henni klár mörk og láta
hana reka sig á ást okkar og um-
hyggju með skýrum skilaboðum.
JÓNA HRÖNN BOLLADÓTTIR,
miðborgarprestur.
Samræmdu prófin, 17.
júní og Menningarnótt
Frá Jónu Hrönn Bolladóttur:
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Verður þessi uppskeruhátíð til þess
að unglingarnir fara að fikta við
áfengi eða aðra vímugjafa?
ÍSLENDINGAR eru rík þjóð og við
eigum einhver gjöfulustu fiskimið í
heimi. Á fiskinum úr hafinu byggist
stærstur hluti af lífsgæðum okkar.
Það er held ég óumdeilt. Við gerum
hins vegar lítið til að vernda þessa
auðlind okkar og þar á ég við það að
svo er nú komið að verndarar Land-
helginnar, Landhelgisgæslan, eru
nánast látnir, eða komnir í dauðann.
Þá á ég við að svo naumt er skammt-
að fé til Landhelgisgæslunnar að
næsta skref verður að selja TF-LÍF
úr landi og leggja varðskipunum.
Ráðherra dómsmála, Sólveig Péturs-
dóttir, hefur þann sama hátt á og í
sambandi við lögregluna að neita að
hlusta á beiðnir starfsmanna og al-
mennings um að sinna þessum mál-
um og leggja fé fram. Hún heldur
áfram að berja höfðinu í steininn og
segja að allt sé í lagi, hún er óhikað
sagt einhver lélegasti og skaðlegasti
dómsmálaráðherra sem setið hefur í
háa herrans tíð. Það er nú svo komið
að eitt varðskip gætir landhelginnar
og það eru bara Týr og Ægir sem eft-
ir eru, báðir orðnir alltof gamlir og
slitnir. Alltof litlir og vanmáttugir
gagnvart þeim verkefnum sem þeim
er ætlað að sinna. Skip sem eru 34
ára og 27 ára, rétt um 1000 tonn og
hafa ekki togkraft til að taka stór
flutningaskip í tog nema í rjómalogni.
Ekki þarf mikið út af að bera til að
hættuástand skapist ef ekkert varð-
skip er við landið sem getur dregið
t.d 10-15 000 tonna flutningaskip sem
hingað sigla. Varðskipin eru líka orð-
in svo lítil að það er hæpið að þau ráði
við að taka erlenda togara sem hér
fiska, því að þeir eru orðnir svo marg-
falt stærri. Hverjir eru það sem
bregðast við þegar við sendum neyð-
arkall á landi eða sjó? Það eru ágætir
starfsmenn Landhelgisgæslu Ís-
lands, þeir gera sitt besta þó að illa
gefnir ráðamenn þessarar þjóðar
skammti þeim grjón úr hnefa þegar
kemur að fjármagni. Það er hins veg-
ar okkar að svara þegar starfsmenn
Landhelgisgæslunnar senda frá sér
neyðarkall vegna skilningsleysis og
vanhæfni ráðamanna. Því neyðarkalli
eigum við að svara í næstu kosning-
um og losa Landhelgisgæsluna und-
an þeirri vá sem að henni steðjar í
formi lélegs ráðherra. Hvar er nýja
varðskipið, Sólveig Pétursdóttir?
Hvernig væri að fara að huga að ör-
yggi okkar borgaranna og sjómanna
okkar í stað þess að hafa Harald Jo-
hannessen ríkislögreglustjóra til sýn-
is í sólskini með gullborða upp á axlir
ásamt einhverjum pappalögreglu-
mönnum. Bregðumst við og skiptum
út dómsmálaráðherra sem ekki sinn-
ir öryggi borgaranna, í komandi
kosningum. Sitji hún fjögur ár enn
mun okkar einn morguninn birtast
andlátsfregn Landhelgisgæslunnar.
Og sennilega mun fylgja með að út-
förin hafi farið fram í kyrrþey.
DANÍEL SIGURBJÖRNSSON,
Kársnesbraut 135, 200 Kópavogi.
Landhelgisgæslan,
in memoriam
Frá Daníel Sigurbjörnssyni: