Morgunblaðið - 18.05.2003, Blaðsíða 47

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 18. MAÍ 2003 47
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
JÓN KARLSSON,
Rauðalæk 40,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 20. maí kl. 15.
Þeim, sem vilja minnast hins látna, er bent á
Heimahlynningu Krabbameinsfélags Íslands.
Dagrún Helga Jóhannsdóttir,
Unnur Vala Jónsdóttir, Jónas Skúlason,
Karl Jóhann Jónsson, Rannveig Hildur Ásgeirsdóttir,
Sæþór Jónsson, Íris María Jónsdóttir
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
MAGNÚSAR JÓNSSONAR,
Snorrabraut 56,
Reykjavík.
Jón Magnússon, Þuríður Gísladóttir,
Rósa Magnúsdóttir, Brynjólfur Heimisson,
Kristbjörg Kristjánsdóttir, Agnar Guðlaugsson,
Magnús Björn Magnússon, Svala Hafsteinsdóttir,
Ingibjörg Herta Magnúsdóttir, Halldór Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegr-
ar móður minnar, tengdamóður, ömmu og
systur,
SIGRÍÐAR BJARNADÓTTUR,
Skólabraut 3,
Seltjarnarnesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á elli- og hjúkr-
unarheimilinu Grund fyrir góða umönnun.
Ingibjörg J. Erlendsdóttir, Kristján T. Sigurðsson,
Sigurður Árni Kristjánsson,
Kristján Ingi Kristjánsson,
Elín Svafa Bjarnadóttir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
HÁKON MAGNÚSSON
kennari,
Háaleitisbraut 34,
Reykjavík,
andaðist föstudaginn 9. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks á gjörgæsludeild
Landspítalans við Hringbraut fyrir einstaka umönnun.
María Anna Lund,
Þorbjörg R. Hákonardóttir, Bertrand Jouanne,
Magnús Hákonarson
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
KETILBJARGAR ERLENDÍNU
MAGNÚSDÓTTUR
frá Garðhúsum í Höfnum,
til heimilis á Hringbraut 112,
Reykjavík.
Gunnar Jens Magnússon, Þuríður Hólmgrímsdóttir,
Guðný M. Gunnarsdóttir,
Kristbjörg Þ. Gunnarsdóttir, Gunnar Guðmundsson,
barnabörn og langömmubarn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
ARNFRÍÐUR GÍSLADÓTTIR,
Efstasundi 15,
verður jarðsungin frá Áskirkju þriðjudaginn
20. maí kl. 13.30.
Bjarni Kristbjörnsson,
Guðrún Inga Bjarnadóttir,
Gísli Bjarnason,
Kristbjörn Bjarnason, Steinunn Björg Jónsdóttir,
Valgerður Bjarnadóttir, Óskar Garðar Hallgrímsson
og barnabörn.
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur vin-
áttu og hlýhug við andlát og útför föður míns,
tengdaföður, uppeldisföður, vinar, afa, langafa
og langalangafa,
SVEINS GUÐNASONAR
fyrrv. mjólkurbifreiðarstjóra, Selfossi,
síðast til heimilis á
Kirkjuhvoli, Hvolsvelli.
Guðlaugur Þórir Sveinsson, Kristín Kristjánsdóttir,
Ásta Kristinsdóttir,
Guðrún Sveinsdóttir,
afa-, langafa- og langalangafabörn.
Stúlla, börnin hans og systur við rúm
hans til síðustu stundar.
Elsku Stúlla mín, Obba, Maggi,
Bertrand og afabörnin þrjú. Fyrir
hönd móður minnar og okkar bræðr-
anna í Miðtúni og fjölskyldna okkar
færi ég ykkur innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Hákonar
Magnússonar. Hvíli hann í Guðs
friði.
Níels Árni Lund.
Látinn er Hákon Magnússon
kennari. Hann kenndi við Réttar-
holtsskóla frá 1969 til 1993 er hann
lét af störfum og fór á eftirlaun eða
eftir tæplega aldarfjórðungs starf.
Áður hafði Hákon kennt við Mela-
skóla og Miðbæjarskóla. Í Mið-
bæjarskóla hóf undirritaður einmitt
kennslu, sté sín fyrstu óstyrku spor í
þessu vandasama starfi við hlið Há-
konar og naut góðs af góðum ráðum
hans og uppörvun. Hann var jafnan
glaður og reifur og taugastrekktur
ungkennari hafði gott af að hitta
hann á kennarastofunni. Síðan skip-
uðust mál svo að ég varð yfirmaður
hans í Réttarholtsskóla. Hákon var
alla tíð fjörlegur og glaður í fram-
komu, frísklegur á velli og snar í
snúningum. Hann talaði kjarnyrt
mál og oft tæpitungulaust. Frískleg-
ar og óvæntar athugasemdir hans
komu mönnum, sem lítið þekktu
hann, stundum í opna skjöldu en öll
framkoma hans og framganga var þó
ávalt áreitislaus og góðmannleg.
Hákon var lestrarhestur og
áhugasamur um bókmenntir, bæði
yngri og eldri. Hann var hrifnæmur
og var tamt að vitna í hendingar úr
bundnu sem óbundnu máli.
Aðalkennslugrein hans var
danska, enda hafði hann stundað
framhaldsnám við Kennaraháskól-
ann í Kaupmannahöfn. Danska hefur
gjarnan ekki verið vinsælasta náms-
greinin í skólum landsins og líklega
hefur móðurmálið verið honum hug-
stæðara þótt hann af þegnskap tæki
að sér dönskukennsluna. Færni hans
í móðurmálskennslu kom vel í ljós
síðustu kennsluár hans þegar hann
tók að sér stuðningskennslu í ís-
lensku. Ekki síst er mér minnisstæð
frammistaða hans við að kenna
tveimur rússneskum stúlkum sem
komu í skólann alveg ómálga á ís-
lensku. Á einum vetri lagði hann
slíkan grunn hjá þeim í því erfiða
tungumáli, íslensku, að önnur þeirra
lauk framhaldsskóla sem dúx. Í ná-
lægðinni komst persónuleg hlýja
Hákonar einnig vel til skila til nem-
endanna.
Hákon hélt tryggð við sinn gamla
vinnustað og vinnufélaga, hann leit
oft inn til að spjalla eftir að hann
hætti störfum og var ætíð aufúsu-
gestur.
Að leiðarlokum vil ég fyrir hönd
gamalla samstarfsmanna og nem-
enda í Réttarholtsskóla þakka Há-
koni fyrir samstarfið og minnisstæða
samveru. Maríönnu konu hans og
fjölskyldu sendi ég innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Haraldur Finnsson skólastjóri.
Nú þegar Hákon Magnússon er
allur og ég lít aftur til vináttubanda
sem teygjast yfir rúma hálfa öld
verða mér ríkastir í minni þeir tímar
þegar við vorum yngstir, frá því inn-
an við tvítugt og upp fyrir þrítugt. Sú
vinátta varð mér ákaflega mikilvæg
fyrir margra hluta sakir en mest þó
sjálfrar sín vegna, því að þegar hugs-
að er um lífshlaup Hákonar kemur
fyrst upp í hugann vinfesta hans og
trygglyndi og máttu þau
skapgerðareinkenni verða mörgum
öðrum leiðarljós. Hann var sprottinn
upp af stórri ætt búhölda og sjósókn-
ara og þótt kennsla yrði hans lífs-
starf var hann líklega alla ævi með
annan fótinn í flæðarmálinu og svo
sem forsjálla manna er siður var
honum ætíð metnaðarmál að sjá búi
sínu borgið. Ýmsir sem lítt voru
kunnugir Hákoni kunna að halda að
forsjálni hafi ekki verið einn af hans
sterku eðlisþáttum, en þar fara þeir
villir vegar. Hann gat hins vegar ver-
ið ólíkindatól og notað kímnigáfu
sína og afbragðsgreind til þess að
draga upp sjálfsmynd gerólíka þeirri
persónu sem var hans innri maður.
Þeim sem fer ungur að heiman og
þarf að standa á eigin fótum er mik-
ilvægast af öllu að stæla dómgreind
sína til þess að finna fótum sínum
forráð. Til þeirrar stælingar eru holl-
vinir mikilvægir og slíkur hollvinur
reyndist mér Hákon Magnússon.
Saman lögðum við fyrir okkur eitt og
annað, bæði í atvinnuskyni og til
dægrastyttingar, en í þeirri upprifj-
un verða síldar- og útgerðarsumur
okkar eftirminnilegust: Reykjavík –
Patreksfjörður – Tálknafjörður –
Siglufjörður – Raufarhöfn. Erfiðið
og dirfskan leiddu að vísu aldrei til
þeirrar veraldlegu umbunar sem
hafði verið talin líkleg í upphafi, en
hin stóra inneign sem safnaðist var
óviðjafnanleg reynsla af náinni vin-
áttu, mannfólki, stöðum og merki-
legum atvikum. Á slíkri inneign
byggir maður að verulegu leyti af-
stöðu sína til lífsins og tilverunnar og
útgerðarsumrin undir skipstjórn
Hákonar hafa sýnt sig að vera ótrú-
lega stórt og ábatasamt innlegg.
Hákon Magnússon var gæfumað-
ur í störfum sínum og einkalífi. Hann
átti fulla starfsævi sem framúrskar-
andi kennari barna og þó einkum
unglinga, og eiginkona og fjölskylda
var honum þýðingarmeira en nokk-
uð annað. Sterkar tilfinningar hans
og rík ábyrgðartilfinning fundu sér
og ríkastan stað í því tvennu, fjöl-
skyldu og starfi.
Það er dapurlegt að vera víðs
fjarri við útför þessa góða vinar, en
við Kolfinna sendum Maríu Önnu,
börnum, barnabörnum og öllum að-
standendum innilegar samúðar-
kveðjur.
Hinrik Bjarnason.
Hákon Magnússon er fallinn frá.
Með trega og þakklæti í hjarta kveð
ég nú elskulegan móðurbróður minn.
Orðin virðast þó svo fá og innantóm
þegar slíks valmennis er minnst.
Hákon var elstur sjö systkina en
móðir mín var sú yngsta. Mikils kær-
leika hefur ætíð gætt meðal þeirra
allra og bar Hákon hlutverk sitt
einkar vel sem stóri bróðir. Engu að
síður leit hann aldrei stórt á sig,
hvorki í systkinahópi sínum né ann-
ars staðar í lífinu. Hann starfaði
framan af sem kennari og undi starfi
sínu vel, enda hafði hann afskaplega
ljúfa nærveru. Þetta skynjuðu nem-
endur hans, sem hann bar svo mikla
umhyggju fyrir. Af eigin reynslu
þekki ég hversu vönduð vinnubrögð
hans voru, þá sérstaklega í einka-
kennslunni sem hann sinnti í seinni
tíð. Allt mátti vera rétt og hverjum
varð að sinna persónulega og af alúð
– ekkert annað dugði.
Er ég minnist Hákonar birtist
mynd af afskaplega vönduðum
manni. Hann var kurteis og kunni
sig vel, enda reyndur maður og van-
ur. Eflaust vita ekki allir hversu mik-
ill heimsmaður bjó í honum en hann
ferðaðist mikið á sínum yngri árum.
Vissulega er þetta fyrir mína tíð en
mér þykir sagan hálfsögð ef ekki er
minnst á hinn veigamikla útlanda-
þátt í ævi Hákonar. Á sínum yngri
árum fór Hákon utan og nam m.a.
við háskólann í Kaupmannahöfn.
Einnig bjó hann í tíma um Noregi.
Þykir mér það lýsandi hversu mikill
hugsuður og stórhugi hann móður-
bróðir minn var, sér í lagi ef haft er í
huga hvernig tímarnir voru þá.
Hákon var elskaður og vakað var
yfir velferð hans. Hann giftist mann-
kostamanneskjunni Maríu Önnu
Lund og eignuðust þau saman tvö
börn; Þorbjörgu Rannveigu og
Magnús. Fjölskyldan stóð sem klett-
ur við hlið hans er hann lá á sjúkra-
húsinu. Lengi var tvísýnt um líf hans
en aðdáunarvert er hversu mikinn
styrk María Anna sýndi og finnst
mér það táknrænt fyrir samband
þeirra hjóna.
Hvort sem um var að ræða
kennsluaðferðir eða rithátt minning-
argreina hafði Hákon sitt á hreinu.
Hann var mjög formfastur með vissa
hluti, enda skiptir höfuðmáli að bera
virðingu fyrir öðru fólki, þá sér í lagi
þeim látnu. Ég varð þess heiðurs að-
njótandi að vinna að stöku verkefni
með Hákoni. Ýmislegt í fari hans tel
ég öðrum til eftirbreytni og þakka ég
fyrir að hafa getað kynnst þessum
merkilega persónuleika sem sannar-
lega skar sig úr fjöldanum.
Fyrir hönd fjölskyldu minnar
votta ég ykkur, Maríu Önnu, Magn-
úsi, Þorbjörgu og fjölskyldu, mína
dýpstu samúð. Blessuð sé minning
Hákonar frænda.
Gunnar Thorarensen.
MINNINGARGREINUM
þarf að fylgja formáli með upp-
lýsingum um hvar og hvenær
sá sem fjallað er um er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn og loks hvaðan útförin
verður gerð og klukkan hvað.
Ætlast er til að þetta komi að-
eins fram í formálanum, sem er
feitletraður, en ekki í greinun-
um sjálfum.
Formáli
minningar-
greina