Morgunblaðið - 03.06.2003, Blaðsíða 40

ÞRIÐJUDAGURINN 3. JÚNÍ
12.00 Tónlistarandakt
Prestur: Sr. Sigurður Árni Þórðarson.
Elísabet Waage hörpuleikari leikur tónlist eftir
Paul Hindemith o.fl.
Trúlega Bergman (I)
20.00 Smultronstället (Sælureiturinn)
22.30 Det sjunde inseglet (Sjöunda innsiglið)
Tvær klassískar kvikmyndir eftir Ingmar Bergman.
Stuttar innlýsingar fyrir sýningarnar.
Kvikmyndirnar eru með enskum texta. Staður:
Bæjarbíó í Hafnarfirði.
MIÐVIKUDAGURINN 4. JÚNÍ
12.00 Tónlistarandakt
Prestur: Sr. María Ágústsdóttir. Unnur María
Ingólfsdóttir fiðluleikari og Árni Arinbjarnarson
organisti leika verk eftir Corelli og Bach.
20.00 Trúlega Bergman (II)
Málþing um trúarstef í kvikmyndum Ingmars
Bergmans (fyrri hluti). Fyrirlesarar: Árni Svanur
Daníelsson: Bílferð með Bergman og Allen
Halldór Hauksson: Bach og Bergman - um tónlist
i kvikmyndum Ingmars Bergmans Pétur
Pétursson: Þáttur kristinnar trúar í listsköpun
Ingmars Bergmans Þorkell Ágúst Óttarsson:
Sjöunda innsiglið sem dómsdagsmynd meðal
dómsdagsmynda
FIMMTUDAGURINN 5. JÚNÍ
20.00 Trúlega Bergman (III) Málþing um trúarstef
í kvikmyndum Ingmars Bergmans (seinni hluti).
Maaret Koskinen, einn fremsti Bergmanfræðingur
heims, flytur fyrirlesturinn In the Beginning was
the Word: From the Private Archive of Ingmar
Bergman. Að loknum fyrirlestrinum verða
almennar umræður.
Kirkjulistahátíð 2003
29. maí - 9. júní
TVÖ HÚS eftir Lorca
mið. 4. júní kl. 20, aukasýning
fim. 5. júní kl. 20
fös. 6. júní kl. 20, síðasta sýning!
AÐEINS ÞESSAR SÝNINGAR
552 1971 - nemendaleikhus@lhi.is
Stóra svið
Miðasalan er opin frá kl. 13-18 og fram að sýningu sýningardaga. Sími miðasölu opnaður kl. 10 virka daga.
Fax 568 0383 - midasala@borgarleikhus.is
Miðasala 568 8000
Litla svið
RÓMEÓ OG JÚLÍA
e. Shakespeare í samstarfi við VESTURPORT
Mi 4/6 kl 20, Fi 5/6 kl 20, Fö 6/6 kl 20
ATH: SÍÐUSTU SÝNINGAR
NÚLLSJÖ NÚLLSEX 2003
Dansleikhúskeppni LR og ÍD
Lau 7/6 kl 20
ÖFUGU MEGIN UPPÍ e. Derek Benfield
Fö 6/6 kl 20, Fö 13/6 kl 20
Síðustu sýningar í vor
ALLIR Í LEIKHÚSIÐ - ENGINN HEIMA!
Borgarleikhúsið er fjölskylduvænt leikhús: Börn, 12 ára og yngri, fá frítt
í leikhúsið í fylgd með forráðamönnum.
Gildir á ÖFUGU MEGIN UPPÍ
KVIKMYNDIR
40 ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚNÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
GAMANMYNDIRNAR Allt að
verða vitlaust (Bringing Down the
House) og Malibu’s Most Wanted
(með hvíta rappspjátrungnum Jam-
ie Kennedy í aðalhlutverki) sem
voru frumsýndar í heimalandi sínu
Bandaríkjunum á svipuðum tíma,
gera út á samskonar vinsældamið.
Þar er menningu hvítra forrétt-
indastétta og svartra minnihluta-
hópa stefnt saman í gamansömum
tilgangi og hin vinsæla rappmenn-
ing svartra, sem upphaflega varð
til sem andófsrödd þeirra gegn fá-
tækt og félagslegum aðstæðum sín-
um, þannig færð úr upprunalegu
samhengi sínu, sótthreinsuð og
gerð aðgengileg sem meinlaust
skemmtiefni.
Þetta eru reyndar örlög sem eiga
fyrir flestum andófsmenningum að
liggja, hvort sem um er að ræða
pönk, rapp eða framúrstefnulist –
fyrr en varir fær nýjungaþyrstur
tískuiðnaðurinn augastað á tákn-
myndum þessara tjáningarstefna
og grípur þær á lofti. Það má síðan
velta fyrir sér hvort eitthvað af
hugmyndalegri virkni menningar-
kimanna nær að skila sér út í mið-
streymi menningarneyslunnar sem
þeir hafa verið innlimaðir í, t.d.
hvort gamanmynd á borð við Allt
að verða vitlaust beinir í raun og
veru sjónum okkar að félagslegu
misrétti í Bandaríkjunum eða hvort
þetta er bara allt á yfirborðinu.
Í myndinni segir frá lögfræð-
ingnum Peter Sanderson (Steve
Martin) sem notið hefur velgengni
hjá lögfræðifyrirtækinu sem hann
starfar fyrir en skyldur starfsins
og samkeppni innan fyrirtækisins
hefur knúið hann til að vanrækja
fjölskyldulíf sitt. Eiginkonan er
farin frá Peter og honum gengur
illa að standa við fyrirheit um
óskiptar pabbahelgar. Þegar
blökkukonan og fyrrum tugthús-
limurinn Charlene (Queen Latifah)
kemur inn í líf Peters fer tilvera
hans hálfpartinn úr skorðum.
Charlene krefst þess að Peter sýni
fram á sakleysi hennar í málinu
sem hún sat inni fyrir og hótar því
að gera allt vitlaust í huggulega út-
hverfinu sem hann býr í verði hann
ekki við bón hennar. Þegar nánari
kynni takast með Charlene, Peter
og börnum hans kemur ýmsilegt
óvænt upp á og reynist þónokkuð
spunnið í gestinn óboðna.
Með þrjá ágæta gamanleikara
innanborðs, þ.e. þau Steve Martin,
Queen Latifah og Eugene Levy,
siglir Allt að verða vitlaust ágæt-
lega af stað sem gamanmynd.
Dregin er upp skörp mynd í byrjun
af ólíkum bakgrunni þeirra Peters
og Charlene og óspart gantast með
það hvernig hinn stífi
Peter bregst við látæði
og orðbragði Charlene.
En í þessari gaman-
semi myndarinnar fara
mótsagnir hennar líka
fljótlega að koma fram.
Á meðan sýnt er fram á
þá kynþáttafordóma
sem svört kona mætir í
vel stæðu og vernduðu
hvítu úthverfi, oft á
beittan og hnyttinn
máta, er ekkert unnið
áfram með þá gagn-
rýni. Þess í stað fer
stór hluti gamanleikjar-
ins í að draga upp
nokkurs konar skrípa-
mynd af hinni fyrirferð-
armiklu Charlene. Að-
alpúðrið fer síðan í að
keyra áfram fremur
klaufalega sögufléttu,
þar sem Peter kemst
m.a. að því að vinir
Charlene eiga vafasaman þátt í
fangelsisdómi hennar og tekur til
sinna ráða. Hér er gripið til sömu
glæponastaðalmynda af blökku-
mönnum og myndin gefur sig öðr-
um þræði út fyrir að vinna gegn og
felst úrlausn hennar í raun í því að
skilningsríki, hvíti lögfræðingurinn
bjargar Charlene undan svikulum
vinum hennar í gettóunum.
Úrvinnsla kvikmyndarinnar á
umfjöllunarefni sínu er því langt
frá því að rista djúpt enda er gam-
ansemin sem beint er að menning-
arlegum mismuni persónanna
mestmegnis á kostnað Charlene og
vina hennar. Þetta á jafnvel við um
atriði þar sem Peter/Steve Martin
bregður sér í gervi rappara og
dansar sér leið inn á skrifstofu að-
alglæponsins. Hér hefur uppruna-
legum tilgangi rapparans endan-
lega verið snúið á haus, hann
hvítþveginn og borinn á borð fyrir
vísitölufjölskylduna til skemmtunar
og afþreyingar.
Menningarlegir kynþáttaárekstrar er megininn-
tak grínsins í Allt að verða vitlaust.
Rapparinn hvítþveginn
ALLT AÐ VERÐA VITLAUST / BRINGING
DOWN THE HOUSE Heiða Jóhannsdóttir
KVIKMYNDIR
Sambíóin Álfabakka, Keflavík,
Kringlunni og Akureyri.
Leikstjórn: Adam Shankman. Handrit:
Jason Filardi. Aðalhlutverk: Steve Mart-
in, Queen Latifah, Eugene Levy, Joan
Plowright o.fl. Lengd: 105 mín. Bandarík-
in. Touchstone Pictures, 2003.
ÞRÁTT fyrir forvitnilegan og á
pappírnum frambærilegan leikhóp er
Svikahrappar ótrúlega innantóm,
ruglingsleg og málglöð mynd sem
tekur sig greinilega mun alvarlegar
en efni standa til. Hún hefst á atriði er
hópur ungra og ófyrirleitinna bragð-
arefa undir stjórn Vigs (Edward
Burns), lætur gabbast og lendir í
klónum á glæpaforingjanum King
(Dustin Hoffman). King setur þeim
afarkosti; að gabba fjórar milljónir
dala út úr auðjöfrinum Morgan Price
(Robert Forster), gömlum félaga og
keppinauti Kings.
Félagarnir setja upp margflókna
svikamyllu og fá m.a. til liðs við sig
íðilfagran vasaþjóf (Rachel Weisz) og
handbendi Kings. Þá koma við sögu
tveir mútuþægir lögreglumenn (Lou-
is Guzman, Donald Logue), vafasam-
ur Alríkislögreglumaður (Andy
Garcia), auk herdeildar aðvífandi
aukapersóna.
Allur þessi mannskapur í bland við
stirðlega frásagða framvindu sem
byggir á afturhvörfum og sögumanni
(Vig) sem malar yfir atburðarásinni,
gerir Svikahrappa að mistækri mynd
sem er einfaldlega hvorki spennandi
né hröð. Sögufléttan er allt of snúin
og götótt og hrífur mann ekki með
sér. Það er vaðið áfram og reyndar
engin umtalsverð ljón í veginum. Sem
dæmi má nefna verðandi erfið við-
skipti gengisins og tollgæslunnar.
Þau eru afgreidd með einni setningu:
„Ég sé um þau“, segir einhver og þar
með er sá vandi úr sögunni. Flestir
aðrir erfiðleikar sem snerta 4 milljón
dala sögufléttu er afgreiddur á ámóta
einfaldan og fyrirsjáanlegan hátt.
Hoffman fær tækifæri til að ofleika
og er nokkuð forvitnilegur sem öfug-
ugginn King. Weisz er sjarmerandi
og fær leikkona sem nýtur sín engan
veginn í þokukenndu hlutverki tæf-
unnar. Aðrir eru tæpast með. Andy
Garcia, sá sterki leikari, fær ekkert
tækifæri en burðarásinn, Edward
Burns, er sviplítil afsteypa af Ben Aff-
leck. Eins og einn sé ekki yfrið nóg.
Þeir sem ótaldir eru af leikhópnum er
lítill massi sem markar hvergi.
Hver
blekkir
hvern?
Hinn gamalreyndi Dustin Hoffman fær og grípur tækifæri til að ofleika
„öfugugga“, segir í umsögn um spennumyndina Svikamyllan.
Sæbjörn Valdimarsson
KVIKMYNDIR
Laugarásbíó
Leikstjóri: James Foley. Handrit: Doug
Jung. Kvikmyndatökustjóri: Juan Ruiz-
Anchia. Tónlist: Christophe Beck. Aðal-
leikendur: Edward Burns (Jake Vig),
Rachel Weisz (Lily), Andy Garcia (Gunth-
er Butan), Dustin Hoffman (King), Paul
Giamatti (Gordo), Donal Logue (Whit-
worth), Luis Guzman (Manzano), Brian
Van Holt (Mile), Franky G (Lupus), Morris
Chestnut (Travis „Butch“) og Robert For-
ster (Morgan Price). 98 mínútur. Lions
Gate Films. Bandaríkin 2003.
SVIKAHRAPPAR – CONFIDENCE Síðumúla 34 - sími 568 6076
Antik er fjárfesting
Antik er lífsstíll
lau 7. júní kl. 21, Félagsheimilið Blöndósi
sun 15. júní kl. 21, Hótel Borgarnes
fim 19. júní kl. 21, Eskifjörður
lau 21. júní kl. 21, Seyðisfjörður
Forsala á Blöndósi í
Byggingav. KH, Húnabraut
Forsala í Borgarnesi í versluninni
Fínu fólki, Borgarbraut
www.sellofon.is