Morgunblaðið - 23.07.2003, Blaðsíða 35

mannvirki sveitarfélaga. Þá kom
hann sér upp staðalupplýsingum
um einingaverð, sem öll stofan naut
góðs af. Á kynnisferðum hans að
skoða hliðstæð mannvirki ytra kom
sitthvað frásagnarvert upp á. Dæmi
um það er frá því, er hinn stríðs-
fróði tæknifræðingur skoðaði flota-
stöðina í Norfolk í Virginíu og
leysti úr spurningu ungs kadetts
um mektugt orustuskip. Bættust þá
fleiri við og hver spurningin rak
aðra, uns kominn var álitlegur hóp-
ur í kringum hann að hlýða á sjóor-
ustusögur úr seinni heimsstyrjöld.
Endurtók sig þar Íslendings þáttur
sögufróða í nútímanum. Kominn
þannig til staðfestu endurgalt hann
Tótu með því að styðja hana til
starfsnáms í innanhússhönnun í
Englandi og síðar til stúdentsprófs
og fleiri námskeiða.
Komið mun nálægt áratug frá því
að Hreggviður fór á eftirlaun og
þau hjónin komu sér upp íbúð á
Spáni til vetrardvalar, er síðar
leiddi af sér skipti í minni og hæg-
ari íbúð hér vestar á nesinu.
Breyttist þá samgangur þeirra við
vinafólk að sjálfsögðu verulega,
komur þeirra færri en um leið
reynt að nýta þær því betur. Þar
ytra var auðvitað betra færi á úti-
veru, golfi og hjólreiðum, og nýir
vinir urðu á vegi í íslenskri og nor-
rænni nýlendu. Hreggviður lýsti
svo háttum sínum, að hann risi árla
úr rekkju og stigi upp á þaksvalir
að heilsa sólinni, þá er hún risi í
veldi sínu upp úr Miðjarðarhafinu.
Aðrar stundir notaði hann til rit-
starfa og ól með sér áform um að
rita minningar sínar, en minna mun
hafa orðið úr því en skyldi sökum
heilsubrests. Hið ljúfa suðræna líf
mun víst ekki eingöngu verða til
heilsubóta. Svo varð það í heimför
þeirra fyrir fimm árum, að höggið
reið yfir með meini, sem að vísu var
numið burt, en hefur nú endað með
svo harmþrungnum hætti þrátt fyr-
ir eljusama baráttu þeirra hjóna
fyrir að ná upp heilsu hans og
þrótti.
Ég veit mig tala fyrir munn fjöl-
margra vina og skólafélaga, er ég
lýsi sárum harmi og söknuði eftir
svo vænan dreng sem Hreggvið og
votta Þórunni og dætrum þeirra og
öðrum aðstandendum innilegustu
samúð. En við verðum að rísa yfir
harmaefni jarðneskra endaloka,
sem víki fyrir andans heiðríkju fag-
urra minninga um góðan dreng og
förunaut. Blessuð veri minning
hans.
Bjarni Bragi Jónsson.
Við fráfall þessa ágæta vinar
dettur undirritaðri fyrst í hug
ákveðið dansiball á Gamla garði
fyrir rúmlega hálfri öld, en í dentíð
var ekki öðrum böllum til að dreifa
fyrir ungar skólastelpur en skóla-
böll hinna ýmsu skóla. Vinkonurnar
sem voru á heimleið mættu í stig-
anum glæsilegum ungum manni og
ein vinkonan stundi: „Hver er þessi
fallegi maður?“ Óþarft er að taka
fram að dvölinni á ballinu var fram-
lengt. Í framhaldi af þessum kynn-
um voru þau a.m.k. „på talefod“,
eins og danskir segja og stuttu síð-
ar fylgdumst við með 1. maí göngu
og framarlega í flokki gekk „fallegi
maðurinn“ í fagurrauðri skyrtu.
Þar með var ljóst að þeirra leiðir
lægju saman.
Fjölskyldan fór til Svíþjóðar og
bjuggu þau þar um skeið, þar sem
Hreggviður aflaði sér menntunar.
Síðan tók við langur kafli af brauð-
striti, húsbyggingu og daglegu lífi.
Eftir að þau gerðu Spán að sínu
öðru heimili eða aðal, ég er ekki
viss um hvort það var, komu þau
öðru hvoru heim á nesið og höfðum
við fyrir sið að borða saman a.m.k.
eina máltíð, að síðustu heimkom-
unni undanskilinn, enda maðurinn
fárveikur. Síðastliðið sumar hitt-
umst við hjá okkur hjónum ásamt
sameiginlegum vini, reyndar
frænda Hreggviðs sem hafði nýver-
ið misst sína konu og minntist
Hreggviður hennar fallega.
Ekki get ég skilið við hann án
þess að minnast útileguferðanna og
eru þá efst á lista ferðirnar í Þjórs-
árdalinn sem þau hjón kölluðu yf-
irleitt bara „dalinn“, en þar þekkti
hann hverja þúfu, að ég tali nú ekki
um mannfólkið, sem allra vanda
leysti, eins og við hjón fengum að
njóta. Þegar sprakk á nokkrum
dekkjum, brunaði Hreggviður á
nokkra bæi og kom til baka með
það sem þurfti. Svo vel var hann
kynntur þar í sveit, sem hann vissu-
lega leit á sem sína. Mínum manni
og Hreggviði var vel til vina og eft-
irminnileg var vetrarferð þeirra um
dalinn góða, snævi þaktan, í leit að
rjúpu hvor með sinn hólkinn. Það
var gengið daglangt en engin kom
jólarjúpan með til baka. Annar hélt
að hann hefði séð eina, hinn heyrði í
einni. Svo getur maður látið sér
detta í hug hvort nokkurn tíma hafi
staðið til að deyða nokkurn fugl.
Eitt er það sem ég er Hreggviði
þakklátust fyrir, hann kenndi mér
að lesa Laxness og er það engin
smágjöf. Ég var heimavið með barn
í maganum, eins og börnin segja,
Hreggviður og Tóta aðeins for-
framaðri í þeim efnum, höfðu eign-
ast Gunnu sína sex mánuðum fyrr
og vissu auðvitað allt sem ég vissi
ekki um þessa hluti. Þau litu nokk-
uð reglulega við hjá mér og oftar en
ekki hafði hann í farteskinu hefti af
Laxness meistaraverki, þessum
„analfabet“ til gleði og upplýsingar.
Þar með var þessi kona og hennar
karl komin á sporið sem vinir æv-
inlega.
Við hjón erum þakklát fyrir sam-
fylgdina og óskum Þórunni vinkonu
okkar, dætrum og ástvinum öllum,
allrar blessunar.
Lilja Gunnarsdóttir.
Eftir rúmlega 50 ára kynni kveð
ég vin minn og mág. Hreggviður
kom sem fulltrúi nútímans inn á
okkar gamla heimili sem hafði þá
staðið í tæp 40 ár. Hann flutti nýjar
stefnur sem menn voru ekki endi-
lega sammála, en framkoma hans
öll og orðfimi skapaði honum fljótt
fastan sess í fjölskyldu okkar. Hann
var þá við norrænunám í Háskól-
anum og hefur það sjálfsagt, ásamt
góðu uppeldi, gert hann að þeim
góða Íslendingi sem hann var.
Þegar dæturnar fæddust hvarf
hann frá námi og starfaði sem
skrifstofumaður árin sem hann var
að koma þaki yfir þau. Kom þar vel
fram dugnaður hans og þrautseigja
þegar hann byggði gott hús með
Hrafnkatli bróður sínum með
dyggri aðstoð fjölskyldna sinna og
vina. Hygg ég að launakostnaður
hafi verið þar í lágmarki en vinnu-
stundir húsbyggjenda og skylduliðs
þeim mun fleiri.
Eftir stúdentspróf hélt Hregg-
viður til Gautaborgar til náms í
arkitektúr. Varð hann að hverfa frá
námi vegna tímabundinna veikinda.
En byggingarlistin blundaði í hon-
um. Þegar hann hafði reist fjöl-
skyldu sinni gott heimili tók hann
sig upp og hélt til Stokkhólms, með
konu sinni og 3 dætrum, til náms í
byggingatæknifræði. Að námi
loknu flutti fjölskyldan heim og
starfaði Hreggviður hjá Húsameist-
ara ríkisins þar til hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir.
Þau Tóta gengu í hjónaband í
janúar 1951 og eftir það var þeirra
sjaldan getið öðruvísi en Tóta og
Hreggi, svo náinn var vinskapur
þeirra að ekki var skilið á milli. Það
kom því ekki á óvart þegar Tóta
dreif sig í skylt nám til Englands
og lauk þar prófi sem innanhúss-
arkitekt. Eftir 50 ára vináttu er
auðvitað margs að minnast. Við
bjuggum samtímis á Norðurlöndum
og töldum við ekki eftir okkur að
skreppa til Stokkhólms frá Ósló eða
þau að skjótast til okkar í Kaup-
mannahöfn. Þá vorum við ung og
fannst gaman að hlæja saman. Það
eltist aldrei af Hreggviði að það var
gott að hlæja með honum.
Hreggviður var traustur maður
og nákvæmur en aldrei smámuna-
samur. Hann hafði góða sýn á
mannlífið sem þeir njóta sem
þekktu hann.
Elsku Tóta systir. Við Bergljót
og börnin okkar sendum þér, dætr-
um ykkar og börnum þeirra sam-
úðarkveðjur. Við vitum öll að þegar
frá líður verður minningin um
Hregga alltaf vafin gleði.
Ólafur.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 23. JÚLÍ 2003 35
✝ Tryggvi Jónssonfæddist í Garðs-
vík á Svalbarðs-
strönd 29. mars 1946.
Hann lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Akureyri 11. júlí síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Jón
Bjarnason, bóndi í
Garðsvík, f. 4. maí
1910, d. 12. des. 1991,
og Ingibjörg
Tryggvadóttir, hús-
freyja, f. 26. des.
1916, d. 23. sept.
1992. Systkini hans
eru Guðrún, f. 1939, Margrét
Hulda, f. 1940, Þórey Kristín, f.
1952, Bjarni, f. 1953, Fríður, f.
1954, og Arnheiður, f. 1963, d. 1973.
Sambýliskona Tryggva var Evy
f. 11. nóv. 1968, sambýliskona hans
er Lilja Gísladóttir, þjónustu-
fulltrúi, f. 20. ágúst 1971, þeirra
dóttir er Jóhanna Kristín, f. 8. okt.
2001.
Eftir hefðbundið grunnskólanám
á Svalbarðsströnd, lá leið Tryggva í
Héraðsskólann að Laugum, þar
sem hann var í tvo vetur. Á Akur-
eyri nam Tryggvi bifvélavirkun við
Iðnskólann og var á starfssamningi
hjá bifreiðaverkstæðinu Baug.
Starfaði hann þar í nokkur ár eftir
nám. Síðasta vetur í Iðnskólanum
sem hann tók utanskóla, lauk hann
einnig einkaflugmannsprófi.
Samhliða starfi sínu hjá Baug hóf
hann störf fyrir nokkra athafna-
menn á Akureyri sem stofnuðu síð-
ar Bílaleigu Akureyrar, betur
þekkt sem Höldur í dag. Þar starf-
aði hann fyrst sem bifvélavirki og
verkstæðisformaður og síðar sem
verslunarstjóri á varahlutalager til
dánardags.
Útför Tryggva fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
M. Petersen, f. 30. nóv.
1948 í Danmörku.
Tryggvi og Evy slitu
samvistir. Þeirra synir
eru: 1) Jón, skrúðgarð-
yrkjumaður, f. 31.
mars 1966, hans dóttir
er Julie, f. 14. júní
1991. 2) Stefán, hjúkr-
unarfræðingur, f. 25.
júní 1967, hans kona
Dorte Hauritz
Tryggvason, hjúkrun-
arfræðingur, f. 11. maí
1975, þeirra sonur er
Tobias, f. 9. sept. 2001.
Hinn 29. des. 1968
kvæntist Tryggvi Brynju Björg-
vinsdóttur, f. 27. mars 1947 á Ak-
ureyri. Tryggvi og Brynja slitu
samvistir árið 1987. Þeirra sonur er
Sigurður Ari Tryggvason, rafvirki,
Elsku Tryggvi minn. Mikið er erf-
itt að átta sig á því að þú kemur ekki
aftur til okkar. Að þú sitjir ekki með
mér á kvöldin og spjallir um heima
og geima. Svo ekki sé minnst á
„mjólkurglasið“ sem okkur þótti nú
ekki slæmt að fá okkur öðru hverju.
En nú verðum við „litla fjölskyld-
an“ að horfa fram á veginn og þakka
fyrir allar stundirnar með þér. Þar
er margs að minnast og gott að eiga
allar þessar minningar. Þær eiga
eftir að hlýja okkur um hjartarætur
og hjálpa okkur í gegnum sorgar-
ferlið mikla.
Þeir sem eiga einhvern vin,
sem elskar þá af hjarta.
Finna guðlegt geislaskin
gegnum myrkrið svarta.
(G. G.)
Guð lýsi þér á nýrri braut.
Þín
Lilja.
Elsku afi minn.
Þökk fyrir okkar stundir,
þökk fyrir brosið þitt.
Þú hefur sól og hlýju,
sent inn í hjartað mitt.
(Höf. ók.)
Þín afastelpa,
Jóhanna Kristín.
Það er ógleymanleg sýn sem blas-
ir við af Eiðinu milli Norðurfjarðar
og Ingólfsfjarðar á Ströndum. Ing-
ólfsfjörður liggur eins og fyrir fótum
manns, handan hans Seljanes og
ströndin norður af Ófeigsfirði.
Lengst í fjarska, en þó svo greinileg,
sjást Drangaskörðin, þessi sér-
kennilega náttúrusmíði, sem nýtur
sín svo vel úr fjarlægð í mjúkum lit-
um og skýrum stórbrotnum línum. Í
bakgrunni er svo blámi fjarlægðar-
innar.
Einhvern veginn er það svo að í
forgrunni þessarar myndar sé ég
fyrir mér Tryggva heitinn Jónsson
frá Garðsvík eða Tryggva í Sunnu-
hlíð 9 eins og hann var oft nefndur á
mínu heimili.
5. og 6. júlí sl. vorum við Tryggvi
á ferð um Strandir í góðu ferðaveðri
og þá stönsuðum við einmitt góða
stund á Eiðinu og nutum útsýnisins
til Drangaskarða. Það var næstum
því árviss viðburður hin síðari ár að
Tryggvi færi í ferðalag með okkur
hjónunum og kunnum við bæði vel
að meta félagsskap hans. Hann var
víðförull og kunni skil á ýmsu sem
við þekktum ekki, einkum var hann
vel kunnugur eyðibyggðunum í
Fjörðum og Flateyjardal og leiddi
okkur þar í ýmsan sannleika sem
okkur var áður ókunnur.
Tryggvi var ekki málgefinn mað-
ur en skilmerkilegur í tali og glögg-
ur á aðalatriði hvers máls, enda vel
gefinn eins og hann átti kyn til.
Meðfædd háttvísi og lítillæti hefur
vafalaust stundum sett hann skör
lægra en hann átti rétt á, en að
trana sér fram var áreiðanlega þvert
á hans geð og öll framkoma hans var
þannig að ósjálfrátt laðaði hann að
sér menn og málleysingja.
Enginn efaðist um heiðarleika
Tryggva og einlægni og skynsamleg
yfirvegun gerði hann að góðum
starfsmanni sem náði fullkomnum
tökum á öllu sem hann tók sér fyrir
hendur eða þurfti að starfa við.
Tryggvi átti ættir í Höfðahverfi
og ólst upp í Garðsvík á Svalbarðs-
strönd. Nokkrum sinnum kom það
fyrir að við „renndum“ yfir á Strönd,
„svona aukaferð“. Það er fallegt að
líta yfir Eyjafjörðinn frá æskuslóð-
um Tryggva og ekki óeðlilegt þótt
gamlar heimaslóðir laði og seiði til
sín þá sem þar slitu barnsskónum.
Jón, faðir Tryggva, mátti kallast
skáld og rithöfundur. Í mínum huga
hvílir alltaf viss ljómi yfir nafni
hans, sem tengist bænum og um-
hverfinu.
Tryggvi fékk kransæðastíflu fyrir
um það bil tíu árum. Hann var á leið
til Akureyrar úr Skagafirði, einn í
bíl. Hann sýndi af sér þá hörku og
hetjuskap að aka heim, en það kost-
aði það að hjartað skemmdist, þrátt
fyrir góða læknishjálp þegar heim
var náð. Eftir þetta áfall náði
Tryggvi aldrei sömu heilsu og áður,
þótt hann væri fullkomlega vinnu-
fær í sínu starfi.
Við töluðum saman góða stund
daginn áður en hann dó, við drukk-
um kaffisopa í eldhúsinu í Sunnuhlíð
9 og töluðum um ferðina á Strandir
og glöggvuðum okkur á ýmsu sem
við sáum í ferðinni, með aðstoð Ár-
bókar Ferðafélagsins.
Tryggvi ráðgerði ferð á Vestfirði
til fóstursystur sinnar og ætlaði
jafnvel daginn eftir. Um morguninn
leist honum ekki á veðrið og ákvað
óákveðinn frest. Þessi ferð verður
víst ekki farin.
Nú er Tryggvi lagður af stað í
aðra ferð, þá sem bíður okkar allra.
Við hjónin óskum honum fararheilla
og þökkum samfylgd á liðnum árum.
Við vottum samúð okkar sonum
Tryggva, tengdafólki og skyldmenn-
um öllum og svo öllum þeim sem
báru hlýjan hug til hans og sakna nú
vinar í stað.
Trausti Árnason og
Margrét Jónsdóttir.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku Tryggvi frændi. Það reyn-
ist okkur erfitt að skrifa þessi
kveðjuorð til þín en við reynum að
hugsa um allar ánægjulegu stund-
irnar sem við áttum saman, ýmist á
Miklabæ þegar þú kíktir í kaffi eða á
Akureyri þar sem þú tókst alltaf vel
á móti okkur. Sérstaklega þykir
okkur dýrmætt að hafa átt þessa
gleðilegu daga í Danmörku í vor
þegar mestöll ættin hittist í afmæl-
inu hans Bjarna.
Við söknum þín.
Elsku Siggi, Jón, Stefán og fjöl-
skyldur. Guð styrki ykkur í sorg
ykkar.
Við biðjum Guð að geyma góðan
dreng.
Jón Ingi, Anna Elísabet,
Ólafur Gunnar og Inga
Heiða.
TRYGGVI
JÓNSSON
Bróðir okkar, fósturbróðir og mágur,
ÓSKAR KARLSSON
frá Skálateigi,
Melagötu 4,
Neskaupstað,
sem lést fimmtudaginn 17. júlí sl., verður
jarðsunginn frá Norðfjarðarkirkju föstudaginn
25. júlí kl. 14.00.
Marteinn Karlsson, Þórdís Ágústsdóttir,
Björg Karlsdóttir, Helgi Jónsson,
Gerður Karlsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
Þórarna Hansdóttir.
LEGSTEINAR
Mikið úrval af legsteinum
og fylgihlutum
Sendum myndalista
MOSAIK
Hamarshöfði 4, 110 Reykjavík, sími 587 1960
Marmari
Granít
Blágrýti
Gabbró
Líparít