Morgunblaðið - 19.10.2003, Side 56

FÓLK Í FRÉTTUM
56 SUNNUDAGUR 19. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
Næsta tölublað af tímaritinu
sem fjallar um mat og vín, fylgir
Morgunblaðinu laugardaginn
25. október n.k.
Stærð tímaritsins er 25x36.
Pantanafrestur auglýsinga er til
þriðjudagsins 21. október kl. 16.
Auglýsendur!
Hafið samband við auglýsingadeild
Morgunblaðsins í síma 569 1111
eða á augl@mbl.is
Frítt til áskrifenda
Morgunblaðsins!
m
TÍMARITUMMAT&VÍN270620035102003 Í A IT UM A
m
m
TÍMARIT UM MAT & VÍN092003 3.TBL
ÞAÐ gerðist í vikunni eftirað Travis hélt vel heppn-aða tónleika í Laugar-dalshöllinni 4. júlí 2002.
Neil Primrose, hæverski trommari
sveitarinnar, var staddur í smá af-
slöppun ásamt félögum sínum í
Frakklandi. Þar sem þeir voru að
baða sig í sólinni á sundlaug-
arbakka hótelsins sem þeir gistu
átti hræðilegt slys sér stað. Þegar
Primrose var búinn að fá nóg af
hitanum ætlaði hann að kæla sig
aðeins með því að stinga sér
hressilega til sunds. Ekki vildi bet-
ur til en að höfuð hans rakst
harkalega á botn grunnrar laug-
arinnar og hann missti samstundis
meðvitund. Þegar vinir hans sáu
hann fljóta upp í vatninu brugðust
þeir skjótt við og drógu hann upp
á bakkann. Var honum hraðað á
spítala þar sem kom í ljós að hann
hafði hlotið mænuskaða. Sveitin af-
lýsti öllum framtíðaráformum.
Framhaldið var óljóst með öllu.
Primrose gekkt undir aðgerð sem
lánaðist sérlega vel og eftir að
endurhæfingin hófst kom fyrst í
ljós að hann myndi trúlega ná sér
að fullu, um síðir. Enginn gerði sér
þó í hugarlund að hann yrði kom-
inn á stjá á innan við ári eftir að
slysið átti sér stað, hvað þá til í
tuskið nú, galvaskur á leið í helj-
arinnar tónleikaferð til að fylgja
eftir nýrri plötu með Travis sem
kom út á mánudaginn var.
Sterkari en áður
„Þetta er frábær tilfinning,“
sagði Primrose í samtali við blaða-
mann Morgunblaðsins ekki alls
fyrir löngu. „Allt klappað og klárt.
Platan búin. Ný smáskífa komin út
(„Re-Offender“) og myndbandið
klárt. Allt eins og það á að vera.
Hlutirnir æxluðust þannig að við
fengum góðan tíma til að safna
kröftum frá því í síðustu törn
þannig að við erum ferskir og ið-
andi í skinninu að fara að túra aft-
ur. Gera það sem okkur þykir
skemmtilegast.“
– Hvernig hefur þú það sjálfur?
„Ég er miklu betri, þakka þér
fyrir. Þetta er búið að vera erfitt
ár. Okkur tókst að lifa það af.
Stöndum upp sterkari ef eitthvað
og afraksturinn er nýja platan.“
– Var ástandið á einhverju stigi
svo alvarlegt að útlit var fyrir að
Travis myndi jafnvel hætta?
„Já, í nokkra daga voru menn
nokkuð vissir um að hljómsveitin
gæti aldrei starfað framar í sömu
mynd, að dagar hennar væru brátt
taldir. Það var þegar líðan mín var
sem verst og óljóst hvort ég gæti
leikið framar á trommur. En með
Guðs hjálp, vina minna og fjöl-
skyldu þá var ég staðráðinn í að ná
fullum bata og láta
það ekki gerast að
sveitin myndi
hætta.“
Enn í endur-
hæfingu
– Hún hlýtur því
að hafa verið mögn-
uð tilfinningin sem
þú fékkst þegar þú
settist í fyrsta sinn
við trommusettið eft-
ir að hafa náð þér?
„Það er rétt. Til-
finningin var ein-
stök. Ég varð afar
hamingjusamur
maður þann dag. Þótt sársaukinn
hafi enn verið mikill fann ég þá
hversu mikla ánægju ég fæ út úr
því að spila og ég held svei mér þá
að þetta óhapp hafi kennt mér að
meta tónlist upp á nýtt.“
– Þurftirðu sem trommuleikari á
einhverri sérhæfðri endurhæfingu
að halda?
„Já, ég hef verið í mjög stífri
sjúkraþjálfun og er enn. Ég hleyp
daglega og þarf endalaust að gera
einhverjar hálsæfingar. Eftir að-
gerðina missti ég nefnilega allan
mátt í vöðvunum og ekki hjálpuðu
öll verkjalyfin til þar því ég var al-
gjörlega slappur í langan tíma.
Sem betur fer er ég laus við
verkjalyfin en ég hef á enn nokkuð
í land að ná fyrri styrk.“
– Hefur þetta viðburðaríka og
erfiða ár breytt þér mikið sem per-
sónu og tónlistarmanni?
„Ég er orðinn miklu þakklátari
manneskja. Þakklátari fyrir það
sem ég á og hef. Þakklátari fyrir
að eiga alla þessa góðu vini og
vandamenn að og þakklátari fyrir
að vera í þessari hljómsveit. Það er
hin sanna farsæld. Ekki öll frægð-
in eða peningarnir. Við eigum
hver annan að og okkur hefur
gengið vel hingað til, en nú,
kannski vegna þessa óhapps, átt-
um við okkur miklu betur á því en
áður hvað það er sem mestu máli
skiptir.“
Allir fyrir einn
– Það var kominn viss leiði í
sveitina, er það ekki um það leyti
sem slysið átti sér stað?
„Já, ég get ekki neitað því. Við
vorum búnir að túra í heilt ár.
Vorum þreyttir. Á þessu lífi og
hver á öðrum enda höfðum við eytt
saman 15 stundum á dag í allan
þennan tíma. Við þráðum því ekk-
ert heitar en sjálfstæði og einkalíf
okkar aftur. En slysið færði okkur
á silfurfati þetta kærkomna tæki-
færi til að fara í langa pásu og ná
áttum. Það má því segja að slysið
hafi verið blessun í dulargervi og
bjargað Travis frá glötun.“
– Það hlýtur að hafa glatt þig er
félagar þínir lýstu yfir að ef þú
gætir ekki leikið framar þá gæti
sveitin ekki starfað lengur saman.
Að í Travis væri einn fyrir alla, all-
ir fyrir einn félagsskapur.
„Og þú veist ekki hvað gleður
mig mikið að hafa ekki orðið þess
valdandi að sveitin hætti.“
– Hvernig er að þurfa endalaust
að svara spurningum blaðamanna
um þessa erfiðu lífsreynslu?
„Það er í lagi. Ég lít á það sem
nokkurs konar meðferð. Tala út
um hlutina. Hjálpar mér að halda
áfram, snúa mér að öðrum.“
Myrkar minningar
Travis ákvað að taka upp plöt-
una nýju sem þeir kalla 12 Memor-
ies nær heimahögunum, í smábæ
skammt frá Glasgow í Skotlandi.
Primrose segir að það hafi verið
þeim nauðsynlegt til að geta ein-
beitt sér almennilega, til að vera
lausir við allt ónæði. „Þetta var svo
afskekkt. Engir barir, engir pöbb-
ar, engin bíó, ekkert sjónvarp.
Bara við fjórir. Nokkrar flöskur af
víni. Og græjurnar okkar. Svefn-
herbergin lágu öll að aðalæfing-
araðstöðunni, þannig að við gátum
varla fundið betri aðstæður til að
vinna að plötunni. Allt svo afslapp-
að og sköpunarhvetjandi.“
Eftir að vinnunni í sveitinni lauk
í blálok síðasta árs var tekin önnur
pása, allt þar til nokkrum vikum
síðar að haldið var áfram í hljóð-
veri Peters Gabriels, Real World, í
borginni Bath á Englandi. Þá var
enn farið í pásu, allt vegna end-
urhæfingar Primrose, og enda-
hnúturinn var svo hnýttur nú
snemmsumars.
– Hvers vegna ákváðuð þið að
stjórna upptökum sjálfir í fyrsta
sinn?
„Þetta small allt svo vel saman í
Skotlandi, að okkur fannst, útsetn-
ingarnar og hljómurinn. Því sáum
við einfaldlega ekki tilganginn
með því að hleypa einhverjum ut-
anaðkomandi í efnið, bara til að
breyta því.“
– 12 Memories er tvímælalaust
myrkari en fyrri plötur Travis,
bæði tónlist og textar. Er það einn-
ig þín tilfinning fyrir henni?
„Já. Hún er persónulegri. Og
meðvitaðri hvað varðar ádeilu á
bagalegt stjórnmálaástand í heim-
inum. Vissulega hafði 11. sept-
ember sitt að segja, árásin á Írak
einnig. Heimurinn er í tómu tjóni.
Leiðtogar stórveldanna ljúga upp í
opið geðið á okkur og á meðan eru
alnæmisfaraldurinn og hungurs-
neyðin skæðari en nokkru sinni
fyrr í Afríku.“
– Er erfitt að syngja saklausa
söngva um ástina undir slíkum
kringumstæðum?
„Nei, eiginlega ekki því ástin ein
mun hjálpa okkur í gegnum þetta.
Við þurfum meira á ást að halda
nú en nokkru sinni fyrr. Hlustum
því fyrir alla muni á fleiri söngva
um ástina.“
– Hverju vonist þið til að áorka
með því að syngja um ástandið í
heiminum, með því að boða betri
tíð?
„Samkennd. Jákvæðari sýn á líf-
ið og framtíðina. Að það sé hægt
að breyta þessu ástandi, og það á
friðsælan og uppbyggjandi máta.“
– Þetta er sem sagt plata manna
sem orðnir eru fullorðnir, hafa
tekið út sinn þroska og eru tilbúnir
að axla sína ábyrgð?
„Einmitt. Gott þú gast þess.Við
erum komnir yfir þrítugt og kom-
inn tími á að hætta þessum ungæð-
ishætti. Karlmenn taka reyndar
aldrei út fullan þroska í reynd. En
við megum allavega þykjast,
komnir á fertugsaldurinn.“
Beint í Bláa lónið
Þegar talið berst að tónleikaferð
er Primrose fljótur að taka orðið
af blaðamanni og segir eitt af höf-
uðmarkmiðum þeirra félaga á
komandi vertíð að endurnýja
kynnin við Ísland og íslenska aðdá-
endur.
„Við setjum það á oddinn að
koma aftur til Íslands við fyrsta
tækifæri. Stökkva út úr flugvélinni
og stefna rakleiðis á Bláa lónið.“
Primrose segist hugsa hlýtt til
Íslandsheimsóknarinnar hinnar
fyrstu. „Fólkið var dásamlegt við
okkur. Mér er ofarlega í huga
reiðtúrinn. Og allar ferðirnar í
Bláa lónið. Öll útiveran.“
– Hvað kom þér mest á óvart við
Ísland?
„Að koma út af öldurhúsi kl. 4
að nóttu og fá dagsbirtuna í fang-
ið. Það var stórundarlegt.
Þegar ég leiði hugann að þessu
aftur fæ ég óstjórnlega tilfinningu
til að skella mér. Verð að gera það
sem fyrst. Lofa því.“
Skoska hljómsveitin Travis hefur gefið út plötuna 12 Memories eftir að hafa gengið í gegnum miklar raunir
Dagar Travis voru næstum því taldir
Fyrir 15 mánuðum leit út fyrir að Neil Prim-
rose myndi aldrei leika framar á trommur
með hljómsveit sinni Travis eftir að hafa lent í
hörmulegu slysi. En nú þegar hann er farinn
að lemja húðirnar aftur af fullum krafti og bú-
inn að gefa út nýja plötu með félögum sínum
segir hann Skarphéðni Guðmundssyni að
slysið hafi í raun bjargað Travis frá glötun.
Einn fyrir alla – allir fyrir einn: Fran Healy, Andy Dunlop, Neil Primrose og Dougie Payne.
Fjórða plata Travis, 12 Mem-
ories, er komin út.
skarpi@mbl.is