Morgunblaðið - 15.11.2003, Blaðsíða 61

hans. Hann unni kirkjunni heils hug-
ar og mætti þar jafnan þegar messað
var.
Karl var mikið náttúrubarn og
hafði gaman af að ferðast um landið
og ekki síst að skoða þá staði, þar sem
atburðir úr Íslendingasögunum höfðu
átt sér stað. En þær voru í miklum
metum hjá honum og kunni hann þær
margar utanað.
Oft var gestkvæmt á Kambi, enda
voru hjónin Unnur og Karl mjög
gestrisin og nutu þess að hafa sem
flesta í kring um sig. Þau eru líka ófá
börnin, sem áttu þess kost að dvelja
hjá þeim sumarlangt.
Slíkur munaður er vart lengur til
staðar á sveitabýlum þessa lands, eft-
ir að vélvæðingin kom til sögunnar og
allar þær hættur sem henni fylgja.
Síðustu ár ævi sinnar átti Kalli í
rauninni tvö heimili. Á sumrin dvaldi
hann á Kambi, en á veturna átti hann
litla íbúð sem staðsett var á Akranesi
í sama húsi og dóttir hans, Sigrún, bjó
í, þar sem hann hafði vetursetu.
Þegar Kalli var kominn í sveitina á
vorin, þá vissu menn það að sumarið
var í nánd.
Ég votta fjölskyldu Karls á Kambi
samúð og bið Guð að blessa minn-
inguna um góðan dreng, sem horfinn
er eilífðinni á vit.
Bragi Benediktsson.
Vorið er komið og grundirnar gróa
gilið og lækirnir fossa af brún
syngur í runni og senn kemur lóa
svanur á tjarnir og þröstur í tún.
Þannig kvað skáldið Jón Thorodd-
sen sem fæddist í heimasveit Karls á
Kambi en um öld fyrr.
Þeir hverfa á braut einn af öðrum,
frumkvöðlarnir, sem ruddu braut-
ina fyrir framförum þjóðarinnar á
tuttugustu öldinni. Þeir sem unnu
óskiptir með hug og hönd að heill
ættjarðarinnar. Einn þeirra er Karl
Árnason á Kambi í Reykhólasveit
sem verður til moldar borinn í dag.
Sem unglingur heyrði ég minnst á
Kalla á Kambi sveipaðan vissum
ævintýraljóma. Hann var landpóst-
ur meðfram búskapnum, sat ávallt
gæðinga og skjótur til sendiferða ef
á þurfti að halda. Kynnum okkar bar
hins vegar ekki saman fyrr en dóttir
Karls, Jóhanna, giftist Karli bróður
og tengdist þannig í fjölskylduna.
Við hjónin vorum svo lánsöm að fá
Unni og Karl í heimsókn til okkar
heima á Hólum í Hjaltadal eina sum-
arstund. Við fórum um staðinn, geng-
um inn í Dómkirkjuna, skólahúsin og
spjölluðum um sögu og starfsemi
Hólastaðar. Inn í þá umræðu spunn-
ust þjóðmálin almennt. Þessi snöggi
göngutúr okkar um Hólastað stendur
mér enn ljóslifandi fyrir hugskotsjón-
um. Karl var þá um áttrætt, léttur í
spori, kvikur í öllum hreyfingum,
augun leiftrandi og í þeim brann
áhugi á öllu því sem fyrir augu bar.
Ég heimsótti þau Unni og Karl
einnig heima á Kambi og síðar á
Akranesi. Viðmót þeirra var svo ein-
staklega þrungið hlýju, gestrisni og
sannri gleði yfir að fá að taka á móti
gestum. Fyrir um tveim árum kom-
um við Árni Steinar Jóhannsson þá-
verandi þingmaður í heimsókn til
þeirra Unnar og Karls á Kambi seint
um kvöld í myrkri. Okkur voru að
sjálfsögðu boðnar trakteringar inn í
stofu. „Sestu í stólinn við hliðina á
sjónvarpinu, ég kann svo vel við að sjá
þig þar,“ sagði Kalli glettinn á svip við
Árna Steinar.
Það er víða fallegt við Breiðafjörð-
inn en þó óvíða eins og á Kambi í
Reykhólasveit. „Þú ferð á mis við vor-
komuna svo langt inn í dal, umlukinn
fjöllum,“ sagði Kalli við mig á Hólum.
Víst er vorfallegt við Breiðafjörð þeg-
ar fjaran og sjórinn iðar af lífi og seið-
andi kliður sjófuglanna fyllir loftið af
óumræðilegri hlýju og eftirvæntingu.
Nú tekur hýrna um hólma og sker
hreiðra sig blikinn og æðurin fer...
Karl á Kambi var maður vorsins til
hinstu stundar. Við þökkum hlýjar
minningar um góðan vin sem með ná-
vist sinni gæddi okkur gleði vorsins.
Við sendum Unni, systkinunum og
aðstandendum öllum innlegar samúð-
arkveðjur. Blessuð sé minning Karls
Árnasonar á Kambi.
Ingibjörg Kolka
og Jón Bjarnason.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. NÓVEMBER 2003 61
✝ Rósa Valtýsdóttirfæddist á Akur-
eyri 16. janúar 1961.
Hún lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi fimmtu-
daginn 6. nóvember
síðastliðinn. Æsku-
heimili Rósu var á
Raufarhöfn hjá for-
eldrum hennar, Valtý
Hólmgeirssyni, f. 31.
júlí 1921, d. 25. októ-
ber 1996 og Stein-
gerði Theódórsdótt-
ur, f. 1. febrúar 1922.
Rósa var ógift og barnlaus. Systk-
ini hennar eru: 1) Sólveig, f. 6. júní
1954, gift Herði Rúnari Einars-
syni og eiga þau tvær dætur,
Hrönn, f. 23. maí 1977 og Helgu, f.
6. janúar 1980, í sambúð með Ósk-
ar Eyjólfi Grétarssyni. 2) Bragi
Davíð, f. 11. júlí
1956. 3) Ragnheið-
ur, f. 11. desember
1959, gift Sæmundi
Einarssyni og eiga
þau tvær dætur,
Valgerði, f. 24.
ágúst 1981, í sambúð
með Guðmundi Ara-
syni og Ólöfu, f. 18.
nóvember 1985.
Árið 1985 fluttist
Rósa til Reykjavíkur
í húsnæði Öryrkja-
bandalagsins, fyrst
að Asparfelli 10 en
síðan í Hátún 10A. Þennan tíma
vann hún í Múlalundi, eða þar til
heilsu hennar hrakaði mjög fyrir
ári síðan.
Útför Rósu verður gerð frá
Raufarhafnarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Rósa systir hefur kvatt þennan
heim eftir harða baráttu við illvígan
sjúkdóm. Rósa hefur frá æsku átt við
veikindi að stríða. Fékk flogaveiki
sem barn og þurfti oft að vera undir
læknishendi af þeim sökum. Upp frá
því varð hún öryrki. Hjá Öryrkja-
bandalaginu í Hátúni 10A leið henni
vel. Sömuleiðis í sinni vinnu í Múla-
lundi. Ég vil þakka öllu því góða fólki
á þessum tveimur stöðum fyrir hvað
þið voruð góð við Rósu og hjálpleg
henni.
Í desember 1996 greindist Rósa
með krabbamein sem nú hefur lagt
hana að velli. Miklar meðferðir gekk
hún í gegnum og stóð ég þétt við hlið
hennar í þessu öllu saman. Þrátt fyrir
erfið veikindi tókst hún á við þungbær
örlög sín af einurð og festu. Hún átti
mjög mikinn og jákvæðan lífskraft og
sterkan baráttuvilja. Alltaf þegar hún
var spurð um sína líðan svaraði hún:
„Mér líður vel en hvernig hefur þú
það.“ Hún bar aldrei sín veikindi á
torg fyrir aðra. En oft sá ég að henni
leið illa. Í desember síðastliðinn var
Rósa komin í hjólastól vegna veikind-
anna og upp frá því hefur hún dvalið á
líknardeild Landspítalans í Kópavogi.
Ég vil þakka Valgerði Sigurðardóttur
lækni og öllu því góða starfsfólki, sem
þar starfar, mjög vel fyrir frábæra
hjúkrun og umönnun á Rósu. Hjálp
ykkar allra var henni ómetanleg og
dýrmæt. Einnig vil ég þakka Helga
Sigurðssyni krabbameinslækni og
hans fólki fyrir allt sem þið gerðuð
fyrir Rósu. Sömuleiðis starfsfólki
heimahlynningar Krabbameins-
félagsins.
Nú er komið að kveðjustund, elsku
Rósa mín. Takk fyrir allar þær ynd-
islegu stundir sem við höfum átt sam-
an í gegnum árin. Ég bið fyrir þér.
Kærar kveðjur eru frá Rúnari,
Hrönn, Helgu og Óskari. Þér þótti
svo vænt um okkur öll.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sólveig Valtýsdóttir.
Þá er komið að kveðjustund elsku
Rósa mín. Ég veit þér líður vel þar
sem þú ert núna og afi hefur örugg-
lega tekið vel á móti þér. Þú hefur
alltaf verið stór hluti af fjölskyldu
minni frá því ég man eftir mér og að
vissu leyti má segja að þú hafir frekar
verið eins og stóra systir okkar
Hrannar en frænka. Þú varst alltaf
mjög góð við okkur systurnar og
sýndir okkur mikinn áhuga. Þegar þú
bjóst hjá okkur var eitt það skemmti-
legasta sem við Hrönn gerðum að
setjast upp í sófa með þér og hlusta á
þig lesa Andrés Önd fyrir okkur. Það
skipti síðan engu máli þótt þú værir
flutt frá okkur og við systurnar orðn-
ar læsar og gátum vel lesið Andrés
Önd sjálfar, alltaf var það ofarlega á
óskalistanum þegar þú komst í heim-
sókn að þú læsir fyrir okkur og að
sjálfsögðu léstu það eftir okkur.
Þú hafðir alltaf mikinn áhuga á því
sem við Hrönn tókum okkur fyrir
hendur og maður fann alveg fyrir því
hversu stolt þú varst af okkur þegar
okkur gekk vel. Þú fylgdist vel með
öllu sem við gerðum, hvort sem það
tengdist skóla, vinnu eða áhugamáli.
Ég gleymi því ekki hvað þú varst stolt
þegar ég kláraði námið mitt í vor og
þú sagðir við mig að það væri gott fyr-
ir fyrirtæki að ég myndi fara yfir bók-
haldið þeirra og passa að allt væri í
lagi.
Ég verð bara að fá að segja þér
hversu mikið ég dáðist að þér í veik-
indum þínum. Við áttum margar góð-
ar stundir saman á líknardeildinni og
þú varst alltaf svo bjartsýn og gafst
aldrei upp von. Þú vildir aldrei að fólk
væri að hafa áhyggjur af þér og þinni
heilsu heldur hafðirðu miklu meiri
áhyggjur af því hvernig aðrir hefðu
það. Þú varst staðráðin í að fara að
vinna aftur og láta sjúkdóminn ekki
buga þig enda talaðirðu oft um það að
Guð myndi ekki leggja meira á mann
en maður þyldi. Megi góður Guð
geyma þig nú.
Elsku Rósa mín þakka þér fyrir all-
ar yndislegu stundirnar sem við átt-
um saman. Í mínum huga verðurðu
alltaf hetja sem tapaði mjög ósann-
gjörnu stríði við illvígan sjúkdóm.
Þín
Helga.
Jæja elsku Rósa mín. Ég vona að
nú líði þér vel. Þetta er búin að vera
löng og ströng barátta en nú ertu
komin í góðar hendur. Ég hefði aldrei
trúað hvað það er erfitt að vera svona
langt í burtu þegar ástvinir manns
kveðja þennan heim. Þó svo að innst
inni hafi ég vitað að þegar ég kvaddi
þig í júlí yrði það síðasta skiptið sem
ég sæi þig var ég engan veginn tilbúin
þegar Helga systir hringdi og sagði
að nú væri komið að þessu. Einhvern
veginn vonaði ég alltaf að við mynd-
um hittast aftur þegar ég flyt heim.
Þú hefur verið hluti af fjölskyldu
okkar svo lengi sem ég man og á
ákveðinn hátt litum við Helga alltaf á
þig sem stóru systur okkar fremur en
móðursystur. Mamma og pabbi hafa
alltaf hugsað svo vel um þig og tóku
þig undir sinn verndarvæng þegar þú
fluttir suður frá ömmu og afa. Þegar
þú bjóst hjá okkur man ég að ég gat
ekki beðið eftir að þú flyttir í þína eig-
in íbúð því það þýddi að ég fengi her-
bergið þitt og ekki bara það, heldur
varstu búin að lofa mér að ég fengi að
halda plötuspilaranum þínum. Ef
þetta er ekki systrakærleikur? Þú
hafðir alveg einstaklega hnyttinn
húmor og Helga og mamma sögðu
mér að alveg fram á síðustu stundu
hefðu gullmolarnir streymt frá þér.
Það hlýjar mér um hjartarætur og
lýsir í rauninni þínum persónuleika.
Ég held að mér sé óhætt að segja að
þér hafi tekist að ala þennan húmor
upp í mér og ein af mínum fyrstu
minningum um þig er frá því að við
fjölskyldan komum norður til Rauf-
arhafnar og þú varst frammi í her-
berginu þínu að hlusta á kassettu. Ég
veit ekki hvað ég var gömul þegar
þetta var en ég man að mér fannst
hrikalega spennandi að koma fram til
þín og fá að hlusta með þér. Þú varst
að hlusta á Úllendúllendoff með Eddu
Björgvins, Gísla Rúnari og fleirum og
það varð ekki aftur snúið, húmor
minn var mótaður.
Þú varst heimakær og varst ekkert
hrifin af að vera í fjölmenni. Þar erum
við ólíkar og það ræddum við oft. Þú
fylgdist mjög vel með flökkulífi mínu
og sama hvert ég fór og í hversu stutt-
an tíma baðstu mig alltaf að senda þér
kort og kannski kaupa eitthvað smá,
eins og þú sagðir sjálf.
Elsku Rósa mín við áttum margar
góðar stundir saman sem frænkur,
vinkonur og systur og minninguna
um þær geymi ég ævinlega í hjarta
mínu. Takk fyrir allt. Megi góði Guð
geyma þig.
Þín
Hrönn.
Jæja Rósa mín, nú er komið að
kveðjustund sem kom allt of snemma
en það fara allir sinn veg og þinn veg-
ur var erfiður sökum veikinda. Þú
varst alltaf á leiðinni til okkar aftur og
reiknaðir með að koma frekar fyrr en
seinna. Alveg fram á síðustu daga
varst þú alltaf á leiðinni en það breytt-
ist enda vitum við aldrei hvernig dag-
ur okkar endar. Við fyrrverandi
vinnufélagar þínir vildum fá að kveðja
þig en þar sem vegalengdir eru lang-
ar þá verðum við að láta þetta duga að
rita þér línu. Þú vannst með okkur í
Múlalundi frá því í ágúst 1987 þar til í
nóvember 2002 að þú varst að hætta
sökum veikinda. Við vorum nokkur
hér sem heimsóttum þig eftir að þú
hættir að vinna og þar á meðal ég og
alltaf talaðir þú um að þú teldir að þú
gætir komið aftur til okkar.
Þú varst dugleg til vinnu en sökum
veikinda komu dagar þar sem þú
stoppaðir stutt við en mættir allaf
daginn eftir. Við munum alltaf minn-
ast þín með gleði í hjarta og um leið
og fréttist af því að þú værir látin var
kveikt á kerti í eldhúsinu í Múlalundi.
Þitt ljós mun lifa og við vitum að
það er tekið vel á móti þér þar sem þú
ert núna en þar loga ávallt kerti friðar
og gleði. Hvíl í friði.
F.h. vinnufélaga í Múlalundi.
Helgi Kristófersson.
Elsku Rósa, nú er komið að kveðju-
stundinni sem okkur finnst vera allt
of snemma. Þegar við hugsum til
baka um allar stundirnar með þér er
margt sem kemur upp í huga okkar.
Eftir að við fluttum til Reykjavíkur
urðu stundir okkar saman miklu fleiri
þar sem ferðir okkar til Reykjavíkur
voru ekki margar á meðan við bjugg-
um á Þórshöfn, en þegar við komum
þá hittumst við alltaf í matarboði hjá
Sollu systur þinni. Síðastliðna ellefu
mánuði, þegar þú varst á líknardeild-
inni í Kópavogi, höfum við komið mik-
ið í heimsókn til þín. Ekki vantaði
ánægjuna og gleðina hjá þér þegar þú
sást okkur og ekki þurfti mikið til að
gleðja þig. Sem dæmi um það er þeg-
ar ég (Valgerður) bauð þér að taka
þig í smáhandsnyrtinu, þá varst þú al-
veg yfir þig sæl. Þú fylgdist mjög vel
með okkur systradætrum þínum og
vissir alltaf hvað við vorum að gera og
læra. Þú hafðir alltaf eitthvað að segja
okkur og fylgdist vel með öllu sem
gerðist í kringum þig. Eftir að þú
fluttir á líknardeildina var ótrúlegt
hvað sköpunargleðin braust út í þér
og alltaf var nóg að gera hjá þér. Þú
varst í söng, bænastundum og föndri
og alltaf þegar við komum sagðir þú
okkur frá þessu öllu sem þú varst að
gera. Þú varst mjög stolt af öllu sem
þú gerðir í iðjuþjálfuninni enda máttir
þú vera það því þetta var mjög flott
hjá þér. Þar sem þú varst föst við
rúmið eða hjólastólinn varst þú mjög
oft í setustofunn og spjallaðir við allt
fólkið sem kom á deildina og starfs-
fólkið. Þú varst orðin mjög góður vin-
ur allra á deildinni og því er stórt
skarð eftir sem erfitt verður að fylla.
Undir lokin varstu orðin mjög veik
en samt varstu frekar sterk og bjart-
sýn því þú sagðist alltaf ætla að fara
að vinna eftir áramót. Síðasta vikan
með þér var mjög erfið því þá varstu
orðin svo veik. Við vitum að þér líður
vel núna og nú ertu komin til afa.
Elsku Rósa okkar, við þökkum þér
fyrir allar samverustundirnar sem við
höfum átt með þér. Við varðveitum
allar minningarnar og við vitum líka
að þú fylgist með okkur í framtíðinni
og vakir yfir okkur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Elsku amma, Guð styrki þig í þess-
ari miklu sorg.
Þínar frænkur
Valgerður og Ólöf.
RÓSA
VALTÝSDÓTTIR
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við öll tækifæri
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 551 9090.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför föður
okkar og tengdaföður,
HRAFNS E. JÓNSSONAR
kennara,
Engihjalla 17,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki, nem-
endum og skólakór Kársnesskóla.
Hrönn Hrafnsdóttir, Hjalti Sigurðarson,
Ólafur Hrafnsson, Guðrún Björk Guðmundsdóttir.
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
LOVÍSU JÓNSDÓTTUR
frá Flatey.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki 2B,
Hrafnistu, Hafnarfirði.
Svanhildur Stefánsdóttir, Guðmundur Rúnar Magnússon,
Rafn Stefánsson, Guðlaug Guðbergsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.