Morgunblaðið - 20.01.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 20. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Magnús Marías-son fæddist að
Kollsá í Grunnavík-
urhreppi í Jökul-
fjörðum við Ísafjarð-
ardjúp 5. janúar
1912. Hann lést á
dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi 12.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar Magnúsar
voru hjónin Guðrún
Jónsdóttir frá Hólt-
úni á Snæfjalla-
strönd og Marías
Jakobsson frá Gull-
húsum á Snæfjalla-
strönd. Magnús átti níu systkini,
Steindór Ágúst, f. 1908, d. 1967,
Jakob Ólaf, f. 1909, d. 1930, Ragn-
ar Guðbjart, f. 1910, d. 1986, Jón
Vigfús, f. 1912, d. 1956, Guðmund,
f. 1914, d. 2002, Maríu Sigríði, f.
1916, d. 1969, Matthildi, f. 1919,
Sumarliða, f. 1921 og Jakobínu
Halldóru, f. 1922, d. 1997.
Magnús kvæntist 28. apríl 1951
eftirlifandi eiginkonu sinni, Huldu
Sveinbörgu Þórisdóttur frá Blika-
lóni á Melrakkasléttu, f. 29. des-
ember 1924. Þau eignuðust fjóra
sambýlismaður hennar er Emil
Guðmundsson, f. 1955.
Magnús bjó á Kollsá þangað til
hann var sendur í vist í Æðey átta
ára gamall og átti þar heimili
framundir tvítugsaldurinn. Hann
stundaði nám í Héraðsskólanum á
Núpi í Dýrafirði veturinn 1927–28
og gegndi síðan margháttuðum
störfum til sjós og lands, þangað
til hann innritaðist í Samvinnu-
skólann og lauk þaðan verzlunar-
prófi eftir tveggja vetra nám árið
1936. Hann vann áfram við það
sem til féll, en árið 1943 byrjaði
Magnús að vinna fyrir varnarliðið,
bæði hið breska og bandaríska og
samskiptaolíufélag þeirra Shell og
síðar hið íslenska steinolíuhluta-
félag, og í framhaldinu, í maí
1947, réðst hann til Olíufélagsins
hf, sem stöðvarstjóri Olíustöðvar-
innar í Hvalfirði. Hann vann þar
sem stöðvarstjóri allt þar til að
hann hætti fyrir aldurs sakir árið
1982. Eftir það setti hann upp ljós-
ritunarstofu í Reykjavík og starf-
rækti um skeið, vann einnig ýmis
létt störf bæði í Reykjavík og um
tíma í Osló í Noregi. Árið 1999
fluttu þau hjónin síðan upp á
Akranes og vorið 2003 fengu þau
inni á Dvalarheimilinu Höfða á
Akranesi.
Útför Magnúsar verður gerð frá
Akraneskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
syni: 1) Viðar, f. 1952,
d. 2003, kona hans er
Marsibil Sigurðar-
dóttir, f. 1951, þau
eiga þrjú börn. 2) Ás-
geir Halldór, f. 1953,
kona hans er Guð-
björg Hákonardóttir,
f. 1951, þau eiga þrjú
börn. 3) Skúli, f. 1956.
Fyrri maki var Þuríð-
ur Ólafsdóttir, f. 1956,
þau eiga eitt barn.
Núverandi sambýlis-
kona er Gunnvor Ny-
stad, þau eiga tvö
börn og auk þess á
Skúli son. 4) Þorsteinn, f. 1962,
fyrri maki Áróra Gústafsdóttir, f.
1966, þau eiga þrjú börn. Núver-
andi sambýliskona er Elísabet D.
Sveinsdóttir, f. 1978. Auk þess átti
Hulda tvö börn: 1) Þóri, f. 1945, d.
1993, fyrri kona hans var Ragn-
heiður S. Ragnarsdóttir, f. 1946 og
eiga þau tvö börn, síðari kona
hans var Guðrún Jóna Jónasdóttir,
f. 1952 og eiga þau þrjú börn; og 2)
Bóthildi, f. 1947, fyrri maki henn-
ar var Skúli Jóhannsson, f. 1948,
eiga þau þrjú börn, núverandi
Fyrrverandi tengdafaðir minn,
Magnús Maríasson, sá hinn mikli
maður úr Hvalfirði, lést 12. janúar sl.
á Akranesi. Samkvæmt þjóðskránni
varð hann 91 árs, fæddur 15.1. 1912,
en samkvæmt frásögn ljósmóðurinn-
ar fæddist hann 5.1. 1912 og varð þá
92 ára. Hann trúði frekar ljósmóður-
inni og skal það þannig vera.
Ég hitti Magnús í fyrsta sinn 1972
þegar hann kom til Kaupmannahafn-
ar að skoða nýja tengdasoninn þáver-
andi. Á ýmsu gekk en svo tókust góð-
ar sættir sem hafa síðan varað alla
tíð, eins og best var á kosið.
Ég er afskaplega þakklátur fyrir
að fá að hitta jafn mikinn höfðingja og
Magnús var. Þeir gerast ekki honum
líkir. Fróður með afbrigðum, stór-
menntaður þó hann hafi ekki verið
nema fáein ár í skóla og skemmtileg-
ur maður með afbrigðum. Heimsókn
til hans var alltaf ævintýri líkast
hvort sem var til Hvalfjarðar eða í
Æsufellið eftir að hann flutti til
Reykjavíkur. Í hópi var hann manna
skemmtilegastur og alltaf var mikið
hlegið þar sem Magnús kom við.
Hann sagði kannske ekki beint
brandara en frásögnin var ávallt stút-
full af kímni og djúpum húmor. Hann
fór rólega í allar máltíðir sem gátu
staðið í margar klukkustundir við
mikið fjör og aldrei var hann að flýta
sér að snæða. Hann tók því rólega,
kryddaði matinn vel og hafði stund-
um á undan viðeigandi fordrykki. Og
svo var maturinn oftast eitthvað sem
enginn annar gat borðað.
Magnús kom ávallt jafnt fram við
smáa sem stóra og aldrei sá ég hann
gera mannamun og fara eftir ein-
hverju sem í dag er flokkað undir
stöðu í þjóðfélaginu.
Ég var sjálfur átján ár í skóla, en
það var Magnús sem kenndi mér nán-
ast allt sem máli skiptir í þessu lífi.
Það var höggvið stórt skarð í fjöl-
skyldu Magnúsar þegar sonur hans
Viðar lést 5. nóvember sl eftir
skamma sjúkdómslegu. Þeir feðgar
voru afskaplega samrýmdir og það
var við brugðið hvað Viðar reyndist
Magnúsi og konu hans Huldu Þór-
isdóttur vel, ekki hvað síst þegar ald-
urinn færðist yfir.
Síðustu tíu árin héldum við Viðar
þeirri hefð að bjóða Magnúsi einu
sinni eða tvisvar á ári einn langan
föstudag eða laugardag til Reykja-
víkur. Byrjað var að fara á einhvern
listviðburð við hæfi og síðan snæddur
kvöldverður þar sem rætt var um
heima og geima. Var þessu við haldið
á meðan Magnúsi entist heilsa til.
Magnús er mörgum kunnur fyrir
störf sín hjá Olíustöðinni í Hvalfirði
þar sem hann starfaði sem stöðvar-
stjóri í um 40 ár. Hvalfjörður var þá í
alfaraleið og mikill gestagangur. Þar
var gríðarleg starfsemi á vegum
Bandaríkjahers á tímum kalda stríðs-
ins, mest á sjötta áratugnum. Mikil
umsvif voru einnig í kringum hval-
veiðar allt þar til hvalveiðibann stöðv-
aði þá starfsemi. Magnús starfaði
þarna í allri þessari hringiðu og naut
þess að fullu, bæði sjálfum sér og öðr-
um til sóma.
Magnús hitti konu sína Huldu Þór-
isdóttur í Hvalfirði þar sem hún vann.
Hún var einstæð móðir með tvö börn
en faðir hennar Þórir Þorsteinsson
vann í Hvalstöðinni til margra ára.
Ég hitti því miður aldrei Þóri. Magn-
ús bað Huldu á sérstakan hátt: hann
spáði fyrir hana í spil að hún mundi
giftast honum og þar við sat. Þau
eignuðust saman fjóra efnilega og líf-
lega syni sem hleyptu miklu fjöri í
heimilislífið í Hvalfirði og á Akranesi
þangað sem fjölskyldan flutti vegna
skólagöngu barnanna.
Magnús fór á eftirlaun þegar hann
var 70 ára. Var sárt að horfa upp á
það að ungum manni í fullu fjöri eins
og hann var þá, skuli allt í einu vera
kippt svona út af. Magnús fann sér þó
alltaf eitthvað skemmtilegt að gera.
Tengdamóðir Magnúsar Jóhanna
Daníelsdóttir lést 94 ára árið 1995
þegar Magnús var á 84. aldursári.
Var oft skondið að fylgjast með
tengdasyninum þegar hann var að
gantast í Jóhönnu og hún að svara í
móti á fullu.
Það er umhugsunarvert hvað
Magnúsi tókst að afla sér mikillar
þekkingar og fróðleiks. Hann var
með límheila, hann bókstaflega
mundi allt. Hann þekkti Íslendinga-
sögurnar og sögur Noregskonunga
þannig að undrun þótti sæta. Svo
kunni hann kvæði margra stórskáld-
anna utanað. Á ferðalögum um landið
sagði hann sögur af hverjum stað og
nánast hverri þúfu, sérstaklega á
vestanverðu landinu. Svo var hann
frábær sögumaður sem unun var á að
hlusta. Móðir mín heitin var líka mjög
fróð og ræddu þau Magnús mikið
saman á mannamótum báðum aug-
sýnilega til mikillar skemmtunar.
Ég kveð frábæran mann og mikinn
vin með söknuði.
Ég færi frú Huldu Þórisdóttur,
börnum hennar Bóthildi, Ásgeiri,
Skúla og Þorsteini og öðrum aðstand-
endum innilega samúðarkveðju.
Skúli Jóhannsson.
Þegar ég var strákur þótti mér
mikið varið í það hvað ég átti spenn-
andi afa í Hvalfirði. Hann átti þar litla
skrifstofu og inn af skrifstofunni var
peningaskápur, sem var jafn stór og
lítið herbergi. Ég man eftir því að ég
sagði vinum mínum frá því hvað afi
Magnús væri ríkur, það væru bók-
staflega peningar út um allt. Ég man
líka eftir því að hafa verið í vinnu við
að slétta peningaseðla og pressa þá.
Stundum fékk maður sælgætismola í
laun eða nokkrar krónur til þess að
nota í spilakassann í sjoppunni í Olíu-
stöðinni. Afi Magnús var vinsæll hjá
barnabörnunum, kannski spilaði það
líka inn í hversu erfitt hann átti með
að neita ef við báðum hann einhvers.
Ég man líka vel eftir kankvíslegum
svipnum þegar hann laumaði mola til
mín svo að lítið bæri á, hann blikkaði
augunum til þess að gefa til kynna að
ekki mætti bera á neinu og benti að-
eins út í loftið með vísifingrinum og
brosti. Þetta var svona bara okkar á
milli, mín og afa prakkara, enda var
hann yfirleitt að beygja reglurnar
undir svona kringumstæðum.
Seinna þegar ég eltist þá kynntist
ég smám saman annarri hlið á afa.
Það var sú hlið á honum sem hafði
gaman af að segja frá, hvort sem var í
bundnu eða óbundnu máli. Hann
sagði mér sögur af sjálfum sér og
fólki sem hann hafði hitt og stundum
voru slíkar sögur kryddaðar með
vísubrotum og svo var honum tíðrætt
um hetjur, hvort sem það var vegna
líkamlegra eiginleika eða andlegs at-
gervis. Það kom sér vel að geta hringt
í afa þegar ritgerðarvinna var fyrir
höndum í menntaskólanum. Hvort
sem um var að ræða umfjöllun um
Forn-Grikki, einhverja af Íslendinga-
sögunum eða ljóðskáld, þá hafði afi
alltaf einhverjar ábendingar sem vert
var að fylgja eftir. Mér er til dæmis
minnisstætt þegar ég átti að skrifa
um Grím Thomsen að hann byrjaði
strax á því að fara með kvæðið um
Goðmund á Glæsivöllum, svona eins
og til að hita upp áður en lengra væri
haldið.
Afi minn, ég vil þakka þér fyrir all-
an þinn tíma og alla þína visku, sem
þú deildir með mér. Ég veit að þér líð-
ur vel núna, og þér líður jafnvel enn
betur þegar að ég segi þér að ég mun
aldrei gleyma hvað gerðist hinn 23.
september árið 1241 og hinn 7. nóv-
ember árið 1550. Svo er þér fyrir að
þakka eins og svo margt annað.
Einar.
Jæja, elsku afi Magnús, nú er kom-
ið að kveðjustundinni. Þeirri kveðju-
stund sem maður hefur kviðið fyrir
MAGNÚS
MARÍASSON
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Elskuleg móðir mín, amma og langamma,
ELÍN SVEINSDÓTTIR,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
áður til heimilis
í Helgamagrastræti 27,
Akureyri,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð föstu-
daginn 16. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Garðakirkju, Álftanesi, föstudaginn 23. janúar
kl. 13.30.
Gréta Geirsdóttir, Þórir H. Jóhannson,
ömmubörn og langömmubörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir og afi,
UNNSTEINN STEFÁNSSON,
andaðist á hjúkrunarheimilinu í Sunnuhlíð
að morgni mánudagsins 19. janúar.
Kristín Unnsteinsdóttir, Trausti Ólafsson,
Stefán Unnsteinsson, Ana Maria Unnsteinsson,
Einar Unnsteinsson, Vigdís Esradóttir
og barnabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
GUÐRÚN ANNA ÁRNADÓTTIR,
Byggðarenda 24,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut laugar-
daginn 17. janúar.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju föstu-
daginn 23. janúar kl. 13.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélag Íslands eða
önnur líknarfélög.
Ólafur G. Karlsson,
Jón Karl Ólafsson, Valfríður Möller,
Ingunn Ólafsdóttir, Guðmundur B. Ingason,
Valdís Ólafsdóttir, Ottó Eðvarð Guðjónsson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
HELGA PÉTURSDÓTTIR
frá Skammbeinsstöðum,
Hæðargarði 33,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu föstudaginn 16. janúar.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju fimmtu-
daginn 22. janúar kl. 10.30.
Guðný Hulda Í. Waage,
Skúli Ísleifsson, Guðlaug Hallgrímsdóttir
og ömmubörnin.
Elsku mamma okkar, dóttir og systir,
ÞÓRUNN JÓNSDÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Rekagranda 6,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 15. janúar.
Útför hennar verður gerð frá Dómkirkjunni
fimmtudaginn 22. janúar kl. 10.30.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á verkefni Landlæknisembætt-
isins „Þjóð gegn þunglyndi".
Reikningsnr. 1151-26-2454, kt. 710169 5009.
Eva Björk Kaaber,
Axel Kaaber,
Sigríður Björnsdóttir,
Björn Jónsson,
Ingibjörg Jónsdóttir.