Morgunblaðið - 24.01.2004, Qupperneq 46

MINNINGAR
46 LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðfinna J. Finn-bogadóttir,
Nanna, fæddist í
Tjarnarkoti í Innri-
Njarðvík 31. ágúst
1922. Hún lést á
Hjúkrunarheimilinu
Víðihlíð í Grindavík
að morgni 16. janúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjónin
Þorkelína Jónsdóttir
frá Hópi í Grindavík,
f. 7.3. 1888, d. 11.3.
1968, og Þórður Finn-
bogi Guðmundsson, f.
á Litla-Vatnsnesi við Keflavík 1.3.
1886, d. 17.3. 1972. Systkini Nönnu
voru: 1) Jóna Guðrún Kjeld, f. 28.9.
1911, d. 14.11. 1994, maki Jens Sóf-
us Kjeld, f. 13.10. 1908, d. 2.10.
1980. 2) Guðmundur Alfreð, f. 8.11.
1912, d. 19.4. 1987, maki Guðlaug
Ingveldur Bergþórs-
dóttir, f. 18.11. 1908,
d. 4.4. 1985. 3) Jór-
unn Helga, f. 30.6.
1916, d. 3.7. 1999,
maki Vilhjálmur
Þórðarson, f. 5.10.
1913, d. 1.12. 1988. 4)
Björg Esther Finn-
bogadóttir, f. 14.3.
1914, d.19.9. 2003,
sambýlismaður Sig-
urður Páll Guð-
mundsson, f. 13.3.
1918, d. 30.7. 1990.
Fóstursystkini
Nönnu voru Þórunn Sveinsdóttir,
f. 25.6. 1910, d. 7.5. 1997, og Ragn-
ar Guðmundsson, f. 22.6. 1920, d.
7.7. 2002.
Útför Nönnu verður gerð frá
Innri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Guðfinna J. Finnbogadóttir eða
Nanna frænka eins og við kölluðum
hana var yngsta dóttir Finnboga og
Þorkelínu í Tjarnarkoti og yngsta
systir móður okkar.
Þar með er síðasta systkinið í
Tjarnarkoti horfið yfir móðuna miklu.
Nanna var náinn og kær vinur í upp-
vexti okkar í Innri-Njarðvík, mikill
þátttakandi í öllu lífi okkar. Tjarnar-
kotssystkinin voru afar samrýmd og
sterk tengsl voru milli Nönnu og fjöl-
skyldna þeirra. Þetta voru barnmarg-
ar fjölskyldur og Nanna kom oft fær-
andi hendi með gjafir fyrir stóra og
smáa.
Nanna var glæsileg kona og á sín-
um yngri árum var hún sannkölluð
tískudama. Hún stundaði nám í Hús-
mæðraskólanum á Ísafirði og lærði
þar ýmsar hannyrðir sem hún síðar
iðkaði og var þekkt fyrir í umhverfi
sínu. Hún vann lengi á saumaverk-
stæði Haraldar Árnasonar í Reykja-
vík og var þar yfirmaður um árabil.
Um helgar kom hún oft í Njarðvík-
urnar og þeir voru ófáir laugardag-
arnir sem við systurnar sátum við
gluggann á Ljósvöllum og fylgdumst
með tvörútunni úr Reykjavík, og allt-
af var jafn spennandi að sjá hvort
Nanna væri að koma. Jafnan var mik-
ið rætt um hárgreiðsluna og fötin sem
hún klæddist. Fínu kápurnar og
skórnir eru okkur enn í fersku minni
– sumt er meira að segja til ennþá.
Eftir að verslun Haraldar hætti fór
Nanna að vinna sjálfstætt við gard-
ínusaum og saumaði þá fyrir ýmsar
verslanir. Einnig hélt hún áfram að
sauma fyrir Orðunefnd. Eftir andlát
móður sinnar 1968 flutti Nanna aftur í
Tjarnarkot til að annast aldraðan föð-
ur sinn sem lést 86 ára gamall árið
1972. Síðustu starfsár sín vann hún
við ræstingar í Reykjavík og átti þá
athvarf hjá Helgu systur sinni, en að-
alheimilið var samt í Tjarnarkoti, þar
til hún flutti alfarið yfir götuna til Est-
erar systur sinnar og Gylfa systur-
sonar síns í Tjarnagötu 10. En Gylfi
var á seinni árum stoð og stytta
þeirra systra.
Nanna var alla tíð mjög hraust en í
nóvember 2002 fékk hún heilablóðfall
og náði sér lítt eftir það. Í veikindum
systranna annaðist Gylfi þær með af-
brigðum vel. Eftir lát Esterar systur
sinnar í september síðastliðnum var
eins og Nanna gæfist upp. Hlutverki
hennar virtist lokið. Henni hrakaði
hratt með hverjum degi og lést hún í
svefni að morgni 16. janúar síðastlið-
inn í Víðihlíð í Grindavík, en þar hafði
hún dvalið um þriggja mánaða skeið.
Við systurnar minnumst Nönnu
með hlýjum hug og þökkum nú að
leiðarlokum alla umhyggju hennar
fyrir okkur og fjölskyldum okkar.
María, Hanna og Kristbjörg.
Nanna vann við ýmis störf á ung-
lingsárum sínum, m.a. í frystihúsinu í
Innri-Njarðvík, en einnig við barna-
pössun sem og heimilishjálp eða var í
vist eins og kallað var. Nanna byrjaði
ung að syngja með Kór Innri-Njarð-
víkurkirkju og mun vera einn af
stofnendum hans. Um tvítugsaldur-
inn hóf hún störf á Saumaverkstæði
GUÐFINNA J.
FINNBOGADÓTTIR
✝ Þórarinn Kjart-an Magnússon,
fyrrverandi kennari,
bóndi, verslunar- og
fræðimaður í Hátún-
um fæddist 19. júlí
1912 í Hátúnum í
Landbroti. Hann lést
á Kirkjubæjar-
klaustri aðfaranótt
14. janúar síðastlið-
inn, á 92. aldursári.
Þórarinn er sonur
hjónanna Magnúsar
Þórarinssonar,
bónda í Hátúnum og
Katrínar Hreiðars-
dóttur, konu hans. Þórarinn var
yngsta barn þeirra hjóna, en hann
átti þrjár systur og andvana fædd-
an bróður. Systur hans voru Elín,
f. 1900, d. 1987, Júlíana, f. 1902, d.
1988 og Valgerður, f. 1905.
Þórarinn kvæntist 5. júní árið
1937, Þuríði Sigurðardóttur, f. 6.
desember 1908. Foreldrar hennar
voru Sigurður Björnsson og Hall-
dóra Árnadóttir úr Skaftártungu.
Þórarinn og Þuríður áttu saman
arinn svo kennaraprófi árið 1935
og kenndi eitt ár í Sauðanesskóla-
hverfi í N-Þingeyjasýslu. Frá 1936
– 1953 kenndi hann við barna-
skólana í Skaftártungu, Meðal-
landi og Dyrhólahreppi og var
Þórarinn síðasti farkennarinn á Ís-
landi. Haustið 1960 hóf hann aftur
kennslu við barnaskólann í Með-
allandi og kenndi þar fram til vors-
ins 1969. Jafnframt kennslunni
stundaði Þórarinn búskap í Hátún-
um ásamt Þuríði og Valgerði syst-
ur sinni til ársins 1971, en þá tóku
við búskapnum dóttir þeirra, Sig-
ríður Halldóra og eiginmaður
hennar. Árið 1971 hóf Þórarinn
störf við Skaftárskála á Kirkju-
bæjarklaustri og starfaði þar allt
fram til ársins 1985.
Árið 1979 fluttu Þórarinn og
Þuríður að dvalarheimilinu
Klausturhólum á Kirkjubæjar-
klaustri, en þar héldu þau hjón
heimili allt fram að andláti Þór-
arins. Þórarinn hefur safnað og
skráð ýmsan fróðleik, bæði fyrir
sjálfan sig og eins fyrir Þjóðhátta-
deild Þjóðminjasafns Íslands, auk
þess sem hann gerði margvíslegar
jarðfræði- og staðháttarannsóknir
í Vestur-Skaftafellssýslu.
Útför Þórarins verður gerð frá
Prestbakkakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
þrjár dætur: 1) Katrín,
f. 1938. Eiginmaður
hennar var Guðmund-
ur Guðjónsson, f.
1927, d. 2002. Áttu
þau Hreiðar, f. 1956,
d. 1977, Valmund, f.
1964, Margréti, f.
1966, Jóhönnu Þuríði,
f. 1968, Finn, f. 1970
og Elínu Þóru, f. 1973.
2) Sigríður Halldóra,
f. 1939. Eiginmaður
hennar er Jens Eirík-
ur Helgason, f. 1942.
Eiga þau saman Helga
Valberg, f. 1978 og
Svein Hreiðar, f. 1982. Áður átti
hún Kára Þór, f. 1965. 3) Magnea
Gíslrún, f. 1948. Eiginmaður henn-
ar er Magnús Pálsson, f. 1921.
Börn þeirra eru Elín Valgerður, f.
1966, Ragnhildur Þuríður, f. 1970,
Ingunn Guðrún, f. 1971, Júlíanna
Þóra, f. 1972, Ólöf Birna, f. 1977 og
Pála Halldóra, f. 1980.
Þórarinn ólst upp í foreldrahús-
um, en sótti unglingaskólann í Vík
í Mýrdal árin 1926-28. Lauk Þór-
Ég man fyrst eftir Þórarni afa
mínum sem góðum karli í sjoppunni
á Kirkjubæjarklaustri. Þó gerði ég
mér kannski ekki grein fyrir að hann
var afi minn, eða lagði neinn skilning
í það hvað afi væri. Ég vissi hins veg-
ar að karlinn var góður og stakk iðu-
lega einhverju sætu í munninn á
mér.
Á seinni árum var afi að vinna að
uppgreftri fyrir Þjóðminjasafnið og
upplýsingaöflun af margvíslegu tagi.
Fannst mér fátt skemmtilegra en fá
að fara með honum í slíka graftrar-
leiðangra, oftast var ég drullugur
upp fyrir haus, en hann alltaf hreinn
og strokinn, sama hvað drullan var
mikil.
Í litlum Daihatsu Charade ferðuð-
ust afi og amma vítt og breitt um
landið fram á níræðisaldurinn. Aldr-
ei var farið á hótel, heldur var tjaldað
og ef þau gátu ekki tjaldað, var ein-
faldlega slegið upp búðum í bílnum.
Þetta er lýsandi fyrir sjálfstæði afa,
hann hefur alltaf þótt sjálfstæður og
viljað sjá um sig og sína, sem hann
gerði allt fram í andlátið.
Barnabörn og börn afa bjuggu að
því að hann var kennaramenntaður
og var síðasti farkennarinn á Íslandi.
Eftir að ég steig mín fyrstu skref í
grunnskóla, fór ég til afa og ömmu á
Klausturhólum, ef ég fór ekki heim í
Hátún. Hjá afa var alltaf sú regla að
bækurnar voru teknar upp og heima-
lærdómurinn kláraður áður en ann-
að var gert. Hann var þó ekki mikið
fyrir að taka af mér völdin í lær-
dómnum, heldur fylgdist laumulega
með og kom til bjargar ef í óefni
stefndi. Oft var ég búinn að læra í
lengri tíma þegar ég áttaði mig á að
karlinn stóð fyrir aftan mig, þá lík-
lega búinn að horfa yfir öxlina á mér
allan tímann. Ekki finnst mér ólík-
legt að hann fylgist enn með mér úr
fjarlægð í því námi sem ég stunda í
dag og beini mér á réttar slóðir.
Afi og amma voru alltaf mjög sam-
rýmd og finnst mér sárt að sjá þau
aðskilin í dag. Lengi vel mátti sjá þau
ganga um Kirkjubæjarklaustur,
haldandi í höndina á hvort öðru fram
á níræðisaldurinn. Þegar amma tap-
aði sjóninni, sá afi um lesturinn og
gat amma áfram notið þess að lesa
blöðin eða góðar bækur, afi lánaði
henni sjónina. Eins þegar afi tapaði
heyrninni, sá amma um að hlusta og
lánaði honum þannig heyrnina. Þau
áttu vel saman og hafa gert allt sitt
líf, eða frá því þau giftust fyrir tæp-
lega 67 árum.
Ég og Guðrún vorum það lukkuleg
að hitta á afa um jólin. Þrátt fyrir
áfallið stóð hann keikur og sá ég
sama stoltið og sjálfstæðið sem ég
hef orðið vitni að í gegnum tíðina.
Eftir að ég fluttist á Selfoss kom ég
lítið til ömmu og afa, en í hvert sinn
sem ég fór austur, lá leiðin til þeirra.
Ég bið að heilsa þér í hinsta sinn, afi
minn. Amma, megi guð vera með
þér.
Helgi Valberg.
Lítillátur, ljúfur og kátur,
leik þeir ei úr máta.
Varast spjátur, hæðni, hlátur;
heimskir menn sig státa.
Víst ávallt þeim vana halt:
vinna, lesa, iðja,
umfram allt þó ætíð skalt
elska guð og biðja.
(Hallgrímur Pétursson.)
Fallinn er nú frá aldinn höfðingi, afi
minn Þórarinn Kjartan Magnússon.
Margs er að minnast um þann sóma-
mann sem lítið lét yfir sér en þegar á
reyndi var eins og bjargfastur klett-
ur í hafinu. Hann var stórbrotinn
persónuleiki, hafsjór af fróðleik og á
góðum stundum mjög fræðandi og
skemmtilegur sagnaþulur. Okkar
kynni hófust fyrir tæpum fjörutíu ár-
um þegar ég, hvítvoðungurinn, sonur
dóttur hans kom að Hátúnum. Miðað
við þær aðstæður sem uppi voru, var
maður strax og ávallt velkominn. Gaf
hann sig fljótlega að barninu sem átti
til sýna viðbrögð þegar að afinn kom
inn úr verkunum í hádeginu. Tók
hann mig þá gjarnan með sér upp í
matstofuna og sagði ,,hvað eruð þið
að hafa hann einan niðri í stofu“.
Held hann hafi nú verið lítið fyrir
kornabörn en þegar barnabörnin
gátu orðið talað og höfðu smá vit,
fengu þau athygli og hafði hann gam-
an af kenna þeim og athuga hvar þau
voru á vegi stödd hvað visku varðaði.
Afi var fyrst og fremst fræðimaður
og kennari. Hann er af þeirri kynslóð
sem ekki þjáðist af efnahyggjunni.
Enda kom það vel í ljós er hann hætti
búskap eftir að hafa fáum árum áður,
byggt nýtt íbúðarhús og fjós. Þá tæp-
lega sextugur lét hann dóttur sinni
og tengdasyni eftir jörðina og búið og
hélt sig til hlés. Komu þau amma sér
fyrir í einu herbergi en höfðu sér eld-
hús. Á sjötugsaldri hóf hann störf í
sjoppunni á Klaustri óhræddur við að
takast á við nýja hluti. Já! þú fórst
ótroðnar slóðir, varst ekki fyrirséður,
hæglátur, ekki með fár yfir smámun-
um en það fór enginn með þig neitt
sem þú ekki ætlaðir, fastari fyrir en
nokkuð annað og stóðst jafnan í báða
fætur. Ósanngjarn varstu aldrei eða
þá veit ég ekki til þess. Þú varst mér
mikil fyrirmynd og myndi ég gefa
mikið fyrir að líkjast þér sem mest.
Aðdáunarvert var þegar þú hálfní-
ræður tókst til við heimilisstörf, sást
um matseld og þrif því ekki hafði ég
minnst þess áður að hafa séð þig svo
lítið sem sjóða vatn eða bleyta klút.
Það sem þú tókst þér fyrir hendur og
ætlaðir, gerðirðu með stæl. Það gerð-
irðu svo sannarlega þegar þú valdir
þér konu sem lífsförunaut, að mínu
mati bestu konu í heimi. Enda gift í
tæplega 67 ár, met sem nútímafólkið
slær seint. Annað met eigið þið sem
seint verður slegið, kannski aldrei.
Árið 1979 fluttuð þið í íbúðir aldraðra
að Klausturshólum og hélduð heimili
í rétt tæp 25 ár. Það verður manni
mikill söknuður og eftirsjá að koma
þar ekki lengur, hjá ykkur átti maður
alltaf skjól og yndislegt að koma. -20
Kári Þór.
ÞÓRARINN KJARTAN
MAGNÚSSON
✝ Oddný Bergsdótt-ir fæddist á Akur-
eyri 5. október 1915.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnun Sauðár-
króks laugardaginn
17. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hennar
voru Kristín Þorkels-
dóttir frá Reykjavík,
f. 20.6. 1894, d. 25.11
1981, og Bergur Sæ-
mundsson frá Heiði á
Langanesi, f. 14.12
1888, d. 27.12 1915.
Fósturfaðir hennar
var Sigurður Guð-
mundsson bóndi á Kolsstöðum í
Hvítársíðu, f. 8.4. 1888, d. 14.7.
1982. Oddný átti sjö systkini, þau
eru: Bergur, f. 1919, d. 1992, Ragn-
heiður, f. 1921, Þorkell, f. 1923,
Guðmundur, f. 1931, d. 1982, Sig-
urður, f. 1933, Ásgeir, f. 1936 og
samfeðra Snorri, f. 1911, d. 1994.
Hinn 22. júni 1941 giftist Oddný
eftirlifandi manni sínum Jóni Jón-
assyni frá Sauðárkróki, f. 13.7.
1909. Foreldrar hans voru Stefanía
Sigurðardóttir, f. 1877, d. 1965, og
Jónas Kristjánsson, f. 1880, d.
1964.
Þau eiga fimm börn, þau eru: 1)
Sigurður, f. 1944, d. 1944. 2) Mar-
grét, f. 1946, d. 1946. 3) Stefanía
Kristín, f. 1947, maki Gylfi Eiríks-
son, f. 1945, þau eiga þrjú börn,
þau eru: a) Sigríður,
maki Hannes Hauks-
son, þau eiga þrjú
börn; b)Sverrir Jón;
og c) Eiríkur Óli,
sambýliskona Jó-
hanna Dögg Olgeirs-
dóttir. 4) Ágústa Sig-
rún, f. 1950, hún á
þrjú börn, þau eru: a)
Jón Oddur; b) Þor-
gerður Eva, hún á
eitt barn; og c) Þóra
Björk, sambýlismað-
ur Orri Hreinsson. 5)
Þorbjörg, f. 1956,
maki Gísli Jón Sig-
urðsson, f. 1954, þau eiga þrjú
börn, þau eru: a) Orri Sigurður,
sambýliskona Guðrún Halldórs-
dóttir, þau eiga tvö börn; b) Arnar
Þór, sambýliskona Silja Ósk Birg-
isdóttir; og c) Erna Oddný.
Oddný ólst upp á Kolsstöðum í
Hvítársíðu, fór síðan í Kvennaskól-
ann á Blönduósi 1938-1939. Hún
flutti til Sauðárkróks 1941og
bjuggu þau Jón á Freyjugötu 44
þar til þau fóru á Heilbrigðisstofn-
un Sauðárkróks árið 2002. Oddný
vann ýmis störf utan heimilis, á
Hóteli Tindastól til að byrja með en
síðan við fiskvinnslu og sauma-
störf.
Útför Oddnýjar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Mamma mín.
Ertu horfin? Ertu dáin?
Er nú lokuð glaða bráin?
Angurs horfi ég út í bláinn,
autt er rúm og stofan þín,
elskulega mamma mín.
Gesturinn með grimma ljáinn
glöggt hefur unnið verkin sín.
Ég hef þinni leiðsögn lotið,
líka þinnar ástar notið,
finn, hvað allt er beiskt og brotið,
burt er víkur aðstoð þín
elsku góða mamma mín.
Allt sem gott ég hefi hlotið,
hefir eflt við ráðin þín.
Þó skal ekki víla og vola,
veröld þótt oss brjóti í mola.
Starfa, hjálpa, þjóna, þola,
það var alltaf hugsun þín,
elsku góða mamma mín.
Og úr rústum kaldra kola
kveiktirðu skærustu blysin þín.
Flýg ég heim úr fjarlægðinni,
fylgi þér í hinsta sinn,
krýp með þökk að kistu þinni,
kyssi í anda sporin þín,
elsku góða mamma mín.
Okkur seinna í eilífðinni
eilíft ljós frá guði skín.
(Árni Helgason.)
Elsku mamma, ég þakka þér allt
sem þú hefur gert fyrir mig og mína
fjölskyldu og þakka fyrir allar góðu
stundirnar og hvað við vorum alltaf
velkomin til ykkar pabba.
Takk fyrir allt og ég kveð þig með
söknuði.
Þín
Þorbjörg.
Elskuleg tengdamóðir mín er lát-
in og langar mig að minnast hennar
í örfáum orðum. Ég var svo lán-
samur að kynnast Oddnýju fyrir um
36 árum þegar við Stefanía kynnt-
umst. Alltaf þegar ég kom á Freyju-
götuna til þeirra Jóns tók hún á
móti mér með miklum myndarskap
eins og henni einni var lagið. Hún
var tilbúin með kjötbollurnar sem
mér þykja svo góðar. Það fór enginn
svangur frá þeim. Oddný var dugleg
til vinnu, vann bæði á saumastofu, í
frystihúsinu og seinni ár prjónaði
hún lopapeysur, sokka og seldi eða
gaf afkomendum sínum. Hún var
ODDNÝ
BERGSDÓTTIR