Morgunblaðið - 24.02.2004, Blaðsíða 22

DAGLEGT LÍF
22 ÞRIÐJUDAGUR 24. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Ummerki gamla tímanssegja ákveðna sögu, semvið viljum alls ekki falsa.Því felst galdurinn við
það að gera upp gömul húsgögn
helst í því að gera sem minnst. Við
tökum því húsgagnið eins og það er,
einbeitum okkur að því, sem verst er
farið, en reynum að má út sem allra
minnst,“ sagði Þórhallur Hólmgeirs-
son í samtali við blaðamann þegar
Daglegt líf fór í heimsókn í „vinnu-
búðir“ Námsflokka Reykjavíkur á
Grettisgötu 46 þar sem bæði karlar
og konur vinna hörðum höndum að
því að gæða nýju lífi gamla hluti,
sem ekki hafa ratað á sorphaugana.
Borð, stólar, skápar, speglar og
klukkur í miðjum fegrunaraðgerð-
um liggja hist og her um vinnusvæð-
ið og Þórhallur tekur það skýrt fram
að allir þessir hlutir eigi það sam-
merkt að í þeim felist mikil verð-
mæti. „Í dag er ekki gert ráð fyrir að
hlutirnir endist nema í tíu til fimm-
tán ár, en í gamla daga voru hús-
gögnin handgerð, massíf og vel unn-
in. Þá var ekki bara tjaldað til einnar
nætur. Fólk kemur með húsgögn
eða hluti að heiman á námskeiðið og
oftar en ekki er um að ræða ýmsa
persónulega muni, sem verið hafa í
eigu forfeðra og fólk hefur ekki tímt
að henda enda engin ástæða til,“
segir Þórhallur.
Hver hlutur einstakur
„Þegar kemur að sjálfum hús-
gagnaviðgerðunum er rétt að gera
sér grein fyrir því að hver hlutur er
einstakur. Fyrsta skrefið er að kom-
ast nokkurn veginn að aldri hlut-
arins og hvaða stíltegund hann til-
heyrir. Síðan þarf að leita eftir því
hvernig húsgagnið hefur verið sett
saman og yfirborðsmeðhöndlað, en
mér finnst mikilvægt að halda sig við
sömu efni og notuð voru í upphafi
svo við séum ekkert að falsa söguna.
Markmiðið er að gömlu hlutirnir fái
að halda sínum karakter. Við erum
því alls ekki að reyna að má allar
rispur í burtu. Þá gætum við allt eins
farið út í næstu húsgagnabúð og
keypt okkur eitthvað nýtt.
Við fikrum okkur áfram smátt og
smátt. Byrjað er t.d. á því að hreinsa
upp fitu og óhreinindi með stálull,
sem bleytt hefur verið í rauðspritti.
Pússað er aðeins niður á allra nauð-
synlegustu stöðum til að halda í upp-
runann og ef hlutur er farinn að jag-
ast í sundur þarf að líma upp á nýtt.
Við notum gjarnan „grautinn“ okkar
góða sem við svo köllum, en það er
perlulím, sem lagað er á staðnum og
notað var í gamla daga. Perlur í
föstu formi eru látnar liggja í köldu
vatni í tvo tíma og þær svo bræddar

HÚSGAGNAVIÐGERÐIR|Uppruninn verður að fá að njóta sín
Víða í geymslum leynast gömul húsgögn, sem fólk hef-
ur ekki tímt að kasta, oft af því þeim tengjast góðar
minningar. Jóhanna Ingvarsdóttir brá sér á námskeið
hjá Námsflokkum Reykjavíkur þar sem Þórhallur
Hólmgeirsson kennir fólki að gera upp gamla hluti.
Grautur
á gömul
húsgögn
JÚ það fer ekkert á milli mála, legvatnið er farið
að seytla þannig að ef þú ferð ekki sjálf af stað
þá setjum við þig af stað eftir sólarhring. Guð
minn góður, Guð minn góður! Ég var komin
rúmlega 38 vikur á leið og stóra stundin runn-
in upp: ég var að verða mamma, MAMMA! En
bíðið nú aðeins hæg … var ég tilbúin? Myndi
ég geta þetta? Ég meina, hvað veit ég um
börn?! Þennan morgun hafði ég vaknað með
einhvern skringilegan raka á milli fótanna,
hafði ég migið undir eða hvað? Nei, þetta var
svo lítið. Ég ákvað að fara nú ekki að hringja í
allar áttir, þetta var örugglega ekki neitt. Ætl-
aði ekki að verða þekkt fyrir að kalla „úlfur, úlfur“ í
hvert sinn sem eitthvað væri. Ég dreif mig því bara
fram úr, las Moggann, bókaði fund hjá bankastjór-
anum og síðan hjá endurskoðandanum.
Aðeins tíu dagar í áætlaðan fæðingardag og því
um að gera að klára nokkra praktíska hluti fyrst.
Um hádegi rak tengdó mig síðan beina leið upp á
spítala í skoðun, „þetta gæti þýtt eitthvað“, sagði
hún. Aldrei hélt ég nú að ég myndi vita það með sól-
arhringsfyrirvara að allt væri að fara af stað. Þetta
gerði hlutina bara enn skrýtnari, ég sem var samt
löngu farin að bíða. Bíða? Hvernig datt mér í hug að
fara að „bíða“, áður en ég áttaði mig á því hvort ég
væri tilbúin? Ég hringdi í pabbann með frétt-
irnar og sannfærði hann um að hann þyrfti ekki
að koma heim úr vinnunni. Bara alls ekki! Ég
vissi fyrir víst að ef hann yrði heima færi ég
yfir um af stressi horfandi á hann arkandi um
gólf. Pabbi þinn hringdi reyndar stöðugt þenn-
an dag og samkjaftaði varla. Þannig heyrði ég
hvernig spennan var að magnast upp í honum.
Sjálf þurfti ég fyrst og fremst að hugsa um
þetta allt saman. Var ég hrædd? Var ég spennt?
Yrði þetta ekki örugglega allt í lagi? Yrðir þú
ekki örugglega allt í lagi? Um kvöldmatarleytið
fór ég í sturtu og talaði við bumbuna mína í síð-
asta sinn. Fallega stóra bumban mín, ertu virkilega
að fara? Ég hafði heyrt um konur sem sögðu að eftir
barnsburð væri ekki laust við að þær söknuðu bumb-
unnar sinnar svolítið. Söknuðu þess að geta ekki
lengur strokið hana og fundið fyrir öllum þessum
dásamlegu hreyfingum og tilfinningum sem henni
fylgdu. Yrði ég þannig? Ég strauk bumbuna mína
hlýlega og kvaddi hana í hljóði. Eftir sólarhring yrði
ég orðin mamma.

DAGBÓK MÖMMU
Stóra stundin að renna upp
Meira á morgun
LANDIÐ
Húsavík | Húsvíkingar og nær-
sveitamenn voru duglegir við kaup
á flugeldum af Kiwanisklúbbnum
Skjálfanda fyrir síðustu áramót og
það gerði klúbbnum kleift að af-
henda nokkra styrki til góðra mál-
efna á dögunum. Það voru þeir Sig-
urgeir Aðalgeirsson, formaður
styrktarnefndar klúbbsins, sem nú
gegnir umdæmisstjórastöðu um-
dæmisins Ísland Færeyjar hjá Kiw-
aninshreyfingunni, og Skarphéðinn
Olgeirsson, forseti Skjálfanda, sem
afhentu styrkina.
Þeir aðilar sem fengu styrki nú
voru Björgunarsveitin Garðar sem
fékk gjafabréf upp á 320.000 krón-
ur sem ætlaðar eru til kaupa á
slöngubát og tveim öryggishjálm-
um með fullkomnum fjarskiptabún-
aði til notkunar um borð í bátnum.
Þórir Örn Gunnarsson, Guðbergur
Ægisson og Guðmundur Flosi Arn-
arson tóku við gjafabréfinu fyrir
hönd björgunarsveitarinnar. Þá
tóku þrjár ungar stúlkur, þær
Aníta Rut Guðjónsdóttir, Erna Jóna
Jakobsdóttir og Ína Valgerður Pét-
ursdóttir f.h. æskulýðsstarfs Húsa-
víkurkirkju við sjónvarpstæki,
myndbandstæki og DVD spilara að
verðmæti 65.000 króna. Að lokum
tók svo Ómar Örn Jónsson, formað-
ur Skotfélags Húsavíkur, við styrk
upp á 75.000 krónur sem nota á til
uppbyggingar á aðstöðu félagsins.
Morgunblaðið/Hafþór Hreiðarsson
Styrkir afhentir: Fulltrúar gefenda og þiggjenda, fv. Sigurgeir Aðal-
geirsson, Þórir Örn Gunnarsson, Aníta Rut Guðjónsdóttir, Guðbergur
Ægisson, Erna Jóna Jakobsdóttir, Guðmundur Flosi Arnarson, Ína Val-
gerður Pétursdóttir, Ómar Örn Jónsson og Skarphéðinn Olgeirsson.
Skjálfandi styrkir
góð málefni
Grundarfjörður | Í grunnskólanum í
Grundarfirði hefur verið unnið eftir
eineltisáætlun Olweusar síðan
haustið 2002. Skipuleg vinna hefur
þennan tíma farið fram samkvæmt
áætluninni með það að markmiði að
útrýma einelti úr skólanum. Við
upphaf þessarar vinnu var gerð
könnun meðal nemenda sem sýndi
að einelti var til staðar í skólanum.
Í könnuninni sem gerð var í des-
ember 2002 meðal nemenda í 4.–10.
bekk kom fram að 15,7% nemenda
töldu sig hafa orðið fyrir einelti af
einhverjum toga. Í desember sl. var
síðan aftur gerð könnun meðal nem-
enda í 4.–10. bekk í þeim tilgangi að
fá úr því skorið hvort árangur hefði
náðst í þessu starfi og sýna niður-
stöður þeirrar könnunar að starfið
hefur skilað þeim árangri að 8,6%
nemenda töldu sig hafa orðið fyrir
einelti.
Yfirskrift þemavikunnar og
árshátíðar skólans að þessu sinni
tengist þeirri vinnu sem fram hefur
farið í skólanum við eineltisáætl-
unina í þau tvö skólaár sem hún hef-
ur staðið yfir. Þemadagarnir hófust
á mánudegi og stóðu fram á fimmtu-
dag en þá var sýndur afrakstur af
vinnu nemenda þessa daga.
Skólanum var skipt upp í þrjú
stig: yngsta stig, miðstig og ung-
lingastig en innan hvers stigs var
síðan skipað í hópa. Hóparnir unnu
að margvíslegum verkefnum á fyrir-
fram ákveðnum svæðum á hverjum
degi. Tengdust verkefnin yfirskrift
þemavikunnar en að auki starfrækti
10. bekkurinn vinalegt útvarp þessa
daga. Þegar kom fram á fimmtudag
voru veggir skólans orðnir þaktir
myndrænum verkefnum sem unnin
voru úr pappír, ullarflóka, og öðrum
efnum og einnig var sýnd stutt-
mynd, en öll verkefnin tengdust
hugtakinu vináttu. Á einum stað
mátti sjá vinaþorp sem börn á mið-
stigi höfðu reist úr efni sem dags
daglega lendir í ruslatunnunni en
skipaði nú veglegan sess í ein-
hverjum vinabænum.
Á fimmtudag hófst síðan árshá-
tíðin í íþróttahúsi skólans fyrir fullu
húsi. Þar sungu börn af yngsta stigi
sérstakan vinasöng við texta eftir
tvo af kennurum skólans, börn af
miðstigi sýndu fimleika, og leiklist-
arhópur af unglingastigi sýndi leik-
ritið og innan um og saman við fluttu
nemendur tónlistaratriði. Að árshá-
tíð lokinni gafst fólki áfram tími til
þess að ganga um skólann og skoða
verk nemenda og tylla sér niður yfir
kakóbolla og vöfflum. Í eyrum ómaði
enn lokasöngurinn á árshátíðinni:
Í Grundarfirði gaman er,
þar geta allir unað sér.
Já verum vinir, vináttan
hún virkar á hvern mann.
Morgunblaðið/Gunnar Kristjánsson
Fjölbreytni: Nemendur í 9. bekk sýndu samansaumaðar vísur.
Vinátta á þema-
dögum og árshátíð
Ég er að gera upp sjötíu ára gamlan allsérstæðanborðskáp með skúffum í og lampa, sem trónir yfir borðinu. Einhvern tímann gæti þetta orðið
hinn besti koníaksskápur,“ segir Finnbogi Ólafsson, sem
starfar sem sölu- og viðgerðarmaður ljósritunarvéla hjá
Pennanum.
Þessi mubla var í eigu foreldra Finnboga ásamt
tveimur stólum í stíl sem gerðir voru upp hjá fagmanni
fyrir um þremur árum síðar. „Ég tímdi ekki að láta gera
borðið upp líka enda var viðgerð stólanna mjög kostn-
aðarsöm, en þar sem ég hef sjálfur haft mikinn áhuga á
því að læra réttu handtökin við húsgagnaviðgerðir,
ákvað ég að slá til og dreif mig með borðið góða á nám-
skeið. Það er svo af nógu að taka heima. Ég á fullt af
gömlum hlutum sem þarfnast andlitslyftingar. Þetta eru
yfirleitt hlutir frá mínu æskuheimili sem ég hef ekki vilj-
að henda,“ segir Finnbogi, sem einnig var með gamlan
tréhátalara á vegg og gamalt skólaborð, sem hann seg-
ist hafa fengið á góðum stað, meðferðis þetta kvöld.

BORÐ|Finnbogi Ólafsson
Langar að læra
réttu handtökin
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Finnbogi: Á ýmsa hluti frá sínu æskuheimili sem hann
langar að gera upp með tíð og tíma.
Morgunblaðið/Árni Sæberg