Pressan - 07.05.1992, Side 15

FIMMTUDAGUR PRESSAN 7. MAÍ 1992
15
fómarlömbin ætluðu að leita
uppi bfla sína vom þeir komnir í
eigu saklauss fólks sem hafði
keypt þá í góðri trú.
Og eins og margoft var rakið
með fyrirtæki í kringum Úlfar
Nathanaelsson vom fyrirtækin
að lokum sett í hendumar á lepp-
um og síðan send í eignalaust
gjaldþrot. Skiptaráðandi hafði
vanalega ekki tök á að gera
meira en auglýsa eftir kröfum. í
samtölum við skiptaráðendur
hefur margoft komið fram að
enginn kemur á skiptafund —
hvorki eigendur né kröfuhafar.
Fyrirtækin em því jörðuð í kyrr-
þey, enda aldrei neitt til í búinu
til að kosta rannsókn af neinu
tagi.
NÝ FYRIRTÆKIMED
GAMLA KENNVTOLU
Eins og áður segir em gömul
fyrirtæki til margra hluta nyt-
samleg, en oft er hægt að komast
yfir íyrirtæki fyrir nánast ekkert.
Þau em þá nafnið tómt — hafa
lent ofan í skúffu og gleymst að
slíta þeim.
Það er einnig oft gert að taka
fyrirtæki og breyta um nafh á því
og halda um leið gömlu kenni-
tölunni. Þetta var til dæmis gert
þegar Naustaborg hf. var breytt í
Grensásveg 14 hf. Grensásvegur
14 var stofhaður í ágúst síðast-
liðnum en með kennitölu sem
gefur til kynna að hann sé síðan
1971. Þetta er talið gulls ígildi,
því viðskiptavinir telja þá að þeir
séu að eiga viðskipti við „gamalt
og rótgróið" lyrirtæki.
Þá er nafhgiftin Grensásvegur
14 í raun blekkjandi, þvf félagið
er bara stofnað um miðhæðina
en ekki húseignina alla. Aðrir
eigendur hússins höfðu því ekki
hugmynd um að til væri félag
með þessu nafni. en samkvæmt
lögum um hlutafélög þarf ekki
leyfi annarra eigenda til að
stofha félag um ákveðið heimil-
isfang.
ÞEKKTBRÉF
Ef skráð er fasteign í nafni
einhvers félags eins og áður
greinir setjast menn oft niður til
að skrifa út veðskuldabréf á
eignina. Við höfum dæmi um
slíkt firá Rolf hf. og Aðalstrætis-
húsinu á Akureyri. Það dæmi er
reyndar fráleitt að mörgu leyti,
því húsið var brunarústir einar.
En þar tókst að lyfta matinu á
húseigninni eins og einnig var
gert með Grensásveg 14. „Rolf-
bréfin" voru þekkt og heyrst hafa
sögur af mönnum sem höfðu
þann starfa að ,,nota“ þau. Um
suma þeirra hefur verið fjallað í
PRESSUNNI eins og Jón Ellert
Tryggvason og Magnús Garð-
arsson. I flestum tilvikum vom
ábyrgðarmenn og vottar eigna-
laust fólk.
„Böðvarsbréfin" voru að
sama skapi þekkt og voru mjög
mikið nohtð í viðskiptum í
kringum Ulfar Nathanaelsson.
„Galdurinn við þessi bréf er að
hafa þau ekki of lengi undir
höndum," sagði heimildamaður.
Lögmaður sem rætt var við
sagði til dæmis að á síðasta ári
hefði sér verið boðið að kaupa
AFRIT
Ce>.
• 'm .m *‘rrov'r?<rinvr^ A
I‘J I.U U,‘itn fjttifrdiw.Vi'
með víxlum aö:;upphæö.kr-/. .4
__ hf. kt. 4812*8-3399, nrfj*Í»vql 12 »gyki*vi)c
jáia hfr pkA tó tktUa hindhaU þ-uii úuUaWb r
' og 4tU hundruð - ■
íj Mi «í |<*ið« «n Wr k|Þ:
Bf.vi>qn .w«|5_qj>ldtog«l „1! Kf. _________
- Vixia «9« 29. noy. 1900.j _ 134,600._________
. . Víx.íJUjwþ} gjotddogo .1,39.0.. — JL96*$(KU------
- „ YÍKUljneA gjaldjoga 20.. oKt_,i99Q. .' - U43.0Q0.----
- .JVixUl iteð gjalMoyti JB. tcv 1990..j - a.«.000.... __
_. Vix'.u ncí 9l«lai»íí ?B. »:s 1»»,.:---MSíPQSU------
T0 U)||lni(»r iVibfir |rdM« íVuWirlonar r>| ln*h<imluVoilnið«r, fl 1« k.msr.
IwaV.'ui bifreöiiu. unum. P.56863 e<jt» erDalhataJ caraðe Arg.l
Og X.9222 eetft er Ka2«Sa 121_Awjj.*MÍp_—:___________________
Sk)h 11 m4r h*fi Wf.Wna U)**öi f)ri Mrtrivlrðl þojoð fl (kUdin «r »0 tulfci jr
tr)Qlofirfilrfu.
Ef é| itenj ekkl I «lCut» um jNÍÖdu l eifium
þtonl* Wl f »>]0d3«»r4^^. (I M eifcl uA*
n vl*l t rétium jf«ldcj|». leljail þrtf «lir! J«liW«g» Ittlnir. W «fcui4in
ð Ið ák*«ðl be«4 bráft «0« f« M<l *VVi vt «im tro ið trygjt
xljtritli fcn umUagcngUiiDr'vádar tú« J*Ww fcnfiil < g UllS Ukfc »t*A) úr mlnnl v6c||«
NUI dí »f tfcuU {XHit có« veOMininju <n4 rrfcfcTyrlr t»>rþl>(l R«)fc)ov(k«r unktcotl I; innchicr 11. tit« l>|» nr.
H.VI9W.N
lil (li^rmju undlrrlífc fg li)^in*ibn!f þciti f vlð irvul |vc(|.a vliundjrvoiu. er hfcffc nndlci a (ctt þcu >0 brf M vl
Vu.j

f.h.
* .j 'N k*'i- n : '•
• \t«ic •• tau vUfwnunttL -»•• , .......
t»li w* i,| cnfct'ínlt *|ri«-Hfc '•. )
8«^». 15.08.1 W0.„
Uinalna hf. ílV$fK)399
rr vcdííiiurlvn «•!
• ■n»ð fyrlrvara 1 ■ já á.-bakHllé
_I9.?0.„.
BBonB]árrwtom
Tryggingabréfið sem Úlfar ógilti um leið og hann afhenti það.
bréf útgefin af Útey hf. Átti hann
að fá bréf að andvirði 6 milljóna
króna fyrir eina og hálfa milljón.
Hann sagðist hafa hafnað boð-
inu.
En það er oft hægt að gera góð
kaup í slíkum bréfum. Heimilda-
maður blaðsins úr þessum heimi
sagðist gjaman kaupa bréf á
„þekkta" athafnamenn sem væm
á mörkum gráa svæðisins en
freistuðust til að gefa út bréf sem
þar væm seld. „Eg tek það fram
að ég beiti ekki ofbeldi. Eg fer
bara á skrifstofur þeirra og sit þar
með bréfin. Þeir vilja vera fínir
karlar og finnst því ekkert snið-
ugt að hafa svona náunga inni á
skrifstofu sinni. Þá hafa þeir
mikið að gera og vera mín truflar
þá. Þeir borga venjulega fyrir
rest. Þetta er kosturinn við svona
persónuleg sambönd, enginn
hreyfir sig þó að þú látir þetta í
bankarukkun.“
QFBELDISJFULLUR
T0NN OG SIMB0DAR
En þama er ofbeldisfullur
undirtónn og samkvæmt heim-
ildum fra rannsóknarlögreglunni
hafa menn þar á bæ áhyggjur af
slíkri þróun. Samkvæmt lýsing-
um sem PRESSAN hefur aflað
sér frá heimildamönnum á of-
beldið sér oft stað innan hópsins
— þ.e.a.s. menn nota slík meðul
hver á annan í þeirri vissu að
slíkt verði ekki kært.
Blaðamaður PRESSUNNAR
kynntist þessu reyndar í síðustu
viku eftir að hafa skrifað um
Grensásveg 14. Þá hringdi mað-
ur sem kynnti sig sem Jón
Magnússon og sagði að nafh sitt
hefði komið fram í greininni.
Fyrsti hluti samtalsins var þann-
ig, samkvæmt hljóðritun:
„Þetta verður kært og þessu
verður fylgt eftir alla leiðina í
botn og ef það er ekki hægt að
fara dómstólaleiðina að þessu
verður farin önnur leið — það er
á hreinu. Ég er ekki að meina lflc-
amsmeiðingar, ég tek það skýrt
fram; það verður farin önnur leið
að þessu. Þetta mál er ekki búið
af minni hálfu, ég á sterka og
stóra að ef á þarf að halda. Ég
meina ekki líkamlega sterka
heldur hinsegin."
-Hvernig hinsegin?
„Það er hægt að koma mönn-
um í klípu á annan hátt en að
beija þá.“
-Berað taka þetta sem hótan-
ir?
,Já, þú átt að taka þetta sem
hótanir."
Það er áberandi hve erfiðlega
gengur að hafa uppi á mörgum
þessara „athafnamanna" þegar
verið er að skrifa um fyrirtækja-
rekstur þeirra. Margir þeirra
skipta oft um heimilisfang og
hafa ekki fastan vinnusíma.
Flestir þeirra hafa þó nýtt sér
símboðaþjónustu Pósts og síma.
Eftir því sem komist verður næst
er það einfaldlega til hægðar-
auka — þeir geta þá alltaf séð
hver hringir í þá.
AFTURKALLA ÁVÍSANIR
0G OGILOA BREFIN
En það gerist oft að braskar-
amir sjá sig knúna til að greiða
með einhverju til að losna úr
klípu. Oft er gripið til þess ráðs
að bjóða nýja pappíra og er þá
undir viðtakanda komið hvort
hann treystir nýju pappírunum
betur en þeim gömlu. Énnfremur
er oft brugðið á það ráð að greiða
með ávísun og er hún síðan aft-
urkölluð um leið og kröfuhafinn
er kominn út úr dyrunum. Eftir
því sem komist verður næst hef-
ur það færst í vöxt að afturkalla
ávísanir í bankakerfinu.
Einnig hefur blaðamaður
PRESSUNNAR undir höndum
Tryggingabréf með víxlum út-
gefhum af Rúminu hf. á Grens-
ásvegi 12. Er það ffá þeim tíma
sem það var í höndum Úlfars
Nathanaelssonar. Átti bréfið að
vera trygging íyrir því að víxlar
sem afhentir vom í kringum bfla-
kaup yrðu borgaðir. Viðtakandi
bréfsins varaði sig ekki á klækj-
um Úlfars, sem hafði skrifað
neðst að undirritun sín væri með
fyrirvara sem vísað var til á bak-
hlið bréfsins. Þar segir Úlfar að
gildi bréfsins sé háð því að aðrir í
stjóm Rúmsins hf. samþykki
veðsetninguna. Kemur því næst
hin gullvæga setning: „Skrifi
aðrir stjómarmenn ekki undir
fellur mrn undirskrift niður og er
ógild og er alls engin persónuleg
ábyrgð tekin.“ Undir þetta skrif-
aði Úlfar aftur og er auðvitað
með ólíkindum að fólk skyldi
taka við slflcu bréfi, en það gerð-
ist eigi að síður, enda hafði tíma-
pressa verið sett á. Viðkomandi
tapaði vitaskuld andvirði bflsins.
BÚA TB. TÍMAKREPPU
Það gerist alltof oft að fólk
lætur hafa sig út í viðskipti í
tímakreppu þegar það þarf ein-
mitt að hafa allan vara á. Oft
byrja braskaramir að hugsa sér
til hreyfings um helgar þegar
þeir vita að erfitt er að leita upp-
lýsinga um veðsetningar og
áreiðanleika viðskiptabréfanna.
Þó að flestar bflasölur með
sjálfsvirðingu bjóði upp á bein-
tengingu við bifreiðaskrár er
slflct ekki alltaf fyrir hendi. Þá
næla þeir sér í mörg fómarlamb-
anna vegna tfmakreppu.
Blaðamaður PRESSUNNAR
hefur fengið lýsingu á dæmi-
gerðu ástandi á bflasölu þegar á
að pretta fólk, en atvikið átti sér
stað á síðasta ári. Viðmælandi,
sem er utan af landi, hafði hugs-
að sér að kaupa vandaðan bfl í
dýrari verðflokki. Til þess hafði
hann meðal annars slegið lán til
að nýta staðgreiðslumöguleika
og gerði ráð fyrir að greiða um
1,5 milljónir léóna fyrir bílinn.
Hafði hann haft pata af bfl, sem
einnig var utan aflandi, og mælt
sér mót við seljanda á bflasöl-
unni þar sem ætlunin var að
ganga frá kaupunum ef bfllinn
stæðist skoðun. Bfllinn stóð und-
ir þeim væntingum sem til hans
voru gerðar en þegar aftur var
komið á bflasöluna fóm ein-
kennilegir hlutir að gerast. „Það
vom allt í einu nokkrir náungar
komnir á svæðið og augljós til-
hlökkun í loftinu. Einhverra
hluta vegna var bfllinn ekki leng-
ur í eigu þess sem ég ædaði að
kaupa hann af. Það höfðu ein-
faldlega orðið eigendaskipti um
nóttina. Þegar ég spurði um þetta
var mér sagt að hafa engar
áhyggjur—bfllinn stæði til boða
á góðum staðgreiðslukjörum. Þó
að mig langaði í bflinn hafði ég
ekki geð í mér til að eiga í svona
viðskiptum." Það sem þama
gerðist var einfaldlega það að
fyrri eiganda vom boðnar háar
upphæðir í pappúrum með mis-
jöfnu verðgildi á meðan góð-
kunningjar bflasalans ætluðu að
næla sér í staðgreiðsluupphæð-
ina.
Annað slflct tímapressudæmi
kom ffam í PRESSUNNl 29. ág-
úst í fýrra þegar rætt var um við-
skipti með víxla þar sem Flögu-
berg hf. var greiðandi. „Hann
[Jón Ellert Tryggvason] kom
hingað á laugardegi og vildi
kaupa leðursófasett og greiða
með víxlum. Honum lá mikið á
og þar sem var laugardagur gat
ég ekki athugað hvort óhætt væri
að taka víxlana sem greiðslu. Ég
seldi honum sófasettið og þegar
ég fór með víxlana í bankann var
nánast hlegið að mér fyrir að
reyna að selja þá,“ sagði Guð-
mundur Pálsson, kaupmaður í
Hafnarfirði.
HIRDA ALLT FÉMÆTTÁ
METHRADA
Braskaramir versla á markaði
þar sem oftast er um að ræða lítil
fyrirtæki, svo sem sölutuma,
myndbandaleigur, veitingastaði,
verslanir og smærri matvælafyr-
irtæki. Frá slíkum viðskiptum
var sagt hér fyrir skömmu, en þá
sagði Franz Guðbjartsson frá
því þegar hann seldi Jóni Ellerti
Tryggvasyni og Magnúsi Garð-
arssyni fyrirtækið íslenska
skyndirétti. Svo „skemmtilega"
vildi til að þeir greiddu með
pappímm útgeftium af Rolf.
„Þeir komu þessu í gegn á
miklum hraða og nýttu sér
hversu aðþrengdur ég var,“ sagði
Franz, sem seldi fyrirtækið á
rúmar tvær milljónir króna. Þeg-
ar hann sá að bréfin voru verð-
laus reyndi hann að nálgast eigur
fyrirtækisins. Þá var hins vegar
búið að selja öll tæki úr fyrirtæk-
inu á methraða. Ekkert stóð eftir
af fyrirtækinu. Slík „strippun“ á
fyrirtækjum mun vera furðu al-
geng.
Þessi frásögn sannar líka að
þrátt fyrir að „grái markaðurinn"
virðist stór í sniðum konia sömu
nöfnin upp aftur og aftur í mörg-
um þessara viðskipta.
Siguröur Már jónsson
-3» w’ásil ___ ,____
S* 'íL“Sparisjóður Reykjavíkur og nágrennis
llt§S&-,s*“'9 V;10’R"si ■
S ctíð öS6» '&&
; • "í €£ GHEIEIC GEGN : SJfV, "
jv JÉKKA PESSUM
5724500+ 10< 1150265
Þessi ávísun var afturkölluð rétt áður en handhafi hennar komst meö hana í bankann.
fékk hana þó ekki stimplaða í bankanum.
Hann
ÁSGEIR
Hannes Eiríksson hefur
svo rækilega sagt skilið við
Sjálfstæðisflokkinn að maður
gæti haldið að hann hefði
aldrei verið þar. Nú einhendir
hann stflvopnið framan í sína
gömlu félaga og kallar þá
eyðsluklær. Arni Johnsen
reisti sér Þjóðleikhús um öxl,
Kjartan Gunnarsson komst á
flug í Flugstöðinni og Davíð
Oddsson bar sök á Ráðhús-
perlunni. Ásgeir er hins vegar
ekki skyggn eins og
EGGERT
Haukdal, sem skrifar enn
gegn lánskjaravísitölunni
eins og hann skilji hana. Egg-
ert er þar að auki búinn að
grafa upp nýjan liðsmann í
baráttu sinni þar sem er Ólaf-
ur Thors. Þó að enginn hafi
jrekkt lánskjaravísitölu á dög-
um Ólafs telur Eggert sig hafa
„óyggjandi" sannanir fyrir
því að hann hafi verið á móti
henni. Semsagt; upplýsingar
að handan. En „fatlafói" vik-
unnar er tvímælalaust
JÓHANNA
Sigurðardóttir sem lét bera
sig um í hjólastól einn dag og
má því segja að hún hafi farið
í stólinn hans Davíðs, sem
gerði þetta sama fyrir ári. Þá
var reyndar mest rætt um kló-
settsögur, en Jóhanna slapp
við allt slflct. Reyndar fengu
þingverðimir mesta bakverk-
inn því þeir þurftu að koina
henni á milli hæða í þinghús-
inu. Þetta em hins vegar
kraflamenn því aðeins þurfti
þrjá til. En annar bakmaður
og um leið hrakfallabálkur
vikunnar er
SIGURÐUR
Jónsson, knattspymumað-
urinn snjalli. Það hefur nefni-
lega komið í ljós að ástæðan
fyrir öllum þessum bak-
meiðslum hans er sú að annar
fóturinn er styttri. Læknamir
hjá Arsenal vildu hins vegar
hafa jretta flókið og fundu út
að það væri vinstri fóturinn
sem væri styttri en íslenskir
læknar telja það hins vegar
hægri fótinn. — Nema báðir
fætumir séu styttri og þá er
Siggi í vondum málum!