Pressan - 25.06.1992, Blaðsíða 29

FIMMTUDAGUR PRESSAN 25.JÚNÍ 1992
29
REYKJAVIK
FYRR OG IMÚ
REYKJA-
VÍKURLÖG-
REGLA FYR-
IR HÁA OG
LÁGA
Skemmtanamynstur Reykvíkinga á
vorum dögum er einfalt: Þeir eyða virk-
um dögum í að bíða eftir helginni, sem
kemur í hverri viku, og þá er farið á bar
og dottið í það. Síðan á ball og dottið
ennþá meira í það. Samkvæmt lögum
og reglum er tappinn skrúfaður á kl. 3,
og þá eru allar dyr opnaðar og lýðurinn
streymir út á götumar. Þegar hér er
komið sögu gera sumir síðustu atlögu
að næturbráð, aðrir leita að heppilegum
hausum til að dangla í. Til að hafa hem-
il á þessum skríl, sem þó samanstendur
af háum jafnt sem lágum, eru laganna
verðir á hveiju homi. Þeir lúra í kring-
um vitfirrtan lýðinn tilbúnir að skerast í
leikinn þegar villidýrið í manninum fer
að segja til sín. Lögreglan ber höfúðið
hátt og sýnir engum virðingu, hvorki
háum né lágum. En ef hendi er veifað
upp í loftið og langatöng látin vísa mót
sólu í hennar augsýn er íjandinn laus.
Þá, eins og hendi sé veifað, stökkva
lögregluþjónamir til, umkringja veifar-
ann og rífa hann í sig, sama hvar í
flokki viðkomandi er eða hversu vel
hann er feðraður.
Þannig er lögreglan í Reykjavfk.
Ávallt til staðar, hvort heldur er í lúxus-
hverfúm ríkisbubbanna í Vesturbænum
eða fátækrahverfum öryrkjanna í
Breiðholtinu. í þessu felst einmitt aðal
lögreglunnar í Reykjavík; hún gerir
ekki greinarmun á löggumannasonum
og bakarasonum og hengir ekki smið
fyrir bakara. Lögreglan í Rcykjavík er
til taks fyrir þig og þína fjölskyldu, allt-
af og alls staðar, og lætur engan í friði
— hvorki háa né Iága.
TJÖRIMIIM
LIFIR EIMIM
Þegar rætt er um stolt okkar Reyk-
víkinga, Tjömina, nú á dögum vill um-
ræðan gjaman tengjast peningum. Sér-
staklega eftir að þeir tróðu nýverið
steypukumbalda oní hana fullum af
borgarfulltrúum og slfku liði. Það er
engin nýlunda að peningar tengist
tjöminni, en hitt er þó nýtt og öllu verra
að hún fyllist af borgarfulltrúum. Ef
marka má steinhöggvarann Liiders,
sem settist hér að seint á síðustu öld,
var Tjömin í apríl 1892 full af mold,
rusli og sorpi, sem í hana var borið.
Hann heldur áfram í bréfi sínu: „Vera
kann að bærinn gæti fengið nokkurt fé
fyrir Tjamarblettinn, ef hann væri orð-
inn þurr og þar væri tún eða hús byggð
(framsýni og frumleiki hér á ferð —
innskot blaðamanns). En — það er
fleira sem um þarf að hugsa en pening-
ar þótt mikils virði séu. Væri Tjömin
ekki eins vanrækt og hún er, þá væri
hún bæjarprýði og eigi h'til."
SKEMMT-
AIMAHALD
FYRIR HÁA í
REYKJAVÍK
FYRIR ALDA-
MÓT
í Reykjavík nútímans geta allir
skemmt sér, sama hvar í stétt þeir eru.
Velferðarsamfélag okkar sér til þess að
allir, jafnt tukthúslimir sem tómthús-
menn, hafa ráð á að næla sér í nægilega
mörg tár til að skemmtun geti talist.
Þannig gengu hlutimir ekki fyrir sig í
gömlu Reykjavík. Þá skemmtu sér bara
höfðingjar og millistéttar- og fyrirfólk.
Líf þeirra og yndi var að fara í útreiðar-
túra á sunnudögum að sumarlagi. Oft-
ast var farið í stórum hópum mep vfn-
föng um nágrenni Reykjavíkur. Áð var
á einhveijum fallegum stað og stundum
dansað, ef sléttir balar voru fyrir hendi
og lögreglan í góðri fjarlægð. í þann tíð
vom danshús fyrir almúgann með til-
heyrandi hoppi og svitabaði óþekkt fyr-
irbæri. Reykjavík var annar bær og um
hann rann lækurinn, fagur og tær. Vin-
sælustu dansstaðimir vom meðal ann-
ars í Marardal undir Hengli og í Selja-
dal í Mosfellssveit. Greiðasala var í Ar-
bæ og Ártúni og sumarið 1901 vom
seldar veitingar úr tjaldi við Rauðavatn.
Þama var margur tappinn dreginn úr
flösku. Núlifandi Reykvíkingar mættu
margt af forfeðmm sínum læra.
imamatseóil
,frá sunnudegi til fimmtudags
á kvöldin í allt sumar.
Glóðarsteikt
grísafiðrildi
Gljáö nautalund . Steikt önd með
Dijon úi| engifer-rauðvínssósu
2.750
2.250
2.950
Einnig bjóðum við gestum að velja af himun frábæra
sjávarrétta- og sérréttamatseðli.
HN
Hafðu það fyrsta flokks.
—-C$J>— Það gerum við. WiííT
!Hf
CHATEAUX.
Boroapantanir
í síma 25700.
GERIST ÁSKRIFENDUR 40 PRESSUNNI
Áskriftarsíminn er
64-30-80
PRESSAN kemur út einu sinni í viku.
í hverju blaði eru heil ósköp af efni;
Fréttir, viðtöl og greinar um þjóðfélagið
sem við lifum í og okkur sjálf. PRESSAN
hefur markað sér nokkra sérstöðu meðal
íslenskra fjölmiðla. PRESSAN hefur
leitast við að bera fréttir úr öllum geirum
mannlífsins, ekki bara af tilbúnum veru-
leika sem snýst mest um loðnu, kvóta,
vexti og álit talsmanna ýmissa hags-
munahópa. Það er trú PRESSUNNAR að
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1
Undirritaöur óskar þess aö áskriftargjald PRESSUNNAR veröi framvegis skuldfært mánaöarlega á
kortreikning minn:
KORTNR. I I I I I L1J...I.J m T' I n~rn
KENNITALA: I I I I II I I I I I I DAGS.:
GILDIRTIL:
nn
ASKRIFANDI:
SÍMI:
HEIMILISFANG/POSTNR:
Undirskrift
□
3E □ JE.
F.h. PRESSUNNAR
l------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------1
ekki eigi að sjóða veruleikann niður fyrir
lesendur. Þeir eiga allan rétt á að heyra
allar fréttir.
En PRESSAN er meira en fréttir.
í blaðinu birtast viðtöl og greinar um allt
milli himins og jarðar. í PRESSUNA skrifar
líka heill her gáfumanna og -kvenna um
málefni dagsins og eilífðarinnar. Og í
PRESSUNNI er fjöldi fastra liða sem eiga
sér trygga áhangendur; Lítilræði Flosa,
kynlífsumfjöllun Jónu Ingibjargar,
sérkennilega sannar fréttir GULU PRES-
SUNNAR, Nýjar fslenskar þjóðsögur, tví-
farakeppnin, Hálfdán Uggi og svo
framvegis.
Eitt af einkennum PRESSUNNAR er að þar
er fjallað um fólk. I hverju blaði eru 250 til
300 núlifandi fslendingar nefndir til
sögunnar. PRESSAN er því blað um fólk
og fyrir fólk.
Og fyrir 750 krónur á mánuði er hægt
að fá blaðið heim í hverri viku.