Morgunblaðið - 02.05.2004, Qupperneq 46

MINNINGAR
46 SUNNUDAGUR 2. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Með þessum orðum
langar mig til þess að
minnast æskuvinar míns
Einars Arnalds sem fall-
inn er frá langt um aldur
fram eftir hetjulega bar-
áttu við illvígan sjúkdóm.
Æskuheimili okkar var Stýri-
mannastígur 3, þar var hver dagur
sem ævintýri enda öldin önnur og viss
ljómi yfir gamla Vesturbænum.
Áhyggjuleysi og gleði einkenndu okk-
ar líf með leikjum og uppbyggjandi
hlutum, þar sem foreldrar Einars
voru ávallt tilbúnir að gefa sér tíma til
að leggja okkur lið. Það var mér, ein-
birninu, mikils virði að hafa alist upp
með Einari og bræðrum hans, Sigga
Steina, Andrési og Óla, enda hef ég
löngum kallað þá uppeldisbræður
mína. Einar var góðum gáfum gædd-
ur, bjartsýnn og hafði mikla kímni-
gáfu, með skínandi bjarta brosið,
glettni í augum og alltaf stutt í grín og
glens, svo það var aðeins ánægja að
umgangast hann. Umhyggja hans
gagnvart öðrum var mjög rík svo eftir
var tekið. Einnig var hann líka mjög
öruggur og ákveðinn í að standa sig
vel í því sem hann tók sér fyrir hend-
ur. Hann kom mikið á heimili foreldra
minna og var sannkallaður gleðigjafi.
Stundum settist hann við taflborðið
gegnt föður mínum, staðráðinn í að
láta ekki máta sig, þá var alvaran í
fyrirrúmi.
Fyrir nokkrum vikum hittumst við
Einar og ræddum lengi saman. Dæt-
ur hans voru honum ofarlega í huga
og var hann með sanni stoltur af þeim.
Gladdist ég ólýsanlega með honum yf-
ir því að bati væri í nánd og það var
margt sem hann hafði í huga með
framtíðina. En það sem lýsir Einari
best var að minn hagur var honum
líka ofarlega í huga og gladdist hann
yfir því að heyra að allt væri þar sem
best, þarna voru sannir vinir að ræða
málin. Ekki hittumst við mjög oft hin
seinni ár, eins og oft vill verða, en
ávallt var eins og við hefðum sést í
gær, þannig er það með góða vini.
Þegar ég fékk tilkynnt lát Einars
vinar míns kom fljótlega upp í huga
minn atvik, þegar við, nýkomin með
bílpróf, ókum einn haustdag í blíð-
skaparveðri norður á Vatnsnes í
Húnavatnssýslu, þaðan sem móðir
mín var ættuð. Einar þekkti þar mjög
marga og urðu fagnaðarfundir. Andr-
és bróðir hans, sem verið hafði þar
mörg sumur í sveit, var þar einnig og
ætluðum við að verða samferða heim.
Skjótt skipast veður í lofti því um
nóttina gerði iðulausa norðanstórhríð
og urðum við veðurteppt. Lýsir þetta
því að hlutir geta gerst sem enginn
mannlegur máttur getur breytt og
eftir stöndum við ráðalaus og mátt-
vana. Ég veit að nú er Einar laus við
allar þjáningar og kominn á æðri stað
þar sem vel er á móti góðum dreng
tekið. Ritsnilld og frásagnarhæfileik-
ar hans standa eftir í verkum hans
okkur til fróðleiks og gleði um
ókomna tíma. Fallega áritaða ljóða-
bók hans Lífsvilja, sem hann færði
mér, mun ég ávallt varðveita.
Uppeldissystir þakkar fyrir dýr-
mæta vináttu sem aldrei bar skugga á
og vottar Sigrúnu og dætrum þeirra,
móður hans Ásdísi og bræðrum, svo
og fjölskyldunni allri sínar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi sá sem yfir
okkur vakir styrkja ykkur í þessari
miklu sorg.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Edda Levy.
Leiðir okkar og Einars lágu fyrst
saman á unglingsárum og fljótlega
EINAR S.
ARNALDS
✝ Einar Arnaldsfæddist í Reykja-
vík 6. febrúar árið
1950. Hann lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans í Fossvogi hinn
18. apríl síðastliðinn
og var útför hans gerð
frá Áskirkju 27. apríl.
tókst með okkur vinátta
sem hefur varað síðan.
Sú vinátta tengdist ekki
eingöngu Einari sjálfum
heldur varð æskuheimili
hans einnig hluti af til-
veru okkar þegar tímar
liðu. Þar, á Stýrimanna-
stíg 3, var okkur tekið
opnum örmum hvenær
sem við birtumst.
Stundirnar þar voru
ánægjustundir.
Á heimili Einars var
oft mikið umleikis, þar
sem foreldrar hans
stunduðu á þessum árum bóka- og
blaðaútgáfu, sem sinnt var að tals-
verðu leyti innan veggja heimilisins.
Þar opnaðist okkur nýr heimur sem
við fengum að eiga hlutdeild í, einkum
í erli jólabókaútgáfunnar og við dreif-
ingu bóka og blaða í verslanir. Allt
þetta var hluti af heimilislífinu. Úr
stofunni heyrðist oft ómur sígildrar
tónlistar. Heimilislífið einkenndist af
glaðværð og menningu.
Einar var góður námsmaður sem
hann sýndi meðal annars með fram-
úrskarandi árangri á prófi eftir fyrsta
ár í lögfræði. En hugur hans stefndi í
aðra átt. Hann sá fyrir sér að lög-
fræðistörf myndu ekki færa honum
lífsgleði því ritstörf áttu hug hans all-
an. Þar hefur vafalaust fallið saman
eðlislægur áhugi hans á andans verk-
um og það veganesti sem hann fékk
úr foreldrahúsum. Eftir hann liggja
nú mörg ritverk, flest tengd sagn-
fræðilegum efnum.
Annað hugðarefni Einars var tón-
list. Hann fékk ekki formlegra tónlist-
armenntun en var tíður gestur á tón-
leikum og hljómplötusafn átti hann
gott. Í tónlistinni var hann í góðum fé-
lagsskap einkum með klassísku
meisturunum Haydn, Mozart og
Beethoven.
Einar var góður sögumaður og sög-
ur, sem hann heyrði, lagði hann fljótt
á minnið. Margar þessara sagna hafði
hann numið af vörum Sigurðar, föður
síns, sem var hafsjór af skemmtisög-
um. Okkur duldist ekki að sterkur
þráður var á milli þeirra feðga enda
líktist Einar föður sínum í lund. Einar
var næmur á hið skoplega í mannlíf-
inu og í sögunum kom fram einn sá
þáttur sem einkenndi skapferli hans,
lítil löngun til að halla á aðra. Sögur
voru til skemmtunar og sagðar af inn-
lifun. Þeim fylgdi bros og síðan hlátur.
Þótt Einar væri fæddur og alinn
upp í borg var hann barn náttúrunn-
ar. Eins og algengt var á uppvaxtar-
árum Einars var hann í sveit á sumr-
in. Foreldrar hans stunduðu
skógrækt við sumarbústaðinn við
Álftavatn og síðar einnig í nágrenni
Hafravatns. Í þessu starfi tók hann
virkan þátt og einnig hafði hann um
tíma vinnu við garðrækt á sumrin.
Jarðtengingin var góð þótt verklegar
framkvæmdir hafi ef til vill ekki verið
hans sterkasta hlið. Upplifun hans af
náttúrunni var meira í ætt við róm-
antík.
Það er lán hvers manns að eignast
lífsförunaut að deila með gleði og
sorgum. Það lán hlotnaðist Einari
sannarlega. Eginkona hans, Sigrún
Jóhannsdóttir, hafði alist upp með
foreldrum sínum á Englandi og var
nýlega komin til starfa hér á landi er
þau kynntust. Einar vann þá garð-
yrkjustörf, meðal annars í heimilis-
garði Sigrúnar. Þau tóku tal saman og
þarna bar rómantíkin verkmennsk-
una ofurliði. Þessi kynni leiddu til far-
sæls hjónabands og sá eldur sem
kviknaði lifði alla tíð.
Einari og Sigrúnu fæddust þrjár
dætur sem allar áttu hug föður síns.
Sigrúnu er tónlist í blóð borin og það, í
sambland við tónlistaráhuga Einars,
hlaut að marka spor í líf dætranna.
Tvær eldri dæturnar, sem fluttar eru
úr foreldrahúsum, eru fjölhæfir tón-
listarmenn og yngsta dóttirin lærði
ung hljóðfæraleik. Virðing hans fyrir
öðrum birtist okkur meðal annars í
því viðhorfi að hann leit á dæturnar
sem jafningja og vini. Í erfiðleikum
koma mannkostir í ljós. Einar var
ekki keppnismaður að upplagi og eins
og vill verða hjá nútímamönnum buð-
ust fá tækifæri til hetjuskapar. Ekki
reyndi á hvort Einar væri sérstakur
kjarkmaður eða hversu mjög hann
skelfdist hið óvænta eða örlög sín fyrr
en hatrömm veikindi sóttu að honum
fyrir sjö árum. Þá reyndi á sálarstyrk.
Eftir harða baráttu virtist hann hafa
sigrast á krabbanum. Einar sýndi
okkur, vinum sínum, hvernig mæta
má aðsókn dauðans með æðruleysi og
hvern sálarstyrk hann hafði. Í kjölfar
veikindanna gaf Einar út „Lífsvilja“,
safn ljóða, sem gefur lesandanum inn-
sýn í hugarheim manns sem æðrulaus
háir hetjulega baráttu við vágest sem
vill tortíma og engu eira. Erfiðleik-
arnir virtust að baki.
Á síðastliðnu hausti tóku veikindin
sig óvænt upp. Enn sýndi Einar
æðruleysi og kjark. Hann háði barátt-
una til sigurs en gerði sér jafnframt
fullkomlega ljóst að óvíst var hver
endalokin yrðu. Stöðugt birtust ný og
alvarleg vandamál sem gengu nærri
líkama Einars en andi hans var ósigr-
aður. Lífsvilji Einars, barátta hans og
kjarkur andspænis örlögunum er
okkur nú efst í huga. Við kveðjum
Einar með ljóðlínum skáldsins hans,
Tómasar Guðmundssonar:
Á burtu með söngvunum sál mín líður
um sundin blá.
Í líðandi niði vorblárra vatna
vaggaðu, húmnótt, sorg minni og þrá.
Lát hægan drjúpa af dularhönd þinni
draumveig á syrgjandans brá.
Góður drengur er genginn. Það lífs-
lán, sem hann átti í fjölskyldu sinni,
var okkur ljóst en aldrei betur en þeg-
ar dauðinn sótti að. Við vottum Sig-
rúnu, dætrunum Dagnýju, Ólöfu og
Klöru, móður hans, Ásdísi, og fjöl-
skyldu hans allri okkar dýpstu samúð.
Einar Kristjánsson, Pétur
Guðmundarson, Richard Ó.
Briem, Torfi Magnússon.
Maðurinn með ljáinn fer mikinn,
tveir vinir og einn baráttufélagi fyrir
verndun Þjórsárvera falla í valinn í
sömu vikunni, allir fyrir ótuktinni
krabbameini. Og af hverju öðlingur-
inn Einar Arnalds, af hverju ekki ég,
af hverju ekki einhver annar. Stríðið
hans Einars hefur staðið lengi og um
síðir lá hann í valnum, en fyrir mér
sem sigurvegari. Allt er hverfult, allt
hefur sinn tíma, við holum steininn
undir sjónarhóli eilífðarinnar. Það
skynjaði Einar og því miðlaði hann til
samferðamanna sinna.
Örskotsstund er kría kyrr í lofti.
Birkitré við bakka vatnsins.
Bleikjusíli vakir.
Minningar um öðlinginn streyma
fram, fléttast saman og mynda hrein-
an tón. Hreinan tón sem endurómar
heiðarleika, næma tilfinningu, glettni
og fallegt hjartalag, það sem gerir
mann að manni.
Svo stingur hún sér niður eins og ör.
Ljóðræn hugsun Einars fann sér
farveg gegn meininu með ljóðabók,
„Lífsvilji“. Þangað sæki ég huggun.
Spegilmynd af birkilaufi
bylgjast út frá mörkum lífs og dauða.
(Ljóðið Örlagastund, höfundur Einar Arnalds)
Djúpar og einlægar samúðarkveðj-
ur sendi ég Sigrúnu, Dagnýju, Ólöfu
Helgu, Klöru Jóhönnu og henni Ás-
dísi og allri fjölskyldu Einars.
Atli Gíslason.
Einar S. Arnalds, rithöfundur, and-
aðist hinn 19. apríl s.l. eftir harðvítuga
baráttu allan s.l.vetur við illvígan
sjúkdóm, sem engum þyrmir. Er þar
látinn langt fyrir aldur fram mikill at-
gervis- og ágætismaður
Við Einar kynntumst og urðum
vinir, þegar hann vann að ritinu
„Stýrimannaskólinn í Reykjavík í 100
ár“, sem bókaútgáfan Örn & Örlygur
gaf út í nóvember 1993. Hann vann að
því verki í nærri fjögur ár og hafði að-
stöðu í Sjómannaskólanum. Saman
unnum við að texta við myndir í ritinu
og var það skemmtilegt verk og upp-
byggjandi að vera með Einari.
Einar Arnalds lauk BA- prófi í
…með 105 verslanir, veitingastaði og kaffihús
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri.
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
Baldur Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
Kæru vinir. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda
samúð og vináttu við andlát elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNÍNU JÓHANNESDÓTTUR,
Miklubraut 78,
Reykjavík.
Sonja Lúðvíksdóttir, Helgi Þórisson,
Hrefna Coe, William Coe,
Ríkey Lúðvíksdóttir, Kristján Pétursson,
Elsa Lúðvíksdóttir,
Ævar Lúðvíksson, Guðrún Michelsen,
Jóhannes B. Lúðvíksson, Beth Rose,
Anna María McCrann,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð vegna andláts og
útfarar okkar ástkæru
ÞÓRUNNAR BJARNADÓTTUR
frá Mosfelli.
Ýr Þórðardóttir, Hlynur Þórisson,
Aðalbjörg S. Guðmundsdóttir, Aðalbjörg Egilsdóttir,
Bjarki Bjarnason, Þóra Sigurþórsdóttir,
Sif Bjarnadóttir
og systkinabörn.
Innilegar þakkir til allra, ættingja og vina, sem
sýndu okkur samhug og hlýju við andlát og út-
för ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa,
langafa og vinar,
JÓNS BJÖRNS BENJAMÍNSSONAR
húsasmíðameistara,
Kópavogsbraut 1A.
Sérstakar þakkir til Söngvina og vina í Sunnu-
hlíð.
Guð geymi ykkur öll.
Alda Dagmar Jónsdóttir,
Jón Sören Jónsson, Sólveig Sjöfn Helgadóttir,
Jóhanna Björk Jónsdóttir, Pétur Jónsson,
Sigríður Guðrún Jónsdóttir, Kristján Þ.G. Jónsson,
Sigrún Anna Jónsdóttir, Sveinbjörn Egilsson,
Kjartan Helgi Björnsson, Guðlaug Guðmundsdóttir,
Hólmfríður Eyjólfsdóttir,
afabörn og langafabörn.