Morgunblaðið - 11.06.2004, Qupperneq 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. JÚNÍ 2004 39
stofunni á Bala og allir héldu þreyttir
en ánægðir heim.
En á Þorláksmessu ár hvert kom
Emilía í heimsókn og við skiptumst á
smá gjöfum. Mest var þó ánægjan yf-
ir að sjá hana. Gjarnan tyllti hún sér
niður og þáði kaffi og smákökur inn-
an um allt það dót sem er á mínu
heimili á Þorláksmessu en þá sýð ég
hangikjötið og barnabörnin skreyta
jólatréð. En Emilía var búin að öllu
og kom uppáklædd, gjarnan í svörtu,
svo Buski náði að nudda sig dálítið við
hana. En nú eru þau bæði horfin og
Emilía kom ekki í ár. Ég sá hana sár-
þjáða rétt fyrir jólin á Landspítalan-
um og duldist þá ekki að hinn illvígi
sjúkdómur, krabbameinið, hafði náð
yfirhöndinni.
Ég kveð Emilíu með söknuði en
trúi því að á ströndinni hinum megin
bíði vinir hennar, bæði fólk og nokkr-
ir ferfætlingar. Sendi eiginmanni
hennar, foreldrum og systrum og
fjölskyldum þeirra innilegar samúð-
arkveðjur.
Sigrún Gísladóttir.
„Ég, Drottinn, Guð þinn, held í
hægri hönd þína og segi við þig:
Óttast þú eigi, ég hjálpa þér.“
(Jes 41:13.)
Þetta dró ég úr Biblíunni fyrir þig
nokkrum dögum áður en þú fórst
héðan.
Mig langar til þess að minnast þín í
örfáum orðum, elskulega Milla. Ég
hef þekkt þig frá því varst barn og
vinátta okkar hefur alltaf verið mjög
góð. Alltaf þegar þú fórst til útlanda,
sendir þú mér póstkort og í síðustu
ferð þinni sendir þú mér tvö kort. Ég
á svo margt fallegt sem þú hefur gef-
ið mér.
Þegar þú giftir þig og varðst frú
töluðum við um að ég ætti að kalla þig
frú og það gerði ég ávallt þegar ég
þurfti að ávarpa þig, elsku frú
Emelía.
Ég bið Guð að blessa Snorra, for-
eldra þína, systur og frændsystkin.
Minningin um þig lifir.
Þín vinkona
Soffía.
Þá er hún Milla okkar farin og and-
lát hennar harmdauði allra sem
þekktu hana. Kynni okkar byrjuðu í
gegnum sameiginlegt áhugamál.
Fyrir um það bil tuttugu og fimm ár-
um eignaðist hópur fólks hvolpa frá
sama goti. Fólk, sem ekkert þekktist,
ákvað að halda saman hópinn og fara
reglubundið í gönguferðir með
hundana. Milla var ein af þessum
hópi en fljótlega var hún orðin leið-
togi okkar, enda varð áhugi hennar
og kraftur límið sem öllum hélt sam-
an.
Við urðum fljótt félagar og vinir og
um hverja helgi var farið með dýrin í
gönguferðir þar sem hundar og menn
blönduðu geði saman. Persónutöfrar
Millu voru fljótir að koma fram.
Hjálpsemi, skilningur og létt lund
voru aðeins fáir af mannkostum
hennar og svo var hún bara svo
skemmtileg. Hún varð svona fljótt
ígildi mömmunnar í hópnum, konu
sem allir gátu leitað til og hallað sér
að. Ferðalög þessi stóðu yfir í nokkur
ár og það voru ekki síst þessir eig-
inleikar hennar sem áttu stóran þátt í
að ferðirnar urðu velheppnaðar og
skildu eftir sig ljúfar minningar.
Þekking hennar og umhyggja fyrir
hinum ferfættu vinum var mikil. Við
sem vorum að byrja í þessum bransa
nutum ótæpilega góðs af þessari
þekkingu. Reyndar var stundum
spaugað með það í hópnum að flest
örlög væru verri en að fæðast sem
hundurinn hennar Millu.
Um leið og við kveðjum þessa góð-
hjörtuðu og indælu konu þökkum við
fyrir þær minningar sem hún átti
ríkulegan þátt í að skapa, enda munu
þær og minningin um hana lifa áfram.
Við vottum aðstandendum Millu okk-
ar samúð okkar.
F.h. Vörðu-hópsins
Erlendur Á. Garðarsson,
Rós Bender,
Helga Þ. Stephensen.
Við Milla höfum þekkst í mörg ár
en við veikindi hennar kynntumst við
betur og fundum að margt áttum við
sameiginlegt sem við vissum ekki af
áður. Áhyggjur hennar snerust ekki
um hana sjálfa heldur um hennar
nánustu sem lýsir henni líklega einna
best. Það er erfitt að koma orðum að
því sem mér er efst í huga en brot úr
ljóði Matthíasar Jochumssonar lang-
ar mig að gera að mínum:
Þú lifir enn; þitt dæmið dyggðaríka,
það dvínar ei, þó helið byrgi láð.
Þú hjá oss áttir harla fáa líka
að hjartans auði og fölskvalausri dáð.
Þú lifir enn. Hvað væri veröld þessi,
ef vonin missti lífsins stóru trú?
Þú lifir, lifir: Drottins dýrð þig blessi.
Í Drottins ljósi vinum fagnar þú.
Elsku fjölskylda Millu, Snorri, for-
eldrar og systur, það er fátt hægt að
segja á stundu sem þessari en eins og
Cypríanus segir: Hinir dánu eru ekki
horfnir að fullu. Þeir eru aðeins
komnir á undan.“
Hugur minn er með ykkur öllum.
Megi Guð styrkja ykkur á þessum
erfiðu tímum.
Erla Geirsdóttir.
Orðstír fagur aldrei deyr.
Óhætt má því skrifa
af söguspjöldum síðar meir
sagan þín mun lifa.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Fallinn er frá einn af máttarstólp-
um Hundaræktarfélags Íslands, Em-
ilía eða Milla eins og við ávallt köll-
uðum hana.
Milla rak Hundaskólann á Bala um
árabil ásamt vinkonu sinni Þórhildi
Bjartmarz. Eigum við mörg ljúfar
minningar frá þeim dögum. Fyrir
fimm árum færðu þær stöllur Hunda-
ræktarfélaginu að gjöf alla starfsemi
Hundaskólans að Bala. Með þessari
höfðinglegu gjöf styrktist Hunda-
skóli HRFÍ og varð við það að þeim
öfluga skóla sem hann er í dag. Milla
tók að sér skólastjórn og gegndi því
starfi fram á síðasta dag.
Milla sat í sýningastjórn og starf-
aði sem sýningastjóri HRFÍ í fjölda
ára. Hún var fagurkeri og frábær
skipuleggjandi, ósérhlífin, ákveðin og
stefnuföst. Þess bera sýningar fé-
lagsins glöggt merki. Mikil undirbún-
ings- og frágangsvinna fylgir sýning-
um bæði varðandi skipulag og þjálfun
starfsfólks. Voru oft lagðir dagar við
nætur til að vel mætti til takast. Milla
mætti einatt fyrst manna á sýning-
arsvæðið og fór síðust úr húsi. Sýn-
ingar HRFÍ vekja ávallt athygli fyrir
glæsileika og gott skipulag ekki síst
meðal erlendra dómara og gesta.
Milla sat um tíma í aðalstjórn fé-
lagsins og jafnframt í ræktunarstjórn
retriever-deildar.
Milla var alla tíð mikill dýravinur
og barðist fyrir velferð dýra. Lagði
hún meðal annars til að stofnaður
yrði sjóður á 35 ára afmælisári HRFÍ
til styrktar heimilislausum hundum,
sem finna þyrfti ný heimili. Að ósk
Millu hefur þessi sjóður verið stofn-
aður.
Á vorsýningu félagsins í mars sl.
var Milla sæmd heiðursmerki HRFÍ
fyrir ötult og óeigingjarnt starf í
þágu þess. Hún bar hag félagsins
ávallt fyrir brjósti og var ætíð til stað-
ar. Hún hvatti okkur í baráttunni og
miðlaði af þekkingu og reynslu.
Aðalfundur félagsins var haldinn
26. maí sl. Var þá mjög dregið af
Millu. Engu að síður sendi hún heilla-
óskaskeyti til fundarins með ham-
ingjuóskum til félagsmanna á 35 ára
afmæli félagsins.
Millu er sárt saknað enda setti hún
mark sitt á félagið og alla þá sem um-
gengust hana með þægilegri nær-
veru og glæsileika. Við sjáum á eftir
mikilhæfum forystumanni, sem naut
virðingar jafnt innan lands sem utan.
Við sendum innilegar samúðar-
kveðjur til eiginmanns Millu, Snorra
Hallgrímssonar, foreldra hennar
Gússýjar og Steina, systranna Haf-
dísar og Heiðdísar, fjölskyldu og
vina.
Við þökkum Millu samfylgdina og
allt það ómetanlega starf sem hún
hefur gefið félaginu.
Blessuð sé minning hennar.
Stjórn Hundaræktarfélags
Íslands.
Þær eru vandfundnar manneskjur
eins og Milla. Það er líkt og þær hafi
aðra sýn á lífið en margur annar.
Ótakmörkuð umhyggja og ástúð
hvort sem um var að ræða gagnvart
mönnum eða málleysingjum var það
sem einkenndi persónuleika hennar
og gerði hana að því sem hún var, ein-
stök. Það eru forréttindi að fá tæki-
færi til að kynnast þvílíkri konu í leik
og í starfi.
Megi góður guð veita elskulegri
fjölskyldu hennar og kærum vinum
styrk á þessum erfiðu tímamótum.
Við þökkum fyrir ástúð alla
indæl minning lifir kær.
Nú mátt þú vina höfði halla
við herrans brjóst er hvíldin vær.
Í sölum himins sólin skín,
við sendum kveðju upp til þín.
(H. J.)
Við kveðjum þig með trega og tár-
um.
Þínir vinir,
Hanna Björk og Helgi Vattnes.
Þó að við vissum hvert stefndi var
fréttin af fráfalli Emilíu Sigursteins-
dóttur eða Millu eins og við þekktum
hana þung. Milla var glæsileg kona
með einstaka útgeislun sem varð til
þess að fólki leið vel í návist hennar
og hún átti auðvelt með að hrífa það
með sér í ýmis verkefni eins og
glöggt mátti sjá á sýningum HRFÍ
og í hundaskólanum.
Milla var mikill dýravinur og bar-
áttumanneskja fyrir velferð þeirra, ef
hún vissi málleysingja sem átti í
vanda brást hún við og gerði það sem
í hennar valdi stóð til að bæta úr og
hreif að sjálfsögðu aðra með sér. Nú
síðast beitti hún sér fyrir stofnun
sjóðs til styrktar heimilislausum
hundum.
Þegar Milla gekk inn á stofuna til
okkar fylgdi henni alltaf einhver
kraftur, það var aldrei nein deyfð
þegar Milla var á staðnum. Við eigum
eftir að sakna þessarar glæsilegu og
kraftmiklu konu og viljum votta fjöl-
skyldu hennar og vinum innilegustu
samúð okkar.
Margrét Kjartansdóttir og
Sigríður Eiríksdóttir,
Hundasnyrtistofunni.
 Fleiri minningargreinar um
Emilíu Sigursteinsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.
Mágur minn og frændi okkar,
SIGURÞÓR ÁRNASON
frá Hrólfsstaðahelli,
Freyvangi 9,
Hellu,
verður jarðsunginn frá Skarðskirkju laugar-
daginn 12. júní kl. 11.00 f.h.
Halldóra Ólafsdóttir,
Jóna Bríet Guðjónsdóttir, Árni Guðjónsson,
Jóhanna Hannesdóttir, Erna Hannesdóttir,
Árni Hannesson, Sigríður Hannesdóttir.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför
GUNNARS KONRÁÐSSONAR
(Nunna Konn),
Lækjargötu 22,
Akureyri.
Guð blessi ykkur öll.
Stella Stefánsdóttir,
börn og fjölskyldur.
Eiginmaður minn,
ÞÓRÐUR PÁLSSON
frá Sauðanesi,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 9. júní síðast-
liðinn. Jarðarförin verður auglýst síðar.
Sveinbjörg Jóhannesdóttir
og aðrir aðstandendur
Móðir mín, tengdamóðir og amma,
INGIBJÖRG STURLUDÓTTIR,
áður til heimilis á Réttarholtsvegi 39,
Reykjavík,
lést á Hrafnistu í Reykjavík miðvikudaginn
9. júní.
Sigríður P. Ólafsdóttir, Ingimar Halldórsson,
Herdís Heiðdal,
Ásgerður I. Jónsdóttir, Jóhanna R. Jónsdóttir,
Ingibjörg Magnúsdóttir, Ólafur Magnússon.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi (opa) og bróðir,
GUÐMUNDUR ÁGÚSTSSON
hagfræðingur,
Rekagranda 5,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 16. júní kl. 15.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á hjúkrunarþjónustuna Karitas og
Krabbameinsfélag Íslands.
Moníka María Karlsdóttir,
Kristján Guðmundsson, Þóra Margrét Pálsdóttir,
Stefán Ásgeir Guðmundsson, Védís Skarphéðinsdóttir,
Katrín Guðmundsdóttir, Haukur Valgeirsson,
barnabörnin Lara Valgerður og Þór Valgarð
og systkini hins látna.
Ástkær eiginmaður minn, afi og langafi,
INDRIÐI S. FRIÐBJARNARSON,
Leirubakka 6,
Reykjavík,
síðast til heimilis á Hrafnistu
í Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju við
Strandgötu mánudaginn 14. júní kl. 13.30.
Sigríður Egilsdóttir,
Arnbjörg Eiðsdóttir, Helgi Kristjánsson,
Ólafur Sólimann Helgason,
Helgi Helgason,
Helena Helgadóttir,
Una O. Guðmundsdóttir, Þórir Skúlason,
Erling Guðmundsson, Vilhelmína Isaksen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra góðra vina okkar fyrir
hlýhug vegna andláts og útfarar mannins
míns,
SIGURÐAR KRISTJÁNSSONAR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á dvalarheim-
ilinu Hlíð á Akureyri fyrir góða umönnun.
Guð blessi ykkur öll.
Sigurlaug Sveinsdóttir
og fjölskyldur.