Morgunblaðið - 15.06.2004, Blaðsíða 36

MINNINGAR
36 ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Torfi Guðbjörns-son fæddist í
Bjarnarnesi í Kald-
rananeshreppi í
Strandasýslu 29.
október 1929. Hann
lést á Landspítalan-
um 6. júní síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðbjörn
Bjarnason bóndi, f.
26. september 1880,
d. 25. október 1952,
og Katrín Kristín
Guðmundsdóttir
ljósmóðir, f. 19.
október 1885, d. 20.
janúar 1967. Torfi átti tíu alsystk-
ini. Þau eru: Gunnar Magnús, f. 8.
maí 1910, d. 10. júlí 1924, Sigríður
Guðmundína, f. 18. júlí 1911, d. 28.
október 1988, Bjarni Kristófer, f.
16. júní 1913, d. 25. ágúst 1988,
Anna Mikaelína, f. 20. júní 1915,
Kristbjörg Rósalía, f. 1. desember
1916, d. 10. júní 2002, Elín Rósa, f.
16. september 1918, Arngrímur, f.
19. ágúst 1920, d. 6. október 1983,
Guðrún, f. 11. október 1922, d. 17.
janúar 2000, Þorsteinn Gunnar, f.
28. september 1925, d. 17. febrúar
1997, Margrét, f. 30. apríl 1928.
Torfi átti eina hálfsystur, sam-
mæðra, Svanfríði Jónsdóttur, f.
16. september 1901, d. 25. júlí
1902, og eina hálfsystur samfeðra,
ágúst 1984, og Auður Ösp, f. 10.
september 1990. 4) Karl Gunnar, f.
30. apríl 1957, maki Ingveldur
Teitsdóttir og eiga þau þrjú börn.
Þau eru: Ástbjörg Ýr, f. 30. mars
1978, Gunnar Ingi, f. 10. nóvember
1983, og Teitur, f. 18. desember
1985. 5) Kristleifur Gauti, f. 31.
mars 1958, maki Kristín Birna
Angantýsdóttir og eiga þau fjögur
börn. Þau eru: Guðrún Ása, f. 16.
mars 1978, Torfi Björn, f. 20. febr-
úar 1980, Daníel Hrafn, f. 14. febr-
úar 1985, og Andri Týr, f. 26. sept-
ember 1987.
Torfi fluttist með foreldrum sín-
um inn á Hólmavík þegar hann
var ársgamall og bjó þar til 15 ára
aldurs. Þá fluttist hann til Reykja-
víkur og bjó þar hjá Sigríði systur
sinni og starfaði hjá Veiðarfæra-
gerðinni. Torfi og Anna hófu bú-
skap árið 1948 og bjuggu þá í
Reykjavík en fluttust vorið 1953 í
Kópavog. Um tíma bjuggu þau í
Vogum á Vatnsleysuströnd og í
Keflavík á meðan Torfi starfaði
hjá varnarliðinu á Keflavíkurflug-
velli. Sumarið 1961 fluttust þau
síðan á Neðstutröð 8 í Kópavogi
og þar bjó Torfi til dauðadags.
Torfi hóf nám í hárskera- og
rakaraiðn við Iðnskólanum í
Reykjavík árið 1948 og starfaði
hann við iðn sína til dauðadags
eða í alls 56 ár. Hann hóf rekstur
rakarastofunnar að Neðstutröð 8 í
desember 1961 þar sem hann
starfaði til dauðadags.
Útför Torfa verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Sigríði Svövu Ingi-
mundardóttur, f. 4.
maí 1923.
Hinn 30. mars 1952
kvæntist Torfi eftirlif-
andi eiginkonu sinni
Önnu Marín Krist-
jánsdóttur frá Sand-
gerðisbót í Glerár-
þorpi á Akureyri, f.
27. ágúst 1927. For-
eldrar Önnu voru
Kristján Hallfreður
Sigurjónsson sjómað-
ur, f. 24. júlí 1895, d.
17. júlí 1981, og Anna
Pétursdóttir, f. 23. júlí
1894, d. 14. desember 1954. Torfi
og Anna eignuðust fimm börn.
Þau eru: 1) Katrín Guðbjörg, f. 9.
mars 1949, maki Bragi Jónsson og
eiga þau tvö börn: Berglind Guð-
rún, f. 5. september 1976, og
Brynjar Þór, f. 30. apríl 1980.
Katrín átti fyrir Bjarndísi Marín
Hannesdóttur, f. 13. júlí 1968. 2)
Kristján Guðmundur, f. 4. maí
1953, maki Bára Benediktsdóttir
og eiga þau þrjú börn. Þau eru:
Anna Marín, f. 18. janúar 1978,
Sigrún Katrín, f. 1. nóvember 1979
og Benedikt f. 24. apríl 1986. 3)
Kristbjörn Geir, f. 5. febrúar 1956,
maki Soffía Guðjónsdóttir og eiga
þau þrjú börn. Þau eru: Sigríður
Katrín, f. 30. maí 1979, Egill, f. 7.
Elsku Torfi minn.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín eiginkona
Anna Marín.
Torfi hennar Maju frænku er far-
inn. Elsku Torfi, rólegur, traustur
og hlýr. Það er erfitt að trúa því að
hann taki ekki oftar á móti mér á
Tröðinni, þar sem hann var alltaf til
staðar. Þau hjónin Torfi og Maja
hafa verið alla tíð í lífi mínu. Ég var
ekki gömul þegar ég fór með Kefla-
víkurrútunni til að dvelja hjá þeim
um lengri eða skemmri tíma. Þau
létu sig ekki muna um að bæta einni
stelpu við fimm barna hópinn.
Seinna varð Tröðin sá viðkomustað-
ur sem alltaf var opinn, alltaf heitt á
könnunni og tími fyrir spjall. Ég hef
verið velkomin á heimili þeirra eins
og ég væri ein af þeim.
Torfi var maður skynseminnar,
maður sem hægt var að spyrja ráða
um flest það sem að lífinu snýr og
hægt að treysta því að hann talaði
hug sinn. Hann var léttur í lund og
mætti mótlæti með æðruleysi. Það
var ekki hans deild að kvarta. Hann
lét sig varða flesta hluti og fylgdist
vel með þjóðfélagsumræðunni.
Hann var þrælpólitískur, einhver
sagði „róttækur“ framsóknarmaður,
og umræðan um þjóðfélagsmálin var
oftar en ekki lífleg í eldhúsinu á
Tröðinni þar sem Torfi hafði
ákveðnar skoðanir á mönnum og
málefnum. Umræður blandaðar al-
varleika og skopi. Já, skopskynið var
í lagi hjá Torfa. Hann hafði einstak-
an hæfileika til að sjá spaugilegu
hliðarnar á málunum og átti það til
að stríða óspart á sinn góðlátlega
hátt. Hann var prakkari af lífi og sál.
Prakkarastrikin voru þó saklaus og
oftast meinfyndin eins og þegar
hann hringdi í „Diddu systur“,
mömmu mína, og taldi hana á að
lána sér tennurnar sínar – kvartaði
yfir að annars myndi hann svelta
heilu hungri. Sú tilhugsun reyndist
móður minni ofviða þar sem hún
vildi engan vita svangan eða mat-
arlausan.
Við fráfall Torfa streyma fram
minningar en það sem er efst í huga
er væntumþykjan og sú umhyggja
sem hann Torfi bar fyrir Maju sinni
og krökkunum. Fjölskyldan var hon-
um allt. Ég kveð þig, Torfi, með
söknuði, þakklæti og virðingu.
Þakka þér fyrir einlæga vináttu við
mig og fjölskyldu mína. Torfi minn,
við förum ekki oftar út undir vegg í
fjölskylduboðunum til að fá okkur
„frískt loft“. Elsku Maja frænka,
Kata, Kiddi, Bjössi, Gunni, Gauti og
fjölskyldur, missir ykkar er mestur.
Ég og fjölskylda mín vottum ykkur
okkar dýpstu samúð á þessari sorg-
arstundu, hugur okkar er hjá ykkur.
Agnes Agnarsdóttir.
„Af lífi ertu kominn og að lífi
skaltu aftur verða“. Ég dró manna-
korn fyrir þig afi minn:
Lofa þú Drottin sála mín,
og allt sem í mér er,
hans heilaga nafn,
lofa þú Drottin, sála mín,
og gleym eigi neinum velgjörðum hans.
(Sálmur 103, 1.2.)
Alveg dæmigert! Þú ert dáinn og
við sem eftir lifum erum alveg í rusli
og Hann lætur það snúast um sig!
Alveg merkilegt með sumt fólk! Mér
finnst að þú ættir að ræða þetta að-
eins við Hann, þetta gengur ekki.
Það var nú reyndar ekki fyrr en
ég las restina af sálminum sem ég
skildi hvað Hann átti við. Kannski
vegir Hans séu ekki svo óútreikn-
anlegir þegar allt kemur til alls.
Málið snýst bara um að hafa sig að-
eins hægan og leggja við hlustir.
Nú ertu loksins kominn í frí, afi
minn. Vonandi skín sólin þar sem þú
ert. Það verður erfitt að aðlagast
heiminum án þín, þú varst svo stór
hluti af honum. Við skiljum reyndar
ekkert í því hvað þú varst að flýta
þér. Enn fjallhress, á besta aldri og
alltaf kátur. Þú hafðir svo margt til
að lifa fyrir.
Maja systir skýrði garðinn sinn
Torfalund í höfuðið á þér. Mér skilst
að trén þín taki sig vel út í honum.
Endilega kíktu á hann.
Hafðu það gott, afi minn, þar sem
þú ert. Við hittumst svo aftur þegar
þar að kemur. Og hafðu ekki áhyggj-
ur af ömmu. Við skulum hugsa vel
um hana fyrir þig. Hvíldu í friði.
Sigrún Katrín Kristjánsdóttir.
Í dag er kvaddur hinstu kveðju
tengdafaðir minn, Torfi Guðbjörns-
son hárskerameistari. Torfi var
Strandamaður og hélt alltaf tryggð
við sína sveit.
Þegar Torfi var unglingur flutti
hann til Reyjavíkur og fór að vinna
við Veiðarfæragerð Íslands. Árið
1948 hóf hann hárskurðarnám í Iðn-
skólanum. Hann lauk því námi árið
1952 og fór að vinna við iðn sína,
fyrst í Reykjavík til ársins 1953 en
þá hóf hann störf á Keflavíkurflug-
velli sem rakari og vann þar til árs-
ins 1961.
Eftir þetta stefndi hann í Kópa-
voginn með fjölskyldu sína og stofn-
setti þar eigin rakarastofu í sama
húsi og heimili hans var. Hún var
stofnuð 9. desember 1961 og hafði
hún verið opin í samfellt 43 ár á sl.
ári.
Ég hef þekkt Torfa frá því að ég
man eftir mér en kynntist honum
mjög vel eftir að ég flutti inn á heim-
ili þeirra hjóna sem tengdadóttir
fyrir tæpum 30 árum.
Þegar Torfi var tvítugur greindist
hann með sjaldgæfan sjúkdóm sem
er kallaður vöðvaslensfár og vísar
nafnið í einkennin. Þau eru fyrst og
fremst máttleysi og kraftleysi í öll-
um vöðvum.
Á þessum tíma var ekki mikið vit-
að um sjúkdóminn hér en Torfi hafði
heyrt að hann gæti hugsanlega feng-
ið hjálp í Bandaríkjunum og dreif
hann sig þangað.
Hann fékk þar lyf sem hjálpaði
aðeins til þannig að hann var ekki
eins máttlaus.
Þegar Torfi fór að nálgast þrí-
tugsaldurinn greindist hann með
annan alvarlegan sjúkdóm, iktsýki,
sem lýsir sér þannig að hann smá-
skemmir alla liði líkamans.
Þrátt fyrir þessa sjúkdóma vann
Torfi alltaf fullan vinnudag og vissi
ég stundum ekki hvernig hann fór að
þessu. Með alla liði í höndum
kreppta og haldinn máttleysi klippti
hann allan daginn.
Ég heyrði Torfa aldrei kvarta yfir
örlögum sínum en alltaf var stutt í
brosið og bjartsýnina þrátt fyrir að
ég vissi að hann væri bæði slappur
og þakaður af verkjum.
Alltaf var hægt að ganga að Torfa
vísum á rakarastofunni á Neðstu-
tröðinni. Fyrst börnin hans og síðan
barnabörn gátu alltaf komið til
pabba/afa ef eitthvað bjátaði á og
leysti hann úr mörgum vandanum
meðan aðrir fullorðnir voru við
vinnu.
En það voru ekki bara börn og
barnabörn sem sóttu rakarastofuna
því þetta var stundum eins og sam-
komustaður þar sem mikil og merk
skoðanaskipti áttu sér stað. Þarna
komu menn bæði til þess að láta
klippa sig og ræða landspólitíkina.
Sumir komu eingöngu til þess að
spjalla um daginn og veginn.
Ég veit ekki hversu margar rík-
isstjórnir hafa verið stofnaðar þarna
né hversu mörgum hefur verið
breytt, aðrar felldar og reistar við á
ný o.s.frv. En þarna á þessari rak-
arastofu hefur oft verið mjög fjörugt
og vinsælt að koma við.
Ég veit ekki til þess að rakarastof-
unni hafi verið lokað heilan dag síð-
an hún var stofnuð fyrir 43 árum.
Þrátt fyrir að oft væri erfitt að kom-
ast úr rúminu á morgnana vegna
stirðleika í liðum og máttleysi í vöðv-
um lét Torfi það aldrei stoppa sig í
að komast út á stofu.
Gauti, yngsti sonur Torfa, lærði
einnig iðnina og hefur hann verið
með pabba sínum undanfarin 26 ár
og leyst hann af í fríum sem þó var
ekki oft.
Hjónaband Torfa og Maju var af-
ar farsælt og er erfitt að ímynda sér
Maju án Torfa, þau voru alltaf sam-
rýnd og hugsuðu svo vel hvort um
annað. Maja á marga góða að sem
munu styðja hana og styrkja á þess-
um erfiðu tímum. En Maja hefur
líka sýnt að hún er hetja þegar á
reynir.
Torfi er mesta hvundagshetja sem
ég hef fyrir hitt í lífinu og mér finnst
mjög dýrmætt að hafa fengið að
kynnast honum og verða honum
samtíða um tíma.
Elsku Torfi, ég þakka þér allt og
allt. Mér finnst ég vera töluvert rík
vegna þess að ég fékk að kynnast
þér og æðruleysi þínu og að sjá og
finna hvað þú hafðir alltaf mikið að
gefa öðrum.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Bára Benediktsdóttir.
Elsku afi, það fyrsta sem kemur
upp í huga mér þegar ég hugsa um
þig eru allir morgnarnir sem við sát-
um saman á rakarastofunni í vetur í
kaffi og sígó. Maður kom aldrei í
heimsókn öðruvísi en að það væri
heitt kaffi á könnunni. Heitasta um-
ræðuefnið var náttúrlega trén sem
ég flutti upp í Borgarfjörð. Ég mun
hugsa mjög vel um trén okkar og ég
veit að þú munt vaka yfir þeim. Ég
var alveg miður mín þegar í ljós kom
að þú myndir ekki sjá skóginn okkar
þegar hann yrði tilbúinn. Þetta er
stórgjöf sem þú gafst mér og þegar
þar að kemur munu börnin mín eign-
ast þau og mun ég þá segja þeim
sögurnar af besta afa í heimi og
langbesta rakara sem ég hef nokk-
urn tímann þekkt. Það er elsta
minning mín um þig þegar ég sat á
plankanum og þú varst að klippa
mig vegna þess að ég var alltof lítil
til að sitja í stólnum. Eins þegar þú
laumaðir að mér nammi þegar ég
var að sniglast í sjoppunni.
Ég ætla ekki að kveðja þig núna
vegna þess að ég reikna með þér í
kaffi og sígó uppi í Torfalundi um
alla framtíð. Ég skal meira að segja
kaupa handa þér Camel filterslaus-
an sem þú getur geymt hjá mér.
Anna Marín Kristjánsdóttir.
Nú þurfum við að kveðja hann afa
okkar. Hann afa sem við héldum að
yrði hjá okkur í mörg ár í viðbót.
Hann var alltaf svo hress alveg fram
á síðustu stundu og alltaf til staðar.
Maður gat gengið að honum vísum á
rakarastofunni að klippa eða bara að
spjalla við gesti og gangandi um lífið
og tilveruna, pólitíkina og veðrið eða
hvað sem var. Það er tómlegt að
koma þangað núna og enginn afi, en
hann er þar í anda og fylgist með að
allt fari vel fram og að neminn læri
allt sem læra þarf.
Já, hann afi var alltaf hress og tók
öllum vel. Það var sama hvaða hug-
myndir og vandamál var komið með,
hann var alltaf til í að ræða hlutina
og leggja eitthvað af mörkum ef
hann mögulega gat.
Elsku afi, við eigum eftir að sakna
þín mjög mikið og þá er alltaf gott að
leita í allar góðu minningarnar sem
við geymum með okkur. Takk fyrir
allt og láttu þér nú líða vel á nýja
staðnum.
Andri Týr, Daníel Hrafn,
Torfi Björn, Guðrún Ása
og Guðmundur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú,
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól.
Lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær.
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær.
Aldrei skal ég þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Takk fyrir okkur, elsku afi, og all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman.
Þú sem varst svo stoltur af okkur
og lést okkur óspart vita að það væri
aldrei nóg til af okkur og þú fylgdist
ávallt með því sem við vorum að
gera, svo barngóður varst þú. Minn-
ing þín er ljósið í lífi okkar.
Ásta Ýr, Gunnar Ingi
og Teitur.
Elsku afi minn, takk fyrir tak-
markalausa þolinmæði, takk fyrir að
kenna mér æðruleysi, takk fyrir að
kenna mér þrautseigju, takk fyrir að
kenna mér lífsgleði, takk fyrir ynd-
isleg ár og ekki síst, takk fyrir að
spilla mér með eftirlæti. Góða ferð,
afi minn.
Bjarndís Marín.
Kæri afi. Ég man ennþá röddina í
þér, hláturinn og brosið. Hver minn-
ing sem ég á um þig vekur kátínu og
hlýjar mér um hjartarætur. Elsku
afi, þú fórst kannski snemma en ekki
of seint, Guð kallaði á þig og þú svar-
aðir. Ég gleymdi nú oft meðan þú
lifðir að segja þér hversu mikið mér
þætti vænt um þig en ég veit að þú
vissir hvernig mér leið. Rakarastof-
an verður ekki sú sama eftir að þú
ert farinn. Maður býst alltaf við þér
fara að klippa einhvern eftir að hafa
verið í kaffipásu hjá ömmu. Lífið
verður ekki það sama án þín. Hvar
er hann afi sem var svo góður við
barnabörnin sín, hvar er hann afi
sem kenndi mér að greiða mér eins
og herramaður, hvar er hann afi sem
lagði mér ýmsar lífsreglur? Hann er
uppi í himnaríki að fylgjast með ást-
vinum sínum og verndar þá ásamt
öðrum ættingjum sem hafa farið
vestur yfir hafið til eilífrar dvalar í
friði og ró.
Benedikt Kristjánsson.
TORFI
GUÐBJÖRNSSON
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
 Fleiri minningargreinar
um Torfa Guðbjörnsson bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga.