Morgunblaðið - 15.06.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 15. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Bjarni Herjólfs-son fæddist í
Vestmannaeyjum
19. júlí 1932. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 3. júní síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Herjólfur Guðjóns-
son, verkstjóri frá
Oddsstöðum í Vest-
mannaeyjum, f. 25.
des. 1904, d. 31. jan.
1951, og kona hans
Guðbjört Guðbjarts-
dóttir frá Grinda-
vík, f. 11. okt. 1906, d. 21. sept.
1997. Bræður Bjarna eru Guð-
bjartur Jóhann, verslunarmað-
ur, f. 30. des. 1938, kvæntur
Birnu Bogadóttur frá Litluhól-
um í Vestmannaeyjum, og Guð-
jón, húsasmíðameistari, f. 23.
mars 1941, var kvæntur Jó-
hönnu Sigríði Jónsdóttur, d. 20.
desember 1990. Sambýliskona
Guðjóns er Valborg Ísleifsdóttir.
Herjólfur og Guðbjört bjuggu að
Einlandi í Vestmannaeyjum og
voru kennd við það hús.
Hinn 10. október 1959 kvænt-
ist Bjarni Unni Ketilsdóttur, f. 5.
jan. 1933, sem ættuð er frá Ísa-
firði og lifir hún mann sinn. Þau
byggðu sér hús við
Búastaðabraut í
Vestmannaeyjum.
Hús þeirra fór und-
ir ösku og eimyrju í
eldgosinu 1973, og
bjuggu þau hjón
eftir það á Klepps-
vegi 120 í Reykja-
vík. Þau eignuðust
eina dóttur, Auði,
hjúkrunarfræðing,
f. 1. febrúar 1960.
Bjarni lauk gagn-
fræðaprófi við
Gagnfræðaskólann
í Vestmannaeyjum
vorið 1949 og vorið 1951 lauk
hann við sama skóla landsprófi
eins og inntökupróf í mennta-
skóla nefndist þá. Bjarni hóf
nám og störf í flugumferðar-
stjórn árið 1954 og starfaði í tvö
ár í Reykjavík á vegum Flug-
málastjórnar, en síðan á Akur-
eyri, þar til hann fluttist aftur
til Vestmannaeyja árið 1957.
Bjarni starfaði síðan sem flug-
umferðarstjóri í Vestmannaeyj-
um alla sína starfsævi til 1995,
er hann lét af störfum, 63 ára að
aldri.
Útför Bjarna verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Með nokkrum orðum langar mig
að kveðja minn gamla vin og granna
Bjarna Herjólfsson. Við vorum á líku
reki, Bjarni þó nærri þremur árum
eldri, aldir upp á sömu torfunni, efst
og austast á Heimaey fyrir eldgosið
1973, þar sem nú eru hlíðar Eldfells.
Þetta var nokkur heimur út af fyr-
ir sig, þegar komið var upp úr Skarði,
norðan við Presthús og sunnan við
Goðastein, sem var forn gata, er lá að
býlum á austureyjunni, meðfram
túnum Vesturhúsa, hlaðin stórum
blágrýtissteinum að þeirri hlið sem
túnið var. Öllu hafði því löngu fyrir
eldgosið í Heimaey verið umturnað
með reglustikuskipulagi.
Uppi á bæjum var sérstaklega
sumarfallegt, græn og grösug tún,
sveit í miklum útgerðarbæ, sem iðaði
af lífi og fisklykt alla vetrarvertíðina,
frá því í janúar og fram í miðjan maí.
Þá hurfu aðkomnir vertíðarmenn úr
nærsveitum Suðurlands, að austan,
vestan og norðan, á braut og til síns
heima, en við tóku vorverk með til-
heyrandi undirbúningi kálgarða og
túna. Forfeður okkar Bjarna höfðu
búið þarna mann fram af manni. Föð-
urafi hans var Guðjón Jónsson, bóndi
og líkkistusmiður, á Oddsstöðum,
sem mikil ætt er komin frá. Tún og
túngarðar Eystri-Búastaða, þar sem
afi minn og amma bjuggu og síðar
föðursystir, svo og tún foreldra
minna á Bessastöðum og þeirra Ein-
landshjóna lágu saman. Allt vann
þetta fólk í sátt og samlyndi og má
segja deildi með sér kjörum og lífsins
gæðum. Við Bjarni vorum í krakka-
skaranum með frændfólki mínu á
Búastöðum og krökkum frá Odds-
stöðum, Túni, Hlaðbæ og Kirkjubæj-
um.
Það var fyrst löngu síðar, þegar
við, uppkomnir menn, upplifðum að
allt var horfið og aldrei varð þetta
aftur augum litið, að við gerðum okk-
ur grein fyrir hvers slags fríðindi það
voru að alast upp í þessu umhverfi og
með því góða fólki sem þarna lifði og
hrærðist.
Við Bjarni á Einlandi kynntumst
fyrst að marki þegar við lásum sam-
an undir landspróf veturinn 1951, frá
því í febrúar og fram til vorprófa.
Þetta var eftir hið skelfilega slys
sem varð þegar flugvélin Glitfaxi
fórst með 20 manns rétt við Reykja-
víkurflugvöll hinn 31. janúar 1951, en
faðir Bjarna, Herjólfur Guðjónsson,
fórst með vélinni. Bjarni var við nám
í Laugarvatnsskóla þegar þetta
gerðist og var móður sinni og bræðr-
um styrkur. Flugslysið var mikið
áfall fyrir alla og auðvitað sérstak-
lega þá sem áttu um sárast að binda,
en skuggi þess hvíldi yfir Vest-
mannaeyjum og heimilum aðstand-
enda í mörg ár. Við Bjarni náðum
saman þessa erfiðu mánuði í lífi hans
og fjölskyldunnar. Upp frá því urðum
við vinir, en þeir bræður stóðu þétt
saman við hlið móður sinnar, Björtu,
sem hugsaði alla tíð um heimilið að
Einlandi og velferð þeirra bræðra af
sérstakri alúð og umhyggju. Það er
óhætt að segja að Bjarni var ekki út-
ausandi eða hvers manns viðhlæj-
andi, en í hvert skipti sem við hitt-
umst, sem oftast var á förnum vegi
eða í flugturninum hjá honum, þegar
komið var til Eyja eftir gosið, fann ég
að mér var tekið sem trúnaðarvini.
Við vinir þeirra Einlandsbræðra
eigum margar góðar minningar um
hið fagra og snyrtilega heimili á Ein-
landi. Stundum var setið við spil í
suðurstofunni, en mest uppáhald
fannst mér að vera uppi á lofti og
fletta þar „Villabókunum“, sem voru
þykkir innbundnir doðrantar með
danska fjölskyldublaðinu Familie
Journalen, sem Herjólfur heitinn,
sjálfmenntaður í dönsku og Norður-
landamálum, las. Heilu dagana und-
um við okkur við að skoða þessi blöð
og teiknimyndasöguna „Willie paa
Eventyr“, sem kveikti í mér löngun
til að læra þetta mál.
Því var viðbrugðið hvað Bjarni var
skyldurækinn í sínu starfi sem flug-
umferðarstjóri, nákvæmur og glögg-
ur. Eftir að hann átti heimili í
Reykjavík, dvaldi hann öllum stund-
um í Flugturninum, þegar hann átti
vaktir á Vestmannaeyjaflugvelli.
Eftir fjölskyldu hans var starfið hon-
um allt, hans líf og yndi.
Unnur og Bjarni voru sérstaklega
samstiga í lífsbaráttunni og venju-
lega er rætt um þau bæði, þegar nafn
annars þeirra ber á góma. Þau ferð-
uðust mikið saman, um alla Evrópu
og víðar. Fyrir aðeins nokkrum árum
hitti ég þau sem nýtrúlofuð og vígreif
í Kaupmannahöfn á ferðum sínum. Í
Höfn var Unnur reyndar heimavön,
en hún vann stundum heilu sumrin á
vegum Flugleiða á Kastrup-flugvelli.
Einkadóttirin Auður, sem hefur góða
og víðtæka menntun á sínu sviði,
hjúkrunarfræðinni, var augasteinn
föður síns.
Við andlát Bjarna Herjólfssonar
kveðjum við vandaðan, vammlausan
mann, sem vann sín störf í kyrrþey
og af trúmennsku, fór sínar eigin há-
vaðalausu leiðir, í sátt við Guð og
menn.
Við Anika sendum Unni, Auði og
þeim Einlandsbræðrum og fjölskyld-
um þeirra einlægar hluttekningar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Bjarna Herj-
ólfssonar.
Guðjón Ármann Eyjólfsson.
Mig setti hljóðan er faðir minn
hringdi í mig og tilkynnti mér að
Bjarni, föðurbróðir minn, væri látinn
eftir stríð við mikil veikindi. Á augna-
blikum sem þessum hrannast upp
minningar um góðan mann og þær
gleðistundir sem við áttum saman, þó
þær hafi verið alltof fáar í seinni tíð.
Bjarni var einstaklega skemmtilegur
maður, sprellari mikill og man ég öll
gömlu fjölskylduboðin eins og þau
hafi gerst í gær. Þegar ég var lítill
strákur hlakkaði maður til næsta
boðs því maður vissi aldrei hvaða
gríni og glensi Bjarni frændi tæki
upp á næst. Hann var snillingur í að
koma okkur frændsystkinunum til
þess að hlæja og fullorðna fólkinu oft
líka. Til þess notaði hann alls konar
grínnef, gleraugu og hárkollur auk
þess sem alls konar bombur voru tíð-
ar með tilheyrandi hlátri og gleði.
Bjarni var mjög barngóður maður
enda varði hann miklum tíma í að
koma okkur krökkunum til að hlæja
og hafa gaman af. Þetta voru
skemmtilegir tímar því hann átti ein-
staklega auðvelt með að láta mann
veltast um af hlátri af alls kyns
sprelli og uppákomum. Bjarni vann
sem flugumferðarstjóri í flugturnin-
um í Vestmannaeyjum og það var
ekki sprellarinn Bjarni sem stjórnaði
flugumferðinni þar. Eitt af því
skemmtilegasta sem ég gerði þegar
ég var yngri var að heimsækja
Bjarna í flugturninn og fylgjast með
honum vinna innan um öll þessi tæki
og tól sem voru mjög spennandi fyrir
lítinn gutta eins og mig. Þarna var
nákvæmur og greindur maður á ferð
sem iðkaði starf sitt af svo mikilli
kostgæfni að jafnvel ég litli guttinn
tók eftir því. Með þessum línum vil ég
kveðja frænda minn sem veitti mér
ófáar gleðistundirnar um ævina.
Hugur minn er hjá frænda mínum og
ekki síst eftirlifandi eiginkonu hans
Unni og Auði dóttur hans. Megi
minning þín lifa í hjörtum okkar.
Herjólfur Guðbjartsson.
BJARNI
HERJÓLFSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Eiginmaður minn,
ÞÓRÐUR PÁLSSON
frá Sauðanesi,
verður jarðsunginn frá Blönduóskirkju laugar-
daginn 19. júní kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir, en
þeir, sem vilja minnast hans, láti líknarstofn-
anir njóta þess.
Sveinbjörg Jóhannesdóttir
og aðrir aðstandendur.
Lokað
eftir hádegi í dag í Fjölbrautaskólanum í Garðabæ vegna jarð-
arfarar GUÐMUNDAR KARLS GÍSLASONAR.
Fjölbrautaskólinn í Garðabæ.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
EINAR SVEINBJARNARSON,
Ysta-Skála,
Vestur-Eyjafjöllum,
verður jarðsunginn frá Ásólfsskálakirkju, Vest-
ur-Eyjafjöllum, föstudaginn 18. júní kl. 15.00.
Páll Vilhjálmur Einarsson, Áslaug Sigurðardóttir,
Sigríður Anna Einarsdóttir, Ólafur Hjálmarsson,
Guðlaugur Sigurður Einarsson, Annika Rosén,
Sigurjón Eyþór Einarsson, Elín Hallgrímsdóttir
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
HAFLÍNA MARÍN BJÖRNSDÓTTIR
frá Kolkuósi,
er lést á Dvalarheimili aldraðra, Sauðárkróki,
fimmtudaginn 10. júní, verður jarðsungin frá
Sauðárkrókskirkju laugardaginn 19. júní kl. 14.
Kristín Heiður Sigurmonsdóttir, Gísli Magnússon,
Rut Sigurmonsdóttir, Hreinn Elíasson,
Margrét Sigurlaug Sigurmonsdóttir, Magnús Guðmundsson
og fjölskyldur.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför okkar ást-
kæra föður, tengdaföður, sonar og bróður,
ÞÓRIS JÓNSSONAR,
Fagrahvammi 14,
Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir viljum við senda FH fyrir ómet-
anlegan stuðning og aðstoð.
Erla Björg Þórisdóttir, Davíð Rúrik Martinsson,
Auður Dögg Bjarnadóttir,
Björk Þórisdóttir,
Hjörtur Þórisson,
Jón Helgi Pálmason, Sigríður Erla Magnúsdóttir,
Magnús, Unnur, Pálmi og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
GRÉTAR ÓLAFSSON
læknir,
Hvassaleiti 56,
lést á Landspítala Hringbraut mánudaginn
14. júní.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Lands-
samtök hjartasjúklinga, sími 552 5744.
Hólmfríður Magnúsdóttir,
Sólveig Grétarsdóttir, Guðmundur A. Guðmundsson,
Grétar Örn Guðmundsson, Jóhanna Fríða Guðmundsdóttir.