Morgunblaðið - 12.08.2004, Blaðsíða 27

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2004 27
stíl. En nú ert þú farinn, kæri vinur,
og við höfðum ekki tækifæri til að
kveðja þig. Það er sagt að þeir sem
guðirnir elska mest deyi ungir. Það
hlýtur að eiga við um þig fyrst þú
fórst svona ungur. Kæri vinur, við
vorum rétt að byrja á nýju verki þeg-
ar hörmungin dundi yfir. Það var
sárt að krjúpa við hlið þér þegar þú
kvaddir þetta líf. Nú heldur þú til
annarra starfa í öðrum heimi, þar
sem draumar þínir rætast. Þín verð-
ur sárt saknað af öllum starfsmönn-
um G.V.
Upp heimreið nú að himnahliði þú
ekur, kæri vinur minn. Þér á móti
drottinn tekur, til nýrra starfa, Toggi
minn. Minning þín mun ætíð lifa. Í
hjarta okkar þar ert þú. Drottinn
verndi sálu þína. Með söknuði við
kveðjum nú. Hvíl þú í friði, kæri vin-
ur. Hugur okkar er hjá þér og fjöl-
skyldu þinni. Með þökk fyrir að fá að
kynnast þér.
Árni og Ásgerður.
Toggi minn. Ég trúi því ekki að þú
sért ekki lengur með okkur. Þegar ég
heyrði að þú hefðir lent í þessu
hörmulega slysi setti mig hljóðan. Ég
vildi ekki trúa þessu. Þessi dagur
sem var búinn að vera svona ynd-
islegur fram að þessu. Sennilega
heitasti dagur sumarsins og allt svo
frábært. Svo gerist þetta. Ég vona að
maður læri að meta það sem maður á
og taki ekki öllu og öllum sem sjálf-
sögðum hlut. Lífið er allt of stutt og
óútreiknanlegt til þess.
Minningarbrot þutu í gegnum
hugann þar sem ég stóð alveg dofinn.
Af hverju? Af hverju þú? Ég var
nýbúinn að tala við þig í síma þar sem
þú sagðir mér að þú hafir verið að
koma frá nýja vinnuveitanda þínum
og hafir verið að semja um launin í
nýju vinnunni sem þú hlakkaðir svo
til að byrja í, og svo var Gústi bróðir
þinn að fara að gifta sig.
Af hverju er lífið svona ósann-
gjarnt? Það var svo bjart framundan
hjá þér og ég sem hélt að við ættum
eftir að eiga svo margar gleðistund-
irnar saman. En máltækið segir:
„Þeir deyja ungir sem guðirnir
elska“ og eru það orð að sönnu. Þér
hefur verið ætlað eitthvað mikilvæg-
ara hlutverk á nýjum stað og ég veit
að þér líður vel þar sem þú ert núna.
Ég man þegar við vorum að kynn-
ast fyrst. Þú varst að vinna á lag-
ernum í Sjöfn og ég fór að vinna þar í
sápudeildinni með Myndlistarskólan-
um á sumrin. Við urðum strax mjög
góðir vinir þar sem við áttum sömu
áhugamálin. Það var alltaf stutt í
fíflaskapinn hjá okkur og alltaf gát-
um við hlegið að öllum mögulegum
hlutum þar sem við höfðum sama
húmorinn. Við vorum nánast óað-
skiljanlegir þennan góða, en allt of
stutta tíma sem ég fékk að þekkja
þig. Ef við vorum ekki að þvælast út
um allar trissur eða skemmta okkur í
bænum, á fótboltaleikjum, hlusta á
tónlist, drekka kaffi (og það ekkert
lítið) eða bara hanga yfir engu þá töl-
uðum við saman í síma. Þú áttir
marga ógleymanlega frasana sem við
fífluðumst alltaf með og alltaf var
stutt í brosið. Þú varst svona einn af
þeim vinum sem allir ættu að eiga og
ég þakka Guði fyrir að hafa fengið að
njóta þess heiðurs að hafa verið vinur
þinn. Þú vildir alltaf allt fyrir alla
gera og sama hvað þú varst beðinn
um þá gerðirðu það alltaf með glöðu
geði. Þeir eru vandfundnir svona
snillingar eins og þú varst.
Við vorum hálfgerðir heimalningar
hjá hvor öðrum og ég leit alltaf hálf-
partinn á þig sem einn af bræðrum
mínum. Það var alltaf svo gott að
koma heim til þín í Mánahlíðina, þar
sem ég fékk alltaf svo góðar mót-
tökur. Þú varst sannkallaður vinur
vina þinna. Þú hafðir líka svo gaman
að börnum og ég veit að þín er sárt
saknað af þeim. Verst að þú hélst
með Liverpool (ha, ha, ha). En þú
varst þó allavega harður Þórsari og
vorum við búnir að fara á nokkra
leikina saman, hvort sem þeir voru
heima eða úti á landi og alltaf
skemmtum við okkur vel hvernig svo
sem leikirnir fóru. Mér er líka minn-
isstæð ferðin sem við fórum til Dan-
merkur sumarið 2000, ég, þú og Val-
ur. Það var rosalega skemmtileg ferð
og synd að þær verða ekki fleiri ferð-
irnar með þér. Við verðum bara að
geyma þær þangað til seinna, kæri
vinur. Það er óhætt að segja að þú
skiljir eftir þig stórt skarð sem ekki
verður fyllt. En minningin um þig
mun alltaf ylja mér um hjartarætur
og þó að erfiðir og sárir tímar séu
framundan þá veit ég að þú verður
alltaf með okkur.
Toggi minn. Ég kveð þig með sorg
og söknuði í hjarta, en jafnframt með
þakklæti fyrir að fá að kynnast þér
og fyrir allt sem þú hefur gefið mér
og minni fjölskyldu. Þín verður sárt
saknað, en ég veit að við eigum eftir
að hittast aftur og hlæja saman á öðr-
um stað.
Elsku Ingi, Guðbjörg, Gústi og
Guðmundur, það er erfitt og sárt að
þurfa að kveðja góðan dreng sem var
tekinn frá okkur allt of snemma.
Ég sendi ykkur og fjölskyldum
ykkar og öðrum aðstandendum mín-
ar dýpstu samúðarkveðjur. Guð gefi
ykkur öllum styrk á þessum erfiðu
tímum.
Þinn vinur,
Ágúst Halldórsson.
Mig setti hljóðan þegar ég fékk
þær fréttir að það hefðir verið þú,
Toggi, sem hefðir lent í þessu hræði-
lega slysi við Krossanes. Hvers
vegna þú? Spyr maður, en því miður
fær maður því ekki ráðið hvenær
kallið að ofan kemur. Vegir guðs eru
órannsakanlegir og hann hefur vænt-
anlega haft eitthvað miklu, miklu
stærra verkefni handa þér þarna hin-
um megin. Það er huggun harmi
gegn að þér líður eflaust vel þar sem
þú ert núna og átt örugglega eftir að
sitja með okkur Gústa og horfa á leiki
í vetur eins og við gerðum ósjaldan
og drukkum mikið kaffi með og fífl-
uðumst.
Missir Gústa er mikill, þið voruð
ótrúlega nánir vinir enda þú svo mik-
ill vinur vina þinna. Svona vinátta er
ómetanleg. Börnin mín hændust
mikið að þér og þar verður þín sakn-
að. Að sjá þig þegar þú komst í heim-
sókn, hvað þú hafðir gaman af því að
spjalla við þau, oftar en ekki var erf-
itt að ná sambandi við þig, en svona
varstu, þú elskaðir börn. Toggi minn,
manstu ferðalagið okkar til Dan-
merkur? Hvílík snilldar ferð, það er
eitthvað sem maður kemur ekki til
með að gleyma og hvað við töluðum
alltaf um að fara aðra ferð, þá til
London, en sú ferð verður víst að
bíða eitthvað.
Ég trúi því, elsku vinur, að við hitt-
umst aftur og þá verður þokkalega
kátt á hjalla.
Ég og fjölskyldan biðjum góðan
guð um að geyma þig, elsku Toggi, og
vaka yfir fjölskyldu þinni á þessum
erfiðu tímum.
Sjáumst síðar,
Valur Freyr.
Það er mikið áfall þegar einn úr
hópnum fellur frá. Í dag kveðjum við
kæran vinnufélaga okkar, Þorgeir
Inga, eða Togga eins og hann var
ávallt kallaður. Hann kom til okkar
fyrir ári síðan fullur lífsgleði, með
húmorinn í fyrirrúmi og erum við
þakklát fyrir þann tíma sem við feng-
um að njóta með honum.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Við sendum fjölskyldu Togga okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Minning um góðan dreng lifir í
hjörtum okkar allra.
Vinnufélagar G.V. gröfum.
hrjáði hann. Ég þykist viss um að Ás-
geir hafi metið mikils þessa um-
hyggju systur sinnar og við í fjöl-
skyldunni erum henni einnig þakklát.
Með Ásgeiri er horfinn maður sem
í mínum huga er fulltrúi þeirrar kyn-
slóðar sem hefur gengið í gegnum
miklar breytingar í íslensku sam-
félagi. Eins og títt er í fjölskyldum
eru oft eldri frændur og frænkur sem
öllum þykir vænt um og boðið til sam-
veru á tyllidögum og hátíðarstundum
fjölskyldunnar. Ásgeir var síðustu ár-
in þessi frændi sem alltaf var með
okkur á slíkum stundum og við nut-
um nærveru hans. Með þessum hug-
leiðingum mínum vil ég fyrir hönd
fjölskyldunnar þakka Ásgeiri sam-
fylgdina og hann mun ávallt fylgja
okkur í minningu um ókomna tíð.
Björn Hermannsson.
Nú er Ásgeir frændi fallinn frá.
Hann var bróðir „ömmu Hjördísar“
og hluti af fjölskyldunni.
Hann sýndi okkur velvilja og
áhuga á því sem við tókum okkur fyr-
ir hendur og var vel inni í málum hvað
varðar framkvæmdir og þess háttar
hjá okkur. Hann bar vott um mikið
verkvit og reynslu af byggingum og
hafði gaman af að fylgjast með þegar
við stóðum í framkvæmdum. Oft var
leitað til hans um góð ráð.
Ásgeir hafði áhuga á að skoða land-
ið, en því miður voru tækifærin fá í
seinni tíð. Okkur er þó minnisstætt
þegar hann kom ásamt „ömmu Hjör-
dísi“ í heimsókn til okkar vestur á
Þingeyri þegar við dvöldum þar sum-
arlangt ’98. Þá sýndi hann okkur
hvern vitann af öðrum sem hann
hafði unnið við að byggja og sögurnar
spruttu fram hver af annarri.
Ásgeir var nægjusamur maður og
var meira fyrir að gefa en þiggja. Það
sýndi sig í stórtækum gjöfum á merk-
um tímamótum hjá okkur.
Ásgeir var óvenju vel að sér um
þjóðmálin og fylgdist vel með því sem
var að gerast bæði á Íslandi og í út-
löndum.
Hann var hress andlega og var allt-
af til ef honum var boðið í síðdeg-
iskaffi, bíltúr eða aðra tilbreytingu.
Ásgeir Tómas, 7 ára nafni, leit mik-
ið upp til frænda og var alltaf mjög
spenntur að hitta hann og ræða mál-
in.
Nú er mikið spurt á okkar heimili
um Ásgeir frænda. Hvenær hann
breytist í engil? Hversu margir engl-
ar koma að ná í hann, því hann var
svo stór? Og hvort þeir verði í kirkj-
unni?
Við kveðjum hann með söknuði og
hlýhug.
Fjölskyldan á Barðaströnd 3.
Ásgeir frændi er dáinn. Þegar ég
fékk fréttirnar hugsaði ég með mér
hvernig jólin yrðu. Þá á ég eftir að
sakna hans mest. Frá því ég man eft-
ir mér hefur Ásgeir frændi verið með
okkur fjölskyldunni á jólum, afmæl-
um og öllum viðburðum í fjölskyld-
unni. Það verður öðruvísi án hans.
Elsku Ásgeir, takk fyrir allt sem
þú hefur gefið mér og fjölskyldunni.
Takk fyrir hlýjuna og gjafirnar.
Eftir að þú fluttir úr Breiðholtinu á
Grund gat ég heimsótt þig oftar og þá
sérstaklega þegar ég vann á Grund
um tíma. Þá gat ég kíkt til þín á
hverjum degi eftir vinnu og farið út í
búð fyrir þig og keypt „Ásgeirs sultu“
en þeir í búðinni höfðu hana alltaf til
bara fyrir þig. Maður þurfti ekki ann-
að en að biðja um „Ásgeirs sultu“ og
þá vissu þeir í búðinni hvað átt var
við. Við spjölluðum mikið saman þeg-
ar ég kom til þín og þú talaðir mikið
um það við mig hvað menntun og
metnaður væri mikilvægur. Þegar ég
útskrifast veit ég að þú og afi Njáll
verðið hjá mér og óskið mér til ham-
ingju.
Elsku Ásgeir, þú hefur reynst mér
vel og Ásgeiri Tómasi sérstaklega.
Hann talar stanslaust um þig og að
nú sért þú orðinn engill. Hann saknar
þín mikið. Við eigum öll eftir að sakna
þín en mér líður betur að vita af þér
uppi hjá guði heldur en að vera lasinn
í rúminu eins og þú varst síðustu vik-
ur, því allir deyja einhvern tímann og
þinn tími var greinilega kominn núna.
Nú færðu að hitta þá sem þú hefur
misst og þá veit ég að þér líður vel.
Takk fyrir allt.
Þín frænka,
Unnur Margrét.
✝ Stefán Þorgríms-son fæddist í
Syðra Tungukoti,
sem nú heitir Brúar-
hlíð í Blöndudal í A-
Húnavatnssýslu 1.
október 1919. Hann
lést á LSH í Fossvogi
31. júlí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
hjónin Þorgrímur
Jónas Stefánsson, f.
1891, d. 1955, og
Guðrún Ingibjörg
Björnsdóttir, f. 1898,
d. 1971. Systkini
Stefáns eru: Aðal-
björg Guðrún, f. 20.4. 1918, Kon-
kordía Sigurbjörg, f. 2.6. 1922,
Björn Jón, f. 9.5. 1921, d. 4.2. 2003,
Emilía Svanbjörg, f. 2.12. 1924, d.
14.4. 1982, og Vilhjálmur, f. 27.1.
1926, d. 22.5. 1929. Stefán á einnig
tvö uppeldissystkini, þau Hannes
Ágústsson, f. 11.11 1912, látinn,
og Pálínu Pálsdóttur, f. 23.1. 1935.
Hinn 31. maí 1947 kvæntist
Stefán eftirlifandi eiginkonu
sinni, Ingibjörgu Guðjónsdóttur,
f. 11.2. 1920. Börn Stefáns og Ingi-
bjargar eru: 1) Þór-
unn Erna Jessen, f.
1.4. 1948, gift Peter
Winkel Jessen. Þau
eru búsett í Reykja-
vík. Börn þeirra eru
Greta, Inga og Stef-
án Winkel. 2) Guðjón
Haukur, f. 28.5,
1952, kvæntur Ingi-
björgu Stefánsdótt-
ur. Þau eru búsett á
Selfossi. Börn þeirra
eru Stefán Haukur
og Álfheiður. 3)
Bryndís, f. 21.1 1963,
gift Lars Thøgersen.
Þau eru búsett í Danmörku. Börn
þeirra eru Silja, Anna Björk og
Stina Sif. Barnabarnabörnin eru
þrjú.
Stefán flutti til Reykjavíkur 17
ára gamall og vann við ýmis störf,
m.a. sjómennsku. Lengst af vann
hann þó í Áburðarverksmiðju rík-
isins eða frá 1954 þar til hann
hætti störfum 1990.
Útför Stefáns fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Kær tengdafaðir minn, Stefán Þor-
grímsson, lést að morgni 31. júlí eftir
erfið veikindi. Mig langar að þakka
honum samfylgdina í 30 ár með örfá-
um kveðjuorðum.
Allt frá fyrstu kynnum hefur hann
sýnt mér ástúð og virðingu. Tók mér
varlega í fyrstu, stelpu utan af landi,
sem kom inn í líf fjölskyldunnar í
byrjun árs 1974. Ég fann fljótt fyrir
umhyggju og áhuga á framtíðar-
áformum okkar Guðjóns sem hann
sýndi allt til enda. Börnunum okkar,
Stefáni Hauki og Álfheiði, sem komu
úr framandi umhverfi um langan veg
tók hann opnum örmum. Fyrir þetta
vil ég sérstaklega þakka.
Góðar minningar eru dýrmæt eign
og verða ekki frá okkur teknar. Minn-
ing Stefáns tengdaföður míns er mér
afar kær og mun ylja mér og fjöl-
skyldu minni um ókomin ár.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Valdimar Briem).
Ingibjörg Stefánsdóttir.
Afi er lagður af stað í síðustu sigl-
ingu sína. Líf hans var ekki alltaf
þægileg sigling á lygnum sjó því afi
fékk stærri skammt af veikindum en
margir.
Þegar við systkinin rifjum upp
minningar okkar um afa kemur ým-
islegt upp í hugann.
Okkur er minnisstætt þegar við
vorum yngri og báðum afa að spila, þá
var hann alltaf fús til þess enda mikill
spilamaður. Hann spilaði lengi bridge
og rifjaði oft upp skemmtileg spil sem
hann hafði fengið á hendi. En við spil-
uðum alltaf Gaur og hlógum mikið og
skemmtum okkur konunglega.
Alltaf þegar við komum í heimsókn
sat afi í hægindastólnum sínum og
leið ekki á löngu þar til hann var far-
inn að segja okkur fróðlegar sögur frá
fyrri tíð. Afi lifði tímana tvenna og
kom víða við. Hann var fæddur og
uppalinn í Blöndudal og bjó þar fram
á unglingsár og hafði frá mörgu að
segja frá þeim tímum.
Hann byrjaði ungur að vinna í
vegavinnu og þá við að líta eftir hest-
um.
Hann sagði okkur oft frá því þegar
hann var að flytja hesta yfir Blöndu
fyrir hrossakaupmenn og lenti oftar
en einu sinni í hrakningum.
Sjómennskan skipaði einnig stóran
sess í frásögnum hans, en hann var á
sjó, m.a. á stríðsárunum þar sem
hann var kyndari á gufuskipi sem
sigldi með fisk til Bretlands.
Afi var mikill veiðimaður og á með-
an heilsan leyfði fór hann í margar
veiðiferðir. Hann spurði alltaf frétta
af veiðiskap og var alltaf tilbúinn að
gefa ráð um góða veiðistaði og beitu.
Hann vildi einnig ólmur lána okkur
veiðidótið sitt.
Fátt gladdi afa meira en þegar
barnabarnabörnin komu í heimsókn
og voru þau strax hænd að honum.
Við vonum að afi sé kominn á góðan
stað með veiðistöngina og kaffibrús-
inn ekki langt undan.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Við erum þakklát fyrir að fengið að
hafa afa svona lengi.
Greta, Inga og Stefán Jessen.
Elsku afi minn.
Það gleymist ekki öll sú hamingja
sem alltaf ríkti þegar ég kom í heim-
sókn til ömmu og afa. Afi var alltaf að
pota í mig með stafnum sínum og það
fékk mig alltaf til að brosa. Ég man
eftir því að þegar ég var yngri gátum
við afi spilað klukkutímum saman.
Við bjuggum til okkar eigin reglur í
olsen olsen og ég vann yfirleitt með
þeim reglum en stundum leyfði ég nú
afa að vinna. Eftir að afi veiktist fyrir
rúmum 7 mánuðum reyndi ég að
heimsækja hann eins oft og ég gat.
Einu sinni þegar ég sat hjá honum í
stofunni sagði hann allt í einu: „Þú
verður nú alltaf litla stelpan hans afa
þíns“ og bætti svo við: „Ég skil bara
ekki hvernig svona gamall og ljótur
karl getur átt svona brosmilt barna-
barn.“ Þessi minning er mér mikils
virði og mun ég varðveita hana til
æviloka.
Ég sakna afa innilega en ég veit að
honum líður vel þar sem hann er núna
því hann þráði að fara til himna.
Blessuð sé minning hans.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem).
Saknaðarkveðjur,
Álfheiður Guðjónsdóttir.
STEFÁN
ÞORGRÍMSSON
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Minningar-
greinar