Morgunblaðið - 12.08.2004, Blaðsíða 31

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2004 31
og afskaplega indæll. Þessi orð eiga
alveg ágætlega við þig.
Það er sárt að sakna, en það er líka
vissulega gott að elska, en ást og
hlýja var eitthvað sem alltaf var hægt
að finna hjá þér og ömmu.
Þó að það sé sannarlega erfitt að
vita til þess að þú sért farinn, er ekki
annað hægt en að gleðjast yfir því að
þú og amma skuluð vera saman á nýj-
an leik og það veitir manni mikla
huggun og gleði.
Þið tvö veittuð mér alltaf alveg
ótrúlega mikla ást og umhyggju og
fyrir það er ég afar þakklátur.
Þið tvö munuð alltaf eiga stórt
pláss í hjarta mínu.
Ég vil bara nýta tækifærið og
þakka ykkur báðum fyrir þær stund-
ir sem ég átti með ykkur.
Þær eru mér alveg ótrúlega mikils
virði.
Ykkar að eilífu,
Bragi Freyr Kristbjörnsson.
Fyrir stuttu sagði afi við mig: Þú
skalt aldrei reykja og drekka brenni-
vín og hann kenndi mér margt sem
ég gleymi aldrei. Ég og mamma
keyptum ís fyrir afa þegar hann var
að slá úti í sumarbústað. Hann gaf
mér alltaf flottar afmælisgjafir. Hann
valdi happatöluna mína sem er 6 og
ég heiti nú Pálmi Bjarni. Hann fór
alltaf svo snemma í sund en þá var ég
aldrei vaknaður. Takk fyrir allt sam-
an, kveðja
Pálmi Bjarni Óttarsson.
Nú hefur Bjarni afi kvatt, hann er
kominn til ömmu. Það er alltaf sárt að
kveðja, en afi var ekki maður sem
hefði getað staðið í veikindum í lang-
an tíma. Við systkinin vorum venju-
lega í pössun hjá ömmu og afa þegar
foreldrar okkar voru fjarverandi. Ég
man eftir því að hafa vaknað einn
morguninn, afi var líklega 73 ára og
ég 10 ára. Þá var hann búinn að moka
stéttina, fara í sund og fara á göngu-
skíðum suður í sumarbústað. Mér
fannst ótrúlegt hvernig hægt væri að
afreka svona mikið á köldum vetrar-
degi og það fyrir klukkan tíu á
morgnana.
Það er ekki nema mánuður síðan
við afi áttum áhugavert samtal. Þá
fussaði hann yfir því að hann væri
móður ef hann hjólaði í 20 mínútur á
þrekhjólinu og færi svo beint í sund
og synti sínar daglegu ferðir. Ég gat
nú ekki annað en brosað. Efast um að
það séu margir 83 ára gamlir menn
sem leggja í leikfimina hans afa.
Ég á eftir að sakna þess að fá ekki
rembingskoss á kinnina og hlýtt
faðmlag frá elsku Bjarna afa mínum.
Megi hann hvíla í friði.
Oddný Þóra Kristjánsdóttir.
Ein fyrsta minning okkar frá yngri
árum er af afa í brúna stólnum um-
kringdan barnabörnum syngjandi og
trallandi með okkur. Okkur fannst
alltaf skemmtilegast þegar hann
söng ró ró og rumma og ruggaði okk-
ur og hossaði í allar áttir.
Afi var þeim skemmtilega hæfi-
leika gæddur að geta framkvæmt
marga hluti í einu. Þegar maður kom
í heimsókn þá sat hann oft í stólnum
sínum með útvarpið á eyrunum, bók í
hendinni, sjónvarpið á fullu og að
spjalla við mann. Það skrítna við
þetta er að hann virtist alltaf ná að
fylgjast með alstaðar.
Afi var óendanlega duglegur, það
er skemmtilegt frá því að segja að
þegar við vorum að koma dauð-
þreyttar í sumarbústaðinn eftir langa
vinnuviku, þá heyrði maður alltaf í
honum spyrja hvort stelpurnar ætl-
uðu ekki að fara að gera eitthvað.
Hann hafði alltaf nóg af verkefnum
fyrir mann í Visnesi, hann vildi alltaf
að garðurinn liti vel út því honum
leiddist ekki þegar garðurinn fékk
hrós.
Afi fór með okkur í ófáar sundferð-
ir þó svo að við ungar og sprækar
systurnar hefðum ekkert í hann að
gera. Þegar við komum heim laum-
aðist hann til að gefa okkur uppáhald-
ið okkar brauð með smjöri og sykri.
Þetta fékk maður bara hjá afa
Bjarna.
Afi heilsaði fólki alltaf á mjög
skemmtilegan hátt, hann smellti á
mann kossi og klappaði manni svo
fast á bakið, sama hvort um konur
eða karla var að ræða.
Meiri sælkera en afa var varla
hægt að finna og aldrei þurfti að kalla
á hann oftar en einu sinni í kaffi, sér-
staklega ef sætabrauð var á boðstól-
um. Einu sinni þegar við bjuggum á
Skagfirðingabrautinni komu afi og
amma í heimsókn, mamma hafði
útbúið veisluborð með ostum og
fleiru, en þá voru afi og amma ekki
mikið með svona osta. Afi sker sér
væna sneið af einhverju sem hann
hélt að væri einhverskonar smákaka
og stingur uppí sig. Eftir smá stund
stendur hann á öndinni því kakan var
í raun og veru piparostur.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Elsku afi takk fyrir allt, þú ert allt-
af langflottastur í okkar huga. Elsku
Pabbi, Siggi, Halli, Stjáni, Krist-
björn, Auður og fjölskyldur, guð
styrki ykkur í sorginni. Afa verður
sárt saknað.
Þínar afastelpur
Rebekka, Þuríður og
Eygló Þóra Óttarsdætur.
Elsku afi minn.
Það er margt sem maður þarf að
takast á við í lífinu en það að missa
ástvin er alltaf það erfiðasta. Alveg
sama hversu langan tíma maður fær
til að búa sig undir það þá er maður
aldrei tilbúinn. Á svona stundum
verður maður bara að vera sterkur
og hugsa til þess að þér líður betur
núna. Ég veit að það hefur ekki verið
auðvelt fyrir þig að vera rúmliggjandi
því duglegri mann hefur Ísland ekki
alið af sér. Í mínum augum ertu
sterkasti, fallegasti og besti maður
sem ég hef þekkt. Þegar ég var yngri
fannst mér alltaf jafn skemmtilegt og
ekki síður flott að segja að afi minn
hefði verið lögga. Ég man meira að
segja eftir einu skipti þar sem ég dró
fram fjölskyldumyndaalbúmið til að
sýna vinkonum mínum mynd af þér í
búningnum. Það geta fáir státað af
flottari afa. Þegar ég hugsa til baka
man ég ekki eftir þér öðruvísi en með
gráa hárið greitt aftur, í skyrtu og
alltaf svo góð lykt af þér. Svo varstu
alltaf jafn flottur þegar þú settir upp
hattinn.
Ef ég ætti að gera lista með öllum
kostunum sem þú hafðir að bera yrði
hann óendanlegur. En eitt verð ég að
minnast á. Þú ert eini maðurinn sem
ég þekki sem getur horft á sjónvarp-
ið, hlustað á útvarpið og lesið bók –
allt í einu. Og þú vissir alltaf ná-
kvæmlega hvað var að gerast á hverj-
um stað. Þetta þykir mér ávallt jafn
merkilegt.
Það er í rauninni ótrúlegt að hugsa
til þess að það eru engin amma og afi
næst þegar ég kem til Sigló. Enginn
afi sem tekur á móti mér með út-
breiddan faðm og Rás 2 í bakgrunn.
Ég á aldrei aftur eftir að kyssa mjúku
kinnina þína og finna skeggbroddana
þína. Ég á aldrei aftur eftir að setjast
með þér við eldhúsborðið og borða
nýbakað brauð og karamellusúr-
mjólk. Og ég á aldrei eftir að geta
sagt þér hversu vænt mér þykir um
þig. En í staðinn á ég fullt af ynd-
islegum minningum um þig sem ég á
alltaf eftir að varðveita.
Þín sonardóttir,
Dagný Rut Haraldsdóttir.
Þegar hið mikla ævintýri hófst sem
bjargaði þjóðinni og gerði hana sjálf-
stæða, fluttist fólk alls staðar að af
landinu til bæjarins því mikið verk
var að vinna. Það var fyrir allar þær
vinnufúsu hendur sem að verkinu
komu, svo og dugnað og atorkusemi
þeirra sem mættu til leiks að grunn-
urinn var lagður að því samfélagi sem
varð til á Siglufirði á öldinni sem hef-
ur nú kvatt okkur. Bjarni Sigurðsson
var einn þeirra fjölmörgu sem seint
verður fullþakkað fyrir að hafa átt
þar hlut að máli.
Ég man fyrst eftir Bjarna þegar ég
var á röltinu niður í bæ með afa.
„Sæll Lói frændi,“ sagði hann og
heilsaði okkur innilega, „og þú líka
Lói frændi,“ sagði hann aftur og leit
til mín. Þeir spjölluðu saman um
stund og síðan hélt Bjarni áfram för
sinni eftir að hafa klappað mér á koll-
inn. „Við erum Vestfirðingar,“ sagði
afi en ég sagði ekki neitt því ég hélt
nú reyndar að við værum Siglfirðing-
ar.
Eitt sinn fyrir margt löngu hitti ég
Bjarna á förnum vegi og hann heils-
aði að venju. „Sæll Lói frændi!“ Við
tókum tal saman og hann sagði mér
að þegar strákarnir hefðu verið orðn-
ir fimm eftir að Stubbi litli fæddist
hefði hann haft í fyrstu svolitlar
áhyggjur af að ekki yrði nóg til að
borða fyrir alla drengina en til allrar
hamingju væri næga vinnu að hafa.
Þeir sem til þekkja vita að það var
aldrei vandamál hjá Bjarna Sigurðs-
syni að vinna.
Í síðasta sinn sem fundum okkar
bar saman hafði mér dottið í hug að fá
mér bíltúr yfir á gamla flugvöllinn til
að líta yfir bæinn frá ströndinni hin-
um megin við fjörðinn. Þá sá ég ein-
hverja hreyfingu við bústaðinn hans
Óttars og staldraði örlítið við. Þarna
var Bjarni að ganga frá garðáhöldum
og ég rölti upp að húsinu og heilsaði
honum. Hann heilsaði kurteislega á
móti en það var ekki fyrr en ég var
kominn alveg til hans og hann sá hver
var á ferð að ég fékk að heyra hina
gamalkunnu kveðju. „Nei blessaður
Lói frændi! Þú verður að koma hérna
og sjá þetta.“ Við gengum um nýsleg-
inn völlinn og Bjarni var greinilega
stoltur af staðnum og umhverfi hans.
„Það var annars ágætt að þú komst
því nú þarf ég ekki að láta hann
Stjána sækja mig.“ Nú verður sama
hversu oft ég legg leið mína um göt-
una handan fjarðarins. Bjarni Sig-
urðsson tekur ekki á móti mér lengur
með kveðjunni: „Sæll Lói frændi…“
Leó R. Ólason.
 Fleiri minningargreinar
um Bjarna Sigurðsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Róbert, Selma
og Linda Þórdís, Hrafnhildur Krist-
björnsdóttir, Ólafur Jóhannsson.
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
STEFÁN STEFÁNSSON
í Brennigerði,
verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju
föstudaginn 13. ágúst kl. 14.00.
Herdís Ólafsdóttir,
Margrét Stefánsdóttir, Álfur Ketilsson
og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURJÓNA FRIÐJÓNSDÓTTIR,
Þrastarási 71,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju föstu-
daginn 13. ágúst kl. 13.30.
Friðjón Pálsson, Hrafnhildur Karlsdóttir,
Halldór Pálsson, Helga G. Ólafsdóttir,
Gísli Pálsson, Hrafnhildur G. Sigurðardóttir,
Sigríður G. Pálsdóttir, Helgi Magnússon,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
MARÍA HAUKDAL,
verður jarðsungin frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 13. ágúst kl. 13.00.
Rut Ríkey Tryggvadóttir,
Árni H. Kristjánsson, Lilja B. Jónsdóttir,
Ólafur Kristjánsson, Sesselja Björnsdóttir,
Theodóra Kristjánsdóttir, Teitur Björgvinsson,
Elín Lóa Kristjánsdóttir,
barnabörn og langömmubarn.
Eiginmaður minn, bróðir, faðir, tengdafaðir og
afi,
MAGNÚS HJÖRLEIFUR GUÐMUNDSSON,
Heggsstöðum,
verður jarðsunginn frá Reykholtskirkju laugar-
daginn 14. ágúst kl. 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á reikn-
ing í Sparisjóði Mýrasýslu nr. 1103-05-416161,
til styrktar Lárusi Torfa og Ingu Bjarkar, Borgarnesi.
Guðrún Jónmundsdóttir,
Kristín Guðmundsdóttir,
Ragnheiður Steinunn Hjörleifsdóttir, Klemenz Halldórsson,
Jónmundur Geir Hjörleifsson, Margrét Friðjónsdóttir,
Ragnar Hjörleifsson, Gunnhildur Knútsdóttir,
Guðmundur Rúnar Hjörleifsson, Þórdís Árný Örnólfsdóttir
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
EIRÍKUR ÁSMUNDSSON
frá Stóru-Reykjum,
Hamraborg,
Svalbarðseyri,
verður jarðsunginn frá Svalbarðskirkju laugar-
daginn 14. ágúst kl. 14.00.
Hulda Magnúsdóttir,
Steinunn A. Eiríksdóttir,
Ásmundur Eiríksson, Unnur Þorsteinsdóttir,
Magnús Eiríksson, Guðrún Ólöf Pálsdóttir,
Steinar Ingi Eiríksson, Ólína Sigríður Jóhannsdóttir,
Ingþór Eiríksson,
Hrafnhildur Eiríksdóttir, Sigurður Bergþórsson,
Haukur Eiríksson, Bára Sævaldsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.