Morgunblaðið - 12.08.2004, Blaðsíða 32

MINNINGAR
32 FIMMTUDAGUR 12. ÁGÚST 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Páll fæddist áLitlu Hellu á
Hellissandi 23. maí
1912. Hann andaðist
á Hrafnistu í Hafnar-
firði 6. ágúst síðast-
liðinn. Foreldrar
Páls voru Jón Guð-
mundsson barna-
kennari frá Bjarna-
stöðum í Dalasýslu, f.
1881, d. 1918 og Sig-
ríður Andrésdóttir
húsmóðir og sauma-
kona, f. 1880, d. 1969.
Seinni maður Sigríð-
ar var Jóhann Magn-
ússon, d. 1938. Systkini Páls eru
Herdís Anna, f. 1910, d. 1996, Val-
gerður, f. 1913, d. 1994, Haraldur,
f. 1914, d. 1914, Kornelía, f. 1915,
d. 1919, og Guðmundur, f. 1917, d.
1997. Hálfsystkini Páls sam-
mæðra eru Andrés, f. 1919, d.
1919, Helga, f. 1921, d. 1991,
Magnús, f. 1922, Ásgeir Jón, f.
1925, og Ingibjörg, f. 1928.
Páll kvæntist 1936 Hrefnu
Guðnadóttur, f. 20.6. 1916, d. 8.5.
1997. Foreldrar hennar voru
Guðni Jónsson, sjómaður og
bóndi, og Margrét Brynjólfsdótt-
ir, ferjukona á Ölfusá, búsett á
Óseyrarnesi og í Selvogi.
Páll og Hrefna eignuðust fjögur
börn: Gretar Vídalín útgerðar-
maður í Sandgerði, f. 1936, maki
Fanney Haraldsdótt-
ir, f. 1940, d. 1992.
Þau eiga þrjú börn,
níu barnabörn og
barnabarnabarn er á
leiðinni. Kolbrún
Angela, f. 1938, d.
1940, Sigurjón Aron,
f. 1948, búsettur í
Svíþjóð, og Guðni
Rúnar, f. 1950, maki
Herdís Hallgríms-
dóttir, f. 1953. Þau
eiga tvær dætur.
Þau búa í Dan-
mörku.
Páll ólst upp í
Beruvík, á Gufuskálum, Spör í
Eyjafjallasveit og á Fossi, á milli
Sands og Ólafsvíkur. Hann fór
fyrst til sjós 10 ára gamall á mót-
orbát frá Sandi og á fermingar-
daginn flutti hann alfarið að heim-
an, en hann fór þá á skonnortuna
Fortuna frá Þingeyri. Páll var oft-
ast á sjó upp frá því að undan-
skildum 10 árum eftir stríð er
hann var vélamaður hjá Vega-
gerðinni. Páll og Hrefna keyptu
Þórustaði á Vatnsleysuströnd
1957 og bjuggu þar til 1986. Þau
fluttu þá til Hafnarfjarðar. Á
Þórustöðum stundaði Páll lítils
háttar útgerð og búskap.
Páll verður jarðsunginn frá rík-
issal Votta Jehóva í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Elskulegur tengdapabbi minn hef-
ur kvatt okkur eftir langa ævi. Síð-
ustu mánuðirnir hafa reynst honum
erfiðir.
Ég kynntist Palla og Hrefnu fyrir
33 árum. Þau ár eru í minningunni
bæði góð og ljúf að hugsa til. Ég man
hvað það var alltaf gaman að koma á
ströndina til þeirra. Móttökurnar
alltaf jafn góðar. Yfirleitt var sest
niður og tekið í spil ef tími var til og
eftir á voru borðaðar bestu pönnu-
kökur í heimi.
Páll var góður maður á margan
hátt. Hann var ákveðinn og vilja-
sterkur svo eftir var tekið. Hann
mátti ekkert aumt sjá. Hann var
harður við sjálfan sig. Hann var mik-
ill sagnamaður. Ég var á Íslandi fyr-
ir rúmu einu ári og fór þá meðal ann-
ars til hans, hann hafði dottið illa á
sunnudeginum og brotið nokkur rif-
bein en það aftraði honum ekki að
bjóða okkur mæðgum út að borða
daginn eftir og fara svo í heimsókn
til Nonna bróður síns. Svona var
Palli minn, aldrei hugsað um hvernig
heilsan væri. Það var bara haldið
áfram.
Mig langar til að skrifa tvö vers úr
ljóði um Palla sem bróðir hans Nonni
orti til hans þegar hann varð níræður
fyrir tveim árum, þetta ljóð segir svo
mikið.
Kvikar ekki kempan hrausta
kræf þó ellin þusi fúl.
Í æsku kynntist heimi hörðum,
herti manninn strit og púl.
Æði marga þraut hann þreytti,
þolgóður til sjós og lands.
Þegar lífsins braut á boðum
bilaði aldrei kraftur hans.
Ef að honum illir sóttu
allsósmeykur kappinn var,
kunni síst að hopa af hólmi,
harður löngum sigur bar.
Aldrei virti valdsmanns hroka,
veginn frjáls og stoltur gekk,
öll sín störf of orku leysti,
af því lof og heiður fékk.
(Á.J.J.)
Það verður erfitt að sætta sig við
að þú sért farinn, en við vitum að
núna líður þér vel og við vitum að
Kolla þín og Hrefna hafa tekið vel á
móti þér. Hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Þín tengdadóttir,
Herdís Hallgrímsdóttir.
Elsku besti afi. Það er erfitt að
hugsa til þess að þú sért ekki hérna
meira. Það gerir svo sárt inni í hjart-
anu. Þú varst alltaf svo góður við
okkur systurnar.
Þegar við vorum í pössun hjá ykk-
ur ömmu fórum við alltaf með fulla
poka af dóti eða fötum með okkur
heim, þó að mamma hafi verið búin
að banna þér að kaupa eitthvað. En
þú hlustaðir aldrei á hana.
Ég man eftir öllum snjókornunum
sem breyttust í litla fugla og sögunni
sem fylgdi. Þú varst duglegur að
segja okkur sögur, fara með okkur
út að gefa öndunum og til að fóðra
hestana. Og pelinn sem lenti hjá
karlinum í fossinum. Það var alltaf
svo gaman hjá ykkur ömmu.
Við systurnar búum með mömmu
og pabba í Danmörku, þess vegna
hefur ekki verið svo mikill samgang-
ur síðastliðin ár, en oft töluðum við
saman í síma og þú komst líka tvisv-
ar í heimsókn til okkar í Danmörku.
Við vorum á Íslandi fyrir einu ári,
það var gaman að hitta þig þá. Núna
komum við heim til að fylgja þér til
grafar. Það er undarlegt að hugsa til
þess að fá ekki að sjá þig meira. En
við vitum að núna líður þér vel og að
það verður vel tekið á móti þér.
Elsku besti afi, hjartans þakkir
fyrir að hafa verið okkur svona góð-
ur afi. Við eigum eftir að sakna þín
mikið. Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Hrefna Kolbrún og Þóra Tinna.
PÁLL VÍDALÍN
JÓNSSON
Elsku hjartans pabbi
minn, 12. ágúst er í dag,
dagurinn sem þú hefðir
átt að verða 57 ára og
fagna með okkur öllum,
umvafinn stóra barna-
barnahópnum sem þú
elskaðir svo heitt.
Þú hvarfst svo hræði-
lega fljótt úr þessu lífi, hvernig gat
þetta gerst? Þú, kletturinn okkar,
sem alltaf hugsaðir fyrst og fremst
um aðra, svo einstaklega hjálpfús,
óeigingjarn, duglegur og kærleiks-
ríkur. Þú varst höfuð fjölskyldunnar
stóru og samhentu öll ógleymanlegu
árin okkar heima í fallega firðinum
okkar, Önundarfirði, sem þér var svo
kær. Þú varst stórkostlegur faðir,
eiginmaður og vinur, svo þegar þú
varðst afi öðluðust mannkostir þínir
enn meiri dýpt, því samband þitt við
börnin okkar systkinanna var ein-
stakt. Þú kenndir þeim svo margt um
náttúruna, lífið og tilveruna, leyfðir
þeim að skoppast með þér í flestu því
sem þú tókst þér fyrir hendur sama
hvort það var við vinnu þína í Sól-
heimunum, smíðar í kjallaranum,
kajakferðunum eða ævintýrunum í
varpinu okkar kæra heima á Innri
Veðrará en þar naust þú þín best inn-
an um fuglana í faðmi fjölskyldunnar.
Við sem vorum svo heppin að fá að
lifa með þér munum halda minningu
þinni á lofti fyrir yngstu barnabörnin,
þá Hinrik Loga, Viktor Darra og litlu
ófæddu tvíburana. Við söknum þín öll
meira en orð fá lýst en við yljum okk-
ur við allar fallegu minningarnar sem
þú gafst okkur og við vitum að nú ert
þú í faðmi foreldra þinna, elsku vinur.
Ég gæti skrifað um þig endalaust,
svo mikill maður varst þú sem áork-
aðir svo miklu og snertir líf svo
margra á þinni alltof stuttu ævi.
Það er oft sagt um fólk að hand-
artak manns segi mikið um manns
innri mann og í þínu tilfelli sögðu
HINRIK JÓN
MAGNÚSSON
✝ Hinrik JónMagnússon
fæddist á Innri-Veðr-
ará 12. ágúst 1947.
Hann lést 9. apríl síð-
astliðinn og fór útför
hans fram í kyrrþey.
hendurnar þínar í raun
allt sem segja þarf svo
ótrúlega stórar, hlýjar
og traustar.
Nú verðum við að
vera sterk og segja eins
og þú sagðir alltaf
„þetta reddast“. Hinrik
Jón, þú varst stærri en
lífið sjálft.
Ástar- og saknaðar-
kveðjur. Þín
Matthildur, börn,
tengdabörn og
barnabörn.
Nú ertu mér horfinn minn kærasti vinur,
farinn burt úr lífinu hér.
Nú kvelur mig sorgin sem á okkur dynur,
hve ljúft það var að lifa með þér.
Þú fegraðir heiminn á svo marga vegu,
Með stóru höndunum leiddir þín börn.
Þau ljúf voru árin sem við núna tregum,
hve stolt við erum að vera þín börn.
Þú eftir þig skildir svo ótal margt,
fallegt handbragð, hjartað glatt
þinn lífsförunaut sem syrgir þig nú,
sveitina fögru, börn þín og bú.
Andi þinn lifir, það er okkar trú.
Af alhug öll við viljum þér þakka
ástina, gleðina, tryggð þína og trú.
Við biðjum þess að vel þér líði,
á þeim helga stað sem dvelur þú nú.
Öll við viljum þér einnig þakka,
fyrir gömlu góðu árin,
þín við minnumst með gleði í huga
og brosum í gegn um tárin.
Þín dóttir,
Sigríður.
Þú varst sá sem gafst okkur líf.
Þú varst sá sem varst okkar hlíf.
Þú varst sá sem hélst um hönd.
Þú leiddir okkur um lífsins strönd.
Saknaðarkveðjur frá öllum barna-
börnunum þínum, þú lifir í þeim,
elsku pabbi.
Þín
Sólrún Eva Árnadóttir.
Þökkum innilega auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
ELÍASAR SVAVARS JÓNSSONAR
fyrrv. stöðvarstjóra
Pósts og síma, Drangsnesi.
Sigrún Elíasdóttir, Bjarni Skarphéðinsson,
Þráinn Elíasson, Guðbjörg Gestsdóttir,
Jón Hörður Elíasson, Jenný Jensdóttir,
Hugrún Elíasdóttir, Johnny Símonarson,
Ragnhildur Elíasdóttir, Tryggvi Ólafsson
og fjölskyldur.
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför
móður okkar, tengdamóður, ömmu, lang-
ömmu og langalangömmu,
INGIBJARGAR ÞORSTEINSDÓTTUR
húsfreyju,
Seljahlíð,
áður til heimilis
á Laugavegi 96, Reykjavík.
Margrét Hróbjartsdóttir, Benedikt Jasonarson,
Helga Steinunn Hróbjartsdóttir, Karl Sævar Benediktsson,
Helgi Hróbjartsson,
Árni Hróbjartsson, Kristrún Ólafsdóttir,
Friðrik Hróbjartsson, Bára Böðvarsdóttir,
Jón Dalbú Hróbjartsson, Inga Þóra Geirlaugsdóttir
og aðrir ástvinir.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og vinar-
hug við andlát og útför
VERU INGIBERGSDÓTTUR HRAUNDAL,
Dalbraut 26,
Reykjavík.
Þorsteinn Hraundal, Edda J. Sigurðsson,
Hrólfur Hraundal, Helga Ingvarsdóttir,
Ægir Ómar Hraundal,
Kristófer Máni Hraundal, Ingibjörg Ingimundardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kæra frænka.
Allt frá því að ég man
eftir mér fylgdist ég
með lífshlaupi þínu,
skynjaði persónuleika
þinn og dugnað í gegn-
um frásagnir mömmu enda var það
svo að þegar ég loks hitti þig var eins
MARGRÉT KRISTÍN
GUÐMUNDSDÓTTIR
✝ Margrét KristínGuðmundsdóttir
fæddist í Selárdal í
Hörðudal í Dalasýslu
22. maí 1933. Hún
lést á heimili sínu 24.
júní síðastliðinn og
fór útför hennar
fram í kyrrþey 6.
júlí.
og ég hefði þekkt þig
alla tíð. Hvers vegna
samverustundir okkar
urðu svo fáar sem raun-
in varð, er ein þessara
mörgu staðreynda í líf-
inu sem er erfitt að
skilja.
Ég átti ennfremur
erfitt með að trúa
hversu veik þú varst
orðin svo stuttu eftir
fráfall mömmu. Ég
fylgdist með þér og var
staðföst í trú minni um
að þú ættir lengra eftir
og að ég gæti efnt lof-
orð mitt um að heimsækja þig. En
því miður varð mér það ekki unnt og
óska ég þess, kæra frænka, að þú
takir viljann fyrir verkið.
Það er undarlegt til þess að hugsa
að svo stutt skuli vera á milli ykkar
systranna, en ég hef þá trú að þið
hafið nú sameinast á ný og gleðjist
saman yfir því sem ykkur varð áork-
að í lifanda lífi og haldið saman á vit
þeirra drauma og ævintýra sem þið
báðar þráðuð en fenguð ekki að
njóta.
Kæra frænka, í mínum huga er
efst sú hugsun að sameina afkomend-
ur ykkar systra svo að komandi kyn-
slóðir fái að njóta frekari samvista.
Elsku Þórunn, Arndís, Ragnheið-
ur, Æsa og Sandra, í minni sorg fletti
ég upp í lítilli bók um mömmur sem
dætur mínar gáfu mér eitt sinn og
fann þessi fallegu orð sem hafa orðið
mér hjartfólgin síðan og langar mig
að senda ykkur þau vegna fráfalls
mömmu ykkar.
„Mér hefur lærst að heyra í alvöru
skilaboðin sem móðir mín hefur sent
mér alla tíð: „Ég verð ætíð hjá þér.“
Ætíð þýðir alltaf, allt inn í eilífðina,
hvað sem á dynur.“
Guð gefi ykkur öllum styrk í sorg
ykkar.
Laufey Jensdóttir.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á
myndamóttöku: pix@mbl.is og
láta umsjónarmenn minningar-
greina vita.
Minningar-
greinar