Morgunblaðið - 16.11.2004, Page 33

Hafði Jón forgöngu um ýmis mál er
vörðuðu velferðarmál heimabyggð-
arinnar og var einkar laginn að fá
burtflutta Sandara til starfa að þeim
málefnum sem félagið ætlaði sér að
styðja og vinna að.
Að segja nei við Jón eða að hafa
ekki tíma var eitthvað sem hann
þekkti ekki og ávallt var það þannig
að fyrr en varði voru félagar komnir
á kaf í verkefnið. Má þar nefna, m.a.
byggingu Þorvaldarbúðar á Hellis-
sandi.
Ævinlega voru aðalfundir félags-
ins haldnir í húsakynnum Jóns við
Nóatún. Voru þar oft fjörugar um-
ræður og menn skiptust á skoðunum
um það sem brýnast var að gera og
hvernig átti að skipuleggja uppá-
komur og mannfagnaði innan félags-
ins, eins og t.d. kútmagakvöldin, sem
voru landsfræg, þorrablótin o. fl.
Oft á þessum fundum, þegar fund-
armenn voru ekki sammála, var það
Jón sem tók af skarið og beitti sér
fyrir lausn mála og rökstuddi niður-
stöðuna vel með sínu raunsæi og út-
sjónarsemi. Gengu allir sáttir frá
borði. Lagði Jón til húsnæði til þess
að undirbúa veisluföngin. En það
voru tugir félaga sem unnu undir
hans stjórn að verkinu. Má segja það
að þessar stundir hafi verið ógleym-
anlegar og eru það í minningunni.
Beitti Jón sér fyrir því að heið-
ursgestum búsettum fyrir vestan
væri boðið á árshátíð félagsins og
vildi með því auka tengsl burtfluttra
Sandara við heimabyggðina.
Við þökkum þér fyrir hönd Átt-
hagafélags Sandara áratuga störf,
stóran hug og ósérhlífni í þágu fé-
lagsins.
Ættingjum Jóns vottum við samúð
okkar.
Fyrir hönd Átthagafélags Sand-
ara,
Bárður H. Tryggvason,
Sigurður Eggertsson.
Í dag er til moldar borinn Jón Júl-
íusson, vinur minn. Hann lést 8. nóv-
ember sl. Það er táknrænt fyrir lífs-
hlaup Jóns að kallið skyldi koma þar
sem hann var staddur í Nóatúni 17, í
fyrstu stórverslun hans, stofnaðri
1965, sem segja má að hafi orðið
hornsteinninn að velgengni hans og
fjölskyldunnar.
Eiginkona Jóns, Oddný Sigurðar-
dóttir lést 7. janúar 1997, langt um
aldur fram, mikilhæf mannkosta-
kona. Þau hjónin gáfu mikið af sér –
vinum sínum og fjölskyldum beggja.
Þau voru samhent í uppeldi barna
sinna, þó Jón segði alltaf þegar börn-
um þeirra var hrósað: – Þetta er allt
henni Oddnýju að þakka. Í lífsbar-
áttunni uppskáru þau ríkulega, nutu
mikils, ferðuðust innanlands og utan
og áttu gott líf með börnum sínum,
tengdabörnum og barnabörnum.
Samlíf Oddnýjar og Jóns var fagurt
og samheldnin þeirra styrkur. Eftir
lát Oddnýjar fannst mér söknuður-
inn setja mark sitt á hann þó hann
tæki því af karlmennsku.
Fyrstu kynni mín af Jóni voru
þegar við sátum saman í bygging-
arnefnd, þar sem Kvenfélagið Keðj-
an, Sparisjóður vélstjóra og Far-
manna- og fiskimannasamband
Íslands byggðu Borgartún 18.
Stundum bar í brýnu milli okkar
Jóns og ekki voru alltaf allir sam-
mála. En það átti eftir að breytast
við nánari kynni. Jón var stjórnar-
formaður í Sparisjóði Vélstjóra til
margra ára og þar áttum við einnig
sæti saman.
Oddný gekk til liðs við Keðjuna og
tók hún virkan þátt í félagsstarfinu
og framkvæmdum á vegum félags-
ins. Ekki lá Jón heldur á liði sínu og
studdi við félagsmálastúss konu
sinnar. Þau hjónin urðu liðsmenn í
því ævintýri þegar félagið ákvað að
reisa sér sumarbústað á Laugar-
vatni og með sameiginlegu átaki og
hvatningu varð þessi draumur að
veruleika. Það var stór og góður hóp-
ur fólks sem kom saman í ágústbyrj-
un 1980 til vígsluhátíðar og gleði-
fundar sem enn er í minnum hafður.
Seinna fóru þau hjónin með okkur í
ófáar vinnuferðir að Laugarvatni til
gróðursetningar, hvort frost var far-
ið úr jörðu eða ekki, þá er þar nú
hinn myndarlegasti gróðurreitur.
Sama máli gegndi um grillveisluna
að lokinni vinnu; hún var haldin
hvort snjóaði eða sólin skein. Jón var
upplitsdjarfur og glaðvær og fram-
kvæmdagleði hans dreif okkur í að
halda fyrstu þrettándagleði Keðj-
unnar sem enn er haldin ár hvert.
Það féll vel að skapgerð hans að
vinna með okkur í þeim anda Keðj-
unnar sem segir að efla skuli samúð
og vináttu vélstjórafjölskyldna. Vinir
hans eiga honum margt að þakka.
Hann auðgaði tilveruna með hrein-
skiptni sinni, glaðlegri og hressilegri
návist og hans er saknað um leið og
ég þakka honum samveru og trausta
vináttu í gegnum árin.
Börn, tengdabörn og barnabörn
sjá nú á bak föður og afa sem bar
umhyggju fyrir þeim og gladdist
með þeim í velgengni þeirra. Ég
vona að lífsstíll hans og heilræði
verði þeim ætíð styrkur og hvatning
til framtíðar.
Sigríður Smith.
Endurminningin merlar æ
í mánasilfri hvað sem var.
Yfir hið liðna bregður blæ
blikandi fjarlægðar,
gleðina jafnar, sefar sorg.
Svipþyrping
sækir þing
í sinnis hljóðri borg.
(Grímur Thomsen)
Þegar tvær manneskjur mætast
við aðrar aðstæður en löngu fyrr á
lífsleiðinni er tvennt til: Annað hvort
þekkjast þær aftur eða ekki.
Fyrir rúmum fimm árum stóðu
Jón Júlíusson og Gígí í sömu spor-
um, bæði búin að missa maka sína.
Þau þekktust aftur og endurnýjuðu
gömul kynni. Kærleikur, vinátta og
virðing varð dýpri og traustari en á
yngri árum og sólarlag í lífi beggja
laugaði í gulli liðinn dag, eins og seg-
ir í kvæðinu.
Hin svala nótt kom skjótt og bar
svefn í skauti sínu. Svefninn er kær-
kominn þeim sem lengi hefur lifað og
fundið kröftum sínum viðnám, eins
og Jón Júlíusson. Hann var höfðingi í
lund og höfðingi í raun. Hans er sárt
saknað.
Við vottum öllum börnum hans,
vinum og vandamönnum, innilega
samúð.
Regína Waage, Helen og
Nancy Gunnarsdætur.
Nú þegar Jón vinur okkar er fall-
inn frá, sem bar fremur brátt að, er
margs að minnast. Við höfðum feng-
ið sitt hvora lóðina í Austurgerði 10
og 12 þar sem við bjuggum hlið við
hlið í 26 ár. Samgangur var mikill á
milli heimilinna enda þekktumst við
nokkuð frá fyrri tíð. Við létum teikna
lóðir okkar saman án landamerkja
og var þessi garðvinna unnin öll sam-
an án utanaðkomandi vinnu. Oddný
heitin var komin í garðinn eins og
stormsveipur ef hún sá til okkar
hjóna í garðinum og þá var ekki sleg-
ið af fyrr en Jón var búinn að fylla
hitapottinn og kallaði: „pása, náið þið
í sundfötin og svo ræðum við dæg-
urmálin“. Í fjölskylduboðum hvor
hjá öðrum var oftast kallað yfir, án
fyrirvara: „Komið þið í kaffi.“ Það
var á jólatréskemmtun árið 1960 að
Jón sagði okkur að hann væri kom-
inn í land og hefði keypt litla verslun
þar sem nú eru höfuðstöðvar Spari-
sjóðs Vélstjóra. Þar komum við til að
sjá þetta verslunarpláss sem var eins
og minnstu búðir á landsbyggðinni.
Besta tækið, í smákompu, var stór
hakkavél, sem Jón sagði með sínu
blíða brosi: „Hún á eftir að gera mig
vel sjálfstæðan þessi,“ sem og varð.
Þegar rífa átti þetta hús var hann
svo heppinn að fá lóð upp við Nóatún
og Laugaveg. Þar byggði hann stór-
hýsi, Nóatún 17. Við ætlum ekki að
tíunda velgengni hans sem athafna-
manns. Hann var afburðamaður í
hverju sem hann kom nálægt og
hann hafði það barnalán að öll börnin
hans unnu með honum í hans mikla
verslunarrekstri. Þau hjónin fóru oft
í hvíld til Kanaríeyja og Benidorm og
voru það þeirra staðir. Við vorum
tvisvar samtíða þeim á Kanarí og
voru þau vel þekkt þar.
Við Inga þökkum Jóni samfylgd-
ina og sendum börnum hans og fjöl-
skyldu innilegar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Ingunn og Guðmundur Jónsson.
Í fjarlægu landi barst mér and-
látsfregn vinar míns og félaga Jóns
Júlíussonar, betur þekktur sem Jón í
Nótaúni. Jón hefði orðið 80 ára í jan-
úar á næsta ári hefði hann lifað. Við
Jón höfum þekkst lengi eða allt frá
því hann opnaði sína fyrstu verslun
árið 1960, sem var Þróttur við Sam-
tún. Um haustið 1965 opnaði hann
síðan sína fyrstu Nóatúnsverslun í
Nóatúni 17 hér í borg. Óneitanlega
er það táknrænt að í þessari sömu
verslun sem hann opnaði fyrir nær
40 árum síðan hafi hann kvatt þenn-
an heim, en þar fékk hann áfallið
sem leiddi hann til dauða þegar hann
var að kaupa sér í matinn.
En svona er lífið.Við Jón störfuð-
um mikið saman innan Kaupmanna-
samtakanna að málefnum kaup-
manna. Næg verkefni voru til staðar
að vinna að fyrir forystumennina.
Jón í Nóatúni var mikill félagsmála-
maður og mjög fylginn sér. Það var
styrkur fyrir samtökin að hafa slíkan
mann innanborðs. Hann sat í stjórn
félags kjötverslana í mörg ár og var
formaður um tíma, einnig í fram-
kvæmdarstjórn og var varaformaður
um tíma. Auk þess sat hann í mörg-
um ráðum og nefndum, nú síðast í
ritnefnd sem hafði það verkefni að
vinna að útgáfu 50 ára sögu samtak-
anna. Sú bók kom út á afmælisárinu
2000 og fékk góðar viðtökur.
Jón var sæmdur gullmerki Kaup-
mannasamtakanna fyrir mörgum ár-
um fyrir mikil og óeigingjörn störf
innan þeirra. Eins og áður sagði opn-
aði Jón sína fyrstu Nóatúnsverslun
að Nóatúni 17 en síðan hafa fleiri
bæst við. Þetta er mikil velgengni
sem öll fjölskyldan hefur staðið að og
ekki síst eiginkona Jóns, meðan
hennar naut við en Oddný Sigurð-
ardóttir lést 7. janúar 1997.
Við félagar í kaupmannaklúbbn-
um kveðjum góðan vin með söknuði
og þökkum honum ánægjulegar
samverustundir sem verða okkur
ógleymanlegar. Jón var ávallt hrók-
ur alls fagnaðar á fundum okkar og
talaði kröftugt sjómannamál sem all-
ir höfðu gaman af. Ekki má gleyma
ferð sem við klúbbfélagar fórum
ásamt konum um Snæfellsnes á síð-
asta ári. Jón var fararstjóri í þeirri
ferð enda hagvanur á þeim slóðum.
Allir voru sammála um að þessi ferð
hefði tekist mjög vel.
Að endingu sendi ég og fjölskylda
mín samúðarkveðjur til barna,
tengdabarna og annarra ástvina
Jóns Júlíussonar.
Hvíl í friði, kæri vinur.
Gunnar Snorrason.
Ég minnist áhyggjulausra stunda
á björtum sumardögum og röltsins
um túnið og bæjarstæðið á Saxhóli
undir Jökli með Jóni Júlíussyni. Jón
sagði sögur af frændfólki sínu og frá
vist sinni þar nokkur sumur. Hann
rifjaði upp þegar Saxhólsfólk og Ber-
víkingar lágu við úti á Saxhólsbjargi
og unnu að eggja- og fuglatöku, mó-
flutninga innan úr Dýjadal, lyngrifið,
heyskapinn og ótalmargt fleira. Jón
naut þess að setjast á veggjarbrotin,
nefna hæðirnar og hólana. Á sama
hátt báru sögur hans um lífshættina
og frændfólkið í Þorvaldarbúð vott
um það hvað hann átti góðar æsku-
minningar frá báðum þessum heim-
ilum. Sigríður móðir Jóns var frá
Þorvaldarbúð og Júlíus faðir hans
frá Saxhóli.
Við sem eigum heima á Hellis-
sandi litum á Jón Júlíusson sem æv-
intýrapersónu. Hann var strákurinn
frá Sólheimum sem fór allslaus út í
heiminn og vann sig upp. En hann
var alltaf sami Sandarinn. Ferðir
hans hingað vestur voru margar.
Stundum var komið til að skemmta
sér, stundum færandi hendi til að
styðja við einhverja uppbyggingu en
alltaf til að halda tengslum við mann-
lífið og byggðina hér á Hellissandi.
Jón var í mörg ár í forustusveit Átt-
hagafélags Sandara í Reykjavík.
Við erum mörg Sandararnir sem
nú við fráfall Jóns sendum börnum
hans og öðrum aðstandendum sam-
úðarkveðjur um leið og við þökkum
fyrir stuðning hans og tryggð við
æskubyggðina.
Skúli Alexandersson.
Kveðja frá Fylkismönnum
Á umbrota- og erfiðistímum leitaði
stjórn knattspyrnudeildar Fylkis til
Jóns Júlíussonar og fjölskyldu sem
þá var nýlega búin að opna versl-
unina Nóatún í Árbæjarhverfi. Ekki
þarf að hafa mörg orð um höfðing-
legar viðtökur Jóns og fjölskyldu en
Nóatún hefur allar götur síðan verið
helsti styrktaraðili deildarinnar.
Stuðningur Jóns og fjölskyldu
mun aldrei gleymast og við Fylkis-
menn vitum mætavel að án hans
hefðum við ekki náð þeim árangri í
starfi sem raun ber vitni.
Um leið og við vottum fjölskyldu
Jóns samúð okkar þökkum við Jóni
þann stórhug sem hann sýndi félag-
inu. Minning hans mun lifa.
Knattspyrnudeild Fylkis.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 2004 33
MINNINGAR
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Eiginkona mín, móðir okkar, systir, mágkona,
frænka og vinkona,
HERDÍS EINARSDÓTTIR
fararstjóri
frá Borgarnesi,
lést að morgni 12. nóvember.
Hún verður jarðsett í dag, þriðjudag, í Santa
Maria á Mallorca.
Minningarathöfn um hina látnu verður auglýst síðar.
Miguel Calafat Nadar,
Einar Elí, María Britt,
Þóra Sigríður Einarsdóttir, Eyjólfur Torfi Geirsson,
Gunnþórunn Aðalsteinsdóttir, Guðmundur Guðmundsson,
Jóhanna Þ. Aðalsteinsdóttir, Valdimar Jóhannsson,
aðrir ættingjar og vinir.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
STEINDÓR SIGURÐSSON
fyrrv. sérleyfishafi og sveitarstjóri,
Klettási 2,
Njarðvík,
lést á Landspítala Fossvogi föstudaginn
12. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju
föstudaginn 19. nóvember kl. 14.00.
Kristín Guðmundsdóttir,
Helga Steindórsdóttir, Einar Steinþórsson,
Guðmundur Steindórsson, Marie Belinda Michel,
Ingibjörg Salome Steindórsdóttir, Sveinbjörn Bjarnason,
Sigurður Steindórsson, Fríða María Sigurðardóttir
og barnabörn.
Okkar ástkæri,
GUÐJÓN MAGNÚSSON,
síðast til heimilis á
dvalarheimilinu Seljahlíð,
andaðist á Landspítala Hringbraut að kvöldi
sunnudagsins 14. nóvember.
Útförin verður gerð frá Seljakirkju þriðjudaginn
30. nóvember kl. 13.
Álfheiður G. Guðjónsdóttir, Guðmundur Hlynur Guðmundsson
og fjölskylda,
Gunnar H. Guðjónsson, Aðalheiður Sigvaldadóttir
og fjölskylda,
börn Ingimars Guðjónssonar og fjölskyldur þeirra.