Morgunblaðið - 30.11.2004, Blaðsíða 35

angurinn og stundum dálítið aukreitis
fyrir sælgæti. Maður lærði að til að
kaupa eitthvað þurfa peningar að
vera í buddunni.
Sem barn hafði maður á tilfinning-
unni að hjá ömmu væri bara til rétt og
rangt en ekkert þar á milli. Kominn til
vits og ára áttaði maður sig á að
amma var íhugul og næm á blæbrigði
lífsins. Hún las mikið og hafði vítt
áhugasvið. Eftir að hún og Bogga mín
kynntust urðu heimsóknirnar á
Snorrabraut oft lengri en til stóð því
amma þurfti að ræða ítarlega eitthvað
sem hún hafði lesið eftir hana.
Barnabörn og barnabarnabörn
ömmu og afa eru bráðum fjörutíu.
Þrátt fyrir stóran hóp fylgdist amma
vel með barnaskaranum og var gjarn-
an með á takteinunum sérkenni og
svipgerð barns sem kom til tals í sam-
ræðum.
Nokkrum dögum áður en hún
kvaddi lá amma í rúminu þeirra afa á
Snorrabraut og sagði að nú væri þetta
allt að koma og bráðum færi hún á
fætur. Hún var óbuguð og fékk að
fara með sömu reisn og einkenndi líf
hennar.
Páll Vilhjálmsson.
Hún Jóhanna amma mín var alveg
einstök kona, ég held að flestir geti
verið sammála um það. Mér fannst
það líka gera mig mjög sérstaka að fá
að heita sama nafni og hún.
Mínar fyrstu minningar af ömmu
eru frá Hrefnugötunni, þar sem hún
og afi bjuggu í fjöldamörg ár. Þar var
gaman að vera, allt iðaði af lífi. Húsið
var alltaf fullt af krökkum til að leika
við og mikið fjör. En minningarnar
sem mér þykir vænst um eru ferð-
irnar sem við amma fórum til London
að heimsækja pabba. Hún var
reiðubúin að fara með mig um Lond-
on þvera og endilanga til þess að leita
að ákveðinni dúkku, sérstökum bux-
um eða skóm. Ég vissi alltaf nákvæm-
lega hvað mig langaði í, það var bara
ekki alltaf til í búðunum. Hún leyfði
mér líka að ráða matseðlinum, ham-
borgari og jarðarberjasjeik … helst í
öll mál. Þetta voru skemmtilegar
ferðir sem ég gleymi seint.
Amma var stórbrotin manneskja
og kletturinn í fjölskyldunni, sú sem
allir treystu á. Allir hópuðust í kring-
um hana og hún fylgdist ótrúlega vel
með öllu. Alveg fram á síðustu stundu
vissi hún upp á hár hvað allir voru að
aðhafast, fylgdist vel með þjóðmálum
og jafnvel nýjustu tækni. Það er
óvenjulegt að fólk á hennar aldri geti
rætt um Netið, tölvur og tækni og
fylgist með því sem er að gerast í
þeim heimi. Það finnst mér að
minnsta kosti mjög merkilegt.
Fjölskyldan var ömmu mikils virði
og allir vissu að í henni ættu þeir
sterkan bakhjarl. Amma hafði
ákveðnar skoðanir og lá ekki á þeim,
en einmitt þess vegna bárum við öll
svo mikla virðingu fyrir henni.
Elsku afi, við erum öll lánsöm að
hafa átt hana að. Eftir lifir minning
um sterka og góða konu.
Jóhanna Símonardóttir.
Elsku amma mín, þínar þrautir eru
nú á enda, en við sem eftir lifum eig-
um eftir sem áður erfitt með að skilja
að þú sért farin.
Hún amma mín var nefnilega sú
sterkasta og þrautseigasta kona sem
ég hef nokkurn tíma kynnst og vitað
um og því lifði maður alltaf í voninni
um að hún mundi hrista þessi veikindi
af sér eins og áður. Svo var nú ekki og
fórst þú úr þessum heimi í faðmi fjöl-
skyldu þinnar sem þú elskaðir svo
mikið, með þeirri reisn sem þú ein
bjóst yfir. Því lít ég yfir öxl og ylja
mér við allar góðu minningarnar sem
ég á um þig og kúri í fallega heklaða
teppinu sem þú gerðir.
Amma Jóhanna var með eindæm-
um glæsileg og tignarleg kona og með
svo mikla reisn að maður fylltist alltaf
stolti yfir því að kynna hana sem
ömmu sína, hvort sem hún var í af-
mælisboði eða í veikindum sínum, þá
var alltaf sama reisnin yfir henni.
Amma var handverkskona mikil og
prýða hekluð teppi, púðar og fleira
heimili mitt sem gefur mér mikinn
styrk þegar ég hugsa um að þú sért
nú farin. Alúðin og frágangurinn var
sá sami og í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur, hvort sem það var í uppeldi
barna sinna og barnabarna sem hún
lifði svo mikið fyrir, eða inn á fallegu
heimili þeirra afa.
Ég var svo heppin að á tímabili
fékk ég að búa hjá afa og ömmu og
þar kynntist ég henni ömmu minni
upp á nýtt. Það var gaman að spjalla
við hana um heima og geima, því fáa
hluti þekkti hún ekki og gat því miðl-
að reynslu sinni. Skemmtilegust
þóttu mér þó kvöldin sem við áttum
saman fyrir framan sjónvarpið þegar
afi var farinn að sofa og við sátum og
spjölluðum um hvað þessi og hinn
væri frábær og ekki. Ég man vel að
James Dean var einn af þessum frá-
bæru í þínum huga og fékk ég stjörn-
ur í augun þegar þú lýstir þessum
tíma sem þið upplifðuð í den.
Svo eldumst við, en samtölin og
ráðin sem þú hafðir héldu áfram á
sömu nótum, og jafnvel undir lokin
þegar ég heimsótti þig síðast sá ég
glampann koma í augun þín þegar þú
fórst að tala um hana Edith Piaf sem
þú hélst svo mikið upp á. En elsku fal-
lega amma mín, nú ertu farin og við
spjöllum ekki meir og ég geymi því
allar góðu minningarnar um þig í
hjarta mínu. Ég veit að þú og Símon
frændi eruð enn að halda utan um
hvort annað á himnum og gleðin er
örugglega mikil hjá ykkur, það veitir
okkur hérna í jarðvistinni mikla
huggun.
En nú kveð ég þig elsku amma mín
með bæninni sem við Tanja Kristín
förum með á kvöldin, henni munu
verða sagðar sögur af Jóhönnu lang-
ömmu sinni.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Sofðu rótt
Þín
Selma Rut.
Elsku amma.
Þó að það sé ákaflega erfitt að
kveðja þig þá hlýja okkur þær ynd-
islegu minningar sem við eigum með
þér. Þú hefur alltaf verið stór hluti af
lífi okkar og tekið þátt í því að gera
okkur að því sem við erum í dag.
Fyrstu minningarnar sem koma upp í
kollinn eru þegar þú og afi heimsóttuð
okkur til Danmerkur um jól og voruð
þið með fullar ferðatöskur af gjöfum
okkur til ómældrar ánægju.
Síðan eigum við einnig ótal minn-
ingar frá höllinni ykkar á Hrefnugöt-
unni þar sem við vorum vön að leika
okkur í garðinum eða á Klambratúni.
Hlaupið yfir á Klambratún, sagði afi
alltaf við okkur. Síðan fluttuð þið á
Reynilundinn og þá byrjaði sko fjörið,
leikir úti í bílskúr, söngatriði í stof-
unni og hollen skollen í jólaboðum en
eins og þú manst þá endaði það einu
sinni frekar illa! Okkar minning af þér
er af sterkri og duglegri konu en um-
fram allt af glæsilegri konu sem var
góðhjörtuð og elskaði fjölskylduna
sína.
Við erum viss um að þegar þú og afi
hittust fyrst þá grunaði ykkur ekki
hvað þið mynduð á endanum eiga
stóra og samheldna fjölskyldu. Mikið
erum við fegin að þið fellduð hugi
saman.
Allur þessi hópur syrgir þig sárt,
við erum svo hreykin af þér, amma,
þú átt yndisleg börn sem eru öll með
duglegasta fólki sem við þekkjum, al-
veg eins og þú.
Við vonum að í framtíðinni munum
við líkjast þér að sem mestu leyti og
vonandi gera þig stolta, við vonum
líka af öllu hjarta, elsku amma okkar,
að sama hvar þú ert að þér líði vel og
þú sért hamingjusöm og það sé búið
að taka vel á móti þér.
P.s. Manstu samtalið sem við áttum
einu sinni um foreldra þína, mikið
væri nú gaman að heyra frá þér
kannski seinna. Við elskum þig út af
lífinu.
Þorsteinn og Erla.
Amma mín var hefðarkona í eðli
sínu. Falleg og fáguð – alltaf og alls
staðar. Elegant, teinrétt, stolt, ákveð-
in kona sem sagði skoðanir sínar um-
búðalaust. Bar ekki tilfinningar sínar
á torg. Hvöss og óvægin á köflum en
líka trygglynd með afbrigðum og hélt
vel utan um sitt og sína. Metnaðarfull,
handlagin og vandvirk til allra verka.
Amma mín var íhaldssöm, skemmti-
leg og hafði gömul gildi í hávegum
sem ekki féllu alltaf í frjóan jarðveg
hjá þeim sem yngri eru. Gáfuð, gjaf-
mild, gestrisin, skörp og örugg. Svip-
mikil og heiðarleg. Sannkallaður
klettur í huga okkar allra sem nær
henni stóðu. Ættrækin, úrræðagóð
með gott brjóstvit. Margar eru minn-
ingarnar og margt er að þakka. Ég er
þakklát fyrir að hafa átt ömmu mína
að og það sem hún hefur kennt mér,
sem eru heilindi og tryggð umfram
annað. Það er gott veganesti.
Heimili hennar og afa ber eðli
hennar trúan vitnisburð – það var og
er heimili hefðarfólks. Óaðfinnanlegt.
Elsku besti afi minn – megi allar góð-
ar vættir styrkja þig og hugga núna
þegar amma er farin.
Hanna Björg.
Elsku amma, þú afrekaðir mikið
um ævina, eignaðist sex börn sem þú
varst afar stolt af og svo áttir þú stór-
an hóp af barnabörnum og barna-
barnabörnum. Þessi hópur skipti þig
miklu máli og þú fylgdist náið með
hverjum og einum, að öllum liði vel og
allir spjöruðu sig. Að sama skapi
varst þú líka stór og mikilvægur hluti
af okkar lífi. Þú mundir alltaf eftir af-
mælisdögum hvers og eins í fjölskyld-
unni og maður gat sko verið alveg viss
um að fá hringingu frá ömmu, þó að
aðrir gleymdu afmælinu eins og geng-
ur og gerist. Það finnst mér lýsa um-
hyggjusemi þinni vel.
Ég á svo marga fallega muni sem
þú gafst mér og mér þykir svo vænt
um. Teppið sem þú heklaðir og ég
fékk að velja litina í, servíettuhring-
irnir, sparistellið sem þú valdir fyrir
mig og við gerðum okkur svo nokkrar
ferðir í Kringluna og bættum smátt
og smátt í það, teppið sem þú gafst
Elísabetu, kistillinn hennar sem mun
geyma gullin hennar í framtíðinni og
margt fleira sem mun alltaf minna
mig á þig.
Þegar ég var lítil þá kenndir þú
mér að hegða mér eins og dama, þeg-
ar ég varð eldri þá hvattir þú mig til
að mennta mig og það skipti þig miklu
máli að við ömmubörnin þín sæktum
okkur menntun og að sama skapi
uppfylltum drauma okkar. Undir lok-
in amma mín þá varstu dugleg og
kjarkmikil, þú kvartaðir svo lítið að ég
held að maður hafi varla áttað sig á
því hversu veik þú varst. Ég er svo
glöð að við fórum saman í leikhúsið að
sjá Edit Piaf, ég var svo stolt að þú
vildir fara með mér, þrátt fyrir að það
væri erfitt fyrir þig. Við komum báðar
glaðar af þessari sýningu og þessi
minning verður mér alltaf kær.
Elsku amma, tignarlegri og glæsi-
legri kona finnst varla. Þú varst alltaf
svo vel til höfð og barst þig svo virðu-
lega að fólk tók eftir því. En þú varst
líka húmoristi, ég man að oft slóstu
mig alveg út af laginu með hárbeitt-
um húmor þegar maður átti síst von á
því frá þér.
Á þessari stundu hellast yfir mig
minningarnar og ég næ ekki að raða
þeim öllum saman hér og nú, en ég
ætla að taka mér góðan tíma til þess
að rifja upp góðar stundir sem við átt-
um og eru mér svo dýrmætar minn-
ingar.
Nú ert þú búin að kveðja okkur, en
allar minningarnar um þig lifa áfram.
Mér þykir gott að vita til þess að nú
færð þú að hitta Símon aftur og ég
veit að þið eruð saman á yndislegum
stað þar við sameinumst öll að lokum.
Elsku besta amma, ég kveð þig með
söknuði og þakklæti fyrir allt sem þú
hefur kennt mér og gefið í gegnum ár-
in. Við hugsum vel um afa fyrir þig.
Þín
Hulda Sif.
Elsku amma.
Það er sárt að hugsa til þess að þú
sért farin en þó huggar maður sig við
að þú ert farin á betri stað. Það var
svo gaman fyrir rúmri viku þegar við
sátum hjá þér og vorum að skoða
gamlar myndir og þú varst að sýna
okkur myndir af þér og afa ungum og
flottum.
Það er alltaf hægt að hugsa upp
skemmtilegar minningar með þér og
afa, eins og þegar við vorum fjögurra
eða fimm ára og þið voruð að passa
okkur og buðuð okkur upp í bústað.
Við munum að við grétum alla leiðina,
en hættum nú á endanum þegar við
fengum að sofa uppí hjá þér og afi
greyið varð að sofa frammi.
Ein af okkar fyrstu minningum er
frá Reynilundi þegar við fórum með
mömmu að tína rifsber. Okkur fannst
þetta æðislegt, við fengum að hanga
allan daginn úti í garði með mömmu
og ömmu, í þessum líka æðislega og
stóra garði, að hlaupa í kringum húsið
var þvílíkt sport og hugsa ég að mað-
ur gleymi því aldrei. En amma okkar
var ótrúleg hefðarkona; sama hvort
hún kom um morgun eða seint um
kvöld þá var hún ávallt í sínu fínasta,
flott kona mundi maður segja. Á unga
aldri kenndi hún okkur að bera á borð
rétt, þar sem við höfðum lagt á borð
fyrir hana og uppröðunin var eitthvað
vitlaus, en svona var amma. Í útliti
hennar, framkomu og gestrisni átti
allt að vera fullkomið eins og sönn frú
og munum við systur reyna eftir
fremsta megni að vera alltaf jafn
glæsilegar í fari og framkomu og hún
amma okkar. En með þessum orðum
kveðjum við þig að sinni.
Ása Lind og Lilja Rós.
Elsku besta amma.
Minningarnar streyma fram.
Margar og góðar stundir á Hrefnu-
götunni. Oft í pössun hjá ömmu og
afa. Sannkallað fjölskylduheimili. All-
ir velkomnir og heitur matur í hádeg-
inu. Húsfreyjan óaðfinnanleg. Syn-
irnir Símon, Þorsteinn, Páll og Gylfi
stríða óspart litlu frænkum sínum en
passa þær líka.
Indíánatjald í garðinum og rifs-
berjarunnar. Enda býr húsfreyjan,
frú Jóhanna, til besta hlaup í heimi.
Húsfreyjan er einnig liðtækur spilari.
Kennir litla prinsinum ýmis spil, hann
kennir henni Hæ gosi. Henni finnst
prinsinn hafa heldur mikið keppnis-
skap, hann hafi jafnvel rangt við. En
aldrei fær hún nóg af litla prinsinum
að leika „Kristján heiti ég Ólafsson“.
Ótal góðar minningar eigum við um
þig. Við fengum að njóta þín vel og
lengi, elsku amma. Hvíldu í friði, frú
Jóhanna.
Þín barnabörn,
Hildur, Ingibjörg, Níels Páll
og fjölskyldur.
Þá er komið að því amma mín að þú
sért farin frá okkur.
Við áttum margar góðar stundir,
það sem ber helst að nefna er tíminn
sem þið afi bjugguð í Garðabænum.
Þeim tíma mun ég aldrei gleyma því
það bætti upp allan tímann sem ég bjó
úti í Noregi og Englandi og ég hitti
ykkur þá mjög sjaldan. En þegar við
fluttum í Garðabæinn hitti ég þig og
afa á hverjum degi og fékk að kynnast
ykkur almennilega, sem ég met ótrú-
lega mikils.
Betri ömmu var ekki hægt að
hugsa sér enda sástu oft um mig,
hvattir mig áfram í að spila á gítar,
varst með frábæran húmor og það
toppaði þig enginn í eldhúsinu. Það er
synd að ég skuli ekki hafa fengið
lengri tíma með þér svo þú hefðir get-
að séð hvað hefði orðið úr mér. En
eins og ég veit sjálfur þá er lífið
ósanngjarnt, maður verður að sætta
sig við það.
Nú ertu komin á betri stað og ég
veit að þú munt fylgjast með mér.
Ég sakna þín og mun aldrei gleyma
þér.
Kveðja, yngsta barnabarnið
Sveinn Orri Símonarson.
Í dag er til moldar borin elskuleg
föðursystir mín Jóhanna Símonar-
dóttir.
Jóa frænka, eins og hún var alltaf
kölluð af okkur í fjölskyldunni, var
mér afar kær og alla tíð reyndist hún
mér góð og náin frænka, þó að ekki sé
á neinn hallað var hún uppáhalds-
frænka.
Strax í bernsku heillaðist ég af
frænku minni, fyrsta dúkkan sem ég
eignaðist fékk nafnið Jóa frænka, því
dúkkan var svo falleg og fín eins og
hún. Það væri hægt að skrifa langa
grein til að lýsa kostum frænku minn-
ar, en orð eins og glæsileg, trygg,
heiðarleg, samviskusöm, einlæg eig-
inkona og móðir eru orð sem lýsa
henni best.
Jóa frænka var frændrækin og
fylgdist vel með okkur systkinabörn-
unum og afkomendum okkar. Veit ég
að henni þótti vænt um hvað við höf-
um verið dugleg að halda hópinn með
ættarmótum stórum sem smáum.
Eitt áhugamál áttum við öruggglega
sameiginlegt og var það að taka
myndir og skoða. Báðar vorum við
alltaf með myndavélarnar á lofti við
öll tækifæri. Og alltaf þegar ég leit inn
til hennar skoðuðum við myndir og
rifjuðum upp liðnar stundir. Jóa átti
mikið safn af gömlum myndum sem
hún sýndi mér frá forfeðrum okkar og
öðru samferðafólki. Í einni minni síð-
ustu heimsókn til hennar leysti hún
mig út með nokkrum myndum sem
eru mér mjög kærar.
Þegar ég sit hér og skrifa kveðju-
orð til frænku minnar renna svo
margar minningar í gegnum hugann.
T.d. þegar ég lá á sæng á Fæðing-
arheimilinu fyrir 24 árum þá birtist
Jóa á hverju kvöldi í „pabbatímunum“
því hún sagði að það væri ómögulegt
að ég fengi engan til mín, „ég get al-
veg komið í staðinn fyrir pabbann“.
Þarna var henni rétt lýst, alltaf að
hugsa um aðra. Á þessum tíma var
hún að ganga í gegnum erfiða krabba-
meinsmeðferð, sem hún leysti með
miklu æðruleysi. Síðar greindist hún
svo með sama sjúkdóm sem að lokum
sigraði. Það er ekki hægt að skrifa um
hana Jóu án þess að minnast á hennar
elskulega eiginmann Pál Þorsteins-
son. Palli og Jóa voru mjög samhent
hjón og eignuðust þau sex börn sem
þau voru afar stolt af og er afkom-
endahópurinn stór og myndarlegur.
Fyrir tveimur árum lést systir Jó-
hönnu, Herdís, og fyrir tæpu hálfu ári
lést bróðir hennar Grétar, faðir minn.
Eftirlifandi systkini eru Sigríður,
Jóna og Kristín.
Það er eins og vissum kafla í lífi
manns sé lokið þegar aldursforseta-
rnir kveðja.
Að lokum vil ég votta Palla, börn-
unum og fjölskyldum þeirra mína
dýpstu samúð. Ég veit að minning-
arnar munu ylja ykkur þegar fram
líða stundir.
Sigurbjörg Grétarsdóttir.
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 30. NÓVEMBER 2004 35
MINNINGAR
Hvenær sem kallið kemur,
kaupir sig enginn frí.
Þar læt ég nótt, sem nemur,
neitt skal ei kvíða því.
(Hallgrímur Pétursson.)
Sofðu rótt, elsku amma mín.
Vilhjálmur S. Símonarson.
HINSTA KVEÐJA
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS