Morgunblaðið - 09.12.2004, Síða 42

42 FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 2004 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Sveinn ÓlafurTryggvason
fæddist í Reykjavík
1. júní 1931. Hann
lést á Landspítala –
háskólasjúkrahúsi
við Hringbraut 1.
desember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Tryggvi Gunn-
ar Júní Gunnarsson,
f. í Reykjavík 10. júní
1885, d. 20. október
1967, og Guðrún Pál-
ína Guðmundsdóttir,
f. í Reykjavík 10. júní
1901, d. 8. október
1983. Systkini Sveins eru: Stella
Tryggvadóttir, f. 1919, d. 2002;
Svava Tryggvadóttir, f. 1920, d.
1987; Hrefna Dóra Tryggvadótt-
ir, f. 1925, d. 2002; Gunnar
Tryggvason, f. 1927; Lilja
Tryggvadóttir, f. 1929, d. 1984;
Erla Tryggvadóttir, f. 1934; Edda
Guðrún Tryggvadóttir, f. 1935, d.
1996; Guðmundur Þórir Tryggva-
son, f. 1937; og Kristján Grétar
Tryggvason, f. 1938.
Eftirlifandi eiginkona Sveins er
Guðrún Jónsdóttir, f. 1. febrúar
1938. Systir Guðrúnar er Auður
Jónsdóttir, f. 1946. Foreldrar
þeirra systra eru Jón Kristinn
Jónasson, f. 1. október 1909, d. 9.
febrúar 2003, og Rannveig Magn-
úsdóttir, f. 18. maí 1910, d. 1985.
Afkomendur Sveins og Guðrúnar
eru: 1) Jón Kristinn
Sveinsson, f. 27.
mars 1959, sambýlis-
kona Jóns er Elín-
borg Árnadóttir, f.
árið 1963. Þeirra
börn eru: Guðrún
Lilja Jónsdóttir, f.
1999, Ásta Sóley
Jónsdóttir, f. 2001.
Halldór Stefán Jóns-
son, f. 1997, móðir
Bára Halldórsdóttir,
f. 1963. 2) Tryggvi
Gunnar Sveinsson, f.
16. nóvember 1960,
kvæntur Önnu
Rögnu Siggeirsdóttur, f. 5. mars
1975. Þeirra börn eru: Björn Ósk-
ar Tryggvason, 1993, Sandra Ósk
Tryggvadóttir, f. 1997, Sveinn
Ólafur Tryggvason, f. 1998. 3)
Rannveig Sveinsdóttir, f. 14. jan-
úar 1965, gift Lúðvíki Berg Bárð-
arsyni, f. 1964. Þeirra börn eru:
Tinna Guðrún Lúðvíksdóttir, f.
1987, Bárður Fannar Lúðvíksson,
f. 1990, Sveinn Ólafur Lúðvíksson,
f. 1996. 4) Helga Björg Sveinsdótt-
ir, f. 4. febrúar 1972, gift Bjarna
Sigurðsyni, f. 22. febrúar 1970.
Þeirra börn eru: Elsa Hrafnhildur
Bjarnadóttir, f. 1990, Svala Björk
Bjarnadóttir, f. 1995, og Rannveig
Bjarnadóttir, f. 1999.
Útför Sveins verður gerð frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Sveinn Ólafur ólst upp í stórum
systkinahópi á Lokastíg 6 í miðbæ
Reykjavíkur, húsi sem var byggt af
afa okkar Tryggva Gunnari. Hefur
þar verið mikill handagangur í öskj-
unni eins og títt er þar sem svona
margir búa saman. Það var þétt set-
inn bekkurinn og heilmikil læti þeg-
ar haldin voru jólaboð hjá afa og
ömmu því krakkahópurinn stækkaði
óðfluga.
Pabbi hafði vart slitið barnsskón-
um þegar hann hélt út í lífið og á
unglingsaldri hélt hann til sjós, fyrst
á strandflutningaskipi og síðan á
togurum og vertíðarbátum víða um
land. Eins varð honum tíðrætt um
veru sína um borð í hvalveiðiskipun-
um, en hann var þar einar fimm ver-
tíðar. Voru þær lýsingar og sögur oft
ævintýrum líkastar. Eftir að þessum
þætti sjómennskunnar lauk hóf hann
akstur vörubifreiða sem hann síðan
hafði að atvinnu til margra ára, allt
þar til hann tók til við að byggja hót-
el í Skipholti 21 sem hann starfrækti
í þrjú ár, þar sem nú er starfrækt
sjúkrahótel á vegum Rauða kross Ís-
lands.
Pabbi lét ekki þar við sitja heldur
hófst handa við að gera út bát til fisk-
veiða og voru það fyrstu kynni okkar
bræðra af sjómennsku sem verður
okkur lengi minnisstæð. Þegar sjó-
mennsku lauk setti pabbi á stofn
fiskvinnslufyrirtæki sem framleiddi
og seldi fiskafurðir til Afríku, svo
fátt eitt sé nefnt.
Þegar unglingur leggur upp í
langferð skiptir gott veganesti og
góður hugur að heiman höfuðmáli
svo að fólki reiði vel af. Veganesti
pabba okkar var heiðarleiki, dugn-
aður og virðing fyrir samferðamönn-
um sínum háum sem lágum. Enda
má til sanns vegar færa að þau kynni
sem pabbi átti við fólk bæði í sam-
bandi við viðskipti eða daglegt amst-
ur hafi orðið að vinskap.
Margt af þessu fólki hefur þegar
kvatt þessa jarðvist og mun taka vel
á móti pabba okkar og fylgja honum
um víðlendur fyrirheitna landsins.
Pabbi var alltaf mjög glaðlegur og
léttur í lund og tókst á við lífið glaður
í bragði, jafnvel eftir að sjúkdómur-
inn var farinn að setja mark sitt á
hann brá fyrir gráglettni sem ein-
kenndi hann alla tíð.
Vegir skiptast. – Allt fer ýmsar leiðir
inn á fyrirheitsins lönd.
Einum lífið arma breiðir,
öðrum dauðinn réttir hönd.
Einum flutt er árdagskveðja,
öðrum sungið dánarlag,
allt þó saman knýtt sem keðja,
krossför eins með sama brag.
Veikt og sterkt í streng er undið,
stórt og smátt er saman bundið.
(Einar Ben.)
Pabbi var mjög hugmyndaríkur
og ákveðinn í að hrinda hlutum í
framkvæmd, einstaklega staðfastur
og fylginn sér, en að sama skapi
fórnfús og ósérhlífinn ef því var að
skipta og aðrir þurftu á aðstoð að
halda. Hann var alltaf til taks og ætl-
aðist aldrei til endurgjalds.
Barnabörnin 12 voru honum afar
mikils virði enda dáði hann þau öll
með tölu og voru þau ávallt velkomin
í heimsóknir hvort sem var til lengri
eða skemmri tíma, það var því oft
fjölmennt hjá afa og ömmu á Álfhóls-
veginum.
Nú hefur pabbi lagt af stað í aðra
en lengri ferð en þá fyrri, en áður en
hann fór nestaði hann okkur vel af
reynslu sinni og manngæsku. Hans
verður minnst með söknuði, því hann
bar velferð fjölskyldu sinnar fyrir
brjósti og fylgdist þess vegna vel
með öllu sem var að gerast í fjöl-
skyldunni og lét sig allt varða.
Hvíl í friði, okkar ástkæri faðir og
afi.
Þín
börn og barnabörn.
Elsku pabbi minn, nú er komið að
kveðjustund. Þótt þú hafir greinst
með alvarlegan sjúkdóm fyrir tæpu
ári fannst mér það svo fjarlægt að þú
færir að kveðja núna. Þú og mamma
voruð að flytja í svo fína íbúð sem þú
varst svo spenntur að komast í, og
jólin óðum að nálgast, þú sem varst
svo mikið jólabarn.
Það eru margar yndislegar minn-
ingar sem ég get rifjað upp. Ég man
þegar ég var lítil og þú fórst á sjóinn.
Þá fékk ég tvö verkefni, fyrra var að
passa mömmu og annað var að hita
bólið þitt þangað til þú kæmir heim.
Þegar ég, þú og mamma fórum oft
sem áður út að borða á Þorláks-
messu og ég pantaði mér hamborg-
ara með öllu tilheyrandi þótti þér
það helst til mikið, en þér til mikillar
furðu kláraði ég allt af diskinum. Þá
sagðir þú að þér þætti svo gaman að
fara með mér út að borða.
Öll samtölin sem við áttum um
pólitík og aðra þjóðfélagsumræðu
sem í gangi var hverju sinni. Ekki
vorum við alltaf sammála, en það var
einmitt eins og þú vildir hafa það,
eðlileg skoðanaskipti um málefni líð-
andi stundar. En þrátt fyrir háalvar-
legar umræður um pólitík eða önnur
þjóðþrifamál var alltaf stutt í grínið
og hlógum við oft lengi á eftir.
Allar heimsóknirnar í Smiðjuna til
mín og Bjarna til að fá þér morg-
unkaffið og fylgjast með hvort við
værum ekki að vinna vinnuna okkar
eða bara að heyra nýjustu fréttir.
Greiðviknin og hjálpsemin var þér í
blóð borin, ef sækja þurfti stelpurn-
ar í leikskólann þurfti ekki nema eitt
símtal og þá varst þú mættur. Nei
var ekki til í þinni orðabók.
Hvað þér þótti vænt um barna-
börnin þín, ef þú vissir af okkur í
bænum eða í nágrenninu varst þú
fljótur að hringja, og það var bara
eitt sem komst að: Eruð þið á leið-
inni, á ég að fara að kaupa snúða? Og
ef þú sást bílinn renna í hlað varst þú
kominn út á tröppur til að taka á
móti okkur.
Já, elsku pabbi minn, þú varst
merkileg persóna, þú varst einn af
þessum hjartahlýju mönnum sem
láta sig varða um allt sem er í gangi í
þjóðfélaginu. Það voru forréttindi að
fá að eiga þig sem föður.
Elsku mamma, ég votta þér mína
dýpstu samúð og bið Guð að blessa
þig í þinni sorg og söknuði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka,
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs blessi þig,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
( V. Briem.)
Elsku pabbi, þú lifir í hjarta mínu,
takk fyrir allt.
Þín dóttir,
Helga Björg Sveinsdóttir.
Elsku pabbi nú er komið að
kveðjustundinni sem við höfum alltaf
kviðið fyrir en fáum ekki flúið frá, við
erum ekki bara að kveðja þig, pabbi,
heldur líka okkar besta vin sem öll-
um hefði verið heiður að eiga, enda
áttirðu marga vini og kunningja eins
og aðrir merkismenn. Pabbi var ein-
staklega lífsglaður, hlýr, og einlægur
enda voru fjölskyldan, vinir og kunn-
ingjar hans helsta áhugamál, barna-
börnin áttu þar fyrsta sæti, það leið
ekki sá dagur og stundum oft á dag
hringdi hann bara til að athuga með
okkur, bjóðast til að passa, skutla
eða sækja eða bara athuga hvort við
værum í grenndinni því þá ætlaði
hann að hita kaffi eða bara senda
krökkunum nokkra ávexti í poka. Ef
einhverjar framkvæmdir voru í
gangi einhvers staðar í fjölskyldunni
var pabbi mættur til að hjálpa og
áttu þar tengdasynirnir sem og aðrir
fullt í fangi með að halda í við hann.
Það væri hægt að telja upp ótal at-
riði og sögur af pabba þar sem hann
var alltaf tilbúinn að aðstoða eða að
taka þátt í einhverju skemmtilegu.
Það er gott veganesti sem hann lét
okkur hafa sem og annað samferða-
fólk. Það er sagt að við veljum okkur
foreldra áður en við fæðumst og þeir
sem þekktu þig vita þá af hverju við
völdum ykkur mömmu.
Elsku pabbi, tengdó og afi, takk
fyrir allt og góða ferð, ég veit að það
eru margir sem taka á móti þér á
nýja staðnum. Þú færð besta sætið.
Þeir segja mig látinn, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá litlu hjarta berst lítil rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós
sem að mun ykkur gleðja.
Kveðja.
Rannveig, Lúðvík og fjölskylda.
Það var fyrir sautján árum að leið-
ir okkar Svenna lágu fyrst saman.
Ég, sautján ára stráklingur að stíga
mín fyrstu spor á sjónum, hann
reyndur sjómaður til margra ára.
Mér er minnisstætt hversu vel hann
tók mér strax í byrjun. Mig grunaði
ekki þá að leiðir okkar ættu eftir að
liggja aftur saman, en tveimur árum
síðar barði ég að dyrum hjá honum,
þá í fylgd yngri dóttur hans, Helgu.
Sami vingjarnleikinn einkenndi mót-
tökurnar þá, og ætíð síðan.
Hann tengdafaðir minn var ein-
stakt ljúfmenni sem vildi allt fyrir
alla gera, ósérhlífinn, traustur og
hjálpsamur. Hann var sá sem var
alltaf mættur fyrstur allra ef hjálpar
var þörf. Þessir mannskostir fylgdu
honum alla tíð.
Ungur þurfti hann að fara til vinnu
til að hjálpa til við rekstur æsku-
heimilisins. Sjórinn varð fyrir valinu
og starfaði hann þar í mörg ár. Síðar
kom hann í land og starfaði þá við
fiskverkun. Heimilismaður var hann
mikill og ræktaði vel garðinn sinn.
Hann fylgdist vel með öllu sem við
Helga tókum okkur fyrir hendur.
Á hestamennskunni hafði hann
áhuga og voru það einkum nýfædd
folöldin sem toguðu hann til sín og
hafði hann gaman af að fylgjast með
uppvexti þeirra. Áhuginn var ekki
minni á dótturdætrunum sem hann
hafði mikið yndi af að fá í heimsókn
eins og öll barnabörnin. Þar var
hann í essinu sínu. Þær minnast nú
allra næturgistinganna hjá afa og
ömmu þar sem þau dekruðu við þær
á alla lund. Honum Svenna var annt
um að hafa alla fjölskylduna í kring
um sig og þau voru ófá matarboðin
sem þau hjónin höfðu fyrir alla fjöl-
skylduna. Honum var ekki óljúft að
elda fyrir allan hópinn enda góður
kokkur eins og hún Gunna hans.
Þessar samverustundir voru oft hin-
ar líflegustu. Það var aldrei nein
lognmolla í kringum hann Svenna,
heldur fylgdi honum alltaf mikið líf
og fjör, ekki síst þegar stjórnmálin
bar á góma. Þar hafði hann sínar
fastmótuðu skoðanir og lá ekki á
þeim. En fyrst og síðast var hann
mikill fjölskyldufaðir sem bar hag
fjölskyldunnar ávallt fyrir brjósti.
Fyrir rúmu ári kenndi hann þess
meins sem nú hefur lagt hann að
velli. Baráttan var snörp og stefnt
var á sigur, en enginn má sköpum
renna. Góður drengur er fallinn í val-
inn.
Eftir sitjum við hljóð og söknuður-
inn er mikill. En mestur er þó sökn-
uður tengdamóður minnar sem sér
nú á eftir eiginmanni sínum og fé-
laga.
Henni og fjölskyldunni allri sendi
ég mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur. Tengdaföður mínum þakka ég
samfylgdina. Guð blessi minningu
hans.
Þú lézt þér annt um litla sauðahjörð.
Þú lagðir rækt við býli þitt og jörð
og blessaðir sem barn þinn græna reit,
þinn blómavöll, hvert strá, sem augað leit.
Og þótt þú hvíldist sjálfur undir súð,
var seint og snemma vel að öðrum hlúð,
og aldrei skyggði ský né hríðarél
á skyldur þínar, tryggð og bróðurþel.
Þú hafðir öllum hreinni reikningsskil.
Í heimi þínum gekk þér allt í vil.
Þú hirtir lítt um höfðingsnafn og auð,
því hógværð þinni nægði daglegt brauð.
(Davíð Stef.)
Bjarni Sigurðsson.
Elsku afi. Við viljum þakka fyrir
þann tíma sem við áttum með þér, og
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur.
Afi, manstu allar sumarbústaðar-
ferðirnar og ferðalögin þegar við
vorum lítil, og öll jólaboðin og afmæl-
in þar sem þú varst alltaf fyrstur að
hringja og óska okkur til hamingju
með daginn. Þegar þú hringdir
snemma á morgnana til að vara okk-
ur við hálkunni á Reykjanesbraut-
inni. Þú varst alltaf tilbúinn til að
gera allt sem þú gast fyrir okkur,
manni leið alltaf eins og stjörnu þeg-
ar maður kom til ykkar ömmu.
Það er svo mikið gott að segja um
þig að blaðið endist ekki í það, þess
vegna viljum við þakka þér fyrir allt
og segja að við höfum lært mikið af
þér um hversu miklu máli fólkið í
kringum mann skiptir, við erum stolt
af því að hafa átt svona frábæran afa
og við munum halda minningu þinni
á lofti um ókomna framtíð. Afi, við
munum sakna þín mikið, og Gunna
amma, við sendum þér okkar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibj. Sig.)
Ástar- og saknaðarkveðjur.
Tinna Guðrún, Bárður
Fannar og Sveinn Ólafur.
SVEINN ÓLAFUR
TRYGGVASON
Kæra Dísa.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
VIGDÍS SIGURLAUG
BALDVINSDÓTTIR
✝ Vigdís Sigur-laug Baldvins-
dóttir fæddist í
Ólafsfirði 26. júní
1938. Hún lést á
Borgarspítalanum í
Reykjavík fimmtu-
daginn 18. nóvem-
ber síðastliðinn og
fór útför hennar
fram frá Laugar-
neskirkju 30. nóv-
ember.
þú laus ert úr veikinda
viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að
minnast,
svo margt sem um hug minn
fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með þessum orðum
kveðjum við þig, kæra vina.
Blessuð sé minning Vigdísar Sig-
urlaugar Baldvinsdóttur.
Ólafur, Jakobína, Rannveig
Rós og Halla Ósk.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is (smellt á reitinn Morgun-
blaðið í fliparöndinni – þá birtist
valkosturinn „Senda inn minning-
ar/afmæli“ ásamt frekari upplýs-
ingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Formáli Minningargreinum fylgir
formáli, sem nánustu aðstandend-
ur senda inn. Þar koma fram upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, fæddist, hvar
og hvenær hann lést, um foreldra
hans, systkini, maka og börn og
loks hvaðan útförin fer fram og
klukkan hvað athöfnin hefst.
Minningar-
greinar