Morgunblaðið - 05.03.2005, Side 76

Engin ástæða er til að setja allt á annan
endann þó að ferming standi fyrir dyrum.
Fermingarheitið sjálft er jú það sem
skiptir öllu máli. En einmitt af því ferm-
ingarheitið er svo merkilegt er sjálfsagt
að halda upp á daginn til að gera hann eft-
irminnilegan. Með samstilltu átaki for-
eldra, aðstandenda og fermingarbarns
ætti það líka að geta verið bráðskemmti-
legt verkefni!
Raunar getur verið fínt að fá ástæðu til
framkvæmda, s.s. að mála forstofuna eða
festa handklæðahengið, sem hefur verið
laust síðan í fyrra … en lætin mega ekki
verða svo mikil að það gleymist að ræða
um sjálft fermingarheitið, því það er al-
vörumál – ánægjulegt alvörumál.
Fermingarbarn í lykilhlutverki
Fermingin er áfangi í átt til þess að
verða fullorðinn, þroskaður og sjálfstæður
einstaklingur. Hér gefst ágætis tækifæri
fyrir fermingarbarnið að læra ýmislegt
um veisluhald með því að taka þátt í und-
irbúningnum og æfa sig í hlutverki gest-
gjafa. En til þess þarf ungi gestgjafinn að
kynna sér ýmsar kurteisisreglur.
„Kúl“ að vera kurteis
Um hvað snýst annars kurteisi? Alvöru
kurteisi, eða flott framkoma, kemur innan
frá og á ekkert skylt við pjatt eða tilgerð.
Grunnurinn að kurteisi felst í þessum orð-
um, sem öll fermingarbörn
kannast við: „Allt sem þér viljið að aðrir
menn gjöri yður, það skuluð þér og þeim
gjöra“ (Matt. 7:12). Það virðist einfalt, en
við þurfum samt að leggja talsvert á okk-
ur til að setja okkur í spor hinna. Við þurf-
um að sýna tillitssemi, virðingu og heið-
arleika. Með þessi þrjú atriði í huga
kemur kurteisin af sjálfu sér.
Ef við komum vel fram við aðra reyna
aðrir að koma vel fram við okkur. Allir
sækjast eftir að vera nálægt kurteisu og
flottu fólki, þeim sem taka tillit til ann-
arra, hafa heilbrigt sjálfstraust og eru
blátt áfram. Og hvern langar ekki til að
vera vinsæll? Það er „kúl“ að vera kurteis.
Fundur og gátlisti
Best er að fermingarbarnið sé með frá
byrjun. Haldið fund með góðum fyrirvara
þar sem skipulagsáætlun er gerð að mark-
vissum undirbúningi. Þessi atriði gætu
verið þar á meðal:
Hversu mörgum verður boðið? Og
hverjum? Hringjum við eða sendum boðs-
kort? Eigum við að hafa opið hús á
ákveðnu tímabili eða öllum boðið á sama
tíma? Hvaða föt á að nota, leigja eða
kaupa? Hvað langar okkur til að laga á
heimilinu? Hvaða veitingar á að hafa?
Hvenær á að kaupa kerti og servíettur?
Eða setja dúka í þvottahús? Hvað þarf að
fá lánað af borðbúnaði? Færa til húsgögn
og/eða fá lánað? Hvar
á veitingaborðið að
vera? Er hægt að
gera fleira skemmti-
legt en að borða og
drekka? Þurfum við
að biðja einhvern
nákominn um
hjálp?
Höfum við efni á
þessu?
Hér hafa áreið-
anlega allir eitt-
hvað til málanna
að leggja, og
fermingarbarnið
þarf að skilja að
varast ber að
reisa sér hurð-
arás um öxl,
fjárhagslega
eða í mat-
artilbúningi. En foreldrar eða aðstand-
endur ættu líka að rifja upp hvernig var að
vera á fermingaraldri. Samanburður við
jafnaldra er aldrei meiri á lífsleiðinni en
einmitt þá.
Gott andrúmsloft
Gott andrúmsloft skiptir þó mestu máli.
Samveran við þá sem manni þykir vænt
um er mikilvægari en veitingarnar. Gott
er að finna að fjölskylda og vinir eru sá
bakhjarl í lífinu sem veitir manni öryggi,
bæði á gleði- og sorgarstundum.
Veislan getur verið bráðskemmtileg þó
að veitingarnar séu einfaldar. Lystug
súpa og nýbakaðar skonsur með smjöri
eru í góðu lagi ef andrúmsloftið er hlýlegt,
mikið sungið og skemmt sér. Auðvitað er
öllum velkomið að halda glæsilegar veisl-
ur með risablómaskreytingum, klaka-
styttum og margrétta sælkeramálsverði
og þær geta verið skemmtilegar líka. En
hvað ungur nemur, gamall temur og hollt
er að muna að óhóf getur verið varasamt í
lífinu.
Skipulagsáætlun framfylgt
Setjum nú svo að allir komist að sam-
komulagi um umfang, fyrirkomulag og
tímaáætlun. Þá er best að ferming-
arbarnið taki að sér yfirstjórn á áætl-
uninni, enda er það oftast klárara en
„gamla“ settið í að setja upp í tölvunni og
beita tæknibrellum nútímans til að minna
á.
Ungi gestgjafinn
Þó að ungi gestgjafinn sé í aðalhlutverki
í veislunni þýðir það auðvitað ekki að for-
eldrar og aðstandendur séu stikkfrí. Allir
Flottir feðgar á fermingardeginum 13. apríl 1980. Páll
Sigvaldason og faðir hans Sigvaldi Pétursson.
Ungur gestgjafi
í fullorðinna
manna tölu
Bergþór Pálsson er kurteis maður og veisluglaður.
Hér gefur hann ungum gestgjöfum – brátt fullorðnum
– góð ráð.
Systurnar Þórunn Día og Eygló Myrra skemmta gest-
um með ungverskum dansi í fermingarveislu sinni 2.
maí 2004.
Ljósmynd/Vigfús Sigurgeirsson
Veislugestir systranna Sigrúnar og Lilju Guðrúnar Hallgrímsdætra sem fermdust í
Dómkirkjunni vorið 1951 af sr. Bjarna Jónssyni.
Fermingarbarnið Guðrún Sigurlaug dansar við föður
sinn Óskar Jónsson í veislunni sinni 1965.
Fermingardrengur með
nokkrar áhyggjur af því
hvað nefið er stórt.
Þarna er ég 35 árum síðar
og löngu hættur að hafa
áhyggjur af stóra nefinu.