Morgunblaðið - 07.10.2005, Page 44

44 FÖSTUDAGUR 7. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Pétur Jóhannes-son fæddist í
Bolungarvík 4. júní
1923. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Vífilsstöðum 2.
október síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Jóhannes Teitsson
húsasmíðameistari,
f. á Skarði í Vatns-
nesi í V-Hún. 2. júní
1893, d. 1. nóv. 1977,
og kona hans Guð-
rún Magnúsdóttir
kennari og skáld-
kona, f. á Klukkufelli í Reykhóla-
sveit 15. sept. 1884, d. 2. júlí 1963.
Systkini Péturs eru: Björn, f. 14.
okt. 1919, látinn, Magnús, f. 9. des.
1920, látinn, Baldvin, f. 16. des.
1928, látinn og fóstursystir Guð-
laug Árnadóttir, f. 22. sept. 1930.
10. júní 1950 kvæntist Pétur eft-
irlifandi eiginkonu sinni, Elín-
borgu Magnúsdóttur, f. á Hellis-
sandi 20. apríl 1930. Foreldrar
hennar voru Sólborg Sæmunds-
dóttir húsmóðir og Magnús Jóns-
son formaður. Börn Péturs og El-
ínborgar eru: 1) Jóhannes, f. 1.
apríl 1948, kvæntur Þuríði Ingólfs-
dóttur, f. 23. des. 1950, börn
þeirra: a) Pétur, f. 22. sept. 1975,
sambýliskona Thelma Róberts-
síðar við ýmsar verklegar fram-
kvæmdir m.a. fyrir hernámsliðið
eins og var með marga unga menn
á þessum árum. Hugur hans beind-
ist fljótt að verklegum fram-
kvæmdum og hóf hann nám í húsa-
smíði við Iðnskólann og vann við
þá iðn allan starfsaldur sinn. Pétur
starfaði talsvert að félagsmálum,
var í stjórn Trésmíðafélags
Reykjavíkur, og var formaður fé-
lagsins árið 1953 á miklum um-
brotatímum, þegar félagið skiptist
upp í sveina- og meistarafélag.
Eftir skólagöngu tekur hann að
sér verkstjórn hjá trésmiðjunni
Byggir hf. sem þá var ein af stærri
trésmiðjum bæjarins. Árið 1964
stofnar hann ásamt starfsfélaga
sínum Aðils Kemp húsasmíða-
meistara byggingarfyrirtækið
Bygging s.f., og varði það farsæla
samstarf þar til Aðils féll frá, 1969.
Upp frá því rak Pétur fyrirtækið
einn, eða þar til hann lét af störf-
um fyrir aldurs sakir. Pétur sinnti
þeim störfum sem honum voru fal-
in af stakri trúmennsku enda mik-
ið leitað til hans um úrlausnir bæði
af einstaklingum og opinberum
aðilum, enda var sjaldan komið að
tómum kofunum á þeim sviðum
sem vörðuðu hans fag. Kringum
hann myndaðist strax góður
starfsmannakjarni sem hélt
tryggð við fyrirtækið allt frá
stofnun, enda bar hann hag starfs-
manna sinna mjög fyrir brjósti.
Útför Péturs verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
dóttir, f. 6. sept. 1978,
b) Ingólfur, f. 15. okt.
1976, kvæntur Katr-
ínu Völu Arjona, f.
28. júní 1976, c) Elín-
borg, f. 22. febr. 1979
d) Örn, f. 9. ágúst
1983. 2) Sólborg
Anna, f. 23. ágúst
1950, gift Þórði Frið-
rikssyni, f. 22. des.
1937, börn þeirra: a)
Laufey Hlín, f. 6. júlí
1982; b) Íris Rún, f.
18. jan 1984, fyrir átti
Sólborg Pétur Per-
pentuine Pétursson, f. 12. ágúst
1971, sambýliskona hans er Jó-
hanna Haukdal Styrmisdóttir, f.
15. sept. 1977. 3) Magnús Rúnar, f.
6. ágúst 1955, var kvæntur Stein-
unni Helgadóttur, þau skildu.
Börn þeirra eru Aðalsteinn Helgi,
f. 28. nóv. 1974; Hákon Ingi, f. 28.
júlí 1978; og Guðrún Birna, f. 28.
júní 1985. Sonur Magnúsar of Car-
lottu Rósu Guðmundsdóttur, f. 5.
des. 1955, er Loftur Karl, f. 12.
des. 1990. Barnabarnabörnin eru
sjö.
Pétur ólst upp í Bolungarvík.
Hann lauk framhaldsskólanámi
frá Núpsskóla árið 1940 . Eftir það
flytur hann til Reykjavíkur og
vann þá bæði við verslunarstörf og
Það var skömmu fyrir 1960 sem ég
flutti með foreldrum mínum á Kárs-
nesbrautina í Kópavogi. Stuttu síðar
fluttu í götuna þau Pétur Jóhannes-
son og kona hans Elínborg Magnús-
dóttir ásamt börnum sínum, þeim Jó-
hannesi, Sólborgu og Magnúsi. Við
Sólborg urðum fljótt góðar vinkonur.
Fimmtán árum síðar varð ég tengda-
dóttir þessarra ágætu hjóna. Leiðir
okkar hafa því legið saman í hartnær
40 ár.
Pétur og Borga hafa alla tíð verið
gefandi manneskjur í orðsins fyllstu
merkingu. Gestrisin og bóngóð, enda
afar vinsæl hjón.
Pétur var mörgum góðum kostum
búinn. Hann var hreinskilinn og
ófeiminn við að segja álit sitt við
hvern sem var án tillits til mann-
félagsstöðu. Oftar en ekki var hann
málsvari þeirra sem minna máttu
sín, og sem atvinnurekandi var hann
mikill málamiðlari. Það leyndist ekki
neinum sem við Pétur ræddi hve vel
hann var máli farinn, enda bar orða-
forðinn vott um mikinn bókalestur.
Hnitmiðaður í allri frásögn og gat
farið á flug ef sá gállinn var á honum.
Þó hefðu sögulokin stundum mátt
koma fyrr.
Tengdapabbi var ekki síður hand-
laginn. Fyrir mörgum árum gaf hann
mér leirstyttu sem mölbrotnaði á
fyrsta degi. Styttuna límdi hann sam-
an þannig að ógerningur var að sjá að
hún hefði nokkru sinni brotnað. Fyr-
ir okkur hjónin smíðaði hann afar fal-
legan eikarstiga skömmu eftir að við
fluttum í Grafarvoginn. Stiginn var
hin mesta völundarsmíð og fallegasta
mubla sem við höfum eignast. Þegar
við svo seldum húsið löngu seinna var
það með mikilli eftirsjá sem við
horfðum á eftir stiganum.
Meðan við bjuggum út á landi voru
það óskastundir barnanna að fá afa
og ömmu í heimsókn. Svo mikil var
eftirvæntingin eitt sinn að synirnir
ruku upp í háan hita. Læknir var
kallaður til en fann ekki að neitt þjak-
aði drengina.
Líklegast þótti að spenna og til-
hlökkun hefði kynt svo hraustlega
undir, enda urðu þeir alheilir um leið
og afi og amma komu.
Pétur unni náttúru landsins og
ferðaðist vítt og breitt um það. Mörg
sumur undi hann við lax- og silungs-
veiðar. Það var tilhlökkunarefni fjöl-
skyldunnar að vera með honum helgi
í laxveiði. Í þessum ferðum kviknaði
áhugi sona okkar, en þeir nota öll
tækifæri sem gefast til veiðiferða.
Eftir að Pétur lét af störfum
haustaði skjótt í lífi hans og halla tók
undan fæti. Án efa hafa viðbrigðin við
að láta af störfum fyrir þennan mikla
athafnamann átt stóran þátt í því.
Hann gat ekki lengur notið þess sem
áður var gleði hans. Elínborg, sú ein-
staka kona, stóð alla tíð við hlið hans
og studdi í gegnum súrt og sætt. Hafi
hún þökk og heiður fyrir.
Elsku Pétur, megi englar hins
himneska föður styrkja þig og styðja
á nýjum slóðum.
Hafðu þökk fyrir samfylgdina í
þessu lífi.
Þuríður.
Elsku afi, okkur langar að kveðja
þig með fáeinum orðum.
Alltaf reyndist þú okkur vel og í
okkar augum varst þú alltaf maður-
inn sem gast gert allt. Við eigum góð-
ar minningar frá því þegar þú kennd-
ir okkur að veiða í ferðunum okkar í
veiðikofann og hvernig þú gast alltaf
hjálpað okkur þegar okkur hafði tek-
ist á einhvern klaufalegan hátt að
meiða okkur, eins og okkur einum
var lagið. Þegar þú varst frískur var
ekkert sem þú gast ekki eða vildir
ekki gera fyrir okkur. Allt sem þú
gerðir gerðir þú vel og mun það alltaf
vera stór partur í minningu okkar um
þig. Þú varst búinn að vera lengi
veikur og búinn að eiga mjög erfitt
síðustu ár og við vonum bara að þér
líði betur núna og við vitum það að þú
fylgist með okkur og litlu langafa-
börnunum þínum af himninum. Við
kveðjum þig með söknuði. Hvíl í friði
elsku afi.
Ég veit þú heim ert horfin nú
og hafin þrautir yfir
svo mæt og góð, svo trygg og trú
svo tállaus, falslaus reyndist þú
ég veit þú látin lifir!
(Steinn Sigurðsson.)
Elsku amma, við biðjum Guð að
vera með þér á þessum erfiðu tímum
Pétur, Íris og Laufey.
Elsku afi, okkur systkinin langar
til þess að kveðja þig og þakka þér
fyrir þann tíma sem við áttum sam-
an.
Margt kemur upp í hugann þegar
litið er til baka og margar góðar
minningar lifna við. Þú gafst alltaf
mikið af þér og varst ávallt tilbúinn
að leiðbeina og hjálpa þegar svo bar
undir. Minnisstæðar eru þær stundir
sem við áttum saman á bökkum Urr-
iðaár þar sem góður undirbúningur
var lagður að veiðidellu okkar bræðr-
anna. Þó svo fiskarnir hafi ekki verið
margir voru stundirnar ógleyman-
legar og hver ferð sem ævintýri í
hugum okkar systkinanna. Þar feng-
um við líka að kynnast einum mesta
veiðijeppa sem við höfðum nokkurn
tíma augum litið. Fáir sögðu sögur
eins og þú. Þú hafðir þann eiginleika
að fanga athygli allra sem í kringum
þig voru. Þú hreinlega fórst með
mann á staðinn og gerðir allar frá-
sagnir ljóslifandi í hugum þeirra sem
á þær hlýddu. Skrifstofan þín var
annað ævintýrið. Allt þar inni var
merkilegt og fannst okkur að landinu
hlyti að vera stjórnað frá stóra skrif-
borðinu þínu. Heimsóknirnar á Kárs-
nesbrautina voru svo enn eitt ævin-
týrið. Þar var alltaf eitthvað um að
vera, ýmislegt gekk á og aldrei var
langt að leita þegar einhver slasaði
sig. Þú fórst með okkur inn í eldhús,
settir okkur við eldhúsborðið, dróst
niður eldhúsljósið, tókst upp sjúkra-
kassann og stækkunarglerið og mál-
ið var leyst.
Þú varst athafnamaður í eðli þínu,
það vitum við öll sem þekktum þig.
Hagverksmaður í orði og verki.
Ósjaldan fengum við að taka þátt í
framkvæmdum sem þú tókst þér fyr-
ir hendur á Kársnesbrautinni eða í
Grímsnesinu. Þar lærðist okkur fljótt
PÉTUR
JÓHANNESSON
✝ Kristinn Sigur-jónsson fæddist
á Rauðarárstíg í
Reykjavík 28. nóv-
ember 1932. Hann
ólst upp á Rauðarár-
stígnum og Hverfis-
götu 82. Kristinn
lést á Landspítalan-
um við Hringbraut
29. september síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru hjónin
Sigurjón Jónsson
kyndari í Gasstöð-
inni, f. 5.4. 1894, d.
29.1. 1947, og kona hans Sólveig
Róshildur Ólafsdóttir húsmóðir, f.
13.7. 1900, d. 26.3. 1984. Systkini
Kristins eru: Vilhjálmur Sverri
Valur, f. 1.3. 1918, d. 1.9. 2004; Vil-
helmína, f. 11.4. 1920; Ólafur Jón,
f. 2.6. 1921; Þórunn Ólafía, f. 8.2.
1923; Sigurður, f. 26.3. 1924, d.
16.6. 1936; Soffía, f. 7.9. 1925;
Hörður, f. 11.6. 1927; Gunnsteinn,
2001. 3) Guðrún Róshildur, f. 7.9.
1966, maður hennar er Páll Þórir
Viktorsson, börn þeirra eru: Sig-
urður Straumfjörð, f. 27.8. 1984;
Guðmundur Kristinn, f. 3.11. 1992;
Guðbjörn Jón, f. 3.11. 1992. 4) Ás-
dís Björg, f. 11.7. 1975, maður
hennar er Hálfdán Gunnarsson,
börn þeirra eru: Eydís Rós. f.
22.11. 2002; Telma Lind, f. 15.1.
2004.
Árið 1957 fluttist Kristinn til
Seyðisfjarðar. Þar bjó hann með
þáverandi konu sinni Kristbjörgu
og börnum þeirra allt þar til þau
slitu samvistum árið 1981.
Kristinn hóf nám hjá Vélsmiðju
Seyðisfjarðar hjá Stefáni Jóhanns-
syni þar sem hann nam vélvirkjun
og gekk í Iðnskólann á Seyðisfirði
og varð hann vélvirkjameistari
1963.
Kristinn vann hjá Hafsíld sem
verksmiðjustjóri og síðar hjá Síld-
arbræðslu ríkisins allt þar til hann
flutti búferlum til Reykjavíkur
1986. Þá hóf hann störf hjá Traust,
síðan Aðalbraut og síðustu árin
vann hann hjá Arentstál.
Útför Kristins verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfn klukkan 13.
f. 31.5. 1931, d. 24.12.
2001; Sigurður Sæv-
ar, f. 19.6. 1936; og
Þóranna Erla, f. 1.8.
1940.
Kristinn kvæntist
Kristbjörgu S. Krist-
jánsdóttur 24. desem-
ber 1961. Þau slitu
samvistum 1981.
Börn þeirra eru: 1)
Sigurjón Bergur, f.
25.10. 1961, kona
hans er Olga Ásrún
Stefánsdóttir, börn
þeirra eru Bergrún
Lilja, f. 2.2. 1982, sambýlismaður
Kristján Edilon Magnússon. Krist-
inn Smári f. 22.10. 1983, unnusta
Gunnhildur Einarsdóttir; Heiðdís
Rósa, f. 13.7. 1990; og Guðrún
Hanna, f. 2.8. 1992. 2) Kristján Vil-
hjálmur, f. 23.5. 1963, kona hans er
Ingibjörg Elín Ingimundardóttir,
börn þeirra eru: Þröstur Smári, f.
28.3. 1998; Haraldur Sindri, f. 26.8.
Elsku besti pabbi okkar. Þetta var
frekar löng og erfið barátta sem þú
þurftir að ganga í gegnum.
Hinn 22. des. sl. greindist þú með
banvænan sjúkdóm. Allt frá því að þú
greindist barðist þú hetjulega og
komst öllum á óvart með krafti þínum
og lífsvilja. Nú flæða að okkur systk-
inum svo ótal margar minningar um
þig og getum við ekki annað en þakk-
að fyrir þær góðu stundir sem við
fengum með þér. Eftir að þú eltir
okkur krakkana suður og fluttir í
Hrafnhólana var ekki að því að
spyrja, alltaf var eitthvert góðgæti á
boðstólunum ef ekki var læri eða
hryggur í ofninum, kjötsúpa í pott-
inum, sem jú var sú allra besta sem
hægt var að fá, þá var allavegana
hægt að fá köku, kex, súkkulaði og
mjólk. Það kom enginn að tómum
borðunum hjá þér, elsku pabbi.
Við systur verðum ævinlega þakk-
látar fyrir að hafa fengið tækifæri til
að fara með þér austur á Seyðisfjörð
nú í vor. Það var dýrmætur tími sem
við munum ætíð geyma í hjörtum
okkar. Síðan varðstu að sjálfsögðu að
drífa þig norður til Sigurjóns þar sem
hann var að byggja. Þú máttir aldrei
vita til þess að neitt okkar væri í ein-
hvers konar framkvæmdum hvort
sem það voru breytingar á eldhúsum,
flísalagnir, bilaðir bílar og svo mætti
lengi telja. Ávallt var pabbi mættur
fyrstur á staðinn til að laga eða í það
minnsta leiðbeina okkur hvernig best
væri að gera hlutina.
Pabbi var alltaf vinamargur, hann
elskaði alla og allir elskuðu hann.
Hann vildi alltaf passa upp á sína nán-
ustu athuga hvort einhvern vantaði
hjálp eða bara smá spjall.
Hann var alltaf góður afi og sýndi
barnabörnum sínum mikla ást, hlýju
og kærleik.
Alltaf var hann fyrstur til að mæta
á fótboltaleiki, leikrit eða aðra fögn-
uði þar sem þau áttu hlut að. Það var
alltaf tilhlökkun hjá barnabörnunum
að koma til afa Kidda í hlýjuna þó
ekki sé talað um að aldrei klikkaði afi
á því að eiga nóg af ís og súkkulaði til
að gefa þeim sem vildu.
Elsku pabbi, við eigum eftir að
sakna þín svo mikið en við vitum að
núna ertu kominn á góðan stað þar
sem þér líður vel. Minningarnar
verma okkur. Við elskum þig, kæri
pabbi, og munum brosin þín björtu.
Sigurjón, Kristján,
Róshildur og Ásdís.
Lífið okkar hvers og eins er saga
sem á sér upphaf og endi. Inn í hverja
sögu fléttast persónur sem sumar eru
til staðar söguna á enda en aðrar
koma einungis inn í valda kafla. Þann-
ig var það með yndislegan tengdaföð-
ur minn sem kom inn í tuttugu og
fimm kafla í minni sögu, einn fyrir
hvert ár frá því ég kynntist Sigurjóni
mínum. Ekki alls fyrir löngu sátum
við og spjölluðum um lífið og dauðann
og tilfinningar okkar fóru á flug. Við
vorum sammála um að það væri erfitt
að horfast í augu við dauðann en samt
yrði ekki undan því komist. Við vor-
um líka sammála um að það ætti fyrir
okkur öllum að liggja en það sem
mestu máli skipti væri að við værum
viss um að eiga örugga himnavist hjá
guði föður á himnum. Einn góður vin-
ur okkar Sigurjóns hefur svo oft talað
um það að við séum ekki spurð hvern-
ig við byrjuðum söguna, heldur
hvernig hún endaði.
Kiddi skilur eftir sig arfleið sem
líkja má við fallegan garð sem hann
ræktaði vel. Eftir standa falleg blóm
og jurtir í alls kyns litum sem end-
urspeglast í börnunum hans og
tengdabörnum sem elskuðu og áttu
gott samband við hann. Barnabörn-
um sem elskuðu og sakna afa sárt því
skarðið er stór og verður aldrei fyllt.
Vinir út um allt land sem syrgja. Slík-
ir hlutir sem þessir eru ekki sjálfgefn-
ir heldur þarf að vinna að þeim og
þetta var það sem gaf lífinu hans
Kidda gildi.
Í þessi tuttugu og fimm ár stóð
hann trúr og tryggur með okkur Sig-
urjóni og tók virkan þátt í lífi okkar
og uppvexti barnanna, sama hvar á
landinu við höfum búið. Síðustu árin
hér á Akureyri eru ekki undanskilin
og við erum þakklát fyrir allar þær
góðu stundir sem við fengum saman.
Það er skrýtin tilfinning að eiga
ekki eftir að heyra hvellan hlátur
hans hljóma eða njóta krafta hans og
nærveru. Þeir kaflar í minni sögu sem
tengdapabbi var til staðar hafa auðg-
að líf mitt og það voru forréttindi að fá
að vera tengdadóttir hans.
Blessuð sé minning hans.
Olga Ásrún.
Það gleymist víst engum
sem gengur sinn veg
hve gott er að eiga þar vini.
Og finna samúð á langri leið
í lífsins hverfula skini.
Þú deildir á milli í dagsins önn
þínum drengskap sem heilu réði
að rétta fórnandi heita hönd
var hamingja þín og gleði.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Elskulegur mágur minn og vinur
Kristinn Sigurjónsson er látinn. Ég
kynntist Kidda ung að árum, þá ný-
gift Villa hálfbróður hans, þá var
Kiddi 21 árs. Þeir höfðu ekki alist upp
saman og á þeim var töluverður ald-
ursmunur en þeir áttu vel skap sam-
an og voru um margt líkir. Síðar fór
Kiddi austur á land, átti heima á
Seyðisfirði í áratugi, festi þar ráð sitt
og eignaðist fjögur mannvænleg
börn. Á þeim árum voru samgöngur
ekki jafn greiðar og í dag og því varð
vík milli vina. Seinna þegar mikið
vatn hafði runnið til sjávar og margt
hafði á dagana drifið flutti Kiddi suð-
ur og þá var þráðurinn tekinn upp að
nýju og hann slitnaði aldrei eftir það.
Kiddi var hlýr og góður maður,
hafði góða nærveru og vildi hvers
manns vanda leysa, allt lék í höndum
hans. Hann var bæði verklaginn og
verkhygginn og mjög útsjónarsamur,
allt var hægt að gera við og laga sem
bilaði og eins var alltaf tími til að
heimsækja skyldfólk og vini og rétta
hjálparhönd. Slík vinátta og tryggð er
ómetanleg og sannast þar það sem
vitur maður sagði að „Af öllum þeim
KRISTINN
SIGURJÓNSSON