Morgunblaðið - 07.10.2005, Qupperneq 48

48 FÖSTUDAGUR 7. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Rannveig frænka mín verður
fyrst og fremst minnisstæð fyrir
ljúfmennsku sína og trygglyndi.
Minning hennar geymist í hug
mínum og hjarta meðan ég lifi. Guði
veri hún falin.
Rannveig Tryggvadóttir.
Í fáeinum orðum viljum við systk-
inin minnast sæmdarkonunnar
Rannveigar Böðvarsson sem reynd-
ar gekk aldrei undir öðru nafni í
okkar fjölskyldu en Púsla frænka á
Akranesi. Faðir okkar, Páll Ásgeir
Tryggvason og Púsla voru systra-
börn sem áttu sameiginlegt æsku-
heimili á Vesturgötu 32 í Reykjavík.
Böndin á milli þeirra voru sterk og
saknar pabbi nú, líkt og við, kærrar
frænku.
Púsla giftist ung Sturlaugi H.
Böðvarsson og flutti þá á aðra Vest-
urgötu 32, nú á Akranesi og þar
fæddust börnin sex eitt af öðru en
auk barnauppeldisins og húsmóður-
starfa sinnti Púsla mikilvægu hlut-
verki fyrir útgerðarfyrirtæki HB.
Góð vinátta var á milli foreldra
okkar og Púslu og Sturlaugs sem
komu gjarnan í heimsóknir á Kvist-
hagann þegar þau skruppu til
Reykjavíkur. Við systkinin minn-
umst ævintýraljómans sem var yfir
þessum glæsilegu og ástföngnu
hjónum þegar þau komu siglandi frá
Akranesi til að eiga góðar stundir
með foreldrum okkar. Heimsóknir
okkar á stórglæsilegt heimili þeirra
Sturlaugs þar sem ávallt var tekið á
móti okkur með kostum og kynjum
eru ekki síður minnisstæðar. Það
var mikið áfall þegar Sturlaugur lést
langt um aldur fram. Fleiri áföll
mátti Púsla þola en með sínum
sterka persónuleika, reisn og góðu
fjölskyldu tók aftur að birta til í lífi
hennar eftir erfið ár. Seinna varð
Sveinn heitinn Björnsson, nágranni
okkar af Kvisthaganum, góður vinur
hennar og nutu þau þess m.a. að
ferðast saman.
Púsla var afar ættrækin kona og
höfðingi heim að sækja. Stórfjöl-
skyldan naut þess í ríkum mæli, nú
síðast á ættarmóti fjölskyldunnar
uppá Skaga þann 26. febrúar síðast-
liðinn. Ekkert var til sparað fremur
en venjulega og húsmóðirin lék á als
oddi. Gestrisni og höfðingsskapur
einkenndi hana og það hversu stolt
hún var af sínu fólki, hún var sönn
ættmóðir. En Púsla var ekki aðeins
áhugasöm um afkomendur sína
heldur vildi hún halda nánu sam-
bandi við alla stórfjölskylduna. Hún
sat ekki auðum höndum heldur tók
virkan þátt í samfélaginu. Ekki síst
fylgdist hún vel með sjávarútvegi og
fótbolta enda hvort tveggja samofið
lífi fjölskyldu hennar.
Um leið og við vottum börnum,
tengdabörnum, barnabörnum og
barnabarnabörnum Púslu frænku
innilega samúð okkar viljum við enn
á ný þakka þá umhyggju sem hún
sýndi móður okkar Björgu í veikind-
um hennar og þá hlýju sem hún
veitti okkur og föður okkar eftir lát
hennar.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Dóra, Tryggvi, Herdís,
Ásgeir og Sólveig
Páls- og Bjargarbörn.
Með hverri kærri manneskju sem
fer hverfur heill heimur. Púsla
frænka okkar var ásamt Páli Thorp,
hálfbróður sínum, eini nákomni ætt-
ingi ömmu okkar Herdísar Ásgeirs-
dóttur og hennar fjölskyldu af Vest-
urgötu 32 í Reykjavík. Þar bjó
langamma okkar Rannveig, sem
missti fyrri eiginmann sinn, Ásgeir
langafa okkar, rúmlega þrítugan,
frumburð sinn Jóhönnu um ferm-
ingu, einkasoninn Sigurð á unglings-
aldri og seinni mann sinn Pál (afa
Púslu) úr spönsku veikinni 1918.
Páll var tuttugu árum yngri en
Rannveig, „enda var hún æðisleg
kona, hún amma Rannveig,“ sagði
Púsla sem mundi vel eftir henni.
Mamma Púslu, Matthea, dó ung úr
berklum og líkast til þess vegna lit-
um við á Púslu sem eina af móður-
systrum okkar, enda kom hún alltaf
þannig fram. Púsla frænka var æð-
isleg kona.
Í æskuminningu okkar eru hún og
Sturlaugur sveipuð ljóma. Þau komu
í bæinn á rauðum Benz, Púsla í
„bílabuxnadragt“ úr Parísartískunni
með sólgleraugu, svolítið eins og
Money Penny úr James Bond. Stur-
laugur eins og ítalskur kvikmynda-
leikari með dökkt liðað hár, hlýr, fal-
legur og ekkert nema
rausnarskapur. Það var mikið æv-
intýri að fara með þeim upp á Skaga
og dvelja hjá þeim. Manni leið eins
og í bíómynd enda fékk maður höfð-
inglegar móttökur þótt maður væri
bara krakki. Púsla stendur hjarta
okkar nær af því að hún bar hag
okkar fyrir brjósti. Hún fór m.a.s. í
leiðangur með aðra okkar óumbeðin
til að finna fyrir hana ákjósanlegan
eiginmann meðal sona vinkvenna
sinna, þótt hún réði ekki valinu í það
skiptið.
Púsla var eins og amma okkar
Herdís dama fram í fingurgóma.
Hún var skemmtileg, hlý, kurteis og
fyndin. Svo sannarlega ein af stjörn-
unum á æskuhimni okkar. Við vott-
um elskulegum frændsystkinum
okkar og fjölskyldum þeirra innilega
samúð.
Herdís og Sigríður
Herdísar- og Þorgeirsdætur.
Með Rannveigu er gengin einstök
kona sem hafði um langan aldur
mikil áhrif í samfélaginu okkar á
Akranesi. Að því verki vann hún alla
tíð af hógværð og hlýju í garð fólks-
ins ásamt manni sínum, tengdafor-
eldrum og börnum
Tvítug flyst hún til Akraness og
stofnar heimili með manni sínum
Sturlaugi H. Böðvarssyni í hinu
myndarlega húsi á Vesturgötu 32.
Það hefur örugglega ekki verið létt
verk fyrir svo unga konu að koma
inn í samfélagið hér og taka við öllu
heimilishaldi í húsi sem löngu var
orðið tákn fyrir Akranes og órjúf-
anlegur hluti af daglegum rekstri
hins mikla fyrirtækis Haraldar
Böðvarssonar.
Í rúm sextíu ár bjó Rannveig
manni sínum, börnum og barna-
börnum heimili í þessu fallega húsi
af einstakri reisn og smekkvísi.
Heimili þar sem allir voru jafninni-
lega velkomnir hvort sem það vorum
við börnin í nágrenninu eða vinir,
áhrifamenn í íslensku samfélagi eða
erlendir gestir og viðskiptamenn
HB og Co. En fyrirtækið hafði for-
ystu í áratugi um margar nýjungar
við veiðar og vinnslu á sjávarafurð-
um. Í gestabók hússins rituðu á
hverju ári tugir og oft hundruð
manna nöfn sín. Rannveig tók á móti
öllu þessu fólki, oft með litlum fyr-
irvara, með hlýlegu andrúmslofti og
viðurgjörningi sem snart fólk á þann
veg að það gleymdi því aldrei. Um
það vitna hundruð jólakorta sem
ávallt bárust henni jafnvel í áratugi
eftir heimsóknir til hennar. Þessi
stuðningur hennar við starf manns
síns og síðar barna við rekstur fyr-
irtækisins var oft mikilvægur lykill
að viðskiptalegu trausti sem náði
langt út fyrir Akranes. Traust sem
átti sinn þátt í að byggja upp þá
miklu útrás sem íslenskur sjávarút-
vegur stóð í m.a. eftir seinna stríð.
Byggja þurfti upp nýja markaði víðs
vegar um heiminn með nýrri fram-
leiðslu því hefðbundnir markaðir
okkar Íslendinga voru lengi að jafna
sig eftir hildarleik stríðsins. Með
þessu starfi var m.a. lagður grunnur
að uppbyggingu velferðarkerfisins í
landinu. Rannveig lagði svo sannar-
lega sitt lóð á þá vogarskál sem aldr-
ei verður fullþakkað.
Tæplega þriggja ára gamall kom
ég fyrst í húsið til Rannveigar og
Sturlaugs sem leikfélagi Sturlaugs
sonar þeirra. Þrátt fyrir að mikið
væri að gera hjá þeim hjónum var
þessum litla snáða úr nágrenninu
sýnd mikil vinsemd og innilegheit og
í raun var heimili þeirra frá þessum
tíma sem mitt annað heimili, þannig
var viðmótið alla tíð. Í samskiptum
mínum við Rannveigu tók ég út mik-
inn þroska. Hún var minn fræðari og
óþreytandi að miðla til mín af sínum
fágaða stíl heimskonunnar, um
smekk og kurteisi í samskiptum við
fólk og kenndi mér góða mannasiði.
Sem barn og unglingur varð ég
vitni að því að margir komu á heimili
þeirra og leituðu ásjár í persónuleg-
um erfiðleikum. Sem fullorðinn
maður og síðar bæjarfulltrúi hef ég
oft hugsað til þessara heimsókna
sem ég komst ekki hjá að verða vitni
að. Fáir ef nokkur fór úr þeirra hús-
um án þess að vera veitt leiðsögn,
hvernig sem á stóð hjá þeim. Þær
lausnir voru aldrei færðar í fundar-
gerðabækur heldur unnar af trúnaði
og í kyrrþey við viðkomandi. Fyrir
þetta og margt annað stendur sam-
félagið hér á Akranesi í ævarandi
þakkarskuld.
Að eiga Rannveigu að trúnaðar-
vini var hreinlega óður til lífsins, slík
var reynsla hennar. Örlögin höfðu
ekki farið um hana neinum vett-
lingatökum. Árið 1976 missir hún
Sturlaug mann sinn en hann lést um
aldur fram. Það sama ár lifði hún af
ásamt Helgu dóttur sinni mikla
sprengingu er lagði heimilið í rúst.
En upptök sprengingarinnar var að
finna í næturhitunartanki hússins.
Rannveig og fjölskyldan öll tókst á
við þessa erfiðleika af einstöku
æðruleysi og byggðu heimilið upp að
nýju og sigldu fyrirtækinu út úr
brimróti erfiðleika með traustu og
góðu samstarfsfólki, en ytri skilyrði
rekstrarins höfðu verið þung árin á
undan.
Rannveig tók virkan þátt í leik og
starfi samstarfsmanna hjá fyrirtæk-
inu og var ávallt hvetjandi og full
bjartsýni í garð starfsmanna sem
margir hverjir höfðu unnið með fjöl-
skyldunni í áratugi. Það kostaði oft
svita og tár að berjast fyrir nýjum
atvinnutækjum til að treysta starfs-
grundvöll fólksins og efla útgerðina
á Akranesi. Það var í raun stór hluti
af hennar lífssýn og verkin látin tala.
Nú hafa örlögin hagað því þannig til
að sá baráttueldur hefur verið færð-
ur í annarra hendur og hennar
hinsta ósk er að hann verði aldrei
slökktur.
Í dag kveð ég og fjölskylda mín
þessa merku konu. Hennar er og
verður sárt saknað og sendum við
fjölskyldu Rannveigar okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Jafnframt
vil ég fyrir hönd samstarfsmanna
hjá Haraldi Böðvarssyni til margra
ára þakka Rannveigu og fjölskyld-
unni fyrir einstakt samstarf í ára-
tugi og biðjum góðan Guð að blessa
þau.
Guðmundur Páll Jónsson.
„Þar sem englarnir syngja sefur
þú,“ segir í kvæði eins af Íslands
bestu tónsmiðum og þau orð koma í
hugann nú þegar Rannveig Böðv-
arsson er kvödd hinstu kveðju. Eng-
an sem kynntist henni lét hún
ósnortinn með hlýju sinni og mildri
hendi. Við leiðarlok eftir langa og
viðburðaríka ævi er efst í huga
þakklæti og djúp virðing fyrir konu
sem verðskuldar eilífa hvíld meðal
engla. Síðustu misserin átti Rann-
veig við erfið veikindi að stríða og ef-
laust er hvíldin henni líkn og ósk
hennar uppfyllt um að hitta að nýju
Sturlaug eiginmann sinn.
Engum dylst að Rannveig Böðv-
arsson var einstök heiðurskona í öllu
starfi sínu og verkum. Hún breiddi
faðm sinn móti hverjum þeim sem til
hennar leitaði og umvafði allt hlýju
sinni og mildi. Ævi hennar er öll
samofin uppbyggingu, þróun og
breytingum í atvinnulífi Akurnes-
inga og í þeim efnum hefur aldrei
þurft að efast um umhyggju hennar,
metnað og velvilja í garð samfélags-
ins á Akranesi. Í blíðu og stríðu
mætti hún hverju verkefni af stað-
festu, látleysi og æðruleysi og var
styrk stoð öllum þeim sem henni
stóðu næst. Hvort heldur horft sé til
hlutverks hennar sem eiginkonu og
móður eða þess tíma sem hún var
formaður stjórnar Haraldar Böðv-
arssonar hf. stýrði Rannveig málum
af þeirri alúð, hlýju og mildi sem all-
ir þekkja að einkenndu hana. Aldrei
brást hún bón minni um liðsinni þeg-
ar leitað var til hennar um að taka á
móti gestum, heldur leysti úr málum
langt umfram það sem til var ætlast,
RANNVEIG
BÖÐVARSSON
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA I.S. SIGURÐARDÓTTIR,
dvalarheimilinu Hrafnistu,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Bústaðakirkju í dag, föstu-
daginn 7. október, kl. 13.00.
Halla Sigurðardóttir, Hafsteinn Vilhjálmsson,
Hilmar Sigurðsson, Hrefna Jónsdóttir,
Sigurður Sófus Sigurðsson, Helga Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Okkar innilegustu þakkir til allra þeirra, er auð-
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegs föður okkar, tengdaföður og afa,
EINARS KR. PÁLSSONAR
sjóntækjafræðings,
Oddeyrargötu 14,
Akureyri.
Ásta Einarsdóttir, Björn Óskar Björnsson,
Jónas Páll Einarsson,
Viðar Einarsson,
Guðrún Eir Einarsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu samúð
og hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
móður, tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGURBJARGAR GUÐLEIFAR
GUÐJÓNSDÓTTUR,
Hrafnistu,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir eru til starfsfólks Hrafnistu í
Reykjavík og hjartadeildar Landspítalans við Hringbraut.
Aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
KRISTJANA STEINGRÍMSDÓTTIR,
Dalbraut 14,
áður til heimilis að Hringbraut 89,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju mánudaginn
10. október kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Hjarta-
vernd.
Margrét Guðjónsdóttir, Hörður Kristjánsson,
Arnór Steingrímur Guðjónsson, Frank Arnold Wijshijer,
Auður Ólína Svavarsdóttir,
Þórir Hrafn Harðarson, Haukur Þór Harðarson,
Nanna Ólína A. Arnórsdóttir, Vilhjálmur Svavar A. Arnórsson.
Ástkær maðurinn minn, faðir okkar, fósturfaðir,
sonur, bróðir, tengdafaðir og afi,
REYNIR RÍKARÐSSON,
Fellsási 9a,
Mosfellsbæ,
verður jarðsunginn frá Áskirkju mánudaginn
10. október kl. 13.00.
Blóm og kransar eru afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag Íslands og hjúkrunar-
þjónustuna Karitas.
Halldóra Einarsdóttir,
Einar Tryggvi Kjartansson,
Ríkarður Reynisson, Berglind Þorbergsdóttir,
Sigrún Reynisdóttir, Gunnar Hrafn Jónsson,
Árný Reynisdóttir,
Stefanía Reynisdóttir, Pétur Smárason,
Inga Rós Reynisdóttir,
Ríkarður Ingibergsson,
Albert Ríkarðsson, Elín Vigfúsdóttir,
og barnabörn.