Morgunblaðið - 19.10.2005, Side 33

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 19. OKTÓBER 2005 33
Atvinnuauglýsingar
Gullsmiðja Óla
Gullsmiðja Óla, Smáralind, óskar eftir starfs-
fólki. Um er að ræða framtíðarstarf frá kl. 11-15
aðra vikuna og 15-19 hina vikuna. Einnig þarf
viðkomandi að geta bætt við sig vinnu fyrir
jól og páska. Eingöngu reyklausir, eldri en 35
ára og með reynslu af afgreiðslustörfum koma
til greina. Aðeins er hægt að sækja um skrif-
lega og senda umsóknir til augldeildar Mbl.,
merktar: „G.Ó. — 17800.“
Umsóknarfrestur er til 23. október.
Rauðhellu 1 - 221 Hafnarfjörður - Sími 580 1600 - Fax 580 1601
Veffang gtverk@simnet.is - gtverk.is
Sjúkraflutningamenn
Okkur vantar strax sjúkraflutningamenn með
full réttindi til starfa á Kárahnjúkum. Boðið er
upp á góð laun og gott starfsumhverfi.
Vinsamlegast sendið okkur upplýsingar um
starfsferil (CV) á netfang: gtverk@simnet.is
eða fáið nánari upplýsingar í síma 580 1600
milli kl. 13 og 15.
Starfsfólk óskast
Salatbarinn, Faxafeni 9, óskar eftir að ráða
starfsmann, 25 ára og eldri, í fullt starf.
Upplýsingar eru veittar á staðnum í dag á milli
kl. 14 og 16.
Salatbarinn ehf., Faxafeni 9, sími 588 0222.
Raðauglýsingar 569 1100
Fundir/Mannfagnaðir
Aðalfundur
Lögfræðingafélags Íslands
verður haldinn miðvikudaginn 26. október á
Grand Hóteli Reykjavík og hefst kl. 20:00.
Dagskrá: Venjuleg aðalfundarstörf.
Athugið að tillaga til breytinga á lögum félags-
ins liggur fyrir. Nánari upplýsingar eru á heima-
síðu félagsins: www.logfraedingafelag.is
Að loknum aðalfundi, klukkan 20:30, verður
almennur félagsfundur, þar sem Páll Hreinsson
deildarstjóri og prófessor við lagadeild HÍ mun
fjalla um:
„Doktorsritgerð og doktorsnám“
Maður þarf ekki að vera brjálaður til þess að
skrifa doktorsritgerð — en það getur hins vegar
hjálpað.
Stjórn Lögfræðingafélags
Íslands.
Nauðungarsala
Uppboð
Eftirtaldir munir verða boðnir upp við íþróttamannvirki í
Versölum 3, Kópavogi, miðvikudaginn 26. október 2005
kl. 11:00:
Byggingarkrani, skráningarnr. AB-0283.
Ávísanir ekki teknar gildar sem greiðsla nema með samþykki upp-
boðshaldara eða gjaldkera.
Greiðsla við hamarshögg.
Sýslumaðurinn í Kópavogi,
18. október 2005.
Þuríður B. Sigurjónsdóttir, ftr.
Tilkynningar
Eskfirðingar/Reyðfirðingar
í Reykjavík og nágrenni
Eldri borgarar, munið vetrarkaffið sunnudaginn
23. okt. kl. 15.00 í félagsheimili eldri borg-
ara, Gullsmára 13, Kópavogi.
Kaffikonurnar.
Ýmislegt
Lykiltæki lýðræðis: Tölvan
Upplýsingar fara oft sem erfðasyndin, brjótast
fram, jafnvel úr opinberum skúmaskotum.
Svo nægir tölva og alnetstenging til að upplýsa
Fjöldann og setja óréttmætri þögn skorður.
Afrakstur tölvunotkunar: Refsidómar yfir fjölda,
(338), ítalskra mafíósa? Svipting úreltrar frið-
helgi þjóðarleiðtoga, (Pinochetdómurinn)?
Alþjóðlegur sakamáladómstóll?
Tómas Gunnarsson, áhugamaður um opinbera stjórnarhætti.
Félagslíf

Njörður 6005101919 I Hv.

HELGAFELL 6005101919 VI

GLITNIR 6005101919 III
I.O.O.F. 9
18610197½
H.K.
I.O.O.F. 7
18610197½

I.O.O.F.18
18610198
Kk.
Hörgshlíð 12
Boðun fagnaðarerindisins.
Bænastund í kvöld kl. 20.00.
Atvinnuauglýsingar
augl@mbl.is
Friðrik Þórðarson
er fæddur og uppal-
inn í Reykjavík. Að
loknu stúdentsprófi
hélt hann til Óslóar til náms í
klassískum fræðum og almennum
málvísindum, einkum málsögu. Ár-
ið 1963 lauk hann prófi í latínu
sem aðalfagi með grísku og ind-
versk mál sem aukafög. Samtíma
honum við nám þar var m.a.
Hreinn heitinn Benediktsson, og
hélst góður kunningsskapur með
þeim síðan.
Næstu ár vann hann á háskóla-
bókasafninu í Ósló og kenndi jafn-
framt grísku og latínu undir próf í
forspjallsvísindum. Meðal nem-
enda hans var Gro Harlem
Brundtland „og stóð hún sig all-
vel“.
Um eins árs skeið var hann lekt-
or í klassískum málum við Björg-
vinjarháskóla, en kom aftur að
Óslóarháskóla 1965 og starfaði við
þá stofnun æ síðan, fyrst sem lekt-
or, síðan sem dósent og hlaut að
lokum prófessorsnafnbót.
Þótt stöðulýsing hans væru hin
klassísku mál gríska og latína,
beindist hugur hans snemma að
írönskum og indverskum málum,
og það er á þessu sviði sem rann-
sóknir hans hafa aflað honum
orðstírs á heimsmælikvarða. Höf-
uðviðfangsefni hans varð osset-
íska, íranskt mál sem talað er
beggja vegna Kákasusfjallgarðs, í
Georgíu og Norður-Ossetíska lýð-
veldinu í Rússneska sambandsrík-
inu.
Friðrik dvaldi eitt ár í Georgíu
FRIÐRIK
ÞÓRÐARSON
✝ Friðrik Þórðar-son fæddist í
Reykjavík 7. mars
1928. Hann lést á
heimili sínu í Ósló 2.
október síðastliðinn
og var útför hans
gerð frá Vestre
krematrium, gamle
kapell í Ósló 11.
október.
1968–1969 til vett-
vangsrannsókna á os-
setísku, en lærði
jafnframt georgísku
og lagði stund á aðr-
ar kákasískar tung-
ur, en þetta svæði er
þekkt fyrir mikinn
grúa sundurleitra og
óskyldra tungumála.
Þar tóku menn ást-
fóstri við hann, og
veisluglaðir Georgíu-
menn efndu síðan
vart til meiri háttar
hátíðahalda án þess
að Friðriki væri boðið. Þannig
kynntist hann vel annálaðri gest-
risni Kákasusbúa sem gerir harðar
kröfur til maga, lifrar og melting-
ar. Í Gori, fæðingarbæ Jósefs Stal-
íns, komst hann í heldur óþægileg
kynni við Dzjúgasvili-ættina.
Ekki lét Friðrik við tungumálin
ein sitja. Hann gaumgæfði einnig
menningarsögu þessara þjóða,
einkum Osseta og trúarsiði. T.d.
liggur eftir hann afar fróðleg út-
tekt á hrossblótum Osseta fyrr á
tímum. Ossetar eru síðustu leifar
íranskra ættflokka, Skýþa, Sar-
mata og Alana, sem fyrir og eftir
Krists burð réðu víðáttumiklum
ríkjum á sléttum Suður-Rússlands
og Mið-Asíu.
Friðrik var vinsæll og mikilhæf-
ur kennari. Hann las fyrir sögu-
lega latneska málfræði og klass-
íska texta jafnt sem miðaldalatínu.
Sama máli gegndi um grísku-
kennslu hans, hún spannaði allt frá
mýkensku til nýgrískra mállýskna,
enda dvaldist hann 1958–1959 í
Grikklandi til að nema nýgrísku og
aftur um skeið árið 1964. Auk þess
lágu orlofsferðir hans og konu
hans gjarna til hinna grísku eyja.
Eins og fyrr er getið, beindust
fræðastörf Friðriks meir að
írönskum málum en klassískum,
enda gerðist hann aðstoðarkennari
við skor indóíranskra mála, og á
árunum 1972–1980 las hann fyrir
avestísku, fornpersnesku, partísku
og ossetísku. Síðan efndi hann ein-
att til námshópa þar sem
georgíska og önnur suðurkákasísk
mál voru á dagskrá.
Hann var lengi stjórnandi skor-
ar klassískra mála (1978–1983),
formaður í Norska málfræðifélag-
inu 1972–1973 og í ritnefnd Norsk
tidsskrift for sprogvidenskap
1973–1977. Í eitt ár var hann for-
seti í Heimssambandi kákas-
usfræðinga og stóð sem slíkur fyr-
ir heimsþingi samtakanna í Ósló
1986.
Sjötugur að aldri varð hann að
láta formlega af störfum, en hélt
eigi að síður áfram að kenna og
taka þátt í rannsóknum og les-
hringum. Eftir hann liggja margar
greinar í tímaritinu Encyclopaedia
Iranica.
Á Íslandi mun Friðrik einna
kunnastur fyrir þýðingar sínar úr
grísku, einkum „Dafnis og Klói“.
Heiðarlegri og hreinlyndari
mann en Friðrik Þórðarson hef ég
varla þekkt. Ég hygg honum hafi
verið gjörsamlega um megn að
tala sér um hug Sannleikurinn
hafði alltaf forgang, jafnvel þótt
hann gæti verið óþægilegur.
Hann var látlaus í framgöngu,
og tranaði sér ekki fram. En í
góðu tómi í kunningjahópi var
hann bæði hvers manns hugljúfi
og hrókur alls fagnaðar. Samræðu-
snilli hans prýddu kjarngott og
myndríkt málfar, meitluð frásagn-
argáfa og ótrúlegt minni. Þeirrar
skemmtunar er gott að minnast,
og margan merkan fróðleik á ég
slíkum stundum að þakka. Frá-
sagnir hans af Reykjavík uppvaxt-
arára hans, fólki og mannlífi voru
ljóslifandi, og kímnigáfa hans naut
sín vel í athugasemdum hans um
menn og málefni. En ýmsir hlutu
þar harðan dóm, og er ástæða til
að ætla að svo hafi ekki verið að
ósekju.
Nám sitt í Ósló fjármagnaði
hann m.a. með sumarvinnu við lög-
gæslu á Keflavíkurflugvelli. Mig
grunar að á þeim tíma hafi mótast
hjá honum sú gagnrýna afstaða
gagnvart Bandaríkjunum sem hon-
um var eiginleg allar götur síðan.
En um þá lífsreynslu ræddi hann
aldrei svo ég heyrði til. Hann hef-
ur ugglaust litið á það sem hann
varð vitni að þar sem starfslegt
trúnaðarmál.
Friðrik var enginn trúmaður, en
kristilegar dyggðir rækti hann
flestum betur. Hann var alltaf boð-
inn og búinn til að hjálpa bág-
stöddum. Sem dæmi má nefna að
eftir jarðskjálftann ægilega sem
lagði írönsku borgina Bam í rúst
gaf hann 50.000 norskar krónur til
hjálparstarfsemi, og 5000 krónur
mánaðarlega til þeirra sem um
sárt áttu að binda eftir hryðju-
verkin í Beslam. Vinafólk í Tbilisi
átti örðugt með að kosta nám dótt-
ur sinnar, og þar hljóp Friðrik
undir bagga, svo að eitthvað sé
nefnt. Þessa vitneskju hef ég frá
ekkju hans. Sjálfur nefndi hann
aldrei gjafmildi sína einu orði.
Það var m.ö.o. eins gott að mað-
urinn var ekki neyslufrekur og
bruðlsamur. Ástundun fræðanna
var honum ástríða og nógsamleg
lífsnautn, en jafnframt dýmætur
ábyrgðarhluti, og virðing hans fyr-
ir þeim var einlæg og ósérdræg.
Mér er kunnugt um að margir af
nemendum Friðriks eiga ósíngj-
arnri hjálpsemi hans mikið að
þakka. Aldrei man ég heldur eftir
því að ég hafi farið bónleiður af
hans fundi ef hann gat aðstoðað.
Þegar fræðilegar spurningar voru
annars vegar, var aldrei komið að
tómum kofunum hjá honum. Þótt
sérsvið hans kunni að virðast
þröngt, var þekking hans í málvís-
indum ótrúlega víðtæk; traust og
kreddulaus.
Á 77 ára afmæli Friðriks sl. vor
gáfu nemendur og samstarfsmenn
hans út veglegt afmælisrit, Hapt-
achahaptaitis („Sjötíuogsjö“ á
avestísku), sjá nánar um það á vef-
slóð http://www.novus.no/php/
mal1.php?isbn=82-7099-403-0 Síð-
ustu áratugi vorum við Friðrik ná-
grannar í Østerås í Bærum,
útborg Óslóar. Það var siður okkar
á laugardögum að hittast yfir
kaffibolla í næsta þjónustuveri.
Það var oft hápunktur vikunnar,
hlegið dátt og hent að mörgu gam-
an í bland við fræðilegar rökræð-
ur, minningar og grundun um gát-
ur tilverunnar.
Hin síðari ár átti Friðrik erfitt
um gang eftir sjúkdóm. Vorið 2002
fékk hann heilablóðfall, varð nokk-
uð lamaður og málhaltur af. Bar
hann mikinn kvíðboga fyrir því að
geta ekki kennt um haustið. Hann
þjálfaði sig úr lömuninni af mark-
vissri einbeitni sem vakti undrun
og aðdáun lækna og hjúkrunar-
fólks. Um haustið kenndi hann
eins og ekkert hefði í skorist.
Laugardaginn 1. október hitti ég
hann síðast, fræðandi og skemmti-
legan að vanda. Hann hafði bara
áhyggjur af tölvubasli vegna
fræðilegrar greinar sem honum lá
á að koma frá sér.
Tólf tímum síðar var hann allur.
Laugardagarnir á Østerås verða
ekki þeir sömu hér eftir.
Ég votta eftirlifandi konu hans,
Kirsten Abrahamsen, og öðrum
aðstandendum innilega hluttekn-
ingu.
Helgi Haraldsson.