Morgunblaðið - 10.11.2005, Qupperneq 26

26 FIMMTUDAGUR 10. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
DAGLEGT LÍF
T
vær risastórar breytur
í lífi okkar Reykvík-
inga síðasta áratug-
inn og rúmlega það
eru allt í einu ekki
lengur til staðar.
Eftir tólf ára stjórnartíð verður
R-listinn ei meir í vor, þegar
gengið verður að kjörborðinu. Og
Davíð er hættur.
Þið vitið hvaða Davíð ég er að
tala um.
Fólk eins og undirritaður, sem
nú er komið (mis)langt á fertugs-
aldur, hefur mátt venjast því allt
frá því að það fyrst fékk að kjósa,
að Davíð gnæfði yfir öllu stjórn-
málalífi landans.
Einhvern veginn hefði ég hald-
ið að maður hefði af þeim sökum
yfrið nóg að segja um þær miklu
breytingar, sem eru að eiga sér
stað á hinu pólitíska umhverfi
með brotthvarfi Davíðs. En þegar
til kemur þá veit maður eiginlega
ekki hvað skal segja.
Eitt blasir samt einhvern veg-
inn við: Davíð hefði átt að hætta
fyrir kosningarnar 2003. Það
hefði verið honum sjálfum til
hagsbóta, flokki hans og þjóðinni
– en stór hluti landsmanna var
orðinn alltof þreyttur á sambúð-
inni við landsföðurinn til að það
teldist heilbrigt.
Auðvitað skilur Davíð eftir sig
tómarúm á hinu pólitíska sviði.
En það hefur líka skapast mikið
andrúm sem vonandi mun nýtast
nýjum mönnum til góðra verka.
Það er nauðsynlegt að end-
urnýja af og til, stokka upp spilin.
Með fullri virðingu fyrir pólitísku
framlagi Davíðs þá var kominn
tími á breytingar.
Það sama má sannarlega segja
um stöðuna í borgarmálunum.
Það er kominn tími á uppstokkun.
R-listinn verður enda ekki í
framboði sem slíkur í vor, eftir að
hafa stýrt borginni í tólf ár.
Fréttir af andláti R-listans
vöktu ekki frekar en brotthvarf
Davíðs þess háttar öldur, sem
hefði mátt vænta. Kannski er það
af því að úr því sem komið var þá
var eiginlega sjálfhætt.
Jafnvel kjósendur R-listans í
gegnum tíðina ættu að sjá (og
geta viðurkennt) að þetta síðasta
kjörtímabil hefur einkennst af
hverju áfallinu á fætur öðru.
Borgarstjóravandræðin eru auð-
vitað saga sem ekki þarf að rekja
frekar, hana þekkja allir.
En nú síðast hefur það gerst að
tveir borgarfulltrúar R-listans,
Árni Þór Sigurðsson og Dagur B.
Eggertsson, hafa gengið fram
fyrir skjöldu og viðurkennt, að
mistök hafi verið að ráðast í þær
framkvæmdir við Hringbrautina,
sem nú eru að klárast.
Ég segi fyrir mig að ég veit eig-
inlega ekki yfir hvoru ég er reið-
ari: Hringbrautarruglinu sjálfu
eða játningum borgarfulltrúanna.
Er það virkilega þannig að
menn vissu alls ekkert hvað þeir
voru að gera þegar þeir ákváðu
framkvæmdirnar? Ef þeir vissu
það ekki – eru þeir þá ekki van-
hæfir til þeirra starfa sem þeir
voru kosnir?
Þessar framkvæmdir kostuðu
auðvitað milljónir ef ekki millj-
arða, það er ábyrgðarhluti að hafa
sólundað því fé í framkvæmd sem
nú er sögð hafa verið mistök.
Þessum peningum hefði mátt
verja betur – til dæmis til að gera
skurk í dagvistarmálum barna; en
þau eru í upplausn eins og flestum
ætti að vera kunnugt um.
Já, það breytist ýmislegt hjá
manni þegar það er komið barn í
spilin. Ekki bara sem einstaklingi
– það hefur líka áhrif á pólitískan
þankagang manns.
Auðvitað kemur barn sem
gleðigjafi inn í líf manns. En því
fylgir líka vinna, ábyrgð, vanda-
mál sem þarf að leysa.
Nýtt vandamál gerði til að
mynda vart við sig í vikunni þegar
sambýliskonu minni og mér varð
ljóst að við vorum búin að missa
dagmömmuplássið sem við höfð-
um stólað á eftir jól.
Leikskólamál virðast vera í
ólestri í borginni einnig. Erfiðlega
gengur að manna leikskólana,
margir foreldrar af þeim sökum í
standandi vandræðum.
Dagvistarmálin/leikskólamálin
eru á forræði borgaryfirvalda en
þau virðast standa ráðþrota gagn-
vart vandamálunum sem upp hafa
komið. Menn eru semsé ekki að
standa sig neitt sérstaklega vel á
kosningavetri. R-listans verður
því vart saknað úr þessu.
En verður ekki sama fólk í
framboði fyrir þá flokka, sem
staðið hafa að R-listanum, í kosn-
ingunum næsta vor og ef einn listi
væri í kjöri? Hefur það eitthvað
frekar til þess unnið, að maður
treysti því fyrir atkvæði sínu,
þegar R-listinn er kominn í frum-
eindir sínar?
Spyr sá sem ekki veit.
Það er allavega ljóst að flokk-
arnir þrír – Samfylkingin, VG og
Framsókn – verða að hafa sig alla
við vilji þeir gera sér vonir um að
endurvinna traust kjósenda.
Ég held í öllu falli að það sé
óhætt að spá því að dagvist-
armálin verði ofarlega á baugi í
kosningabaráttunni og spurning
hver býður upp á einhverjar raun-
hæfar lausnir í þeim efnum.
Að þessu sögðu þá er samt ekki
hægt að líta svo á að það sé sjálf-
gefið að sjálfstæðismenn nái
meirihluta. Þeir verða auðvitað að
hafa eitthvað að bjóða kjósendum,
vera trúverðugir í málflutningi
sínum, geta sýnt fram á að þeir
muni ekki gera mistök af þeirri
stærðargráðu sem R-listinn hefur
gert á þessu kjörtímabili.
Það verður spennandi að fylgj-
ast með því í baráttunni sem
framundan er hverjir eiga eftir að
standast prófið – og hverjir falla.
Allt er
breytt
Það er nauðsynlegt að endurnýja af og
til, stokka upp spilin. Með fullri virð-
ingu fyrir pólitísku framlagi Davíðs þá
var kominn tími á breytingar.
Það sama má sannarlega segja um stöð-
una í borgarmálunum. Það er kominn
tími á uppstokkun.
VIÐHORF
Davíð Logi Sigurðsson
david@mbl.is
STARFSMENN Eimskips, sem
látið hafa af störfum sökum aldurs,
hafa haft það fyrir venju und-
anfarin tólf ár að hittast mán-
aðarlega yfir kaffi og kruðeríi í
matsal fyrirtækisins á Sundakletti.
Kjarninn í hópnum telur um fjöru-
tíu manns að jafnaði og er hist um
kaffileytið fyrsta þriðjudag í hverj-
um mánuði. Eimskip býður upp á
kaffið og meðlætið, sem þessir fyrr-
verandi starfsmenn segja að sé afar
vel útilátið.
Upphafið má rekja til þess að
tveir í hópnum, Viggó Maack og
Sigurlaugur Þorkelsson, fóru að
stinga saman nefjum um að gaman
gæti verið að halda sambandi. Í
framhaldinu létu þeir þau boð út
ganga að boðið væri upp á kaffi
fyrsta þriðjudag í hverjum mánuði.
Viggó, sem sjálfur er nú 83 ára
gamall, sagði að engir ynnu lengur
en til sjötugs og þá væri sjálfhætt.
„Það er engin formleg dagskrá. Við
bara hittumst og röbbum saman,
rifjum upp góða og gamla tíma og
stundum koma stjórnendur félags-
ins og segja okkur frá því hvað er
að ske í skipabransanum.
Rétt rötuðu um gamla húsið
Um daginn var okkur svo boðið í
kaffi í gamla Eimskipshúsið í Póst-
hússtræti 2, sem nú er orðið að hót-
eli, en þar unnum við margir hverj-
ir alla okkar tíð. Aðrir í hópnum
unnu margir við vöruafgreiðsluna
og margir voru um borð í skipunum
sem skipstjórar, stýrimenn og vél-
stjórar.“
– Rötuðuð þið um húsið eftir all-
ar breytingarnar?
„Það var svona rétt að við næð-
um að rata um húsið. Það var búið
að breyta því svo mikið. Okkur
fannst þetta mikið svart og hvítt og
söknuðum mjög gömlu fulninganna
og klæðninganna í húsinu.“
Viggó starfaði sem skipaverk-
fræðingur hjá Eimskip allan sinn
starfsaldur eða í 47 ár. Hann hóf
þar störf 25 ára gamall eftir að hafa
lokið námi við MIT-háskólann í
Boston í Bandaríkjunum og leið
alltaf vel hjá Eimskip. „Það er
ágæt tilbreyting að hittast svona.
Við erum aðallega að rifja upp
gamlar syndir auk þess sem við
fylgjumst með hvernig samstarfs-
fólkinu reiðir af á mölinni eftir árin
hjá Eimskip.“
Skipin nú keypt á færibandi
Þegar Viggó er inntur eftir skoð-
un sinni á þróun mála í skipabrans-
anum segist hann varla vera dóm-
bær á það. „En einhvern veginn
finnst mér allt dálítið öfugsnúið
miðað við það sem einu sinni var.
Þetta var mjög lifandi starf þegar
við gátum sniðið skipin nákvæm-
lega eftir þörfum hverju sinni. Nú
eru menn ekki lengur með puttana
í hönnun og smíði því nú tíðkast
það barasta að kaupa skipin á færi-
bandi,“ segir Viggó, sem hætti hjá
Eimskip liðlega sjötugur og segist
hafa verið þokkalega sáttur við að
láta af störfum þegar aldur sagði
til. „Ég sæki hins vegar mikið niður
að höfn í göngutúrunum mínum,“
segir Reykvíkingurinn, Vest-
urbæingurinn og KR-ingurinn
Viggó Maack og bætir við að hann
hafi ofan af fyrir sér með ýmsu
öðru móti líka. „Ég reyni til dæmis
að pjakka í leikfimi tvisvar í viku
með Vöskum öldungum undir
stjórn Valdimars Örnólfssonar og
er þar reyndar orðinn aldurs-
forseti.“

VINNUSTAÐIR | Fyrrverandi starfsmenn Eimskips hittast oft
Rifja upp gamlar syndir
Morgunblaðið/Þorkell
Um það bil fjörutíu manna hópur fyrrverandi starfsmanna Eimskips mætir mánaðarlega í kaffisamsæti.
Morgunblaðið/Þorkell
Viggó Maack er hér til hægri á myndinni ásamt Stefáni Guðmundssyni,
einum elsta núlifandi skipstjóra Eimskips.
Eftir Jóhönnu Ingvarsdóttur
join@mbl.is
ÁSTÆÐA er til að hafa áhyggjur af daglegri notkun
strigaskóa. Fólk sem er í lokuðum skóm allan daginn
getur þjáðst af sveppum, inngrónum nöglum og il-
siggi. Sagt er frá nokkrum gerðum og hvernig megi
takmarka vandamál við mikla notkun á strigaskóm í
franska ritinu „Santé magazine“.
Flestir strigaskór eru hannaðir með ákveðna íþrótt í
huga, til dæmis eru körfuboltaskór sérstaklega hent-
ugir til þess að lenda á og taka við höggi fremst og aft-
ast á skónum. Ef gengið er daglega í svoleiðis skóm
getur það haft áhrif á vöxt húðarinnar þar sem loft-
púðarnir eru of stórir og hindra eðlilegan vöxt hennar.
Sumir íþróttaskór eru frekar flatir, flatari en lögun
fótarins og breyta ganginum þar sem hnén ná ekki að
hreyfast eðlilega og geta því einnig valdið mjaðma-
verkjum.
Þeir sem geta ekki sleppt því að vera í strigaskóm er
ráðlagt að vera ekki í sömu tegundinni tvo daga í röð
eða fá sér innlegg. Einnig er sterklega mælt gegn því
að vera berfættur í strigaskóm þar sem það er full-
komin gróðrarstía baktería sem getur valdið ilsiggi og
sveppum. Mikilvægt er að reima strigaskó þar sem of
lausir skór geta stefnt fætinum fram og valdið inn-
grónum tánöglum. Best væri að takmarka notkun á
strigaskóm við íþróttaiðkun og vera í öðrum skóm við
daglegt amstur.

FÆTUR
Ekki sömu strigaskóna dag eftir dag