Morgunblaðið - 19.12.2005, Síða 34

34 MÁNUDAGUR 19. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÞORLÁKUR SIGURÐSSON,
Hraunvangi 3,
Hafnarfirði,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju mið-
vikudaginn 21. desember kl. 13.00.
Elísabet Pétursdóttir,
Eygló Þorláksdóttir, Michael Mather,
Erla Þorláksdóttir, Erling Ásgeirsson,
Sigurður G. Þorláksson, Ragnhildur Harðardóttir,
Petra Þorláksdóttir, Örn Arnarsson,
Ægir Þorláksson, Sólveig Stefánsdóttir,
Særún Þorláksdóttir, Guðjón B. Sverrisson,
Vignir Þorláksson, Sigrún Vilhelmsdóttir,
Anna María Þorláksdóttir, Rafn A. Guðjónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
HERMANN GUÐMUNDSSON
símstöðvarstjóri
frá Súgandafirði,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju þriðju-
daginn 20. desember kl. 13.00.
Blóm og kransar afþakkaðir en þeim, sem vilja
minnast hans, er bent á líknarstofnanir.
Sólrún Hermannsdóttir,
Herdís Jóna Hermannsdóttir, Gísli Vilhjálmur Jónsson,
Guðmundur Óskar Hermannsson, Bryndís Einarsdóttir,
Halldór Karl Hermannsson,
Hlöðver Kjartansson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN ÓLAFSDÓTTIR,
Dalalandi 6,
Reykjavík,
sem lést miðvikudaginn 30. nóvember, verður
jarðsungin frá Kirkju Óháða safnaðarins mánu-
daginn 19. desember kl. 13.00.
Þórunn Jónsdóttir,
Ólafur Ingi Friðriksson, Helga Erla Gunnarsdóttir,
Halldóra Kristín Friðriksdóttir, Arnór Guðbjartsson,
Friðleifur Ingvar Friðriksson, Hrönn Friðgeirsdóttir,
Axel Þórir Friðriksson, Kristín Finnbogadóttir,
Friðrik Gunnar Friðriksson, Anna María Gunnarsdóttir,
Ólöf Jóna Friðriksdóttir, Guðni Þór Jónsson,
Árni Friðriksson, Þóra Brynja Böðvarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Faðir okkar,
SVEINN SVEINSSON,
Bláhömrum 2,
Reykjavík,
andaðist á Landakotsspítala þriðjudaginn
13. desember.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju í dag, mánu-
daginn 19. desember, kl. 13.00.
Soffía Sveinsdóttir,
Guðmundur Sveinsson, Þórunn Hauksdóttir,
Sveinn Sveinsson, Margrét Nilsen,
Sigríður Sveinsdóttir, Stefán Jónsson,
Guðjón Sveinsson,
Ólafur Sveinsson,
Halldór Sveinsson, Annette Petersson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Jan Eyþór Bene-diktsson fæddist
í Reykjavík hinn 16.
febrúar 1937. Hann
var bráðkvaddur á
Kanaríeyjum hinn
29. nóvember síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Benedikt
Eyþórsson hús-
gagnasmíðameist-
ari, f. 1902 og Astrid
Eyþórsson, f. 1903,
þau eru bæði látin.
Systkini Jans Ey-
þórs eru Björg J., f.
1930, og Frank N., f. 1941.
Jan Eyþór kvæntist 2. júní 1956
Jóhönnu Þ. Bjarnadóttur, f. 2. jan.
1936.
Foreldrar hennar voru Bjarni
J.G. Jóhannesson, f. 1908 og Jó-
hanna Einarsdóttir, f. 1913, bæði
látin. Jan og Jóhanna eignuðust
fimm börn, þau eru: 1) Benedikt
Garðar, f. 18. apríl
1956, 2) Þórður Jó-
hann, f. 20. ágúst
1957, 3) óskírður
drengur, f. 9. okt.
1959, d. 29. des.
1959, 4) Arnar, f. 28.
apríl 1963, maki
Lára G. Vilhjálms-
dóttir, f. 29. jan.
1961, og 5) Agnes, f.
9. ágúst 1968, maki
Ólafur Þór Zoëga, f.
6. sept. 1963. Jan og
Jóhanna eiga tólf
barnabörn og þrjú
barnabarnabörn.
Jan ólst upp í Reykjavík og var
atvinnubílstjóri í 30 ár hjá Bif-
reiðastöð Reykjavíkur (BSR). Síð-
ustu 17 ár var hann bifreiðastjóri
hjá Landsvirkjun.
Útför Jans verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15
Þegar sú harmafregn barst að Jan
væri látinn kom það í opna skjöldu.
Að vísu hafði Jan undanfarið ár átt
við illvígan sjúkdóm að etja og hafði
gengið í gegnum sársaukafullar
meðferðir en maður hafði von um að
lækningarnar hefðu náð þeim ár-
angri sem að var stefnt. Til að létta
af þeim drunga sem fylgir alvarleg-
um veikindum ákváðu Jan og Hanna
að fara í sólina á Kanaríeyjum sér til
hressingar eftir alla erfiðleikana.
Daginn áður en þau hjónin áttu að
fara heim varð Jan bráðkvaddur.
Viðbrögð hjá samstarfsfólki leyndu
sér ekki, hópurinn var harmi sleginn
og sýndi það vel tilfinningarnar til
Jans. Sama má segja um fjölskyldu
mína. Auk þess að vera kær sam-
starfsmaður var hann einnig mikill
vinur fjölskyldunnar og ávallt
reiðubúinn að veita hjálparhönd ef
þörf var á.
Ég kynntist Jan fyrst þegar hann
hóf störf hjá Landsvirkjun á árinu
1988 og leysti þar af Gísla Guð-
mundsson bílstjóra í veikindum hans
en hann lést á árinu 1989. Þá fannst
manni að vandfyllt yrði í það skarð
sem Gísli Guðmundsson skildi eftir
sig. Þegar Jan tók við starfi Gísla
eftir lát hans komu fljótlega í ljós
þeir mannkostir sem hann hafði til
að bera. Jan var afar trúr í starfi og
sýndi Landsvirkjun mikla tryggð og
vildi ávallt veg fyrirtækisins sem
mestan. Eins og áður sagði var Jan
afar hjálpsamur eins og samstarfs-
menn hans geta borið vitni um. Hann
var ákveðinn og lét menn heyra ef
honum fannst ekki rétt að hlutum
staðið og hlífði þá engum. Stundum
er erfitt að fá gagnrýni en hjá Jan
skein í gegn að henni fylgdi um-
hyggja fyrir vinnuveitandanum og
samstarfsfólki.
Jan var afar vel að sér um atvinnu-
tæki sitt sem alla tíð voru bílar. Þau
voru mörg góðu ráðin sem þegin
voru vegna þessara nauðsynlegu
heimilistækja. Um margt fleira
mátti spyrja Jan hvort sem það
tengdist vinnunni eða öðrum þáttum
og kom maður sjaldnast að tómum
kofunum. Til skamms tíma átti Jan
sumarbústað í Þjórsárdal á fallegum
stað sem hann unni mjög. Það var
mjög skemmtilegt að heimsækja Jan
og Hönnu þar enda bar staðurinn og
uppgræðslan skýran vott um dugnað
og útsjónarsemi. Það lýsir Jan vel að
þegar hann fann að líklega gæti hann
ekki lengur séð um þennan unaðsreit
sinn þá seldi hann bústaðinn og sagði
að það væri betra en að láta órækt-
ina ná yfirhöndinni. Þessi ákvörðun
var án efa erfið fyrir þau hjónin.
Lífið var Jan og Hönnu stundum
erfitt. Þau urðu fyrir miklum og sár-
um áföllum og þurftu bæði á miklum
styrk og manndómi að halda til að
vinna sig frá þeim. Nýlega lét Jan af
störfum og fór á eftirlaun nokkru
fyrr en þurfti vegna veikinda hans.
Hann hefði án efa viljað nýta ævi-
kvöldið til að sinna sínum hugðarefn-
um, en svo fór ekki.
Ég bið góðan Guð að blessa minn-
ingu Jans og styrkja á þessum erfiðu
tímum Hönnu, börnin, barnabörnin
og aðra sem Jan voru nánir. Hans
verður sárt saknað.
Örn Marinósson.
Desember er hálfnaður. Ys og þys
mannlífsins nær hámarki í jólamán-
uðinum og á stórum vinnustað þurfa
verkefnin að klárast fyrir áramót.
Allt eins og venjulega?
Nei, ekki alveg. Góðs vinar og
vinnufélaga er saknað. Jan Bene-
diktsson bílstjóri er fallinn frá. Ekki
hvarflaði að nokkrum manni þegar
Jan heimsótti okkur á Háaleitis-
brautina tveimur dögum fyrir brott-
förina til Kanaríeyja að við værum
að hitta hann í hinsta sinn. Hann leit
vel út og ætlaði að ná í verðskuldaða
hvíld eftir erfiða meðferð. Sú hvíld
verður lengri en ætlunin var.
Jan hóf störf sem bílstjóri hjá
Landsvirkjun 1988 eftir að hafa ekið
leigubifreiðum um áratuga skeið.
Fólst starf hans í því að aka með
bæði fólk og sendingar af ýmsu tagi
milli starfsstöðva fyrirtækisins og til
ýmissa áfangastaða. Í þessu starfi
nutu sín í ríkulegum mæli mannkost-
ir Jans. Hann bjó yfir mikilli þjón-
ustulund, hafði góða kímnigáfu og
verulega gaman af því að segja sögur
af samferðamönnum, bæði eldri og
yngri. Það þarf því ekki að koma á
óvart að á farsælum starfsferli hjá
Landsvirkjun eignaðist hann marga
góða kunningja og vini, bæði innan
og utan fyrirtækisins. Jan var mikill
„Landsvirkjunarmaður“ og lét sig
miklu skipta velgengni og orðstír
fyrirtækisins. Hann lá ekki á skoð-
unum sínum við samstarfsmenn og
yfirmenn. Hinir síðarnefndu máttu
oft „vera á tánum“ í rökræðum við
Jan ef þeir áttu ekki að verða illa
undir.
Ég hitti Jan fyrst er ég kom til
starfa hjá Landsvirkjun 1992. Hög-
uðu atvikin því þannig að ég varð yf-
irmaður hans í tvígang, fyrst árið
1995 og aftur 2002 þar til að hann lét
af störfum vegna veikinda í haust.
Samvinna okkar var einstaklega góð
öll þessi ár. Það skeði að vísu ein-
hvern tímann í upphafi ferilsins að
hann yrti á mig með einsatkvæðis-
orðum um nokkurt skeið eftir að
hafa talið sig vera órétti beittur.
Hann stóð jú fastur á sínu. En það
var stutt í góðmennið þegar bjátaði á
hjá einhverjum og það fékk ég og svo
margir aðrir að reyna líka.
Nú er komið að leiðarlokum. Við
vinnufélagarnir sendum Hönnu, eig-
inkonu Jans, og öðrum ástvinum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
og biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur á þessum erfiðu tímum.
Stefán Pétursson.
Samstarfsmenn Jans Benedikts-
sonar hjá Landsvirkjun kveðja hann
með söknuði. Vegna starfa sinna sem
bílstjóri fór hann öðrum fremur á
milli starfsstöðva fyrirtækisins og
átti vini víða. Jan var hvers manns
hugljúfi, hjálpsamur og greiðvikinn
og gerði sér far um að leysa vanda
starfsfélaga sinna af alkunnri útsjón-
arsemi. Á skilnaðarstund minnast
samstarfsmenn hans með hlýhug og
senda ástvinum og ættingjum sam-
úðarkveðjur.
Friðrik Sophusson.
Í dag kveðjum við hjónin kæran
vin, Jan Eyþór Benediktsson. Okkur
langar að minnast hans með örfáum
orðum. Fyrstu kynni okkar urðu
þegar Jan hóf störf hjá Landsvirkj-
un 1988. Fljótlega tókst með okkur
góður vinskapur sem jókst með ár-
unum. Síðar fórum við hjónin að
ferðast með Jan og Hönnu til út-
landa. Voru þessar ferðir okkar
ákaflega skemmtilegar og var hann
ávallt hrókur alls fagnaðar. Jan var
sérlega geðþekkur og rólegur maður
og hvers manns hugljúfi. Hjálpsemi
hans var rómuð af öllum hans sam-
ferðamönnum. Öllum þeim sem leit-
uðu til hans um greiða var alltaf tek-
ið með bros á vör. Síðasta ferðin sem
við fórum saman var til Kanaríeyja í
nóvember sl. Áttum við saman tvær
yndislegar vikur þrátt fyrir veikindi
hans, og er ómetanlegt að hafa feng-
ið að dvelja með honum og Hönnu
þessa síðustu daga. Jan varð bráð-
kvaddur 29. nóvember, daginn áður
en ferðinni okkar lauk.
Elsku Hanna mín, sendum þér og
allri fjölskyldunni okkar innilegustu
samúðarkveðjur. Megi góður Guð
styrkja ykkur í ykkar sorg.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sér horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Blessuð sé minning hans.
Hrönn og Marinó.
JAN EYÞÓR
BENEDIKTSSON
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir
greinunum.
Myndir Ef mynd hefur birst í til-
kynningu er hún sjálfkrafa notuð
með minningargrein nema beðið
sé um annað. Ef nota á nýja mynd
er ráðlegt að senda hana á mynda-
móttöku: pix@mbl.is og láta um-
sjónarmenn minningargreina vita.
Minningar-
greinar