Tíminn - 01.07.1973, Blaðsíða 34

34
TÍMINN
Sumiudagur 1. júli 1973
mTfWH lHfnTW T....

M
m
m
Fósfurdóttir dverganna
Tekur maöka í lófa sinn og
lætur þá detta milli fingr-
anna í húfuna aftur). Er
þetfa ekki ágætt?
Sigga (hörfar hljóðandi
undan): Hoj, svei. Ekki aö
koma nærri mer með þetta.
Faröu með þetta, óhræsis
dvergastrákurinn þinn.
Búmpi (verður langleit-
ur, missir húfuna í fáti og
sparkar henni burt til
hægri): Þetta vill hún ekki
heldur. Hvað á nú að taka
til bragðs með hana?
Dvergamamma: O, ef
hún er látin svelta nokkra
daga, þá venst af henni
matvendnin.
Sigga: (hrædd): ég vil
ekki velta. Ég vil ekki
svelta.
Dvergapabbi: Þú þarft
ekki að svelta, þegar þú
ferð að venjast matnum
okkar. Og það fer svo, að
þú þrífst sæmilega hjá okk-
ur, sannaðu til. Og hver
veit nema þú verðir hreint
og beint að ofurlitlum
dverg.
Sigga: Ég vil ekki verða
dvergur. Ég vil ekki verða
dvergur.
Dvergamanna (klappar
henni): Svona nú, vertu nú
róleg, barniðgott. Við skul-
um sjá um, að þú kunnir
við þig. (Við hin): Komið
þið með mér, við skulum
fara inn í fjallið og útbúa
þar herbergi handa henni.
Þar getur henni liðið betur
en hérna. (Fer til hægri).
Dvergapabbi: Já, við
skulum gera það. Litla
fósturdóttirin okkar verður
að búa eins og kóngsdóttir.
(Veifar hendinni vingjarn-
lega til Siggu, um leið og
hann fer út til hægri).
Dvergamamma snýr sér
við, áður en hún er komin
alla leið út. — Við Búmpa):
Þú getur verið eftir, henni
til skemmtunar. (Við
Búmpu): En þú getur kom-
ið með, Búmpa, og hjálpað
okkur að laga til í hver-
berginu.
Búmpa (við Siggu); Já,
sannaðu til, hvort það verð-
ur ekki fallegt. Ég skal
skreyta veggina með rottu-
skottum, og svoskal ég láta
þangað inn nóg af rottum
og ormum handa þér að
leika þér að. Vertu sæl á
meðan. (Veifarti! Siggu og
fer út til hægri á eftir for-
eldrum sínum).
Sigga (kjökrar): Ég vil
ekki fara inn í þetta hræði-
lega f jall. Ég vil fara heim
til pabba og mömmu.
Búmpi: Vertu nú ekki að
þessum skælum. Komdu
heldur að hoppa og dansa
við mig, svo að þú verðir
glöð. (Hopparog beygir sig
fyrirframan hana og reyn-
irað taka í hendur henni og
fá hana til þess að koppa
með sér).
Sigga (slær i hann): Svei,
svei, ekki að snerta mig.
(Stendur allt í einu graf
kyrr og hlustar): Mér
fannst ég heyra kallað
Hver veit, nema pabbi og
mamma séu að leita að
mér. (Hlustar aftur): Nú
heyrði ég það fyrir víst.
,,Sigga" kalla þau, þeim er
þá ekki alveg sama um
mig. Ó, góða bezta
mamma, komdu til mín.
Elsku, bóði pabbi, komdu
og taktu mig héðan.
Búmpi: Iss, ekki að kalla.
Ég vil hafa þig hérna.
Sigga: En ég vil ekki
vera hér.
Búmpi: Það er mér alveg
sama um. Nú er mér farið
að þykja gaman að horfa á
þig, og dvergapabbi hefur
sagt, að þú ættir að vera
fósturdóttir okkar.
Mamma (að taldabaki til
vinstri): Sigga! Sigga mín!
hvar ertu?
Sigga: Hér !!
Búmpi (tekur fyrir
munninn á henni) Ef þú
kallar, þá hleyp ég tafar-
laust inn í fjallið með þig.
Sigga (lágt og
aumkunarlega): Æ, góði
pabbi. Æ, góða mamma.
Pabbi (að tjaldabaki til
vinstri); Mér virtist ég
heyra málróminn hennar.
Mamma: Mér líka. Mér
heyrðist það vera hérna
rétt hjá okkur.
Pabbi (kallar): Sigga!
Sigga!
(Pabbi og mamma sjást
milli trjánna til vinstri)
Búmpi (réttir upp hönd-
ina og fer með galda-
þulu):Salistra, balústra,
granistra, arú, narú,
karabum.
(Trén til vinstri þjappa
sér saman og aftra foreldr-
um Siggu að komast
áfram)
Pabbi: Þetta er einkenni-
legur skógur. Ég held að
hann sé galdraður.
Mamma: Já, það er eins
og trén hreyfist og ýti við
manni. Svei því!
Sigga (lágt og aumlega):
Góða mamma, komdu ...
Komdu, góði pabbi.
(Dvergapabbi, dverga-
mamma og Búmpa koma
inn frá hægri)
Dvergapabbi: Nú er her-
bergið tilbúið, ekki þá mjög
amalegt.
Dvergamamma: Já, og nú
erum við komin, til þess að
fylgja litlu fósturdóttur
okkar inn í það. (Tekur um
úlnlið Siggu og ætlar að
draga hana með sér til
hægri).
Sigga (spyrnist við): Ég
dey, ef þið farið með mig
inn í fjallið.
Dvergapabbi: Vitleysa.
Eins og menn deyi, þó að
látið sé fara vel um þá, eins
og á að láta fara um þig.
Sigga: Já, já! Ég get ekki
lifað inni í fjallinu. Ég vil
fara heim til pabba og
mömmu.
Mamma (bak við tjöldin)
Sigga — Sigga mín!
Pabbi (bak við tjöldin)
Sigga Sigga!
Búmpi (við Siggu): Er
það alveg víst, að þú deyir,
ef þú ferð inn í fjallið?
Sigga: Já, það er alveg
áreiðanlegt.
Búmpi: Jæja, mér þykir
vænt um þig, manntelpa,
og ég vil ekki að þú deyir.
(Gengurtil vinstri, réttir út
handlegginn og þylur
galdraþulu): Karabam.
Narú granistra. Arú
balústra. Stabú saristra.
(Þyrnigerðið utan um
Sigguogtrén sem aftra for
eldrum hennar, fara i sam1
lag og þau voru í, í upphafi.
Dvergarnir fela sig bak vié
runna og tré til hægri. For
eldrar Siggu flýta sér ti'
dóttur sinnar, og hún þýtui
himinlifandi á móti þeirrv
Mamma (faðmar Siggi
að sér): Guði sé lof, að vic
fundum þig loksins.
Pabbi: Já, þú hefur ger
Framhald á bls. 39.
DAN
BARRY
Hvell-Geiri! Mér liðurveí. t>etta\
Ekki skil ég, hvernig bú , getur ekki
gatzt fundið mig á verið.'
k þessum auma kletti.
1 rnn?-------- "T~Ty’ "~..V'
I Spámaðurinn talaði (( uvnr er (
i , aðeins' um einn ^=L sá rétti? >
verndara' „ ^^
frá himnum
ivor iykkar er sá sanni
diboði. sem snýr afturl
;ir þúsundir tungla?' '
gt er, að þú sért '
: máttúgur.N^
Spjót vinna
ekki á þér
''hicr aItItí